Εκ βαθέων με τον π. Λίβυο, Ενορία Εν Δράσει ......
5 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
''Αντέχει ο κόσμος την αλήθεια μας πέρα από τις δικές μας αντοχές να τη δούμε;;;'' ''Ο 'αυθεντικός' είναι επικίνδυνος για ένα σύστημα...'' Αυτές είναι όντως εκ βαθέων συζητήσεις. Ευχαριστούμε πολύ (όσοι δεν έχουμε λογαριασμό στο Fb και επίσης δεν μπορούσαμε και να παρευρεθούμε) που μας ανεβάσατε εδώ στο blog σας τη γεμάτη νοήματα και τροφή για σκέψη συζήτησή σας.
Βασικά αυτό που με προβλημάτισε και με εντυπωσίασε (θετικά) από τη συζήτησή σας με τον κύριο Λιαμή είναι ότι πρώτη φορά ακούω να μην είναι κανείς στοχοπροσηλωμένος, να μη διαχωρίζει την επιτυχία από την αποτυχία, αλλά να αποδέχεται πλήρως ειδικά την αποτυχία ως φυσιολογική διαδικασία της ζωής, σαν να μην τρέχει τίποτα δηλαδή, σε μια εποχή που κυνηγά την επιτυχία σε όλους τους τομείς! Με προβληματίσατε και ως προς την ''χριστιανική επιτυχία'' που θέσατε με τον αυθεντικό σας λόγο, γιατί και στη χριστιανική αγωγή υπάρχει ο αποτυχημένος κι ο επιτυχημένος, έτσι τουλάχιστον όπως έχουμε μεγαλώσει κάποιοι από τις προηγούμενες γενιές. Ο ''επιτυχημένος χριστιανός'', όπως έχω μεγαλώσει εγώ από τις γιαγιάδες, παππούδες κτλ. είναι εκείνος που έχει παντρευτεί, έχει οικογένεια και παιδιά, διαφορετικά θεωρείται αποτυχημένος και ότι δεν ακολουθεί τις εντολές του Θεού. Δηλαδή εκείνοι που δεν τους βγαίνει ο γάμος για κάποιο λόγο, κάνουν δυο και τρεις γάμους και χωρίζουν ή τα ζευγάρια που δε θέλουν εν πάσει περιπτώσει να κάνουν παιδιά, θα έπρεπε να νιώθουν ενοχή. Είναι αποτυχημένα. Στο τέλος από την ενοχή δημιουργούνται ψυχοσωματικά θέματα και οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται. Πάνω σ' αυτό το θέμα που μπράβο σας που το θίξατε, για να απενεχοποιηθούμε κιόλας, αν έχω καταλάβει σωστά την τοποθέτησή σας, θυμήθηκα τη γνωστή συγγραφέα Μ. Βαμβουνάκη που σε μια συζήτησή της στην Πειραϊκή εκκλησία με τη Σίσσυ Κόσσυβα είπε δημόσια (και γι' αυτό το μεταφέρω βέβαια) και με χιούμορ ότι έχει αποτύχει σε δυο γάμους, αλλά τολμά, παλεύει, δεν κλείνεται στο καβούκι μιας νευρωτικής τελειότητας.
΄΄(...)Μάρω Β.: O έρωτας θέλει ψυχές που ρισκάρουν να αποτύχουν, που δε φοβούνται τον πόνο, που είναι γενναίες, που πέφτουν κι όπου πάει... Οι γενναίες αγάπες καταδέχονται μόνο τις μεγάλες γενναίες ψυχές. Επιτυχία είναι να δέχεσαι την αποτυχία κι αποτυχία είναι να μην κάνεις τίποτα. Πρέπει να τολμάς. Αυτό θα πει ζωή. ΄Ερχομαι σ' αυτό το μερίδιο που μου δίνεται για να τολμήσω κι όπου πάει... ΄Οταν αντέξεις αυτό το ''όπου πάει'' σε όλα τα θέματα που έχουν διακινδύνευση και τίποτα αξιόλογο δεν υπάρχει που να μην έχει διακινδύνευση, συλλαμβάνεις ένα μωρό και δεν ξέρεις πώς θα βγει' θα μαζέψει τουλάχιστον από 6 γενεές γονίδια, δεν ξέρεις τι θα σου βγει ό,τι και να κάνεις και όμως το ρισκάρεις...
Σίσσυ Κόσσυβα.: ΄Ισως κι αυτό να είναι η απάντηση για έναν επιτυχημένο γάμο...;
Μ.Β.: ΄Ολοι το λένε και το ακούμε συνέχεια ότι φεύγει ο έρωτας και έρχεται η αγάπη, η συμπόνοια, η συντροφικότητα... Δεν ξέρω, έχω αποτύχει σε δυο γάμους! (γέλια)
Σ.Κ.: (γελώντας) Κι εγώ επίσης! Αλλά όλοι σ' εσένα έρχονται για τα ερωτικά τους!
