29 Ιαν 2010

Αναγνώσματα α'

Μου το έστειλε καλός φίλος και αδελφός από το Άγιον Όρος και το δημοσιεύω όπως μου ήρθε, δηλαδή το απόσπασμα από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη " Χορός Μεταμφιεσμένων " που διάλεξε εκείνος.

Η απώλεια εκείνων που συνηθίσαμε είναι πάντοτε πολύ βαριά. Στην τραγωδία Φιλοκτήτης του Σοφοκλή ο ταλανισμένος ήρωας, όταν διασώζεται και φεύγει με καράβι, στρέφεται και θρηνεί αποχαιρετώντας τη φριχτή σπηλιά του μαρτυρίου του.
Γι’ αυτό υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να παραμένουν κολλημένοι στα γνωστά μισητά τους παρά να βάλουν πλώρη για ευχάριστες αλλαγές που, ως απειλητικά άγνωστες, τους απωθούν. Η αδράνεια του να βουλιάζουν παραμένοντας σε ζωή-βάλτο, που όμως συνήθισαν, είναι ένας από τους πιο κοινούς λόγους που οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι. Η αδράνεια για κάποιους Άγιους Πατέρες, είναι, είπαμε, μια από τις δαιμονικές προκλητικές καταστάσεις που καλούνται να πολεμήσουν οι άνθρωποι. Σε αυτές τις νωθρές καταστάσεις ως βασανιστική ηδονή αναδύεται η γκρίνια· η κατηγόρια για όλα τα άλλα, για τις συνθήκες, τη μοίρα, τον σκληρό Θεό, την ανυπαρξία Θεού, ποτέ για τον δικό μας προβληματικό τρόπο. Τούτη άλλωστε είναι και η κύρια αιτία της ακινησίας μας μέσα στον δυσώδη βάλτο όπου ζούμε, που καταριόμαστε, αλλά αρνούμαστε, μετακινούμενοι, να εγκαταλείψουμε. Η άρνηση να δούμε το ρόλο μας στη μιζέρια. Η ανάληψη ευθυνών είναι η βασική ιδιότητα της ωριμότητας και η ωριμότητα με την απελευθέρωση πάνε χέρι χέρι. Όταν λέμε ωριμότητα, δεν εννοούμε να βρίσκεται κάποιος μέσα σε ενήλικη εποχή αλλά να βρίσκεται μέσα στην πραγματική του ηλικία, στο πραγματικό στάδιο της ζωής του, στο τώρα. Όταν είναι νήπιο, είναι νήπιο· όταν νέος, νέος· όταν άνδρας, άνδρας· όταν γέροντας, γέροντας. Κάπως έτσι το εκφράζουν και τα Ιερά Κείμενα. Κάπου είχα διαβάσει άλλωστε ότι το ωραίο συμπίπτει με το «είμαι στην ώρα μου»· με το έγκαιρο.
Το ωραίο, όπως και το εύγε, αντίθετα απ’ ό,τι θα περίμενε μια ρηχή λογική, μια επιφανειακή θεραπευτική, αντί να ανακουφίζει πονάει, όταν εμείς μέσα μας δε νιώθουμε ωραία. Δεν είναι σπάνιες οι αυτοκτονίες σε δωμάτια ξενοδοχείων κατά τις διακοπές σ’ ένα μέρος που κατά τεκμήριο είναι πανέμορφο. Η γύρω ωραιότητα μετατρέπεται σε κοφτερό μαχαίρι για την εσωτερική ασχήμια. Η χαμηλή αυτοπεποίθηση σκύβει κι άλλο, ντροπιασμένη και θυμωμένη, όταν βρεθούμε κάπου όπου όλα λειτουργούν με άρση, προς τα πάνω, με δύναμη. Σχεδόν πάντα συγκρίνουμε αυτό που είμαστε, αυτό που έχουμε, με τους άλλους και το περιβάλλον όπου θα βρεθούμε. Η σύγκριση είναι ένα διαρκές βασανιστήριο, γιατί τα κριτήριά μας και οι φιλοδοξίες μας είναι κατά κανόνα εγωιστικά.
Γι’ αυτό η ταπείνωση είναι έτσι χαρούμενη. Ο ταπεινός, όπως και το αθώο παιδάκι, δεν έχει καιρό και διάθεση να ασχολείται συνεχώς με την εικόνα του, το πώς τον κρίνουν οι άλλοι και τα ανακυκλούμενα αρνητικά συναισθήματά του. Γίνεται όλος μάτια και αισθήσεις στη δίψα του να χαίρεται το παρόν και να κατανοεί όσα προσφέρονται. Άρα ζει. Μια προσευχή που αγαπώ πολύ λέει: Θεέ μου, αξίωσέ με να καταλαβαίνω τα συνεχή δώρα που μου στέλνεις. Το Εγώ το αυθεντικό, όχι το κομπλεξικό, το ανακαλύπτεις ως μαργαριτάρι μόνο άμα το εξαφανίσεις. Όμως τούτη η γόνιμη απώλεια είναι δραματικά δυσεπίτευκτη, γιατί δεν μπορείς να χάσεις κάτι που δεν έχεις.
Είναι μεγάλη νίκη να τραβάμε το παραπέτασμα του εαυτούλη μας και να αγναντεύουμε τα έξω τοπία, τον άλλον όπως είναι, όχι σε σύγκριση με εμάς. Να επανερχόμαστε στην παρθένα ματιά, την πρώτη αυγή, κάθε τόσο, όπως οι μεγάλοι δημιουργοί· και όπως ο Ύμνος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου κατά τρόπο συγκλονιστικό και μυστικότατα υπέρλογο ψάλλει: Στη γέννα σου την παρθενία εφύλαξες.

