22 Απρ 2008

Ημερολόγιο Οδύνης δ' (Μεγάλη Εβδομάδα)


* Αυτή την ανάρτηση την αφιερώνω στην μνήμη, του σεβαστού και πολύ αγαπημένου μου
π. Μιχαήλ Καρδαμάκη, που σημάδεψε βαθιά την ζωή μου, ένα ευχαριστώ!


Τι να γράψεις για την Μεγάλη Εβδομάδα όταν η ζωή σου πνίγεται σε μια μικρή πεζότητα. Πώς να προσεγγίσεις τα Μεγάλα όταν είσαι τόσο μικρός. Πώς να μιλήσεις για την όντως χαρά(ολοκληρωμένη πρόταση ζωής) όταν φυλλομετράς δάκρυ και αίμα στο ημερολόγιο της ψυχής σου.

Αλλά όμως μήπως νιώθοντας μονάχα έτσι μπορείς να εισέλθεις στον "Νυμφώνα Του" ;

Μήπως τα άνθη του "Λειμώνα Του", τότε μόνο μπορείς να τα μυρίσεις ;

Όταν δηλαδή η δυσωδία των «παθών» σε πνίγει και ΄συ ζητάς λίγο καθάριο οξυγόνο για την ανάσα της ψυχής σου στο δικό Του ουρανό;

Μήπως τότε μονάχα μπορείς να Τον ακολουθήσεις, όταν αισθανθείς και «μαρτυρήσεις» την αδυναμία σου, τα όρια σου, την γύμνια και την ορφάνια της καρδιάς σου;

΄΄Εν ψυχή συντετριμμένη, προσπτίπτομεν σοι, και δεόμεθα σου Σωτήρ του κόσμου. Συ γάρ ει ο Θεός των μετανοούντων΄΄ (Τροπάριο Προφητείας Όρθου Μεγ. Δευτέρας)

Γιατί αυτό τελικά που θα ανοίξει την «θύρα του ουρανού» δεν θα έχει σχέση με τις αρετές μας. Ούτε με τις υπόγειες διαδρομές στα ναρκισσιστικά παιχνίδια του εγωκεντρισμού μας και ας έχουν το προφίλ της «πνευματικότητας». Το ''μυστικό του ουρανού'' είναι μια τέχνη που την γνωρίζουν μονάχα οι ταπεινοί. Εκείνοι που αρνούνται αυτό που ονομάζουμε «life style».

Είναι απλό μα θέλει ''τσακισμένο εγωισμό''.

Είναι σοφό μα θέλει να είσαι «μωρός».

Είναι για τους πιστούς μα όχι για αυτούς που κάνανε την πίστη εγγυήσεις. Είναι μια γλώσσα μυστική που δυο είδη ανθρώπων την γνωρίζουν στην ζωή , οι Άγιοι και οι πολλοί αμαρτωλοί, άλλωστε για να «φτάσεις στον παράδεισο πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης...» ή να είσαι στον προσωπικό σου «Άδη και να μην απελπίζεσαι».

Η Μεγάλη Εβδομάδα δεν είναι γι΄ αυτούς που αισθάνονται ισχυροί, που ζαλίστηκαν μες στην αλαζονεία της δήθεν αρετής τους, στην δύναμη της εξουσίας τους και των «κατορθωμάτων» τους.

Δεν είναι γι΄ αυτούς που έμειναν πιστοί στα «έθιμα» και τις «παραδόσεις» μιας κοινωνικής συνθηκολόγησης.

Δεν έχει τίποτα να πει στους καταναλωτές της εόρτιας αγοράς, στους εραστές του μελό, σ΄ αυτούς που ζούν για να καταναλώνουν συναισθήματα και όχι να εκφράζουν μύχια καρδιακά αισθήματα.

Είναι όμως, για όλους εκείνους που πονούν, που σταυρώνονται καθημερινά στους Γολγοθάδες της ζωής, που τα δάκρυα έγιναν οι λέξεις, για να μιλούν τα πράγματα της ζωής τους.

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η εμπειρία μιας πίστεως, είναι μια πρόταση ζωής, μια πρόσκληση προσωπικής κοινωνίας, μια ερωτική θέα του Θεού, του πάσχοντος έρωτα μας, ένα υπαρξιακό ταξίδι στο ΄΄πέλαγος του Θείου ελέους΄΄.

Από τότε που πάψαμε να «μετράμε την ποιότητα της ζωής με την χαρά της Γιορτής…» να μεταμορφώνουμε τον πόνο σε προσευχή, τους καημούς και τα μεράκια της υπάρξεως μας σε τέχνη, δεν μπορούμε να βιώσουμε την Μεγάλη Εβδομάδα.

Γιατί για να βιώσεις την Μεγ. Εβδομάδα πρέπει με θάρρος πνευματικό να ομολογήσεις «ότι στα δάκρυα της Μαγδαληνής είδες τα δάκρυα σου..».



21 σχόλια:

Λυγερή Βασιλείου είπε...

«ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ»

Αναγέννηση σε ό,τι καλό κι ευλογημένο
είναι θαμμένο
στο έδαφός μας
Ανάσταση σε ότι πάγωσε εντός μας
Άγιο φως Αγάπης
του Χριστού το δάκρυ
στην Ψυχή μας
Λυγερή

http://ligery.pblogs.gr

ΥΓ: π.Λιβυε σε παρακαλώ δώσε μου την άδεια τουλάχιστον ένα απόσπασμα αυτής της εγγραφής σου να την αναρτήσω ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ
Απ' την ώρα που την διάβασα
τρέχουν τα μάτια μου δάκρυα που με λυτρώνουν .Γιατί ? δεν μου έχει ξανασυμβεί.
Δεν μπορώ τίποτα να σκεφτώ καλύτερο για να περιμένω την ΑΝΑΣΤΑΣΗ εκεί στη γωνίτσα του Πηγαιμού για την Ιθάκη μου.
Σε ευχαριστώ και σ' αγαπώ .

π. ΛίΒυος είπε...

@Λυγερή

Λυγερή μου, εγώ το γέννησα για να το χαιρόμαστε όλοι.
Πάρε ότι θέλεις.
Αλλωστε εδώ και καιρό έστω και διαδικτυακά σε νιώθω δικό μου άνθρωπο, εσένα και τα κορίτσια.

Σε ευχαριστώ για την αγάπη σου και τα δάκρυα σου, που λυτρώνουν την νέκρωση των συναισθημάτων......
Την αγάπη μου και πολλά φιλιά στα κορίτσια !!!

Μανιτάρι του Βουνού είπε...

Για ποιούς είναι άραγε η Μεγάλη Εβδομάδα;

Το μεγάλο μας ερώτημα πιά...

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Καλημέρα Χρόνια πολλά.
Σε παρακαλώ, πέρασε από τον ΠΗΓΑΙΜΟ μήπως κάτι δεν εγκρίνεις ,να το διορθώσω εγκαίρως. γιατί μόλις το εδημοσίευσα ...
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ligeri@otenet.gr

giota persis είπε...

Την νοιωθω την Μ εβδομαδα..την βιωνω χωρις χρονικα πλαισια μα θα σταθω στον λογο σου
....για να «φτάσεις στον παράδεισο πρέπει να πάρεις φόρα από τον πάτο της κόλασης...» ή να είσαι στον προσωπικό σου «Αδη και να μην απελπίζεσαι».
Ετσι ειναι...
Χαιρομαι που εξ αιτιας της Λυγερης
περιδιαβηκα τα μονοπατια σου Καλημερα

π. ΛίΒυος είπε...

@ giota 1

Nα είσαι καλά και εγώ χάρηκα που πέρασες και άφησες όμορφα σημάδια να είσια καλά!!

Καλή Ανάσταση.....

Ανώνυμος είπε...

π.Λίβυε, αν και σχολίασα το κείμενό σας στη σελίδα της ΛΥΓΕΡΗΣ δεν θα προσθέσω κάτι άλλο εδώ,διότι δεν χρήζει καμία προσθαφαίρεση από ένα αδαή σαν κι εμένα.Λυπήθηκα διότι με πληροφορήσατε ότι ο π. Μιχαήλ Καρδαμάκης έχειπλέον φύγει..Υπήρξε δάσκαλός μου στα νεανικά μου χρόνια και η μορφή του άφησε σφραγίδα ζωής πάνω μου(1971-1973)Θυμάμαι μια χαρακτηριστική του φράση:"Κλεφτοκοτάδες φίλοι μου." για όσους μικρούς κι ασήμαντους κλέβαμε την καλοσύνη και την Αγάπη του,κλέβαμετην ίδια μας την ύπαρξη και τα όνειρά μας.Από σήμερα ανήκεις στους φίλους μου,ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ π.Λίβυε,το σεβασμό και την αγάπη μου.Δημήτριος Μαντές.

Ηλιόφτερη είπε...

Και ένα παραπάνω ψάλλοντας Πρίγγο, πάτερ μου.. Καλή Ανάσταση..

π. ΛίΒυος είπε...

@ Δημήτριος Μαντές.

Xαίρομαι ιδιαίτερα που και εσείς είχατε γνωρίσει τον π. Μιχαήλ Καρδαμάκη, αυτός τον ποιητή της ιερωσύνης.
Σε ευχαριστώ και για το πέρασμα σου απο εδώ και τα σχόλια που άφησες.
Καθώς και για την τιμή να με συγκαταλέγεις στους φίλους σου.

Να περνάς να τα λέμε...σε ευχαριστώ!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Ηλιόφτερη

Καλή Ανάσταση !!! Σε ευχαριστώ που περασες!!!

Ανώνυμος είπε...