Μ.Β.: ΄Ελα ντε! (γέλια) Γι' αυτό τους λέω ''Να διαβάζετε τι γράφω, να ακούτε τι λέω, αλλά να μη βλέπετε τι κάνω! ΄Εχουν διαφορά'' (γέλια) Είμαι ένας άνθρωπος που τουλάχιστον τολμά, παθαίνει, κάνει, τα λέει ωραία, τα κάνει άσχημα και παλεύω. Παλεύω. Δεν χώνομαι μέσα στην τρύπα μου, όπως κάνουν κάποιοι, και δεν παλεύουν. Τίποτα δε μαθαίνεις εύκολα. Κάθε στάδιο ζωής που αξίζει έχει το τίμημά του. Αλλά οι άνθρωποι θέλουμε τη γλύκα του τζάμπα. Αλλά βλέπεις δεν έχουμε παιδεία σ' όλα αυτά, έχουμε μάθει να ζούμε επιφανειακά, ν' ασχολούμαστε με τ' ασήμαντα. ''
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και συγγνώμη για τη μεγάλη έκταση που πήρε το σχόλιο, αλλά με προβληματίσατε και σκέφτηκα να μοιραστώ τους προβληματισμούς μου.
@Γιάννης: ΄Οχι κύριος, κυρία στα 42, που έχει μεγαλώσει με πολλά (χριστιανικά κυρίως) ''πρέπει''κι ο πάτερ Χαράλαμπος με απελευθερώνει κάθε φορά που τον ακούω. Σ' ευχαριστώ και καλή σου μέρα!
@ανωνυμη:Σας ζητω συγγνωμη!Ομως μου δινεται η ευκαιρια να σας πω ενα μεγαλο ευχαριστω για τις σκεψεις σας! Πατερα Χαραλαμπε: ο Θεος να σας εχει καλα, να μας βοηθατε να μην νιωθουμε μονοι... Ολοι εχουμε αναγκη απο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ οπως εσεις!
5 σχόλια:
''Αντέχει ο κόσμος την αλήθεια μας πέρα από τις δικές μας αντοχές να τη δούμε;;;'' ''Ο 'αυθεντικός' είναι επικίνδυνος για ένα σύστημα...'' Αυτές είναι όντως εκ βαθέων συζητήσεις.
Ευχαριστούμε πολύ (όσοι δεν έχουμε λογαριασμό στο Fb και επίσης δεν μπορούσαμε και να παρευρεθούμε) που μας ανεβάσατε εδώ στο blog σας τη γεμάτη νοήματα και τροφή για σκέψη συζήτησή σας.
Βασικά αυτό που με προβλημάτισε και με εντυπωσίασε (θετικά) από τη συζήτησή σας με τον κύριο Λιαμή είναι ότι πρώτη φορά ακούω να μην είναι κανείς στοχοπροσηλωμένος, να μη διαχωρίζει την επιτυχία από την αποτυχία, αλλά να αποδέχεται πλήρως ειδικά την αποτυχία ως φυσιολογική διαδικασία της ζωής, σαν να μην τρέχει τίποτα δηλαδή, σε μια εποχή που κυνηγά την επιτυχία σε όλους τους τομείς!
Με προβληματίσατε και ως προς την ''χριστιανική επιτυχία'' που θέσατε με τον αυθεντικό σας λόγο, γιατί και στη χριστιανική αγωγή υπάρχει ο αποτυχημένος κι ο επιτυχημένος, έτσι τουλάχιστον όπως έχουμε μεγαλώσει κάποιοι από τις προηγούμενες γενιές. Ο ''επιτυχημένος χριστιανός'', όπως έχω μεγαλώσει εγώ από τις γιαγιάδες, παππούδες κτλ. είναι εκείνος που έχει παντρευτεί, έχει οικογένεια και παιδιά, διαφορετικά θεωρείται αποτυχημένος και ότι δεν ακολουθεί τις εντολές του Θεού. Δηλαδή εκείνοι που δεν τους βγαίνει ο γάμος για κάποιο λόγο, κάνουν δυο και τρεις γάμους και χωρίζουν ή τα ζευγάρια που δε θέλουν εν πάσει περιπτώσει να κάνουν παιδιά, θα έπρεπε να νιώθουν ενοχή. Είναι αποτυχημένα. Στο τέλος από την ενοχή δημιουργούνται ψυχοσωματικά θέματα και οι άνθρωποι ταλαιπωρούνται.