Της Μάρω Βαμβουνάκη - Από το βιβλίο «Χορός Μεταμφιεσμένων»


13 σχόλια:

κυριάκος είπε...

Πολύ ωραία λόγια...
Μπράβο στή Μάρω Βαμβουνάκη,και ευχαριστούμε και σένα πάτερ που αναδύεις αυτά τα όμορφα μαργαριτάρια

Λίτσα είπε...

Πόσοι από εμάς δεν θα δουν τον εαυτό τους να καθρεφτίζεται μέσα σ' αυτό το κείμενο! Εξαιρετικό, πάτερ μου! Την ευχή σου!

π. ΛίΒυος είπε...

@Κυριάκος
Καλημέρα φίλε μου. Να είσαι πάντα καλά!!!

@Λίτσα
Μου δίνει μεγάλη χαρά η παρουσία σου εδω. Καλή μέρα να περάσεις!!!!!

ANAZHTHΣH είπε...

Διεισδυτική η Βαμβουνάκη, βάζει το μαχαίρι στην πληγή για να επέλθει ο καθαρισμός...Πολύ καλό κείμενο, το αποθήκευσα.Να είσαι καλά που μας το μετέφερες. Καλό δρόμο να έχεις...

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό το απόσπασμα Π.Λίβυε!
Ακόμα και να θέλεις την αλλαγή και την προγραμματίζεις κ να την τολμάς ,που κ που, δεν σημαίνει οτι μπορείς να την κάνεις εύκολα δική σου, πολύ δύσκολο έργο, ειδικά στην πράξη!
Ισως το γνωστό, το σίγουρο κ μόνιμο βασανιστήριο, αυτό με τις πολλές ρίζες μέσα μας αλλά κ σε γενιές συγγγενικές πίσω μας να ξέρει να αντιστέκεται πολύ καλύτερα απο ο,τι ξέρουμε εμείς να το πολεμούμε!
Δεν έχω λόγια για τη Βαμβουνάκη, σαν να κρυφακούει λόγια ψυχής, σαν να βλέπει τις προσπάθειες τις πολλές κ ατελέσφορες για να καταλήξει όμως απέναντι, στην άλλη όχθη, εκεί που ο άνθρωπος ώριμος, ελεύθερος ζει αρμονικά με τον εαυτό του κ όχι εναντίον του.
Ευχαριστώ πολύ για την επιλογή του αποσπάσματος αυτού Π.Λίβυε!
Μαρία

Agapwsa kardia είπε...

