Ένας από τους μεγαλύτερους πειρασμούς, είναι η τάση μας να αναλαμβάνουμε τον ρόλο του Θεού στην ζωή των άλλων. Είτε λέγοντας, ότι εμείς θα τους λυτρώσουμε, είτε καταδικάζοντας τους στην κόλαση ως άχρηστους και αμαρτωλούς. Δεν υπάρχει ειδεχθέστερη πράξη, από το να θέλουμε να ορίζουμε την σχέση του Θεού με τους ανθρώπους, μοιράζοντας καταδικαστικές αποφάσεις.
Όταν κάλεσαν τον Αββά Ιωσήφ να ενώσει την φωνή του στην καταδίκη ενός ανθρώπου, αντέδρασε λέγοντας, «και ποιος είμαι εγώ;» Και όταν ένας πρεσβύτερος απέβαλε έναν αδελφό που αμάρτησε από την σκήτη, ο Αββά Βησσαρίων, σηκώθηκε πάνω και φώναξε, «περίμενε, φεύγω και εγώ μαζί σου. Είμαι και εγώ αμαρτωλός…».
Οι άγιοι της εκκλησίας, σε αντίθεση με τους "ευσεβείς" θρησκευόμενους των ημερών μας και οχι μόνο, ήξεραν καλά δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ο αμαρτωλός άνθρωπος θέλει αγάπη και κατανόηση. Όχι απαξίωση και μεταφυσική απειλή. Και δεύτερον, ότι όσο σκεπάζεις τα λάθη του αδελφού σου, σκεπάζει ο Θεός και τα δικά σου, δείχνοντας μακροθυμία. Όταν με κακία και αυτοδικαιωτισμό σέρνεις την κουρτίνα ώστε να φανούν οι πληγές του άλλου, αργά ή γρήγορα θα έρθει η στιγμή που θα αποκαλυφθεί και η δική σου τραγική γύμνια.
22 σχόλια:
Ωραία όλα αυτά ακούγονται, αλλά μόνο στα λόγια τα έχω "ζήσει". Στην πράξη δεν ισχύουν!
Προσωπικά, είχα μόνο μία εμπειρία εξομολόγησης, η οποία μου άφησε πολύ άσχημες αναμνήσεις!
Είχα πάει σε ένα παπά νέο σε ηλικία -ήταν δεν ήταν 40- , ο οποίος μου έλεγε ότι τώρα που εξομολογήθηκα πρέπει να προσέχω πάρα πολύ, διότι βρίσκομαι κάτω από ένα προστατευτικό "κάλυμμα"...
Μου πρότεινε δε να διαβάσω αυτό: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/remembrance_of_death/peri_exodoy_ths_psyxhs.htm
Μου δημιουργούσε, επιπλέον, την εντύπωση ότι με θεωρούσε "αδύναμο" και "υπανάπτυκτο" πνευματικά, επειδή μου άρεσε το σεξ κι επειδή ήμουν εστιασμένος στο σωματικό κομμάτι μου... (Ποτέ δεν κατάφερα να εννοήσω γιατί για αυτή τη θρησκεία κάτι που φέρνει τόση απόλαυση θεωρείται θανάσιμη αμαρτία!) Τη μία μου είπε να λέω το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με" δώδεκα φορές, όσοι ήταν κι οι Απόστολοι, σαν κανόνα. Την επόμενη μου πρόσθεσε και το "Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε υπέρ ημών" να το λέω κι αυτό μαζί τρεις φορές... Την τρίτη μου πρότεινε να φτιάξω και εικονοστάσι στο δωμάτιό μου... Όλα αυτά για την αποφυγή των "πειρασμών". Εγώ κατάλαβα ότι δεν οδηγεί πουθενά αυτό κι ότι με κάθε επόμενη συνάντηση θα πέφτει και καινούργιος κανόνας, οπότε την έκανα και μη με είδατε!
Θυμάμαι ότι η πρώτη φορά που εξομολογήθηκα ήταν λυτρωτική. Η δεύτερη όμως δεν ήταν , πόσο μάλλον η τρίτη! Διότι, ένιωθα να φορτώνομαι άλλα... Αυτός ο άνθρωπος με έκανε να νιώθω ότι περισσότερο κίνδυνο διέτρεχα τότε που εξομολογήθηκα, παρά πιο πριν! Μη γελάτε, η ουσία αυτή ήταν! Μου έλεγε ότι τώρα βρίσκομαι κάτω από ένα "προστατευτικό δίχτυ" , ότι πρέπει να προσέχω πάρα πολύ, ποιούς νομίζετε; Τους δαίμονες!! Τους δαίμονες, οι οποίοι επιβουλεύονται την ψυχή μου τώρα δέκα φορές περισσότερο από πριν! Και άρχιζε έτσι, όταν τα έλεγε αυτά: "δε θέλω να σε τρομάξω, αλλά......." Εστίαση στην κακή πλευρά του εαυτού μου και στις αμαρτίες, με αποτέλεσμα να μου βγαίνει αυτό και προς τα έξω με μια "αρνητίλα"... Και με βλέπαν οι δικοί μου, όταν γύριζα σπίτι και με ρωτούσαν τι έχω και γιατί είμαι κατηφής και σκεπτικός! Αφού κάποια στιγμή απηυδισμένος είπα στον παπά: "να μιλήσουμε λίγο και για τις αρετές μου;" Κι εκείνος απάντησε με ένα τρομοκρατημένο και μυστικοπαθές ύφος, σα να είχαν βάλει κάποιοι κοριούς και φοβόταν μη μας ακούσουν: "όχι, όχι, κάτι τέτοιο θα ήταν επικίνδυνο αυτή τη στιγμή, δεν είσαι έτοιμος ακόμα, θα μιλήσουμε και γι' αυτές, αλλά θα σου πω εγώ πότε"............................................. ......
Στο λογαριασμό του στο fb έγραφε ότι είχε σπουδάσει Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας! Αυτά τον μάθανε να λέει;
Δηλαδή πας στην Εκκλησία κι αντί να νιώθεις πιο "ασφαλής" σε κάνουν να νιώθεις ότι οι δαίμονες σε κυνηγάνε περισσότερο!!