Πάνω σ' αυτό το θέμα που μπράβο σας που το θίξατε, για να απενεχοποιηθούμε κιόλας, αν έχω καταλάβει σωστά την τοποθέτησή σας, θυμήθηκα τη γνωστή συγγραφέα Μ. Βαμβουνάκη που σε μια συζήτησή της στην Πειραϊκή εκκλησία με τη Σίσσυ Κόσσυβα είπε δημόσια (και γι' αυτό το μεταφέρω βέβαια) και με χιούμορ ότι έχει αποτύχει σε δυο γάμους, αλλά τολμά, παλεύει, δεν κλείνεται στο καβούκι μιας νευρωτικής τελειότητας.
΄΄(...)Μάρω Β.: O έρωτας θέλει ψυχές που ρισκάρουν να αποτύχουν, που δε φοβούνται τον πόνο, που είναι γενναίες, που πέφτουν κι όπου πάει... Οι γενναίες αγάπες καταδέχονται μόνο τις μεγάλες γενναίες ψυχές. Επιτυχία είναι να δέχεσαι την αποτυχία κι αποτυχία είναι να μην κάνεις τίποτα. Πρέπει να τολμάς. Αυτό θα πει ζωή. ΄Ερχομαι σ' αυτό το μερίδιο που μου δίνεται για να τολμήσω κι όπου πάει... ΄Οταν αντέξεις αυτό το ''όπου πάει'' σε όλα τα θέματα που έχουν διακινδύνευση και τίποτα αξιόλογο δεν υπάρχει που να μην έχει διακινδύνευση, συλλαμβάνεις ένα μωρό και δεν ξέρεις πώς θα βγει' θα μαζέψει τουλάχιστον από 6 γενεές γονίδια, δεν ξέρεις τι θα σου βγει ό,τι και να κάνεις και όμως το ρισκάρεις...
Σίσσυ Κόσσυβα.: ΄Ισως κι αυτό να είναι η απάντηση για έναν επιτυχημένο γάμο...;
Μ.Β.: ΄Ολοι το λένε και το ακούμε συνέχεια ότι φεύγει ο έρωτας και έρχεται η αγάπη, η συμπόνοια, η συντροφικότητα... Δεν ξέρω, έχω αποτύχει σε δυο γάμους! (γέλια)
Σ.Κ.: (γελώντας) Κι εγώ επίσης! Αλλά όλοι σ' εσένα έρχονται για τα ερωτικά τους!
Μ.Β.: ΄Ελα ντε! (γέλια) Γι' αυτό τους λέω ''Να διαβάζετε τι γράφω, να ακούτε τι λέω, αλλά να μη βλέπετε τι κάνω! ΄Εχουν διαφορά'' (γέλια) Είμαι ένας άνθρωπος που τουλάχιστον τολμά, παθαίνει, κάνει, τα λέει ωραία, τα κάνει άσχημα και παλεύω. Παλεύω. Δεν χώνομαι μέσα στην τρύπα μου, όπως κάνουν κάποιοι, και δεν παλεύουν. Τίποτα δε μαθαίνεις εύκολα.
Κάθε στάδιο ζωής που αξίζει έχει το τίμημά του. Αλλά οι άνθρωποι θέλουμε τη γλύκα του τζάμπα. Αλλά βλέπεις δεν έχουμε παιδεία σ' όλα αυτά, έχουμε μάθει να ζούμε επιφανειακά, ν' ασχολούμαστε με τ' ασήμαντα. ''
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία και συγγνώμη για τη μεγάλη έκταση που πήρε το σχόλιο, αλλά με προβληματίσατε και σκέφτηκα να μοιραστώ τους προβληματισμούς μου.
Ειλικρινα με καλυψατε και σας ευχαριστω! Ο κυριος που σχολιαζει ως ανωνυμος καλυψε τις αποριες μου!! Η ομιλια σας πατερα, μοναδικη!!!
@Γιάννης: ΄Οχι κύριος, κυρία στα 42, που έχει μεγαλώσει με πολλά (χριστιανικά κυρίως) ''πρέπει''κι ο πάτερ Χαράλαμπος με απελευθερώνει κάθε φορά που τον ακούω.
Σ' ευχαριστώ και καλή σου μέρα!
@ανωνυμη:Σας ζητω συγγνωμη!Ομως μου δινεται η ευκαιρια να σας πω ενα μεγαλο ευχαριστω για τις σκεψεις σας!
Πατερα Χαραλαμπε: ο Θεος να σας εχει καλα, να μας βοηθατε να μην νιωθουμε μονοι... Ολοι εχουμε αναγκη απο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ οπως εσεις!
Δημοσίευση σχολίου