Θαυμάζουμε και συγχρόνως αισθανόμαστε ντροπή και ενοχή, νιώθουμε λίγοι μπροστά στην επιτυχία εκείνου που βρήκε και πέτυχε τον στόχο του. Όμως κανείς δεν σκέφτεται ούτε καν αναφέρει, μια αλήθεια, μια παρηγορητική πραγματικότητα, για όλους εμάς που ακόμη δεν τα καταφέραμε. Ότι πριν υπάρξει αυτή η επιτυχής βολή προς τον στόχο, υπήρξαν εκατοντάδες αποτυχημένες προσπάθειες σε ικανό χρόνο. Οπότε όταν εκθειάζουμε την επιτυχία κάποιου, και λανθασμένα συγκρινόμαστε μαζί του, δεν θα βγάζουμε έξω από την ιστορία τις πολλές και σημαντικές ήττες που προηγήθηκα. Διαφορετικά διαβάζουμε με λάθος τρόπο την επιτυχία που δεν υπάρχει δίχως την αποτυχία. Γιατί στα λαβωμένα μονοπάτια φτιάχνονται οι ωραιότεροι δρόμοι....
3 σχόλια:
Πάτερ μου αναρωτιέμαι πολλάκις αν η επιμονή στην πραγματοποίηση του στόχου είναι μια κατάφαση στον Χριστό η μία κατάφαση στον εγωισμό.Όσον αφορά την σύγκριση, δυστυχώς ζούμε σε σύγκριση με κάποιους γενικά κι αόριστα και όχι σε σύγκριση με Καποιον πολύ συγκεκριμένο.
Είναι που μας αρέσει το θέλημα μας το αμαρτωλό και όχι το Θέλημα Του Θεού.
Πολύ όμορφο καλέ μου πάτερ. Κάνε εάν θέλεις και μια ευχούλα για καλή υπομονή και ζήτησε Του σε παρακαλώ να μη Χρονίσει. Με αγάπη!
Δημοσίευση σχολίου