18 Ιαν 2014

Αυτός που ξέρει δεν μιλεί...





παπά-Λίβυος 

Αυτός που ξέρει δε μιλεί κι όποιος μιλεί δεν ξέρει,
αυτός που ξέρει προσπαθεί και θα τα καταφέρει.(Κρητική Μαντινάδα)

 Μιλάς πολύ για τον Χριστό χωρίς να είσαι ακόμη έτοιμος. Λες πολλά πνευματικά, και έπειτα αισθάνεσαι ένα κενό, μια βαθιά ρωγμή στα στήθη όπου χάνεται στάλα στάλα όλη σου η ενέργεια. Γεμίζεις με θυμό, νεύρα και ένταση. Μια παράξενη θλίψη και ακαταστασία ντύνεται η ύπαρξη σου.
Γιατί άραγε; Είναι δαιμονική ενέργεια και μόνο; Είναι μονάχα κάτι που έρχεται έξω από σένα;
Δεν νομίζω αδελφέ μου. Πριν αποδώσουμε την ευθύνη της ζωής μας και του βιώματος μας, έξω από εμάς, ας κοιτάξουμε με νηπτικές και εν πνεύματι ματιές μέσα μας.
Εκεί θα δούμε, ότι οι αιτίες που κίνησαν όλη αυτή την εσωτερική ακαταστασία είναι;
v  Γιατί δεν μίλησες για τον Χριστό, μα για τον εαυτό σου. Τον εαυτό σου κήρυττες φορώντας την μάσκα του θρησκευόμενου ανθρώπου. Άλλωστε εκείνος αναπαύεται στην σιωπή και όχι στην λεκτική επιβολή και στις έριδες, δρόμο που διάλεξες εσύ.
v  Γιατί πίσω από τα σπουδαία λόγια περί Θεού, θέλησες να προβληθείς εσύ. Το πρόσωπο σου έκρυψε εκείνο του Χριστού. Οι λόγοι σου τα λόγια Του. Θέλησες να τον αντιπροσωπεύσεις, λες και Εκείνος έλειψε ποτέ από τις καρδιές των ανθρώπων.
v  Γιατί όταν μιλάς πολύ για το Φως, αγριεύουν οι σκιές μέσα σου. Το αντίθετο πνεύμα όπως έλεγε και ο Άγιος Πορφύριος, αντιδρά.
v  Γιατί ακόμη μέσα στο βαθύτερο εαυτό σου, δεν έχεις αποδεχθεί αυτά που λες. Εξωτερικά κάνεις ανώδυνες ομολογίες, μεγάλα θεολογικά διαγγέλματα, πολλές φορές μάλιστα με στόμφο και απολυτότητα, οργή και φανατισμό, αλλά όσα η γλωσσα σου κομίζει η καρδιά σου δεν γνωρίζει. Δεν ανήκουν ακόμη σε εσένα, δεν είναι μέρος του εσώτερου βιώματος σου. Βρίσκονται στο μυαλό σου και όχι στην καρδιά σου. Δεν αναβλύζουν από αγιοπνευματικό βίωμα, από την πηγή του βαθύτερο υπαρξιακού μας κέντρου. Απο τον όντως εαυτό μας. 
   Ετσι ο κρυφός ευατος σου αντιδρά, σε αυτά που λες και κάνεις, γιατί δεν έχει ακόμη αποδεχθεί εσωτερικά αυτά που εξωτερικά κηρύττεις.
Και ξέρεις κάτι; Όταν δεν είσαι εσύ μέσα σου σίγουρος για κάτι, τότε βλέπεις παντού εχθρούς, όχι γιατί οι άλλοι είναι κακοί, αλλά γιατί σου ξυπνάνε τις δικές σου αμφιβολίες, την δική σου απιστία. Πρόσεχε γιατί πολλές φορές πίσω από έναν «ομολογητή» και «ζηλωτή» κρύβεται μια ατακτοποίητη, φοβισμένη  και άπιστη καρδιά.

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

excellent !!!!!

Ανώνυμος είπε...

Γιατί όταν μιλάς πολύ για το Φως, αγριεύουν οι σκιές μέσα σου.

Καλησπέρα και καλή εβδομάδα

aipolos είπε...

πατερ σα να διαβαζετε την καρδια μου ποσο καταλαβαινω οτι λετε απεχω πολυ απο την καρδια !!!!!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

Καλησπέρα σε ολους!!!

Unknown είπε...

"Η εν γνώσει σιωπή ανωτέρα της θεολογίας τυγχάνει" πόσο δίκιο έχετε πάτερ!!!
Καλημέρα!