Και ναι θα ακουστεί χοντρό, - αλλά θα το πω!- , ποια η διαφορά με την τακτική που χρησιμοποιούν στη "Μαφία" ή τις λοιπές οργανώσεις του διεθνούς εγκλήματος, αναρωτιέμαι;
Πήγα 3 βδομάδες συνεχόμενες, προτού μπω στο στρατό! Αλλά ακόμα και τόσο λίγο που κάθισα, κατάλαβα την ποιμαντική ποια ήτανε....... Ενώ στην πραγματικότητα δεν αισθανόμουν έτοιμος, εκείνος επέμενε να κοινωνήσω επειδή είχα καταφέρει να εγκρατευθώ από τα σαρκικά για 1-2 βδομάδες... Ήθελε δηλαδή να μου χορηγήσει τη Θεία Κοινωνία για να με επιβραβεύσει! Εγώ δεν το έβλεπα έτσι, αλλά από τη μια ήθελα να κοινωνήσω, από την άλλη ήταν κι ο στρατός και έτσι δέχτηκα.....
Συνέχεια από το προηγούμενο, διότι δεν το χώραγε.....
Στο στρατό που πήγα έμπλεξα εκεί με κάποια παιδιά που μιλούσαμε όλη την ώρα για τα σαρκικά, ε και εκεί άρχισα να μιλάω κι εγώ, ψιλογουσταριστήκαμε όλοι μαζί να μιλάμε και ν' ακούμε, ε και σε μια βδομάδα μέσα ό,τι μου είχε πει ο πάτερ, από το ένα αυτί μου μπήκε κι από το άλλο μου βγήκε...............................
Και μετά που βγήκα από το στρατό, ενώ κράτησα επαφή με τα παιδιά, δεν ξαναπήγα στο συγκεκριμένο! Να ξαναπάω γιατί; Για να κοροϊδεύω τον εαυτό μου ότι ασπάζομαι πράγματα που δεν πιστεύω στ' αλήθεια, μόνο και μόνο για να λέω ότι κάνω υπακοή; Κουτοπονηριά! Είναι κουτοπονηριά η πνευματική ζωή;;;
Προτιμώ να είμαι ειλικρινής!
Είμαι ένας αφόρητα λάγνος άνθρωπος, το παραδέχομαι, δε θεωρώ ότι είναι θέμα δαιμονίων, αλλά ορμονών και προχωράω......
Οι περισσότεροι παπάδες θεωρούν ότι όσοι πέφτουν σε σαρκικά ατοπήματα αξίζουν τη χειρότερη κόλαση. Και στα λόγια δε θα στο πουν, η συμπεριφορά τους όμως αυτό δείχνει! Λοιπόν, πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι κανείς να θέλει να βρίσκεται σε ένα χώρο, όπου οι πάντες τον θεωρούν "μιασμένο" και "ακάθαρτο" τελετουργικά μόνο και μόνο επειδή ικανοποιεί τις φυσικές του ανάγκες χωρίς ενοχές; Και ναι η Εκκλησία ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει και όχι να προωθεί πρότυπα του 17ου- 18ου αιώνα.. Φτάνει πια!
Αγαπητέ Γιάννη, για να κάνεις αυτή τη δημόσια εξομολόγηση σ' αυτό το μπλογκ που έχει ξεκάθαρο και συγκεκριμένο χριστιανικό ορθόδοξο προσανατολισμό και περιεχόμενο και ο ιδιοκτήτης του είναι παπάς, σημαίνει ότι η σχέση σου με το Θεό σε ενδιαφέρει, έστω και μέσα από την αγανάκτηση και την πικρία που εκφράζεις από την όντως πολύ κακή εμπειρία σου που περιγράφεις. Αν δε σ' ενδιέφερε αυτή η σχέση, θα έλεγες ''είμαι άθεος, άθρησκος, δεν ξέρω τι, τέλος, δεν μ' ενδιαφέρει το θέμα, δεν ξαναασχολούμαι''. Δικαίωμα του καθενός να το πει.
Η ειλικρίνειά σου απέναντι στον εαυτό σου κυρίως, σε τιμά,αλλά εμένα προσωπικά δεν μου έκανε εντύπωση η εμπειρία σου, γιατί και έχω περάσει και έχω ακούσει χειρότερα από όλους τους χώρους, παπάδες που αποπροσανατόλιζαν τον κόσμο στις εξομολογήσεις, ψυχολόγους που τραβούσαν θεραπείες για χρόνια μόνο και μόνο για να πλουτίζουν, γιατρούς που έκαναν άσκοπες εγχειρίσεις, εκπαιδευτικούς που δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους και ούτω καθεξής. Δεν τελειώνουν αυτές οι ιστορίες...
Το θέμα είναι αλλού. Ο καθένας μόνος του να ξεκινήσει ένα σοβαρό αυτογνωσιακό ταξίδι με ειλικρίνεια, βάζοντας στην άκρη τη διαμόρφωσή του και όλες οι απαντήσεις θα έρθουν. Το ότι επέλεξες αυτό το μπλογκ για να εκφραστείς, κάτι λέει' ίσως σου μίλησε στην καρδιά σου κι όχι στο μυαλό σου. Ξεκίνα, αν θέλεις βέβαια, από εδώ, από αυτόν τον ιερωμένο, τον πατέρα Χαράλαμπο. Διάβασε βιβλία του, άκουσε ομιλίες του, αμφισβήτησε, συμφώνησε, θύμωσε, ψάξε, ερεύνησε τη δική σου αλήθεια.