"Ω γλυκύ μου έαρ..ω γλυκειά μου Άνοιξη,γλυκύτατο παιδί μου,πού βασίλεψε η ομορφιά σου;.." Δεν πήγα στην εκκλησιά απόψε.Στον Επιτάφιο.Πήγα το μεσημέρι σε μια εκκλησούλα μόνη κι ερημική.Ο Επιτάφιος μόνος με το Ευαγγέλιο.Ο Σταυρός αδειανός.Χωρίς Χριστό. Γονάτισε η καρδιά μου κι ακολούθησαν τα ποδια μου.Τόση μοναξιά,όση κι η απουσία.Από μακριά ακούω τους κρότους των βεγγαλικών, τους κρότους των ανθρώπων.Οι άνθρωποι πάντα κάνουμε θόρυβο.Κάθησα στη σοφίτα του σπιτιού μου συλλογισμένος.Το παράπονο της Μητέρας, της Κυράς,για το παιδί της με τσάκισε.Ήθελα να κλάψω και δεν έβγαιναν δάκρυα.Άλλες φορές,στη μοναξιά του πλήθους, το διασκέδαζα καλύτερα.Σχολίαζα.Δεν προσευχόμουν.Έψαλλα μα η ψυχή μου δεν τραγουδούσε."θρηνούσα" μα η καρδιά μου δε λύγιζε.Απόψε ένιωσα το Πάθος μέσα μου.Το παράπονο.Το θρήνο.Την Κάθοδο.Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε μόνοι μας.Οι ζωές μας παράλληλες,χιαστί,διασταυρούμενες, μα ποτέ συμπίπτουσες.Διάβασα όλη τη σελίδα σου.Όλη.Και τα σχόλια.Όλα."Λειτουργήθηκα"και λειτούργησα με ένα τρόπο μυστηριακό και εξομολογήσιμο. Μοίρασα και μοιράστηκα.Τίτλος.Ένας από τους πολλούς."Η ζωή που δεν έζησα".Εμπειρία;Πολύτιμη.Κι ενώ εσύ κάπου λειτουργούσες,εγώ κάθησα ταπεινά σε μια ακρίτσα στη γωνιά σου κι αφουγκραζόμουν τους ήχους σου.Την αγωνία σου.Την αγωνία μου.Θα το διαβούμε το ποτάμι Αδελφέ μου; Την ευχή σου και την ευλογία σου.Δημήτριος ο "μωρός".

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

ΕΥΧΟΜΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΝΑ ΠΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΑΝ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΜΙΑΣ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΗΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ.
ΧΡΟΝΙΑ – ΠΟΛΛΑ
ΚΑΛΟ - ΠΑΣΧΑ

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

Δε το θυμούμαι στη ζωή
ποτέ χαρά εγώ νάδα
όλη η ζωή μου ήτανε
μια Μεγαλοβδόμαδα....

Ανώνυμος είπε...

Η Σταύρωση δε είναι το τέλος. Η Ανάσταση, ευτυχώς, δεν εξαρτάται απο μας,απο την "αξία" μας, απο την προσπάθειά μας. Μας υπερβαίνει. Μετά τη Σταύρωση, έρχεται η Ανάσταση για όποιον μπορεί μέσα απο το βύθισμά του , και την απελπισία ως προς τον εαυτό του, κρατηθεί απο τον Αναστημένο Χριστό, και να αναστηθεί μαζί Του.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Γιορτάζουμε την Ανάσταση συνήθως χωρίς να έχει υπάρξει Μ.Εβδομάδα μέσα μας.Αλλά η Ανάσταση δεν δίνεται "δωρεάν",όπως τίποτε(ή σχεδόν).
Καλή σας μέρα.

Ανώνυμος είπε...

"όλα θα πάνε καλά",
Μωρέ, ας ερχόταν η ανάσταση ακόμη και μετά τον σταυρό...
Προς το παρόν ακόμη την περιμένω...

π. ΛίΒυος είπε...

@ Δημήτριος ο "μωρός"

Πολύ συγκηνιτικά και υπέροχα όμορφα τα σχόλια σου φίλε.
Να είσαι καλα ,να περνάς να τα λέμε!!!!
Την αγάπη μου....

π. ΛίΒυος είπε...

@ ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ

Αδελφέ μου εύχομαι να αναστήσεις καθε κύταρο εντός σου, σε νέες μορφής καθημερινής ζωής και αναπνοής .....

π. ΛίΒυος είπε...

@ Κάντφελ

Φίλε διαβάζω πάντα προσεκτικά τα σχόλια σου γιατί με εκφράζουν και μου φαίνεται γνώριμη και οικεία η φωνή σου.

Τα λέμε.....

π. ΛίΒυος είπε...

@ όλα θα πάνε καλά.

Η ανοιξή προυποθέτει την παρουσία του χειμώνα και το καλοκαίρι το διαδέχεται το φνινόπωρο, έτσι είναι η φύση των πραγμάτων του κόσμου μας.

Να είσαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

Έφυγε ο παπαμιχάλης? Πάει καιρός? κ γω τον είχα ζήσει χρόνια εκεί στην Αγία Άννα. Δάσκαλος, εμπνευστής, ήταν πολλά αυτός ο άνθρωπος... Να έχουμε την ευχή του...