Οι πιο ζωντανές προσευχές ειπώθηκαν την ώρα που "πεθαίναμε". Οι μεγαλύτερες αλήθειες την ώρα που νιώσαμε ότι τελείωσαν τα ψέματα. Τα πιο ερωτικά λόγια την ώρα της απόρριψης. Η πιο ζεστή αγκαλιά στο τελευταίο αντίο. " Τα πιο μεγάλα φιλιά δεν έχουν δοθεί στα σκαλιά της εκκλησίας, αλλά στους σταθμούς τρένων»
Έχω ξαναδιαβάσει αυτά τα λόγια στον ίδιο χώρο'
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ επανάληψη μητέρα μαθήσεως….
όμως πού είναι οι μαθητές?
όλοι τον δάσκαλο κάνουμε!
Ξέρουμε ...
ακόμη κι όταν δεν βιώνουμε όλα τα παραπάνω!
Πάντως και να "πεθαίνεις" εν μέσω προσευχών εκατέρωθεν
μοιάζει με τον καλύτερο θάνατο'
αρκει να ζητάς τον αληθινό Θεό προ και μετά
κι όχι υποκατάστατα!