π. ΛίΒυος είπε...

Καλησπέρα !!!! Να ζείτε!!

Ανώνυμος είπε...

Oντως εχω μια ατακτοποιητη φοβισμενη και απιστη [ή καλυτερα ολιγοπιστη] καρδια, αλλα ο θεος θελει ζηλωτες. Γι αυτο το αρθρο σας, συνεπωνυμε πατερ, μας λεει μισες αληθειες, κατι που απεχει ετη φωτος απο την Αληθεια.Καλη μετανοια και καλη φωτ
ιση

Ανώνυμος είπε...

Διαφωνώ.
Αν δεν μιλάμε για τον Χριστό, τότε χάνετε τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού μέσα στην άγνοια.
Ο κόσμος είναι ακατήχητος και δεν γνωρίζει βασικά πράγματα. Οι πιο πολλοί είναι τυπικά μόνο χριστιανοί και έχουν ασπαστεί ορυμαγδό ιδεολογημάτων εν γνώσει τους ή εν αγνοία.

Αν έρθει ένας και σου πεί τί ζώδιο είσαι τί θα πείς; ή να σου πεί το φλυτζάνι ή να τον ξεματιάσεις ή να βάλεις αυτό το μπλε ματάκι για φυλαχτό ή να πάτε για γιόγκα τί θα κάνεις;
Σε βαθύτερα θέματα, γιατί πχ ο Θεός "σκοτώνει" τα μικρά παιδιά ; ή επιτρέπει τις ανωμαλίες ή πώς ανέχεται δικτατορίες και αποικιοκρατίες;
Νομίζω ότι ο καθένας θα προσπαθούσε να δώσει μία δίκαιη απάντηση.

Σε κάθε περίπτωση κάνουμε απλώς συζήτηση και δεν ισχυρίζεται κανένας ότι έχει ούτε το αλάθητο, ούτε την πλήρη ή μερική αλήθεια.
Αλλιώς θα έπρεπε να έχουμε και έναν θεολόγο από δίπλα σε ετοιμότητα.

Ως άτομο το οποίο δεν πατούσε στην εκκλησία επί 30 και πλέον χρόνια, πέραν της λαμπάδας στην Ανάσταση, αισθάνομαι σαν κάποιοι να με εξαπάτησαν και μου έκλεψαν όλα αυτά τα χρόνια.
Ζώ στην Αττική και η Ομόνοια είναι περίπου 30 λεπτά με το λεωφορείο από το σπίτι μου. ΈΝΑΣ δεν ήρθε να μου πεί ότι είναι ο Άγιος Πορφύριος εκεί.
Παραθερίζω στην Εύβοια και ΈΝΑΣ δεν ήρθε να μου πεί ότι ο γέροντας Ιάκωβος είναι παραπέρα. Εννοώ άνθρωπος βέβαια.
Και αν το διαβάζει και κανένας φωτισμένος άνθρωπος θα ήθελα να πώ ότι ναι δικαιολογείστε να φοβάστε αυτούς που εξουσιάζουν τον κόσμο. Πραγματικά μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή. Αλλά και η κοινωνία σας χρειάζεται. Απόδειξη η οφθαλμοφανής γενική σαπίλα.
Συμπέρασμα; Μίλα χρυσόστομε και ας πέσει και κάτω.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστά αυτά που λέτε, αλλά νομίζω ότι ο πατήρ μιλάει για όσους (μεταξύ αυτών κι εγώ) λέμε ότι κάνουμε ό,τι προστάζει η εκκλησία και το διαλαλούμε δείχνοντας πόσο καλοί Χριστιανοί είμαστε για να μας πουν οι άλλοι "Μπράβο που μπορείς και νηστεύεις. Εγώ δεν τα καταφέρνω". Κι έτσι πέφτουμε στην κενοδοξία και την υπερηφάνεια και στην ουσία στον εαυτό μας δεν έχουμε κάνει καθόλου δουλειά. Εγώ τουλάχιστον είμαι γεμάτη πάθη που λόγω ολιγοπιστίας δεν μπορώ να τα αποβάλλω.

Unknown είπε...

Κυρια Εβιτα ποσο δικιο εχετε

Ανώνυμος είπε...

Πάτερ Λ.
Και εγώ πασχω απ΄αυτή την επάρατη αρρώστια.
Κάνω τον δάσκαλο σε όλους και όλοι μου λέν, πάτερ καλά τα είπες.
και Είμαι ενας αγράμματος
Ο Θεός να με ελεήσει