Λουδοβίκος Ανωγείων
Ακούω κάποιους στο καφενείο που προσπαθούν να «σκοτώσουν» την ώρα τους και με απελπίζει. Διώχνεις την ώρα να πάει πού; Την επόμενη ώρα πάλι μπροστά σου θα την βρεις! Είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε στον τόπο που γεννηθήκαμε, στον ήχο μας, στις αναμνήσεις μας και με όλα αυτά να γεμίζουμε και να μεγαλώνουμε το χρόνο της καθημερινότητάς μας. Ο χρόνος δεν μετριέται με το ρολόι, μετριέται και με ύψος και με φάρδος και με πυκνότητα και με αραιότητα και με συναίσθημα και με ταχύτητες άλλες. Πιστεύω ότι μπορούμε -αν ζούμε την καθημερινότητα στην οποία μας έταξε η φύση ή ο Θεός- όταν φεύγουμε από δω να μην είμαστε λυπημένοι αλλά να φεύγουμε με χαρά.
Κάθε λεπτό και ώρα που φεύγει , λιγοστεύει και ο χρόνος της επίγειας ζωής μας με αυτό το λεπτό και αυτή την ώρα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε έτοιμοι γι΄ αυτό το πλησίασμα στην αιωνιότητα ; ...
Αναρωτιέμαι πολλές φορές ...
Την ευχούλα σας , πατερούλη .
Πολύ καλό το ερωτημα, και η φωτό μου άρεσε ιδιαίτερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σας,χαίρομαι πολύ για την επιστροφή σας,να είστε καλά,καλό χειμώνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν άνθρωποι που βαριούνται,που φοβούνται να ζήσουν κι έτσι απλά υπάρχουν μέσα από το τίποτα.Δεν ζουν το τώρα,τη στιγμή.
Το παρόν είναι σημείο της αιωνιότητας,είναι το δώρο της αγάπης του Θεού στον κάθε άνθρωπο.
Πολύ ωραίο κείμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες έννοιες για τον χρόνο και το "μέτρημά" του σε ένα τόσο μικρό κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν είναι άραγε όλος ο χρόνος μας οι μικρές ή μεγάλες στιγμές που αθροίζονται και καθορίζουν το πέρασμά μας από τη ζωή;
Καλό βράδυ
Καλή δύναμη!
Την αγάπη μου και την καλημέρα μου από το Άγιον Όρος!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε να εύχεσθε και για μας πάτερ Λίβυε , εκεί όπου η Παρουσία Της Γλυκειάς μας Παναγιάς είναι τόσο αισθητή ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην ευχή σας.
Πολύ σπουδαία η τελευταία πρόταση.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Διαβάτης
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!!!
@ηλιογράφος
Γεια σου Γιώργο μου!!!!