Περί θλίψεως...

Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον "καταθλιπτικό"(αναφορά σε ήπιες μορφές θλίψεως) είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή. Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ’ αυτά βγάζουν τον άνθρωπο απ’ την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα. Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνει πολύ καλό. Σ’ εκείνο, όμως, που δίδω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες. Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.(Γέροντας Πορφύριος)

Σχόλιο: Αυτό το κειμενάκι θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται σε εγχειρίδιο Υπαρξιακής Ψυχοθεραπείας. Ήταν μεγάλος ο Γέροντας αλλά κι αυτόν όπως τόσους αλλους λίγοι, ελάχιστοι τον κατάλαβαν, οι πολλοί τον παρερμήνευσαν.

Διαβάζω τα κείμενα του, από την καταπληχτική έκδοση της Μονής Χρυσοπηγής "Βίος και Λόγοι" που διατήρησαν ακέραια και αυτούσια τα λογια του Γέροντος και έπειτα ακούω ομιλίες ή διαβάζω άρθρα πάνω στην διδασκαλία του και απογοητεύομαι. Υπάρχει τεράστια απόσταση απο το πνεύμα του Γέροντος.

Πραγματικά ελάχιστοι έχουν κατανοήσει το πνεύμα του Γέροντος Πορφυρίου. Γι ακόμη μια φορά αισθάνθηκα ότι διαβάζουμε με τα δικά μας μάτια, αυτά που θέλουμε και κατανοούμε εκείνα που αντέχουμε ή συμφέρουν το εγωτικό οικοδόμημα μας. Άλλωστε ειναι τέτοιες οι άμυνες του ψυχισμού μας που αποφεύγει και ξεχνάει εκείνα που τον οδηγούν στην συνάντηση του βαθύτερου εαυτού, της βαθύτερης αλήθειας.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός, ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου είναι η συνάντηση με τον εαυτό του. Κάνει τα πάντα για να μην συναντηθούν.

π. Λίβυος