21 Μαΐ 2008

Ξυπνήματα…


Με ξύπνησαν βίαια φωνές και κτυπήματα στη πόρτα.

Κουδούνια , τηλέφωνα, ξυπνητήρια ,

ραντεβού στημένα ή ληγμένα

πάντα κάτι μας κυνηγάει,

πάντα κάτι ή κάποιος μας ζητάει.

Μα πιο απαιτητικός από όλους,

ο θάνατος!



18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Και το χειρότερο, δεν ζητά κάτι από εμάς, αλλά εμάς του ίδιους. Δεν μπορούμε να του αρνηθούμε, μπορούμε απλά μέχρι να μας παίρνει να ζούμε. Από εκεί και έπειτα τον λόγο έχει το μυστήριο.

Νηφάλια Μέθη είπε...

π.Λίβυε,

μόλις ειδα το τιτλο της αναρτησης θυμηθηκα μια ταινια..ξυπνηματα την λενε..( awakenings ) ειναι όμορφη ταινία,γλυκια και συγκινητικη.

έχω ένα πλαστικό σκελετο,απομειναρι της σχολης στο δωματιο μου πάτερ,τον έβαλα στο υψος μου,και του έδωσα το όνομα μου..και κάθε που πάω να κοιμηθω του λεω

"δεν πεθαινει οποιος ανάσταση έζησε και Ανάστασης μηνυμα αφησε στο περασμα του"

δεν θυμαμαι ποιου λόγια έιναι αλλα ειναι γεμάτα ελπίδα και προσπαθω να μην τα ξεχνω αλλιως γεμίζω λύπη.

ευχαριστώ πολύ!

καλό μας βράδυ

XRISTINA G.V. είπε...

Στον κόσμο που γεννήθηκα τα χάνει
κανείς όλα
τις λέξεις τρώει ο καιρός και
μέσα από τις λέξεις φαγώνονται
τα μάτια τα φιλιά ακόμα κι
η ανάγκη να υποφέρεις. (Κ.ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ)
Με μια καλημέρα....
Χριστίνα

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Μέσα σε όλους τους απαιτητικούς
θορύβους σου κτυπώ την πόρτα με τον κτύπο της καρδιάς μου
( τον ακούς?) να σου πω ότι στέκομαι με υπομονή εδώ να ακούω
τον παρήγορο τον καθαρό τον αφτιασίδικο λόγο σου.
η λυγερήτου ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ είπε...

"Ποιός τη ζωή μου, ποιός την κυνηγά, στου κόσμου τα στενά ποιός σημαδεύει; Που πήγε αυτός που ξέρει να μιλά, που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;"...
Όσο για τον κύριο θάνατο, θα παραθέσω τη ρήση του Επίκουρου.
"Δε φοβάμαι το θάνατο, γιατί δεν τον γνωρίζω. Όταν θα έρθει, εγώ θα έχω φύγει κι έτσι δεν πρόκειται να τον γνωρίσω ποτέ."
Την καλησπέρα μου π. Λίβυε.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή,μπορούμε να ζούμε όλες τις υπόλοιπες ενσυνειδητα,με δύναμη,με θέληση,με πάθος,με θάρρος,με αυταπάρνηση,με θυσία.Με ό,τι ταιριάζει στον καθένα.
Την καλησπέρα μου.

Keep Dreaming είπε...

...as diapragmateutoume mazi tou loipon to "πότε",
zwntas tin kathe mera mas san na einai i teleutaia...

Ανώνυμος είπε...

όχι μόνο απαιτητικός αλλά και συνεπής!

"ο χρόνος είναι ο καλύτερος δάσκαλος μόνο που στο τέλος σκοτώνει όλους τους μαθητές του"

π. ΛίΒυος είπε...

@π.χαράλαμπος

Πολύ σωστός αδελφέ μου να ζούμε μέχρι να έρθει.......


@Νηφάλια Μέθη

Ο καθένας απο εμάς μέσα στην προσωπική του διαδρομή πρέπει να βρίσκει τρόπους να το ξεγελά και να τον παραπέμπει στην ελπίδα....


@XRISTINA G.V.
Καλή σου μέρα Χριστίνα!!!!


@λυγερη
Απλά και ταπεινά την αγάπη μου....

π. ΛίΒυος είπε...

@Βασιλιάς της μοναξιάς
Καλή σου μέρα Φίλε, να είσαι καλα και να ζείς με αναστάσιμες πνοές....


@όλα θα πάνε καλά...
Για ακόμη μια φορά συμφωνώ απόλυτα με τα σχόλια σου. Να περνάς λοιπόν και εσύ καλά....τα λέμε!!!