Πάτερ την ευχούλα σας να έχουμε. Πάρα πολύ ωράιο το απόσπασμα της Βαμβουνάκη.Όταν δεν έχουμε επίγνωση των παθών μας και των αμαρτιών μας γίνεται η καρδιά μας στενάχωρη και μας φταίνε όλα...Σε ευχαριστούμε Πάτερ για τις τόσο ωφέλιμες αναρτήσεις...μας δίνουν πολλή χαρά.

Unknown είπε...

Αναρωτιέμαι καμιά φορά, άραγε τι να σημαίνουν όλα αυτά.

Οδύσσεια... έχει ειπωθεί ότι είναι το ταξίδι του ανθρώπου μέσα από τα βάσανα, τους πειρασμούς, τούς αγώνες της ζωής ως το λιμάνι της πνευματικής ανύψωσης. Ο Οδυσσέας, δεμένος με τα δεσμά της γνώσης, της φιλοσοφίας και της αλήθειας, στο "κατάρτι" του πλοίου, καταφέρνει να "ακούσει-γνωρίσει" και να αντιμετωπίσει τους πειρασμούς που τον καλούν.
Να πάρει ίσως μια μικρή γεύση, πάντα συγκρατούμενος από τη γνώση, ενώ οι άνδρες του ώς πιο αμύητοι και πιο αδύναμοι έπρεπε να κλείσουν τελείως τα αυτιά τους.

Και πολλές φορές οι "Οδυσσέες" φίλοι μας, Πατέρες ίσως, μας καλούν σε "μάχη" να πολεμήσουμε για την πνευματική ανύψωση.

Ήρωες κατεβαίνουν στον κάτω κόσμο 3 μέρες και ανεβαίνουν πάλι.

Πέφτουμε, μας "δαγκώνουν φίδια", κάνουμε πίσω, πάλι μέσα στη σπηλιά μας. Στο "σκοτάδι" εκείνου που δε βλέπει την αλήθεια. Αισθανόμαστε εγκαταλελειμμένοι, μόνοι και εχθρικοί απέναντι στους άλλους.

Όμως μας φωνάζουν πάλι, μας παρακινούν οι Θεοί που μας έδωσαν τα "όπλα", διότι όλοι πρέπει να πολεμήσουν, καμιά φορά μαζί, αν όχι πάντα, αφού τα "Θεού δώρα-όπλα" ενός, βοηθούν και τον άλλο.
Όπως φώναξαν ξανά το Φιλοκτήτη να πολεμήσει.

Τόξα, βέλη, σπαθιά, δόρατα και άρματα, μεγάλα, φοβερά και ανίκητα όπλα δοσμένα από Θεούς σε άνθρωπο, καμιά φορά μόνο ένας έχει τη (πνευματική) δύναμη να τα χρησιμοποιήσει, Θεοί να "οδηγούν" τα "άρματα" μας σε μάχες που πρέπει να δοθούν, είναι και πανάρχαιες αναφορές σε πανάρχαιες θρησκείες.

Άραγε ήταν το Απόλυτο πάντα μαζί μας;
Άραγε δεν είμαστε ποτέ μόνοι, και ζούμε μέσα σε Αυτό;

Η συγκίνηση της συνειδητοποίησης του που βρισκόμασταν τόσα χρόνια, και επιτέλους η στροφή στο δύσκολο μονοπάτι της Αρετής, και όχι το εύκολο της Κακίας, θα φέρνει δάκρυα στα μάτια.