΄Οπως βλέπεις, δημοσίευσε όλα σου τα σχόλια και δεν σου απάντησε (ή τουλάχιστον μέχρι αυτή την ώρα), όχι από αγένεια βέβαια, αλλά γιατί δεν είναι ταυτισμένος με το ρόλο του και δεν έχει ανάγκη να τον υπερασπιστεί. Να αρχίσει να σου κάνει κηρύγματα τύπου ''Μα τι είναι αυτά που λες... και η εκκλησία έχει κάνει αυτό κι εκείνο και το άλλο...'' Κοινοτοπίες δηλαδή που λένε οι περισσότεροι και λόγια απλώς για να έχουμε να λέμε. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ούτε τον ξέρω, ούτε με ξέρει, απλώς διαβάζω το μπλογκ του, έχω ακούσει πολλές ομιλίες του όπως όλοι και νομίζω ότι είναι έτσι.
Κάτι τελευταίο για το θέμα των ορμονών που είπες, με όλο το θάρρος και συγγνώμη κιόλας εκ των προτέρων, όλες οι υπερβολές κρύβουν κάτι από κάτω, ψυχολογικό εννοώ.
Καλή δύναμη, υγεία και αγάπη.
Ας μου επιτραπεί να πω ταπεινά ότι η Εκκλησία δεν ποινικοποιεί το σεξ, από το οποίο "ο άνθρωπος νιώθει τόση απόλαυση", όπως γράφει ο αδελφός.
Όμως ο δρόμος της τελειοποίησης του ανθρώπου που δίδαξαν ο Χριστός και οι άγιοι είναι ο δρόμος της αγάπης. Και το "ελεύθερο σεξ" δεν είναι πράξη αγάπης. Μάλιστα, είναι μια πράξη όπου χρησιμοποιούμε τον άλλο για την ηδονή μας.
Το σεξ η Εκκλησία προσπαθεί να το εντάξει στον αγώνα για κατάκτηση της αγάπης μέσα από το μυστήριο του γάμου, όπου και το ίδιο το σεξ ευλογείται, καθώς "έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν". Ο γάμος είναι ένα "γυμναστήριο της συνείδησης", με στόχο την κατάκτηση της ταπείνωσης, της αγάπης και τελικά της αγιότητας.
Όλα αυτά βέβαια ακούγονται παράξενα στην εποχή μας, όπου ο άνθρωπος είναι μάλλον αποπροσανατολισμένος και απομονωμένος. Η Εκκλησία μάλλον (δηλ. οι τρέχοντες ιερείς) δεν τον έχει προστατεύσει όσο πρέπει, αλλά ας μη ρίχνουμε τα βάρη σε άλλους - πρώτα εμείς οι ίδιοι ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας.
Προσωπικά έχω τη χαρά να γνωρίσω πολύ καλούς εξομολόγους, από τα εφηβικά μου χρόνια ακόμη. Για την ακρίβεια, δεν έχω ζήσει ούτε μία άσχημη εμπειρία σε εξομολόγηση και λόγω των περιστάσεων και κάποιων ταξιδιών έχω εξομολογηθεί κατά καιρούς σε διάφορους ιερείς. Όλοι με ανέπαυσαν, όλοι με στήριξαν και με συμβούλευσαν σοφά, ό,τι κι αν τους είπα.
Τέτοιοι ιερείς υπάρχουν και γύρω σας ασφαλώς, αδελφοί. Χρειάζεται όμως προσοχή, μήπως δε φταίει ο ιερέας που δεν αναπαύεται η καρδιά μας, αλλά ότι ίσως εμείς οι ίδιοι θα θέλαμε να εγκρίνει τη ζωή μας και δεν έχουμε καμία όρεξη να αλλάξουμε. Ίσως αυτό φταίει. Αν δεν ήταν έτσι, ίσως και αυτές οι προσευχές και όσα περιγράφει ο αδελφός να μας φαίνονται βάλσαμα και στηρίγματα και όχι ενοχλήσεις.
Δεν κρίνω φυσικα κανένα και ο 1ος αμαρτωλός που ξέρω είναι ο εαυτός μου, όχι κάποιος άλλος. Μακάρι όλοι (μαζί) να συγχωρεθούμε από τον Κύριο, για ό,τι χρειάζεται να μας συγχωρήσει. Διότι σίγουρα κάτι έχει ο καθένας μας για συγχώρηση.
Ευχαριστώ. Καλή ανάσταση.
Καλημερα σε ολους!
Ειλικρινα χαιρομαι πολυ και για την δημοσιευση του αρθρου του π. Χαραλαμπου και του σχολιου του συνονοματου μου κ. κ.Νικολουδακη, και για την απαντηση του @ ανωνυμου 8.52!!!
Ο π. Χαραλαμπος γραφει με σκοπο να μην αισθανονται εκτος Εκκλησιας ανθρωποι οπως ο κ. Γιαννης. Ο Χριστος ηρθε στη Γη για τους αμαρτωλους και τους πρωτους που κατηγορησε ηταν οι Φαρισαιοι, δηλαδη οι ανθρωποι της Εκκλησιας!! Και τελικα αυτοι τον σταυρωσαν ηθικα! Σε καποια ομιλια του ο π. Χαραλαμπος ειχε πει οτι θα πρεπει να ιδρωσουμε, να ψαξουμε πολυ καιρο για να βρουμε τον ιερεα που θα μας εξομολογησει...
Κ. Γιαννη χαιρομαι που δηλωνεται θυμωμενος με μια Εκκλησια που δεν αγαπα τον λαο της, που δεν αγαπα τους αμαρτωλους που ολοι μας ειμαστε, μηδενος εξαιρουμενου!
Δεν δηλωνεται αθεος, κι αυτο μ' αρεσει, δηλωνεται θυμωμενος με την Εκκλησια, κι αυτο ειναι σημαντικο! Ο Αγιος Παυλος ηταν ο κυριος διωκτης των Χριστιανων ως Σαουλ, αλλα με το ιδιο παθος μετα κηρυξε τον Χριστο!
Αν μου επιτρεπετε, αν και δεν ειμαι θεολογος, θα ηθελα με σεβασμο να σας πω δημοσια μια σκεψη μου, ισως και λανθασμενη...
