«Δεν μπορείς να ελέγξεις το είδος της κριτικής που θα έχεις αλλά μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που θα αντιδράσεις…» Austin Kleon. Αισθάνομαι ότι αυτό ακριβώς έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε όχι απλά στην κριτική αλλά στις συκοφαντίες, δηλ, στην παθολογική και αρρωστημένη μορφή της «κριτικής», ήταν τέτοιος που μεταμόρφωσε μια καταφανή αδικία σε ευλογία και πηγή αγιασμού.
Ξέρετε το μυστικό των αγίων, που δυσκολευόμαστε εμείς να εφαρμόσουμε στην ζωή μας, είναι ακριβώς αυτό, ότι δια της Χάριτος, αποδέχονταν και μεταμόρφωναν την πληγή, το τραύμα και το άδικο της ζωής, σε δοξολογία, ευχαριστία και δρόμο κοινωνίας με τον βαθύτερο ευατό τους και τον Θεό. Αυτό έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Ίσως είναι ο περισσότερο συκοφαντημένος άγιος της εποχής μας. Κι όμως, όλο αυτό το κακό το μεταλλάσσει σε καλό. Πώς; Με το να μην αποδεχθεί τον σκοπό του κακού και των ανθρώπων του, που δεν είναι άλλος από το να ακυρώσει και να ματαιώσει την ζωή μέσα μας.
Ο κακός θέλει να σε βλέπει να υποφέρεις, να απογοητεύεσαι, να εγκαταλείπεσαι και να φτάνεις στην απόγνωση, δηλαδή στην κόλαση. Ο κακός χαίρεται όταν σε βλέπει να πεθαίνεις, δηλαδή να μην ζεις το δώρο της ζωής.
Ο άγιος Νεκτάριος δεν θα τους κάνει αυτή την χάρη. Με την δύναμη της πίστεως στον Θεό αλλά και την αδιαφορία του για τον ανθρώπινο έπαινο, δεν θα παίξει το παιγνίδι των κατηγόρων του. Δεν ακυρώνει την ζωή του, δεν καταθέτει τα όπλα, και το κυριότερο δεν θα τους αφήσει να αναστείλουν εντός του την χαρά του Πνεύματος. Δεν θα παίξει το ρόλο του κακόμοιρου και αδικημένου. Όχι. Θα σταθεί πιο πάνω από το τραύμα.
Σαφέστατα και η αγία ευαίσθητη καρδιά του πονάει, αλλά δεν θα μείνει εκεί. Αγκαλιάζει την δοκιμασία του και μαζί με τον σταυρό του επιμένει να ζει προς δόξα του Θεού και της εκκλησίας του. Δεν περιμένει να πάνε όλα καλά για να ζήσει. Δεν τρέφει αυταπάτες ότι θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανα και οι καημοί, γι’ αυτό δεν περιμένει να κοπάσει το κύμα αλλά μαθαίνει να κολυμπά ακόμη και μες στις τρικυμίες.
Ο άγιος Νεκτάριος, επιλέγει παρα τις σκιές που έρχονται στον ορίζοντα της ζωής του, να κοιτά το φως πίσω από τα σύννεφα, το μπλε στο βάθος του γκρίζου. Αυτή ήταν η τέχνη των αγίων, να μεταλλάσσουν το τραύμα σε ευλογία.
3 σχόλια:
Γειά σου καλέ μου πάτερ!
Σκέφτομαι με το κείμενο σου πως τη μεγάλη νίκη του κακού (το θάνατο) ο Χριστός μας έφερε την Ανάσταση.
Ίσως και όσοι θέλουμε να μιμηθούμε τον Κύριο μας να έχουμε την ευκαιρία να μετατρέψουμε τις μικρές νίκες του κακού πάνω μας σε αληθινή και βαθύτερη σχέση με τον Αφέντη μας Χριστό.
Σπρώχνοντας αυτό το κακό ή τον κακό στην άκρη
-αφού δεν μπορώ να το αφανίσω-
στρώνω το γεύμα της αγάπης,
αποδοκιμάζοντας το δηλητήριο της συκοφαντίας.
Αναψυκτικό το κείμενό σου,
πάτερ,
μοιάζει να συνεχίζει,
ό,τι άρχισε ο άγιος
με την δημιουργική αντίδρασή του...
ομιλίες, βιβλία, κοινωνία εν Χριστώ,
επιμονή στο έργο,
συρρίκνωση της επίθεσης,
με έμφαση στην άμυνα
δια των όπλων του φωτός, του πνεύματος,
δια της αναγωγής εις την Μονάδα,
εις Κύριος εις άγιος, Ιησούς Χριστός.
Αμήν,
η γάζα στο τραύμα!
Αγαπητέ π. Χαράλαμπε,
Από καιρό έχω μιαν απορία και δεν βρήκα το χρόνο να σας την εξομολογηθώ: Ο Χριστός κατά την επίγεια ζωή Του χρησιμοποίησε τον Διάλογο για να κάνει πιο ζωντανή και πιο ελκυστική τη Διδασκαλία Του. Πρόχειρα μου έρχεται στο νου ο Νομικός και η Σαμαρείτιδα.. Εσείς που ξέρετε απ΄έξω το ευαγγέλιο θα προσθέσετε και πολλές άλλες περιπτώσεις.
Περιδιαβάζοντας όμως κανείς το blog σας διαπιστώνει ότι προσωπικά δεν είστε και πολύ φίλος του Διαλόγου. Πως άλλως να εξηγήσει κανείς το γεγονός ότι στο προφιλ σας δεν υπάρχει (όπως συνήθως σε κάθε blog) ένα εμαιλ με το οποίο θα μπορούσε κάποιος να επικοινωνήσει μαζί σας και να σας ρωτήσει για κάποια απορία του.
Στην αντίρρηση που θα είχε κανείς ότι αυτό θα μπορούσε να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στη λειτουργία του blog λόγω του μεγάλου φόρτου πρόσθετης εργασίας που θα επέβαλε η απάντηση στις απορίες αυτές, υπάρχουν πολλές λύσεις τις οποίες εύκολα μπορείτε να αναζητήσετε. Είμαι στη διάθεσή σας.
Με σεβασμό και αγάπη,
Ανδρέας Θωμάς
andreasthomas2002@yahoo.com
Δημοσίευση σχολίου