Οι αμαρτίες και τα λάθη μου, είναι δικά μου. Μονάχα εγώ και ο Θεός ξέρουμε γιατί και πως τα έκανα. Εσύ μικρέ μου "ανθρωπάκο" με την μεζούρα της «αρετής» και του νόμου στο χέρι δεν μπορείς να με κρίνεις, γιατί απλά δεν ξέρεις τίποτα για την ζωή μου, ιδιαιτέρως δε για τα βράδια που πλημμύριζαν αλμύρα τα όνειρα μου. Και μάθε και κάτι άλλο, κανείς δεν αμάρτησε ποτέ για γούστο αλλά γιατί κάπου εκεί βαθιά μια αόρατη πληγή αιμορραγούσε κι ένα τραύμα βαθύ σαν πέλαγος κάθε που κινούσαμε για ταξίδι βύθιζε τις ελπίδες μας.
6 σχόλια:
Απιστευτα ομορφο και αληθινο!!!!
Την ευχη σας πατερ!
Πατέρα Λύβιε, αν όλοι οι εξωμολόγοι,ήταν σαν και σας οι ναοί θα ήταν πάντα γεμάτοι
Και πολλές ψυχές, θα έβρισκαν το μονοπάτι για το θεό,έχω γνωρίσει και άλλους, υπέροχους,ιερείς ,αλλά δυο θα μου μείνουν αξέχαστοι ,γιατί δεν με εξωμολόγησαν απλά με πυροβολήσαν,από τότε προσέχω σε ποιόν θα ανοίξω την καρδιά μου...
Ελπίδα για αγάπη,ελπίδα για στοργή,ελπίδα για ζωή!
Αυτές ειναι οι αμαρτωλές μου σκέψεις!
Τα ξέρει ολα ο Θεος μου και του ζήτω να με συγχωρεί.Κι ας ειναι καμια φορά η δύναμη μου η η καταστροφή μου.
Ποσο μας αισθάνεστε Πατερ,ποσο μεγαλοσύνη έχουν τα κείμενα σας...
Σας ευχαριστω!
Στα σταυροδρόμια αιμορραγούν οι πληγές.
Είναι η στάση πριν την θεραπεία.
Αν αποκαλυφθείς μπορεί να Τον ακούσεις.
Καλή συνέχεια!
https://www.youtube.com/watch?v=L9T97YcS0z0
https://www.youtube.com/watch?v=L9T97YcS0z0
''Είναι δύσκολο να αγαπήσεις το διπλανό σου. Γιατί είναι δύσκολο: Γιατί ο διπλανός σου δεν έχει μύθο.'' Πολύ καλό. Ειδικά στη σημερινή εποχή του life style (ή death style που το αποκαλεί ο π. Ν. Λουδοβίκος) που σχεδόν όλα κινούνται στη σφαίρα του φανταστικού... φτιάχνουμε φανταστικές εικόνες και ζούμε μέσα.
Κι ένα τελευταίο ήθελα να σχολιάσω, αυτό που λέτε στην ομιλία σας για τους πνευματικούς στο 1.18.00 περίπου είναι πάρα πολύ σημαντικό και πρέπει να το λέτε όπου σας δίνεται η ευκαιρία. Μια φορά μόνο πήγα να εξομολογηθώ και όχι μόνο ''κούνησε τα φρύδια του'', όπως λέτε, αλλά η όλη επιτιμητική στάση που πήρε ο πνευματικός απέναντι μου που ήταν και μεγάλο όνομα με περγαμηνές (γι' αυτό και πήγα) με έκανε να θέλω να φύγω τρέχοντας. Πήρα κι εγώ ένα μάθημα να κοιτάω την ουσία κι όχι τους τίτλους. ΄Οχι ότι οι τίτλοι έχουν τίποτα κακό, αλλά σ' αυτή την περίπτωση δεν με ανάπαυσαν.
Να είστε καλά. Ευχαριστώ πολύ.
Δημοσίευση σχολίου