Ναι υπαρχει πολεμος αναμεσα στον Θεο και τον διαβολο, στο σωστο και το λαθος, στο καλο και το κακο! Ειμαστε ελευθεροι να επιλεξουμε! Εχουμε αυτο το δικαιωμα! Σε ολη μας τη ζωη επιλεγουμε! Εχω μια θεωρια:
Στον πολεμο αυτο λοιπον ο διαβολος στρατοπεδευσε στην σαρκα και τις αισθησεις μας, ενω ο Θεος εστησε το στρατοπεδο του στην ψυχη μας... Καθημερινα γινονται σκληρες μαχες στα πεδια των μαχων που ειναι το μυαλο και η καρδια μας! Αλλοτε κερδιζει ο διαβολος και αλλοτε ο Θεος!Οποιος επικρατησει και σηκωσει την δικη του σημαια στο στρατοπεδο του αλλου αυτος κατακτα (προσωρινα) τον ανθρωπο!
Οι πειρασμοι ειναι πολλοι ιδιαιτερα την Τεσσαρακοστη! Ο διαβολος κτυπα με καθε μεσο, ο Θεος εχει ενα οπλο: την αγαπη Του. Μπορει να εχουμε ολα τα πλουτη του κοσμου, ολες τις γυναικες στα ποδια μας κι ομως να νιωθουμε μονοι, δυστυχισμενοι. Αντιθετα, με μια προσπαθεια αρνησης της καταναλωτικης καθημερινοτητας μας, ενα απλο " καλημερα" μπροστα σε μια εικονα, νιωθουμε να μας κυριευει γαληνη, αγαλλιαση στη ψυχη, να γεμιζει η καρδια και το μυαλο, να αδιαφορουμε για το τι θα "φαμε"και ο,τι αλλο σαρκικο! Το εχετε νιωσει αυτο ποτε κ. Γιαννη;
Αν οχι, ξεκινηστε σημερα, ενα " καλημερα" σε ενα εικονισμα που ισως θα βρισκετε μπροστα σας καθε πρωι και που δεν "βλεπατε" μεχρι σημερα. Δωστε το δικαιωμα στον Θεο να πολεμησει για εσας! Επιλεξτε Τον!
Τοτε θα νιωσετε "ευτυχισμενος".
Γιάννη,
η υπερβολή μου με καταβαράθρωσε και η υπερβολή μου με βοήθησε να επαναπροσδιοριστώ.
Γέλασα, ήπια, ερωτεύτηκα, έκλαψα, γκρεμίστηκα, ψάχτηκα. Ευτυχώς, για την ώρα, ζω ακόμα.
Και να σου πω κάτι;
Κάτι τύπους σαν κι εσένα πολύ τους γουστάρω. Ξέρεις γιατί;
Γιατί δεν έκλεισαν τις πόρτες τους σε τίποτα.
Κι αν κάτι έχω μάθει στη ζωή μου είναι τούτο:
ν' αφήνω την πόρτα της καρδιάς μου ανοιχτή.
Και τότε, είτε κάποιος θα την δει και θα περάσει
ή, τελικά, θα καταφέρω εγώ να βγω έξω στον Ήλιο!
Μια χαρά τα πας. Προχώρα!
Ξέρεις Ιωάννη, γιάννη,γιαννάκι,
μπαίνοντας εδώ άλλα γύρευα, αλλά εσένα βρήκα!
Ίσως είναι και για τους δυο μας ευκαιρία να ψάξουμε ακόμη κάτι, έτι πλέον,και να μην εστιάζουμε σ' ένα μέρος της ζωής, στο πρόβλημα!
Κοίτα γύρω σου..θα βρεις τον Θεό έξω από κρεβάτια, και απατηλά νυχτέρια,'στο λέω γιατί ψάχνοντας ...απεγνωσμένα το θαύμα της ζωής, την Παρουσία Του, πιστεύεις πως ...θα Τον βρεις εκεί ακριβώς που εξαφανίζεται, όχι γιατί δεν είναι πανταχού παρών, αλλά επειδή εσύ έχεις τον πρώτο λόγο ...για όλα ,κι Εκείνος προσβάλλεται ως αμέτοχος στα τεκτενόμενα και φυσικά ως Κύριος αναχωρεί!
Έχει τόσα φώτα το Ευαγγέλιο, εσύ γιατί τρέχεις στο ημίφως;
Έχει τόση ομορφιά ο κόσμος άδολη, αγνή, καινή κάθε εποχή,εσύ γιατί έχεις να κάνεις πάντα με ό,τι στην τελική ανάλυσή του σε...θλίβει;
Εσύ ο ίδιος έχεις μια χαρά επάνω σου, ν' αναζητάς το ωραίο,το καλόν, την ευτυχία' τα υλικά μας την συστήνουν, αλλά Άλλος ο τροφοδότης τους.Δεν θα Τον γνωρίσεις;Δεν θα βρεις Ποιος είναι ο εμπνευστής αυτού που σε κινεί προς την κατεύθυνση του Ωραίου;
Δεν θα βρεις ποιος είναι ο ..Ωραιότερος των βροτών και ο Κάλλιστος των Θεών(εδώ που τα λέμε δεν υπάρχουν άλλοι θεοί'είναι εφευρέσεις των αναζητήσεων του ανθρώπου!).
Ιωάννη, είσαι μοναδικός, όπως ο καθένας μας'δεν σου προτείνω να έλθεις από πίσω μας ( εδώ στην δική μας ανάπαυση), αλλά να σπεύσεις πίσω από τα θαύματα Εκείνου,που σε χρειάζεται να σε βάλει ..στην λίστα των θαυμάτων Του!
Καλή αρχή!https://www.youtube.com/watch?v=gAgv9iyFfqo
υγ. Ο άγιος γέροντας Πορφύριος ...θα σου πει!
δασκάλα- μαμά
μια ζωή!
