Ο Χριστός επάνω στο Όρος Θαβώρ δεν φανερώνει κάτι που δεν ήταν ή κάτι που δεν είχε. Ήταν Θεός. Είχε διδάξει και κάνει δεκάδες θαύματα, κι όμως οι μαθητές δε μπορούσε να αναγνωρίσουν απολύτως την Θεότητα του. Γιατί άραγε; Ίσως για τον ίδιο λόγο που και εμείς στο μικρόκοσμό μας, κοιτάμε τόσα πράγματα και δεν βλέπουμε τίποτα. Μην αυταπατάσθε. Βλέπουμε ένα ελάχιστο μέρος από την αλήθεια που μας περιβάλει. Ξέρετε πόσοι περνάνε κάθε μέρα κάτω από το λόφο της Ακροπόλεως και δεν έχουν δει ποτέ με την βαθύτερη έννοια, την μεταφυσική του Παρθενώνα; Ξέρετε πόσοι είναι μες στην εκκλησία, χρόνια ολόκληρα, και όμως δεν έχουν καταλάβει ούτε τι είναι η εκκλησία και βεβαίως ποιος είναι ο Χριστός;
Ας μην πάμε πολύ μακριά. Μες στα σπίτια μας, μήπως βλέπουμε πότε μεγάλωσαν τα παιδιά μας; Τις βαθύτερες ανάγκες τους της ξέρουμε ; Τα βλέπουμε κάθε μέρα, ε και; Τα γνωρίζουμε;
Πολλές φορές θα χρειαστεί να χάσουμε κάτι για να το εκτιμήσουμε. Σε ένα χωρισμό, σε ένα αντίο, σε μια δοκιμασία. Τότε λες, τι είχα και δεν το έβλεπα. Το ίδιο δε θα γίνει με τους μαθητές του Χριστού; Όταν πλέον τον χάνουν, αρχίζουν να καταλαβαίνουν ποιον είχαν τόσο χρόνια κοντά τους.
Υπάρχει όμως και ένα άλλος λόγος που οι μαθητές ενώ ήταν μαζί με τον Χριστό δυσκολευόταν να κατανοήσουν ποιος ακριβώς ήταν ο Κύριος τους. Και αυτός ήταν, ότι η γνώση του Θεού, η πίστη στην Θεότητα του Ιησού, δεν είναι αποτέλεσμα και μόνο της ανθρώπινης προσπάθειας. Αλλά πρωτίστως δωρεά και αποκάλυψη Θεού. Όσο κι αν προσπαθήσει ένας άνθρωπος, δεν θα μπορέσει ποτέ να αποκτήσει την χαρισματική πίστη, εάν ο ίδιος ο Θεός δεν θελήσει να αποκαλυφθεί, χαρίζοντας το δώρο της πίστεως και την χαρά στην συνάντησης μαζί Του.
8 σχόλια:
Εξαιρετικό κείμενο όλο, ειδικά αυτό που γράφετε, π. Χαράλαμπε, για τη μεταφυσική του Παρθενώνα, το τελευταίο μόνο δεν κατάλαβα:
''Όσο κι αν προσπαθήσει ένας άνθρωπος, δεν θα μπορέσει ποτέ να αποκτήσει την χαρισματική πίστη, εάν ο ίδιος ο Θεός δεν θελήσει να αποκαλυφθεί, χαρίζοντας το δώρο της πίστεως και την χαρά στην συνάντησης μαζί Του.''
Εννοείτε ότι όσο κι αν προσεύχονται κάποιοι άνθρωποι ο Θεός δεν αποκαλύπτεται και τους αφήνει να προσπαθούν μάταια, ώστε στο τέλος κι αυτοί σταματούν να πιστεύουν σ' Εκείνον; Αν είναι έτσι, γιατί το κάνει αυτό;
Ευχαριστώ πολύ.
Καλημέρα σας. Δε με θεωρώ επ΄ ουδενί λόγω ικανή να απαντήσω στο προηγούμενο σχόλιο, μόνο να εκθέσω την άποψη μου, ως άλλη ματιά και θέαση (και συμπαράσταση) στο ερώτημα το προηγούμενο του/ης φίλου/ης Ανώνυμου 8:13.
Καθώς είναι συνομιλία και προσωπική σχέση η πίστη και η προσευχή προς το Θεό, δεν περιμένω αντάλλαγμα (κι άρα να απογοητευτώ και να ¨σταματήσω να πιστεύω σε Εκείνον¨) αλλά ασκούμαι και προχωρώ –αθλούμαι πνευματικά κι όταν είναι έτοιμη η καρδιά μου να γεμίσει το Φως και τη Χάρη Του, τότε έχω το βίωμα αυτό της Ευλογίας της αποκάλυψης Του.
Δίχως τιμωρίες μα και δίχως ανταλλάγματα, πορεύομαι σταθερά και αμετάκλητα, πάντα (όσο κι αν πέφτω και ξαναπέφτω) προς το Φως αυτό, της συνάντησης μαζί Του και της Χαρίτωσης της ύπαρξης μου. Και ποτέ μα ποτέ δεν είναι μάταιη η προσπάθεια.
Κάνω Υπομονή αδελφέ κι αδελφή μου. Δεν ¨τιμωρούμαι¨ επειδή δεν Τον βλέπω. Παρά καλλιεργούμαι για να Τον δεχθώ και να γίνω σκεύος της Θείας αυτής Χάρης Του. Δεν είμαστε έτοιμοι πάντα για κάτι τέτοιο.