Έχει ειπωθεί.
Εγώ δε ξέρω από δαύτα.

Άστρια είπε...

Την τραγωδία Φιλοκτήτης του Σοφοκλή, όταν την πρωτοδιάβασα με είχε συγκινήσει πολύ. Και όμορφα διάλεξε η Βαμβουνάκη να ξεκινήσει από εκεί τη σκέψη της, παραλληλίζοντας συναισθήματα και καταστάσεις που μοιάζουν αντιφατικά.
Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, και μόνος οδηγός αλάνθαστος, τα μάτια της ψυχής.
Έχω ξαναπεράσει, σήμερα όμως, από ώρα, είχα την ανάγκη να αφήσω έστω δυο γραμμές:)
Να εκμυστηρευτώ δε, ότι νοιώθω μια γαλήνη πάντα εδώ, ακόμα και όταν τα θέματα θυμίζουν την σκληρή πραγματικότητα. Και ίσως αυτό να συμβαίνει γιατί το βλέμμα είναι της ψυχής.
Καληνύχτα π. Λίβυε και καλή δύναμη σε έναν καλό μήνα!

π. ΛίΒυος είπε...

@ANAZHTHΣH
Είναι όντως διεισδυτική στον ανθρώπινο ψυχισμό. Πολύ καλή.
Καλά να περνάς!!!

@Μαρία
Αγαπητή Μαρία για να επέλθει μια αλλαγή είναι σημαντικό να βρεθούμε στην κατάλληλη ψυχική εσωτερική στιγμή. Άρα περιμένουμε. Το θέμα είναι να δουλεύουμε ωστόσο προς αυτή την κατεύθυνση και είμαστε έτοιμοι.


@Agapwsa kardia
Εγω σας ευχαριστώ για όλα. Να είσαι καλά. Καλή μέρα να έχεις!!!!!!!!


@alexandros
Όλα αυτά που αναφέρεις είναι μια φοβερή ονειρική γλώσσα με τεράστια σημασία. Η δύναμη της και η ανωτερότητα της σε σχέση με την λογική συμβατική γλώσσα είναι ότι μπορείς να μιλάς συγχρόνως σε πολλά επίπεδα και πραγματικότητες.
Άρα λοιπόν αγώνας μας να βρούμε τα μυστικά αυτής της ονειρικής γλώσσας στο τώρα της ζωής μας.
Καλά να περνάς !!!!!!!


@Άστρια
Ξέρεις ότι σε εκτιμώ ιδιαίτερα. Σε ευχαριστώ που μας επισκέπτεσαι. Καλή μέρα να έχεις!!!!

Crypto είπε...

Καλη σου μερα π.Λιβυε....
Ελπίζω να σαι καλά..

π. ΛίΒυος είπε...

@Crypto
Καλή σου μέρα Φίλε μου. Μια χαρά είμαι. Εύχομαι το ίδιο και για σενα.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί εκλεκτοί συγγραφείς και ποιητές που μπορούν να μας οφελήσουν πνευματικά.
Δυστυχώς κάποιοι "συντηρητικοί" επιμένουν να διαβάζουν και να ανακυκλώνουν διαρκώς τους γνωστούς "οργανωσιακούς συγγραφείς"...

ολα θα πανε καλα... είπε...

Στα περισσότερα κείμενά της μου αρέσει η κυρία Μάρω Βαμβουνάκη.Πολύ καλό αυτό το απόσπασμα - τυχαίνει να μην έχω διαβάσει αυτό της το βιβλίο.Κι εγώ θα πω το άλλο που λέμε στην εκκλησία:"ευχαριστούμεν,Κύριε,υπέρ ων ίσμεν και υπέρ ων ουκ ίσμεν".Δε θυμάμαι πού βρίσκεται ακριβώς αυτό αλλά όταν το πρωτάκουσα κάτι μου είπε...