Ευχαριστώ για τα ωραία λόγια κυρία @ευλογείτε, αλλά εγώ προς το παρόν είμαι 29 κι όσα χρόνια έχω ζήσει δεν έχω δει ή βρει καμία ομορφιά, "άδολη, αγνή".. Πουθενά δεν έχω βρει το "ωραίο", το "καλό", την "ευτυχία" προκειμένου να αναρωτηθώ ποιος είναι ο Εμπνευστής τους. Αντιθέτως, έχω βρει σκοτάδι, κατάθλιψη, μιζέρια και ιδιοτέλεια, φιλίες και σχέσεις που διαλύονται γρήγορα, ανεργία και οργή. Καλά για έρωτα δε μιλάμε... Αυτόν τον "κύριο" ούτε που τον ξέρω!
Και ούτε και θέλω από ένα σημείο και μετά, αν είναι να παίζει ιδιοτέλεια και κει... Μακριά κι ας με λένε "δειλό"... Λίγο με νοιάζει! Είμαι μοναδικός; Το ξέρω! Εγώ κι εκατομμύρια άλλοι, οι οποίοι ποτέ δεν πρόκειται να αισθανθούμε πραγματικά "μοναδικοί", διότι ζούμε σ' έναν "πολιτισμό" που μας βλέπει σαν αριθμούς και άτομα. Σε καλεί ένας εργοδότης μια στις τόσες για συνέντευξη και σε πιάνει από τα μούτρα γιατί δε δούλεψες τόσα χρόνια! Και τι έκανες; Και γιατί τεμπέλιασες! ΤΙ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑΣ;;; Να κάνεις φασαρία; Ακόμα και δίκαιη αγανάκτηση να έχεις εναντίον σου θα γυρίσει όλο αυτό! Τουμπεκί, καμία άλλη επιλογή.... Πότε επιτέλους θα ξεσηκωθούμε όλοι εναντίον όλων αυτών των "αιμοπότηδων"; ΠΟΤΕ; Πότε θα επαναστατήσουμε ενάντια σ' αυτούς που μας τρώνε τη ζωή και δε μας αφήνουν να ζήσουμε;;;
ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ αυτό το κράτος και θα ευχόμουν ολόψυχα να γκρεμιστεί ΣΥΘΕΜΕΛΑ, αλλά το ζήτημα είναι ότι θα την πληρώσουν για άλλη μια φορά αυτοί που δε φταίνε, περισσότερο! Αυτοί κι όχι εκείνοι στων οποίων τα κεφάλια δε θα είχα αντίρρηση να πέσουν όλα και να γίνουν συντρίμμια!
@ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ με βάση κάτι τέτοια πορευόταν και πορεύεται ένας θεολόγος θείος μου και τώρα έχει φτάσει 46 ετών και είναι χωρίς παρέες και παρθένος.....
Ανώνυμε 3 Μαρτίου 2018 - 9:29 π.μ. , ναι είναι όπως τα λες! Δεν έχω κλείσει πια την πόρτα μου σε κανέναν και τίποτα! Τώρα πια... Διότι πριν πέρασα τη φάση της φανατικής αθεΐας, αμέσως μετά την αποσκίρτησή μου από την θρησκευτικότητα που δέχτηκα. Δεν με γέμιζε όμως η αθεΐα.. Και πώς θα μπορούσε; Πάω πάσο αν κάποιους του γεμίζει, αλλά η σκέψη ότι αυτή και μόνη η ζωή είναι και όποιος τη ζήσει και τίποτε άλλο και ταυτόχρονα βλέπεις τόση αδικία να υπάρχει στον κόσμο ε... δεν μπορείς! Επαναστατεί ο νους από μόνος του! Δε μπορεί να συμβιβαστεί η συνείδησή μου με το: "ε, τι να κάνουμε; έτσι είναι η ζωή, άδικη!"... ΑΔΙΚΗ; Και ποιος είναι αυτός που θα μου καθορίσει τι είναι άδικο και τι δίκαιο; Το δίκαιο του -νομιζομένου- δυνατού κυριαρχεί; Όχι στη δική μου συνείδηση! Δε μου αρκεί... Δε μου βγαίνει, πώς το λένε... Το να γίνεις Επικούρειος, από αδιαφορία και πίκρα για την αδικία του κόσμου, είναι η πρώτη επιλογή. Την δεύτερη δεν την έχω βρει ακόμα.. Νόμιζα ότι την είχα βρει, αλλά το μόνο που βρήκα ήταν ευσεβισμός και στείρα ηθικολογία.
@ Αγαπητέ Γιάννη, για να εκφράζεσαι μέσα από αυτόν το χώρο του συγκεκριμένου ιερωμένου και θεολόγου, που δεν έχει, όπως διαπιστώνεις, ούτε ευσεβισμό, ούτε ηθικολογία, έχεις ήδη κάνει τη δεύτερη επιλογή. Στη συνέχεια, επίλεξε να εστιάσεις στο θετικό και όχι στην αδικία που επικρατεί σ' αυτόν τον κόσμο. Ο κόσμος, από τη στιγμή που υπάρχει ελεύθερη βούληση, είναι αυτός που είναι. Αυτό που για σένα και για μένα και για τον καθένα είναι άδικο, για τον άλλον είναι κάτι που τον εξυπηρετεί, έστω και νοσηρά και ψυχοπαθολογικά σε κάποιες περιπτώσεις, ανάλογα με τη δική του διαμόρφωση. Αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να έχουμε μια παθητική αποδοχή των πραγμάτων, αλλά ούτε και να ασχολούμαστε συνεχώς με την αδικία που βλέπουμε γύρω μας παίζοντας το ρόλο του θύματος. Στο βαθμό και στην ευθύνη που μας αναλογεί, ας κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε κι ας επηρεάσουμε θετικά και έναν άνθρωπο μόνο γύρω μας, αρκετό θα είναι.
Θα σου πρότεινα, αν θέλεις, να αρχίσεις να κινείσαι σε άλλη συχνότητα, πιο υψηλή, και όχι στο πόσο άδικος είναι ο κόσμος, να διαβάσεις, αν θέλεις, τα βιβλία του π. Χαράλαμπου (και ιδίως το τελευταίο του), να ακούσεις ομιλίες πολύ φωτισμένων ιερέων, θεολόγων και καθηγητών, όπως ο π. Ν. Λουδοβίκος, ο Βαρνάβας Γιάγκου και άλλοι (υπάρχει εύκολη πρόσβαση στο ίντερνετ).