Με όλη μου την εκτίμηση κι αγάπη εν Χριστώ αδελφοί κι αδελφές. Π Χαράλαμπε σας ευχαριστούμε για άλλη μια φορά! Μακάρι όλοι κι όλες να προσπαθούμε να εδραιωθούμε σταθερά και να ευλογηθούμε με τη χαρισματική Πίστη!
Σε μια ομιλία σας παλαιότερα είχατε αναφέρει λίγα λόγια μεταξύ άλλων για το πόσο η εξουσία διαβρώνει τον άνθρωπο σε σημείο που να μην του μένει ίχνος ανθρωπιάς, κάπως έτσι το είχατε πει, δεν θυμάμαι ακριβώς. Τότε σας είχα θεωρήσει κομμάτι υπερβολικό, όμως τώρα με την τραγωδία με τις πυρκαγιές στην Αττική επιβεβαιώνεστε πανηγυρικά. Κι όχι μόνο ''βλέπουμε ελάχιστο μέρος από την αλήθεια που μας περιβάλλει'', αλλά βασικά τίποτα δε βλέπουμε εκτός από το Εγώ μας! ΄Αλλοι πολύ λιγότερο, άλλοι πολύ περισσότερο.
Εν πάσει περιπτώσει, επειδή ο χώρος σας δεν επιτρέπει πολιτικού περιεχομένου σχόλια (αν και δεν το θεωρώ πολιτικό, αλλά ψυχολογικό και θεολογικό κιόλας, το θέμα της εξουσίας πάντοτε απασχολούσε ψυχολόγους, ψυχιάτρους, θεολόγους και πνευματικούς) κι επειδή δεν ξέρω άλλο τρόπο να σας προσεγγίσω, ήθελα να διαβάσετε αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο lifo, αν δεν το έχετε ήδη διαβάσει και μη δημοσιεύσετε το σχόλιο προς αποφυγή αντιπαραθέσεων, εφόσον αναφέρεται σε συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα των ημερών.
https://www.lifo.gr/articles/opinions/202577/einai-anaisthitoi-i-kanoyn-aplos-ti-doyelia-toys
Να είστε πάντα καλά.
Πάτερ Χαράλαμπε είστε μια αποκάλυψη Θεού!
Αγαπητή ανώνυμη κυρία (12.14 μ.μ.) καλημέρα και ευχαριστώ για τον κόπο που μπήκατε να μου απαντήσετε. Μάλλον γι' αυτό φαντάζομαι αποφεύγει ν' απαντάει ο π. Χαράλαμπος, πρώτον, γιατί κάποιες έννοιες χρειάζονται μεγάλη συζήτηση και δεύτερον, για να υπάρχει ένας προβληματισμός πάνω στα κείμενά του και μια αλληλεπίδραση έστω και εδώ, έστω και ανώνυμα.
''Ο Θεός γεννιέται'', λοιπόν, ''δεν επιβάλλεται'', όπως πολύ ωραία μας εξηγεί και ο Μεσογαίας Νικόλαος, αλλά έχει πει περίπου με τα ίδια λόγια κι ο Γιανναράς σε ομιλίες του.
https://www.youtube.com/watch?time_continue=32&v=7cFOHDPegBU
Καλή δύναμη σε όλους μας.
Καλημέρα σας. Η χρήση της λέξεως "αποφεύγω" δεν συνάδει με το ήθος και τις αρχές μου. Δεν έχω κάτι να φοβήθώ ώστε να αποφύγω. Απλά οπως πολλές φορες τόνισα σε μηνύματα μου τόσο εδω όσο και στο facebook, δεν έχω τον χρόνο για να απαντώ σε απορίες και ερωτήματα, όταν μάλιστα αυτά χρειάζονται μια εκτενή ανάλυση. Συγνώμη, αλλα δε μπορω να το κάνω αυτό, καθοτι ο χρόνος μου ειναι ελάχιστος και πρέπει να ασχοληθω με την ενορία μου. Εδω καταθέτω προβληματισμούς, σκέψεις και απόψεις. Οποιος νομίζει οτι κοινωνεί με αυτές και αναπαύεται είναι σημαντικό και παραμυθιτικό. Σε οποιον παλι δεν αρέσουν, το σέβομαι, αλλα πέρα απο το να γράφω τα κειμενάκια αυτα δε μπορω να κάνω κάτι αλλο μέσα απο εδω.
Ζητώ την κατανόηση της ελλειματικότητας μου, αλλα αυτό μπορώ, αυτό προσφέρω.
Καλημέρα, π. Χαράλαμπε. Βασικά καμία πρόθεση δεν είχα να θίξω τις αρχές και το ήθος σας και ούτε υπονόησα ότι έχετε κάτι να κρύψετε, αλίμονο. Δεν έχω δει τα μηνύματά σας που λέτε ότι έχετε εξηγήσει πολλές φορές τους λόγους που δεν μπορείτε να απαντάτε και ευχαριστώ για την εξήγηση, απολύτως κατανοητή και σεβαστή και καλά κάνετε και το διευκρινίζετε. Το υπέθεσα κι εγώ, όπως είδατε, ότι κάποιες απορίες απαιτούν μεγάλη ανάλυση και συζήτηση και αυτό δε γίνεται μέσα από το διαδίκτυο. Τα κείμενά σας γεννούν ερωτήματα και αυτό είναι καλό και ελπίζω και οι απορίες μας να σας δίνουν τροφή για ομιλίες και αναρτήσεις.
Καλή συνέχεια στο έργο σας στην ενορία σας και γενικότερα όπου ασκείτε έργο και καλή δύναμη.
Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Ευχομαι κάθε καλό στην ζωή σας.
Δημοσίευση σχολίου