tag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post5974493793332466115..comments2023-08-14T21:53:30.964+03:00Comments on π.Λίβυος: Ο Κύκλος των Παθώνπ. ΛίΒυοςhttp://www.blogger.com/profile/09812043384607915378noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-48742549324516200842008-04-04T22:09:00.000+03:002008-04-04T22:09:00.000+03:00@ ΚαδιανηΤώρα για σ΄ένα και το πανέμορφο σχόλιο σο...@ Καδιανη<BR/><BR/>Τώρα για σ΄ένα και το πανέμορφο σχόλιο σου τι να γράψω.<BR/>Να σιωπήσω καλύτερα για να μη χάσω την ομορφιά της στιγμής που ένιωσα όταν το διάβασα(το σχόλιο σου.)<BR/><BR/>Να είσαι καλά, την αγάπη μου.....π. ΛίΒυοςhttps://www.blogger.com/profile/09812043384607915378noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-20152716391336934272008-04-04T22:07:00.000+03:002008-04-04T22:07:00.000+03:00@ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ Σε ευχαριστώ για τις όμορφες αυτοσχέδιε...@ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ <BR/><BR/>Σε ευχαριστώ για τις όμορφες αυτοσχέδιες ποιητικές σταλαγματιές....<BR/><BR/>Να είσαι καλα...και εγω σας αγαπώ!π. ΛίΒυοςhttps://www.blogger.com/profile/09812043384607915378noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-59140514904658845112008-04-04T20:39:00.000+03:002008-04-04T20:39:00.000+03:00Είσαι για μένα Φάρος στη ζωή μου.Σαν τα καράβια πο...Είσαι για μένα Φάρος στη ζωή μου.Σαν τα καράβια που ψάχνουνε τη νύχτα εκείνο το φως......ΚαδιανηΠΕΡΙΠΛΟΥΣhttps://www.blogger.com/profile/04474329230991410053noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-25195998003739175402008-04-04T19:57:00.000+03:002008-04-04T19:57:00.000+03:00λαβύρινθος, τά πάθη μουμές τη ψυχή,κρυμμένα κ...λαβύρινθος, τά πάθη μου<BR/>μές τη ψυχή,κρυμμένα <BR/>και γώ τόν ζώ το Γολγοθά<BR/>μέ μάτια βουρκωμένα <BR/>......................<BR/>η μιά ματαίωση περνά<BR/> η άλλη περιμένει<BR/>κι ετσι αδειάζει η ψυχη<BR/>καί πάντα μόνη μένει <BR/>..................... <BR/>έφαγα από πικρό καρπό<BR/>και μούδιασε το στόμα <BR/>και από τα πάθη η ψυχή<BR/>πρίκησε τόσα χρόνια<BR/>......................<BR/>τη λευτεριά ζητά η ψυχή<BR/>το καθαρο αέρα<BR/>να μη τη βολοδέρνουνε <BR/>τα πάθη νύχτα μέρα <BR/> ......................<BR/>είμαι όμως αδύναμος <BR/>για να την βοηθήσω <BR/>με φόβους και μ' αναστολές<BR/>προτίμησα να ζήσω<BR/>....................<BR/>απ' το σήμερα στό αύριο <BR/>όλη η ζωή διαβαίνει<BR/>ένα ψιχάλι όνειρο <BR/>αληθινό δέ βγαίνει<BR/>...................<BR/>κυρτώσανε οι αντοχές<BR/>διαβήκανε τα χρόνια<BR/>με λίγη πίστη γκρίζαρα<BR/>τα δύσκολα μου χρόνια<BR/>..................<BR/>................. <BR/>.....................<BR/>πολύ βαριές αποσκευές <BR/>τα παιδικά μας χρόνια<BR/>σα τη κορφή ενός βουνού<BR/>που λιώνουνε τα χιόνια ...