@ερΑσιτεχνης ανθρωπος

Πολύ σημαντικό και μακάρι να καταφέρουμε να μεταμορφώσουμε την κάθε μερα μας σε αρχή και τέλος μαζί......


@Ηλιογράφος
Ωραίο αυτο το γνωμικό που άφησες...Πραγματι...ας ελπίσουμε να είναι μια νεα αρχή!!!

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ είπε...

Ο θάνατος είναι μια φορά!!!!Και τελεσίδικος...
Περισσότερο νομίζω πονάνε οι.. μικροί καθημερινοί θάνατοι, που κάτι κλέβουν απ' αυτά που τουλάχιστον τα χρίσαμε..δικά μας..

Γεώργιος Χοιροβοσκός είπε...

Και εκεί ανάμεσα στον θάνατο και τις απαιτήσεις του να πετάγεται ένας πιό
απαιτητικός αγαπησιάρης και να ζητά:

"Aγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδιάς σου..." κι άντε να κάνουμε πρόσφορο την καρδιά μας κι ο θάνατος δεν θάχει πια εξουσία!

π. ΛίΒυος είπε...

@ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ

Φίλε μου σαφέστατα ο θάνατος είναι μια φωτιά που εμείς βάζουμε ξύλα για να καίει!!!!

Τα λέμε.....

π. ΛίΒυος είπε...

@Γεώργιος Χοιροβοσκός

Οσο δινόμαστε Φίλε μου στον Αλλο και άλλο ο εχθρός της ύπαρξης μας κάτι χάνει απο την δύναμη του.
Θα συμφωνήσω μαζί σου!!!!

Να είσαι καλά. Τα λέμε!!!

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι τίποτα ο θάνατος . Δεν μετράει .
Εγώ πέρασα απλά στο διπλανό δωμάτιο . ΄Ολα εξακολουθούν να είναι ακριβώς όπως και πριν .
Εγώ είμαι εγώ ,κι εσύ είσαι εσύ , κι η ζωή που με τόση αγάπη ζήσαμε μαζί μένει ανέγγιχτη , απαράλλαχτη . ΄Ο,τι ήμασταν κάποτε ο ένας για τον άλλο , το ίδιο είμαστε και τώρα . Λέγε με όπως μ’ έλεγες παλιά , με το ίδιο χαϊδευτικό μου όνομα .
Μίλα μου με την άνεση που μου μιλούσες πάντα . Μην αλλάζεις τον τόνο της φωνής σου . Μην παίρνεις ύφος σοβαρό ή θλιμμένο . Γέλα όπως γελούσαμε πάντα , με τα ίδια αστεία που μας διασκέδαζαν . Παίξε , χαμογέλα , σκέψου με , προσευχήσου για μένα .
Ας μείνει πάντα στ’ αυτιά σου το όνομά μου . Ας το προφέρεις αβίαστα , χωρίς η σκιά της θλίψης να το βαραίνει . Η ζωή έχει πάντα το ίδιο νόημα , δεν το έχασε . Υπάρχει απόλυτη , αδιάκοπη συνέχεια .
Τι παραπάνω από ένα ασήμαντο ατύχημα είναι τούτος ο θάνατος ;
Γιατί πρέπει να χαθώ από τη σκέψη σου , επειδή χάθηκα από τα μάτια σου ;
Απλά , περιμένω , κάπου πολύ κοντά , λίγο πιο κάτω .
Όλα είναι καλά.

Ροζ.Πίλτσερ «Σεπτέμβρης»
Για την αντιγραφή
Μαρία Νεφέλη

π. ΛίΒυος είπε...

@Μαρία Νεφέλη

Σε ευχαριστούμε πολύ για το όμορφο κείμενο που μοιράστηκες μαζί μας.
Να είσαι καλά!!!!

Theoprovlitos είπε...

Και γιατι ειναι απαιτητικος ο θανατος; Δευτε προς εμέ οι κοπιώντες και πεφορτισμενοι δεν λεει;

Μας κυνηγαει για να μας αναπαυσει από τα ξυπνητήρια και εμεις του ξεφευγουμε;

Μήπως είν' η αλήθεια στο θάνατο
κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη; Ο,τι λέμε πως ζει μήπως πέθανε
κι είν' αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει;

π. ΛίΒυος είπε...

@Theoprovlitos
''''......Μήπως είν' η αλήθεια στο θάνατο
κι η ζωή μήπως κρύβει την πλάνη; Ο,τι λέμε πως ζει μήπως πέθανε
κι είν' αθάνατο ό,τι έχει πεθάνει;......'''

Ωραίο αυτό φίλε. Και εύχομαι και ελπίζω και προσδοκώ να είναι έτσι!!!!