Η αλλαγή ξεκινάει πάντα από μέσα και όχι απ' έξω. ΄Οντως αυτός ο ιερέας -εξομολόγος που πήγες δεν έκανε για σένα, δεν κάνουν όλοι. Υπάρχουν όμως και ιερείς με πραγματικά πολύ αξιόλογο έργο. Αν το θέλεις πραγματικά, θα έρθει ο κατάλληλος την κατάλληλη στιγμή. Ο δάσκαλος έρχεται, όταν ο μαθητής είναι έτοιμος. ΄Ηδη για να εκφράζεσαι μέσα από αυτόν το σοβαρό χώρο, έχεις κάνει βήματα.
Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο, φως και δύναμη.
Η θρησκευτικότητα που διδάχτηκα ναι μεν μιλούσε για ένα Θεό με απέραντη αγάπη, τονίζοντας παράλληλα όμως και το αιώνιο και ανεξάλειπτο της κόλασης. Στην πράξη όμως τα πράγματα είχαν ως εξής: τηρείς τις εντολές; ο Θεός θα σε προστατεύσει ή μάλλον ΟΦΕΙΛΕΙ να σε προστατεύσει. κι αν όχι άμεσα, από τους κινδύνους αυτής της ζωής, από της άλλης όμως -τον κίνδυνο της τιμωρίας δηλαδή- είσαι καλυμμένος! ο Θεός είναι ελεήμων οπότε μπορεί να κάνει τα "στραβά μάτια", από τη στιγμή που προσπαθείς να τηρείς τις εντολές, σε κάποιο στραβοπάτημά σου... Η τήρηση των εντολών, το Α και το Ω..... Κάθε φορά που θα έκανες μια αμαρτία θα έπρεπε οπωσδήποτε να πας να εξομολογηθείς και καθάρισες!
Αυτή ήταν η θρησκευτικότητα που διδάχτηκα!
Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί σε τι κύκλο "τρομοκρατίας" μπαίνει κανείς με όλα αυτά!
Διάβαζα σε βιβλίο της παραεκκλησιαστικής οργάνωσης του Σωτήρα που τονίζανε συνέχεια το ρητό της προς εβραίους επιστολής, το γραφικό " Ἑκουσίως γὰρ ἁμαρτανόντων ἡμῶν μετὰ τὸ λαβεῖν τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, οὐκέτι περὶ ἁμαρτιῶν ἀπολείπεται θυσία,φοβερὰ δέ τις ἐκδοχὴ κρίσεως καὶ πυρὸς ζῆλος ἐσθίειν μέλλοντος τοὺς ὑπεναντίους.ἀθετήσας τις νόμον Μωϋσέως χωρὶς οἰκτιρμῶν ἐπὶ δυσὶν ἢ τρισὶ μάρτυσιν ἀποθνήσκει· πόσῳ δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ αἷμα τῆς διαθήκης κοινὸν ἡγησάμενος, ἐν ᾧ ἡγιάσθη, καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας;", που σημαίνει ότι άπαξ και άρχισες χριστιανική ζωή μην τολμήσεις να κάνεις κάτι διαφορετικό ή ακόμα καλύτερα άμα φύγεις από τη στρούγκα, την έβαψες! Εγώ βέβαια παρόλα αυτά το τόλμησα! Και δεν θα τα μασήσω λέγοντας ότι κάποιες ελάχιστες στιγμές ακόμα υπάρχει στο κεφάλι μου ο φόβος της κόλασης... Είναι φοβερό τι ζημιά μπορούν να προκαλέσουν όλα αυτά! Είναι φυσικό, μετά από όλα αυτά, να είμαι ΕΝΑΝΤΙΟΝ της κατήχησης μικρών παιδιών σε όποια θρησκεία, από τη στιγμή που εκείνη διδάσκει αιώνια βάσανα για τους "κακούς" που τολμούν να έχουν προγαμιαίες σχέσεις και να κάνουν ό,τι κάνουν οι νέοι της ηλικίας τους, ή που τολμούν να έχουν μια άλλη θεολογική άποψη, είναι δικαίωμά μου λοιπόν να κρίνω τις δοξασίες αυτές ως επικίνδυνες!
Έχω παρατηρήσει επίσης ότι οι θέσεις της Εκκλησίας για τις σεξουαλικές σχέσεις και τις γυναίκες ταυτίζονται εν πολλοίς με εκείνες του φασισμού και του ναζισμού...
Γιάννη Νικολουδάκη, ως γυναίκα στο μέσο της ηλικίας μου θα σου πω
πως για να μπορέσω να σεβαστώ τον εαυτό μου, τον άνδρα μου και το παιδί μου
περνάω από πολλές δοκιμασίες.
Κατ' αρχήν είμαι ερωτευμένη με τη ζωή. Μ' αυτήν την πολυποίκιλη
ενέργεια που μ' έβαλε στο παιχνίδι, με εκτοπίζει και με
ξαναδέχεται όποτε συναινώ με αυτό που μου κρύβει και λαχταρώ να
το ανακαλύψω για να χαρώ και πάλι στην αλληλεπίδραση.
Κατάλαβα ότι για ν' αγαπήσω πρέπει να παλέψω με τις αντιφάσεις μου.
Αυτές που κληρονομώ απ' την προσπάθειά μου να κατανοήσω αυτό
το πολυδαίδαλο παιχνίδι.
Αν ήταν τόσο εύκολο δεν θα 'τανε παιχνίδι. Θα 'τανε κανόνας. Και
σκέψου πόσο άκαμπτοι είναι οι κανόνες αλλά αναγκαίοι για να μπορέσεις
κάπου εκεί ανάμεσα να προσδιορίσεις τη μοναδικότητά σου και τις
προσωπικές σου ανάγκες.