<BR/><BR/>.. η δική μου ματιά.... <BR/>αυτοσχέδιες..την αγάπη μας.ΠΕΡΙΠΛΟΥΣhttps://www.blogger.com/profile/04474329230991410053noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-29724505501625213212008-04-04T13:46:00.000+03:002008-04-04T13:46:00.000+03:00@ Σοφία Κου Σιγουρα το γκρι δεν ειναι τοσο ευκολα ...@ Σοφία Κου <BR/><BR/>Σιγουρα το γκρι δεν ειναι τοσο ευκολα αλλα είναι στόχος εφικτός...<BR/><BR/>Οσον αφορά τον στίχο «Η μια ματαίωση γεννά την άλλη»<BR/><BR/>Εχω να το το εξής:καθε φορά που διαπράτομαι μια ''αμαστία'' πέραν του πενυματικής αστοχίας ουσιαστικά δε κανουμε τίποτε αλλο απο το να τραυματίζουμε την Αυτοεκτίμηση μας και την Αυτοεικόνα μας. Απαραίτητη για την ομαλή αναπτυξη της ζωής μας, καθ οτι αλλο ταπείνωση και αλλο αυτο εκτίμηση.<BR/>Οταν τραυματίζετε η αυτοεκτίμηση μας και δεν υπάρχει εντός η Χαρις ώστε να ανασυνθέσει και επουλώσει την τραυματική εμπειρία τότε, κατα 99% θα ξαναπράξουμε παλι τα ίδια και τα ίδια με την ψευδαίσθηση οτι θα λάβουμε ανακούφιση και παρηγορία. Στην ουσία όμως δεν κανουμε τίποτε αλλο απο το να αυτοτραματιζόμαστε......<BR/><BR/>Αλλα λοιπόν η μια ματαίωση φέρνει την αλλη ματαίωση και ο κύκλος των παθών δε έχει τέλος.<BR/>Διότι δε τελειώνει με τις δικές μας ελάχιστες και εγωπροβληματικές προσπάθειες. Αλλα όταν έρθει η Χάρις εντός μας......οταν μεσα απο τις πτώσεις σπαμε τον εγωισμό μας και απλώς, απλά, και ειρινικά, χωρίς τις ενοχές που ειναι τα καυσαέρια που πληγωμενου μας εγωισμού, περιμενουμε την Χαρι να κινήσει τις διαδικασίες ανασύνθεση μας.... <BR/><BR/>Αυτα....συγνώμη για την φλυαρία...τα λεμεπ. ΛίΒυοςhttps://www.blogger.com/profile/09812043384607915378noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-62061541569174590022008-04-04T11:59:00.000+03:002008-04-04T11:59:00.000+03:00Μα και προς το «γκρι» που στοχεύουμε,... μήπως ε...Μα και προς το «γκρι» που στοχεύουμε,... μήπως είναι εύκολο;<BR/><BR/>Μήπως μπορείς να μου πεις με πιο πολλά λόγια το: «Η μια ματαίωση γεννά την άλλη»; (σε σχέση με τα πάθη)... ευχαριστώAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-39268976437451523992008-04-04T01:22:00.000+03:002008-04-04T01:22:00.000+03:00Ετσι κάπως γίνεται. Εγω ακόμη μαθαίνω και παθαίνω....Ετσι κάπως γίνεται. Εγω ακόμη μαθαίνω και παθαίνω. Και από οτι βλέπω θα τραβήξει ακόμη μακρυά ο κύκλος...<BR/><BR/>Σε ευχαριστώ για την παρουσία σου....π. ΛίΒυοςhttps://www.blogger.com/profile/09812043384607915378noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-8360663067705270943.post-65935352637339832172008-04-03T20:17:00.000+03:002008-04-03T20:17:00.000+03:00Έμαθα κι έπαθα!...Έμαθα κι έπαθα!...P. Kapodistriashttps://www.blogger.com/profile/04783399600021195842noreply@blogger.com