tag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post5058703195537845109..comments2023-08-14T21:53:30.964+03:00Comments on π.Λίβυος: Η προσευχή δεν είναι συνταγή.....π. ΛίΒυοςhttp://www.blogger.com/profile/09812043384607915378noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-84957438395280496582017-09-19T15:27:04.279+03:002017-09-19T15:27:04.279+03:00Ποσο με ανακουφισε αυτο το αρθρο...αισθανθηκα τοση...Ποσο με ανακουφισε αυτο το αρθρο...αισθανθηκα τοση ψυχικη ξεκουραση λες και μου φυγαν <br />βαρη τονων..Τον ευχαριστω πολυ αυτον τον ιερεα.Σπανιζουν αυτοι οι ανθρωποι πραγματικα...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-6103750456385895302014-09-29T01:07:02.511+03:002014-09-29T01:07:02.511+03:00Μου αρέσει που είμαι ανάμεσά σας,
εννοώ μεταξύ του...Μου αρέσει που είμαι ανάμεσά σας,<br />εννοώ μεταξύ του άρθρου και των όσων κατέθεσε ο πολύ πρωινός σχολιαστής!!<br />Αισθάνομαι πως βρίσκομαι μέσα σε προσευχές που με "ξεσκάνε"και με ενθουσιάζουν πολλαπλασιαστικά σε σχέση με τις δικές μου!<br />Ας δώσει ο καλός Θεός μια φορά να βρεθούμε εν εκκλησίαις , εν χορδαίς και οργάνω για να Του τα πούμε όπως και οσο και με ό,τι Του ταιριάζει και μας συμφέρει!<br />Αμήν!<br /> Ιωάννα ΙωαννίδουAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-21578967568488175562014-09-27T03:02:22.225+03:002014-09-27T03:02:22.225+03:00Εξαιρετικό άρθρο και πραγματικά μεγάλη αλήθεια τα ...Εξαιρετικό άρθρο και πραγματικά μεγάλη αλήθεια τα όσα αναγράφονται.<br />Πρώτα από όλα κανείς δεν αντιλαμβάνεται το Θεό με τον ίδιο τρόπο. Ναι μεν ακόμα και οι Θείες Λειτουργίες είναι ίδιες αλλά πάλι ο καθένας Τον βιώνει διαφορετικά.<br />Ο Θεός μας είναι ο Χριστός. Ο φίλος μας. Ο αδερφός μας. Ο πατέρας μας. Η ίδια μας η ύπαρξη. Ο Θεός μας. Ο Θεός που υπάρχει παντού.<br />Πάντα είχα την ανησυχία αν είναι κακό να Του μιλάω ξαπλωμένος ή καθιστός. Σήμερα επιβεβαίωσα ότι δεν είναι. Κακό είναι να μη Του μιλάς. Πάντα μας ακούει. Μπορεί να μας "σκάει" που δε μας εκπληρώνει όσα Του ζητάμε αλλά πάντα μας ακούει. Και μας βλέπει. Και είναι παντού. Ακόμα και μέσα μας.<br />Εμένα προσωπικά με "σκάει" πολλά χρόνια. Αλλά δεν παύει να είναι ο Θεός μου ο φίλος μου, ο αδερφός μου, η ίδια μου η ζωή. Για αυτό και έχω το θάρρος να τον ευχαριστώ να τον παρακαλώ ή να του "γκρινιάζω". Αρκεί όμως που Του μιλάω. Και Του μιλάω γιατί υπάρχει. Και όσο υπάρχει, υπάρχω κι εγώ.<br />Anonymousnoreply@blogger.com