Είναι μια δουλειά μοναχική με στόχο να προσθέσεις τη δική σου
απόχρωση σ' αυτό το πολύχρωμο τόξο που στεγάζει όλους μας.
Όταν αναζητείς την Ομορφιά πρέπει να καθαρίσεις ό,τι καταλαβαίνεις
ότι τη βρωμίζει. Και ησυχάζεις όταν συνειδητοποιείς πιο κομμάτι της
σου αντιστοιχεί και θέλεις να το διευρύνεις.
Δύσκολες δουλειές αλλά με νόημα.
Και σαν μαμά θα σου 'λεγα:
"Δεν ξέρω παιδί μου τί είναι καλύτερο για σένα.
Αλλά σε νοιάζομαι κι αγωνιώ μην τυχόν προσβάλλεις κανέναν,
και πρώτα απ' όλους τον ίδιο σου τον εαυτό.
Ψάχνω να βρω τους τρόπους να δυναμώσουν τα "ποδάρια" σου
κι ελπίζω στις αταξίες σου να καταλάβω τί κάνω λάθος και
να πιστέψω πιο βαθιά σένα".
Πω πω!Πολλοί σωτήρες!Τον ζαλισατε τον ανθρωπο..τον πόνο του ηθελε να πει και έχει δικιο σε ότι ειπε...έχουμε πήξει από συμβουλές πια,η αγάπη λειπει...
Στον πονεμένο της ζωής Ιωάννη, γιάννη, γιαννάκι
αφιερώνω
το
https://www.youtube.com/watch?v=RO62t6hFdE4
ΟΥ ΦΑΓΕΤΕ
Μεσημέριασε στον παράδεισο...
-Ορίστε να φάμε!
-Εμείς δεν τρώμε άχυρα κουτόχορτο
και ανησυχία!
"Ου φάγετε απ' αυτού"
του υπερβολικού,
του παράκαιρου εφοδίου,
της ανθιυγιεινής τραπέζης,
του ανεόρταστου βίου..
Ου φάγετε
του άτεχνου λόγου,
του αιρετικού τρόπου,
της ρηχής λατρείας,
του παράτολμου σχεδίου,
της ψευτοζωής,
του σιδερένιου φθόνου,
της νερουλής ασπλαχνίας,
της αχόρταγης απληστίας,
της φρικτής ασεβείας,
της άνανδρης βίας,
της εγκληματικής συκοφαντίας.
Ου φάγετε
πολύτιμου χρόνου σωτηρίας,
αδελφικού χώρου,
κάτ-εργων,
σκοτεινής πονηρίας,
εγωπαθούς διακονίας,
της απρόσκλητης υπερηφανείας,
καρδιακής Σιβηρίας!
Καταναλώνετε
μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης,
τροφή συντηρήσεως,
γιορτινή ευωχία,
ευαγγέλια χαράς,
ε λ π ί δ α'
καταναλώνετε
προσφορά καρδιάς και απόλαυση ησυχίας,
προσευχές δακρύων,
Σώμα και Αίμα Χριστού Σωτήρος,
διαρκή μετάνοια,
αμίμητους βίους αγίων,
πατερική εμπειρία,
σ υ γ χ ώ ρ η σ η ,
έως εσχάτων παιδεία,
υποταγή στην Αγάπη,
και.....
μην πετροβολάτε τα δένδρα
που έχουν καρπούς'
ο καρπός αυτός
προς γνώση και συμμόρφωση
όχι προς απαγόρευση
υμών και...ημων,
αλλά
ΤΡΟΦΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΗ
όχι θανάσιμη
εστω
Καλή όρεξη!
Ορίστε να φάμε νηστείας,
ευλογημένης τροφής
απέχοντες
της υποκρισίας!!!
ευλογείτε
Με αγάπη Χριστού
ευαγγελική χαρά
κοσμική πικρία
μηδενική εκκοσμίκευση
παράλυτο εγωισμό
και πολλά "γιατί"ανθρώπινα
με ισάρριθμα "διότι" θαυμαστά
στο αφιερώνω
δασκάλα - μαμά
για πάντα!;
Φίλε Γιάννη
Για να τολμάς να μοιράζεσαι ολα αυτά μαζί μας εισαι Άντρας με Α κεφαλαιο...και στο λέω απο τη καρδιά μου αυτό.
Ούτε κι εγώ πίστευα σε τίποτα από όσα άκουγα κι όμως είχα αποτύχει σε πολλες σχέσεις...Μέχρι και σε γάμο!!
Εβαλα τα πράματα κάτω λοιπόν και είπα δε πάει αλλο κάτι δεν κάνω καλά...παρατήρησα λοιπόν ότι ήμουν εθισμένος στην σαρκική απόλαυση.πολυ όμως.και πήρα μια απόφαση να αλλάξω πορεία.Γιατί?Γιατί όσα είχα δοκιμάσει μέχρι τότε σε στέριωσε τίποτα.
Ξεκίνησα λοιπόν και όταν έλεγα σε γυναικα ότι ήθελα να γνώρσω αλλά χωρίς σεξ πήγαινε η απορριψη και η χυλόπιτα συννεφο!!!το ίδιο συνεβαινε κι όταν έψαχνα το σεξ!!!λέω τοτε κάποιος μου κάνει πλακα!!!προσπάθησα να είμαι σταθερός στην απόφαση μου και φίλε δεν ήταν καθόλου ευκολο...δε σου λέω πως δεν έχασα μάχες όμως το είχα βάλει στόχο...
Καποια στιγμή γνώρισα μια πολύ ωραία κοπέλα...και το χαβά μου εγώ..αλλα η κοπέλα συμφώνησε μαζί μου και είπαμε να ξεκινήσουμε να δούμε...
Ζόρια πολλά...Γιατί?Γιατί κι οι δυο είμασταν άνθρωποι.Δε ξεχναγαμε όμως το στοχο μας..ανα με ρωτήσεις πως το πολεμάγαμε μπορω να σου πω ότι άμα θες βρίσκεις τροπους...σκεφτόμασταν συνεχώς το στόχο μας αλλά βρήκαμε και παρηγοριά ο ένας στον αλλο..στη παρέα στο χαμόγελο στη καλή κουβέντα στην αγκαλιά...
