Πόσες νύχτες ευχήθηκες να γοργοξημερώσει; Πόσες βραδιές κοιτούσες επίμονα τους δείχτες του ρολογιού πότε θα τερματίσουν της νύχτας την πολιορκία. Δεκάδες φορές σηκώθηκες από το κρεβάτι κοιτώντας το παράθυρο μήπως ξεπρόβαλε το Φως; Και χαμηλώνοντας το βλέμμα γυρνούσες πίσω μονολογώντας, «αργείς»....
Τι θα αλλάξει θα μου πεις. Ο πόνος δεν είναι υπόθεση μονάχα της νύχτας. Και την μέρα υποφέρουμε. Ναι, μα είναι αλλιώς. Αισθάνεσαι οτι ένα νέο ξημέρωμα, μια νέα μέρα θα φέρει φως, μια νέα υπόσχεση ελπίδας, μια αλλαγή, μια ευκαιρία, μια τόση δα στιγμή που θα μεταμορφώσει τα πάντα. Αυτή άλλωστε είναι η πίστη, μια βαθιά ελπίδα στο αλλιώς της ζωής, στο ίσως, στο μετά απ’ αυτό που εγώ βλέπω και καταλαβαίνω, και είναι αλήθεια τόσο μικρό αυτό που καταλαβαίνουμε και τοσο μεγάλο εκείνο που θα μας εκπλήξει. Γιατί μια έκπληξη σε βαθύ αδιέξοδο είναι ο Θεός.....
3 σχόλια:
Συνυπογράφω κάθε λέξη..
Μακαρι και οι υπολοιποι ιερεις να καταλαβαιναν και να ενιωθαν τον συνανθρωπο τους οπως εσεις.Εχω υποφερει παρα πολλα απο παπαδες και γεροντες μεσα στο χωρο της Εκκλησιας ....Σας ευχαριστω θερμα γιατι μου δωσατε κουραγιο και δυναμη να εχω πιστη μονο στο αληθινο Χριστο και οχι στο θεο του συντηρητισμου, του φοβου,και ολων των κομπλεξικων συμπλεγματων..Ο Θεος να σας εχει παντα καλα.
Χριστός ανέστη πάτερ!Αυτό το βίωσα έντονα όταν νοσηλεύτηκα για μισό μήνα στο νοσοκομείο και κάθε δειλινό μου φαινόταν μαρτύριο...Περίμενα να ξημερώσει η επόμενη μέρα έχοντας την ελπίδα της ίασης σώματος και ψυχής....Κάθε μέρα μου φαινόταν ατέλειωτη και κανείς παρά μόνο όσοι ήταν αυστηρά ακινητοποιημένοι ένιωθαν τον πόνο και την αγωνία μου....Αν και ακόμη στην ανάρρωση ακόμα ελπίζω στην αυγή εκείνη της λύτρωσης....Να σας έχει ο Θεός πάντα καλά και όλους τους ασθενείς επί γης να τους προστατεύει ο Θεός...
Δημοσίευση σχολίου