tag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post7561764434194533502..comments2023-08-14T21:53:30.964+03:00Comments on π.Λίβυος: Μια αγκαλιά αλλιώτικη.... π. ΛίΒυοςhttp://www.blogger.com/profile/09812043384607915378noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-71750229121413576002018-03-26T21:08:34.615+03:002018-03-26T21:08:34.615+03:00Σας ευχαριστώ για την όμορφη συμμετοχή σας. Ο Θεός...Σας ευχαριστώ για την όμορφη συμμετοχή σας. Ο Θεός μαζί μας. π. ΛίΒυοςhttps://www.blogger.com/profile/09812043384607915378noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-14016328627251415922018-03-23T12:39:21.168+02:002018-03-23T12:39:21.168+02:00''ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΔΕΙΠΝΟ''
I
Είναι σα... <br />''ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΔΕΙΠΝΟ''<br />I<br />Είναι σαν να σε καλεί στο Δείπνο της Βασιλείας Του ο Θεός και συ<br />του λες: Ευχαριστώ, δεν έρχομαι γιατί νηστεύω (ή: έχω φάει).<br />—Έλα έστω για ένα ποτό, έναν καφέ, ένα φρούτο.<br />—Δυστυχώς δεν μπορώ. Με … περιμένουν!<br />Εκείνος επιμένει: Έλα τουλάχιστον στη συντροφιά μας και<br />μην πάρεις τίποτα. Να σε νιώθουμε τουλάχιστον ανάμεσά μας.<br />Του απαντάς: Δε γίνεται άλλη φορά;<br />Αυτός για Σένα κλαίγοντας πικρά το Δείπνο της Βασιλείας Του<br />ακυρώνει. Και όσοι ετοιμάζονταν να προσέλθουν, εμβαίνουν στ’ αυτοκίνητά τους ήσυχα, πηγαίνουν σπίτι τους να κοιμηθούν. Η νύχτα<br />τους σκεπάζει με το χιόνι. Παρθένο πόδι πλέον δεν εισχωρεί στην<br />ουδετέρα ζώνη. Κόκορας λαλεί.<br />Είναι όμως και άλλοι που φλέγονται να έρθουν στο Δείπνο — το<br />λαχταράν μ’ όλη τους την ψυχή, μ’ από φόβο διστάζουν, από αδεξιότητα τρομάζουν, από λειψή θαρρώ κοινωνικότητα το πρόσωπο<br />τους αποστρέφουν.<br />Αυτούς ο Θεός τους προσκαλεί κάθε φορά με τη μεγίστη ευγένεια.<br />—Όχι, Όχι, Όχι.<br />Τους λέει περάστε, προσέλθετε, φως και πνοή μου, επανέλθετε<br />στην τράπεζάν μου!<br />Όμως ετούτο ακριβώς τους ταράζει. Ποιος είπε του Κυρίου<br />πως δε θα ήθελαν να είναι οι πρώτοι και οι καλύτεροι στο Δείπνο<br />του; Πεινούν πολύ. Μήνες και χρόνια να γευτούνε φαγητό, μήνες<br />και χρόνια να εναγκαλισθούν και ν’ ασπασθούν εαυτούς και αλλήλους.<br />Μην πείτε πως ο Θεός δεν προσπάθησε να τους συμπαρασύρει<br />στο Δείπνο του κι αντάξια να τους τιμήσει σκίζοντας θύρες και παραπετάσματα για να έμπουν με την αόρατη ακολουθία τους.<br />Με φιλάνθρωπην ως πάντα τυραννία τους ελκύει στον οίκο Του.<br />Καλεί το δούλο του και λέει: Πάρε αυτές τις προσκλήσεις και<br />όσους πετύχεις στο δρόμο «ανάγκασον εισελθείν, όπως γεμισθή ο<br />οίκος μου»· εάν αναλάβω τας πτέρυγας μου κατ’ όρθρον, θα σε<br />πάρω μαζί μου — έτσι λέει ο Ψαλμός.<br />Και ο δούλος εξέρχεται. Μα στη βιάση του απάνω σκοντάφτει,<br />γκρεμίζεται, χάνεται.<br />Ο Κύριος του Δείπνου ακαρτερεί. Και περνάνε οι μέρες, οι<br />μήνες, τα χρόνια, ωσάν πολιορκητικές μηχανές. Θεέ μου, λέει ο Θεός<br />και τώρα τι θα κάνω;<br />Βρίσκει μια κούκλα ρούχινη, την πιο παλιά, την πιο μαδημένη<br />της παιδικής του ηλικίας· τη βάζει δεξιά του. Εις το όνομα των Απόντων, των Πεινασμένων και των Διψασμένων, εις το όνομα της αδιαιρέτου Αγίας αυτής Τριάδος, αρχίζουμε να μνημονεύουμε τα εκλεκτά εδέσματα.''<br />Μάρτης 1993<br />''Μεθιστορία''(εκδ. ΄Αγρα)<br />Κυριάκος Χαραλαμπίδης<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-71128922966182638392018-03-22T19:21:53.023+02:002018-03-22T19:21:53.023+02:00Υπεροχο κειμενο πατερα Χαραλαμπε. Ως εκπαιδευτικος...Υπεροχο κειμενο πατερα Χαραλαμπε. Ως εκπαιδευτικος, η Παναγια ειναι για ολους εμας η παιδαγωγος μας, ο καθοδηγητης μας, η μητερα μας! Σε εκεινην αφιερωνω τους μαθητες μου καθε νεα σχολικη χρονια, οχι για να γινουν καλυτεροι απο οσο μπορουν ως μαθητες, αλλα να γινουν λιγο καλυτεροι ανθρωποι! Να γινουν καλυτεροι χριστιανοι με την βοηθεια Της... Εχουν αναγκη σημερα τα νεα παιδια, εχουμε αναγκη ολοι μας την αγκαλια της Παναγιας! <br />Σας ευχαριστω για τις ομορφες σκεψεις σαςΓιαννηςnoreply@blogger.com