Και βέβαια σε ποιον να το πουμε και ποιος να μας πιστέψει!!!
Και να σου πω πόσα έμαθα για τον εαυτό μου που δεν τα έμαθα τόσα χρόνια!!!
Σε λίγο θα παντρευτούμε και ούτε κι εμείς δε το πιστεύουμε πως φτάσαμε ως εδώ...
Αλλα και μετα το γάμο ξέρουμε πως η προσπάθεια συνεχίζεται γιατί κάθε μέρα ειναι άλλη μέρα.και άμα θες να περνάς καλά αρκεί ενα χαμόγελο...και θα πάρεις δεκα και πολλά αλλα...
Κι άμα με ρωτήσεις ακόμη και τωρα θα σου πω ότι προσέχω πολυ τον εαυτό μου μη χάσω αυτο που εχω και ξαναγυρίσω στα παλιά.
Θέλει υπομονή και επιμονή.
Και βέβαια στην όλη πορεια μας συμπαραστάτες και αρωγοί οι Πνευματικοί μας...οι οποίοι δεν καταλάβαμε καν πως ήρθαν στη ζωή μας!!!
Αδερφέ είναι πολύ ωραία και αξιζει..
Αυτα που σου λέω άμα μου τα έλεγες πριν τρία χρόνια θα σε έλεγα παλαβό...Αλλά είναι αλήθεια γιατι το ΖΩ!!!
Σε ευχαριστώ...
@ Ανώνυμος
Καλά έκανε και είπε τον πόνο του το παιδί, δεν παριστάνει κανείς τον ''σωτήρα'', μια ωραία συζήτηση κάνουμε, με ευγένεια, καλή προαίρεση και χωρίς κριτική βέβαια, γιατί όλους πάνω κάτω τα ίδια θέματα μας απασχολούν και οι όποιες ΄΄συμβουλές'' είναι ακριβώς από αγάπη και ενδιαφέρον για ένα συνάνθρωπό μας που εξέφρασε ένα θέμα του.
΄Ετσι κι αλλιώς είναι απρόσωπο αυτό το μέσο, το να μην παίρνει και καμία απάντηση από κανέναν και να νιώθει ότι μιλάει με τον αέρα, δεν νομίζω ότι έχει και πολύ νόημα... εκείνος θα κρατήσει ό,τι του ταιριάζει, αν κάτι του ταίριαξε, αλλιώς delete.
Απλώς νομίζω ότι σε κάποιο σημείο η συζήτηση θα πρέπει να κλείσει, αλλά αυτό είναι θέμα και του π. Χαράλαμπου, όταν θα ανεβάσει καινούργιο κείμενο...
Υγεία και αγάπη σε όλους και ευχαριστώ και τον Γιάννη για τους προβληματισμούς που μου προξένησε...
Να ευχαριστήσω όλους για την ανταπόκριση και τα καλά σας λόγια!
Φαίνεται ότι υπάρχουν άνθρωποι που με καταλαβαίνουν εδώ..
Κάτι τελευταίο· η διδασκαλία της Εκκλησίας περί τελωνίων δεν είναι λίγο "τρομοκρατική";
Ποιος μπορεί να αισθάνεται "εντάξει" ότι μπορεί να περάσει όλα τα τελώνια, μετά το θάνατό του;
Όσο κοντά στην Εκκλησία κι αν βρίσκεται; Δεν προωθεί λίγο την αυτοδικαίωση και το φόβο η συγκεκριμένη διδασκαλία;
Γιάννη μου, καλά κάνεις και έχεις απορίες και θέλεις να μάθεις, δεν είμαι θεολόγος για να σου δώσω τις σωστές ερμηνείες, αλλά ο Θεός είναι πιο πολύ καρδιά παρά διανόηση. Τον νιώθεις, παρά τον καταλαβαίνεις. Προσωπικά, δε διαβάζω τα κείμενα στο πρωτότυπο, γιατί πολύ φοβάμαι ότι θα τα ερμηνεύω λάθος ή όπως βολεύει το νου μου. Παίρνω βιβλία σοβαρών θεολόγων που τα ερμηνεύουν και μου λύνουν τις απορίες, όπως το τελευταίο βιβλίο του π. Χαράλαμπου που μου έδωσε τις απαντήσεις που ζητούσα σε συγκεκριμένα θέματα. Στην εκκλησία ακούει κανείς έναν ύμνο που δεν καταλαβαίνει τα λόγια και δεν είναι κι απαραίτητο, και κάτι σκιρτίζει μέσα του. Αυτό δεν εξηγείται με λόγια.
Θα σου πρότεινα και το βιβλίο ''Η ιστορία της αγάπης του Θεού'' του Νικόλαου Λουδοβίκου, εξαιρετικό και γραμμένο σε πιο απλό ύφος, όχι πολύ ακαδημαϊκό. Θα πάρεις πολλές απαντήσεις, νομίζω, για πολλά θέματα που σε απασχολούν.
Να είσαι καλά και καλή δύναμη.
΄Ενα τελευταίο σχόλιο. Στο λινκ η συγκλονιστική ιστορία ενός ανθρώπου που αφού πέρασε από απίστευτο σκοτάδι -αμφιβάλλω αν έχουν περάσει κι άλλοι τέτοια ζωή και μακάρι να μην έχει κανείς τέτοια βιώματα- κατάφερε όμως να βγει στο φως. Απίστευτη η ζωή κάποιων ανθρώπων... ξεκίνησε από ένα χριστιανικό άθλιο περιβάλλον για να ξαναβρεί το φως σ' έναν χριστιανό που του έσωσε τη ζωή' το γέροντα Σωφρόνιο.
https://www.youtube.com/watch?v=sj8Agb96Bxc
κι εδώ το layout του εκδοτικού http://www.enploeditions.gr/uploads/files/88.pdf
Δημοσίευση σχολίου