30 Νοε 2015

Ο π. Βαρνάβας Γιάγκου στην Αθήνα


Μια ξεχωριστή ευκαιρία θα έχουν οι φίλοι του βιβλίου την Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015 στη «Στοά του Βιβλίου», Πεσμαζόγλου 5 & Σταδίου, Αθήνα, στις 7:00 το βράδυ.

Συγκεκριμένα οι εκδόσεις «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ», θα παρουσιάσουν το βιβλίο του Αρχιμανδρίτου Βαρνάβα Γιάγκου με τίτλο, «Αμαρτωλών Εκκλησία».

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
- Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος,
- Ο Παν. Αρχιμανδρίτης Συμεών Βολιώτης, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και
- Ο Δρ. Δημήτριος Καραγιάννης, Παιδοψυχίατρος-Ψυχοθεραπευτής
Την εκδήλωση θα κλείσει ο π. Βαρνάβας Γιάγκου.
Το βιβλίο διατίθεται στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων «ΕΝ ΠΛΩ», Χαρ. Τρικούπη 6-10, Αθήνα.

25 Νοε 2015

Αρρωστημένη θρησκευτικότητα


«Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητας για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητας για την αμαρτωλότητά του.
Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση, άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια…
Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία.
Του απάντησα: Παραδέχομαι ,ότι μερικοί χριστιανοί, από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μεν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζουν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει.


Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης


24 Νοε 2015

Βιβλιοπαρουσίαση Ηράκλειο Κρήτης


Σήμερα ημέρα Τρίτη 24 Νοεβρίου 8:00μ.μ, θα πραγματοποιηθεί η παρουσίαση του νέου βιβλίου, "Κάθε τέλος μια αρχή...." στην αίθουσα "Ανδρόγεω" του Δήμου Ηρακλείου. 
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Χριστόφορος Αρβανίτης, Επικ, Καθηγητής Κοινωνιολογίας της Θρησκείας, Π.Α.Ε.Α.Κ 
Ζαχαρίας Κατσακός, D.E.A. Νεολληνικής φιλολογίας-κριτικός λογοτεχνίας
καθώς δε και ο συγγραφέας. 

18 Νοε 2015

Υποχρέωση....

Έχουμε ιερή “υποχρέωση” σε μια ζωή με τόσα βάσανα και πόνο, να χαμογελάμε. Κι αν όλα είναι χάλια να λέμε είναι τέλεια.Ή όπως έλεγε ο Ρίτσος,«Να λες: ουρανός και ας μην είναι». Μονάχα έτσι θα κουράσουμε τον θάνατο που μας κυνηγάει και προσπαθεί να κρύψει τον ουρανό πριν μας θάψει στο χώμα…


π. λίβυος


12 Νοε 2015

Δεν φταίς γι όλα και όλους..


Σταμάτα να αισθάνεσαι για όλους και όλα υπεύθυνος. Εάν γελά κάποιος ή κλαίει. Εάν έχει μούτρα ή είναι λυπημένος. Εάν περνάει ή δεν περνάει καλά στην βόλτα που βγήκατε, εάν έχει ή δεν έχει όρεξη. Θα ενδιαφερθείς. Θα ρωτήσεις. Θα τείνεις χείρα βοηθείας. Αλλά μέχρι εκεί. Έπειτα αρχίζει η αρρώστια. Δεν είναι πνευματικότητα αυτό. Είναι ενοχικότητα και νεύρωση καραμπινάτη. Μια βαθιά ενοχή εκφράζεις και όχι ενδιαφέρον. Μην μπερδεύεσαι. Άσε που κρύβει και τεράστια δόση εγωισμού να πιστεύεις ότι εσύ μπορείς να επηρεάσεις τα πάντα και τους πάντες. Δεν είσαι Θεός και ούτε πρέπει να πάρεις την θέση του…..



π.λίβυος 


9 Νοε 2015

Ένας συκοφαντημένος στον Παράδεισο...

Πείτε μου ποιος έχει διαβάσει τον βίο του Αγ. Νεκταρίου και δεν ένιωσε αγάπη και σεβασμό για το πρόσωπο του; Όχι δεν είναι μόνο τα θαύματα που τον έκαναν τόσο αγαπητό στο λαό μας. Αλλά αυτή η βαθιά αίσθηση αδικίας που διατρέχει ολόκληρη την ζωή του. Διαβάζεις το συναξάρι του και νιώθεις την ανάγκη να τον πάρεις μια τεράστια αγκαλιά. 
Ταλαιπωρημένος, διωκόμενος, συκοφαντημένος και αδικημένος. Ένας άνθρωπος που κατακρίθηκε τόσο πολύ στην ζωή του, που ειπώθηκαν τόσα ψέματα για το πρόσωπο του, και γνώρισε σε τέτοιο βαθμό την ψευτιά και υποκρισία των ανθρώπων «άξιζε» και "έπρεπε" να ανακηρυχτεί άγιος της εκκλησίας. Ίσως για πολλούς λόγους που γνωρίζει καλύτερα ο Θεός, μα πάνω από όλα, για να 'χουν σήμερα στην ζωή τους, όλοι οι συκοφαντημένοι και παρεξηγημένοι, οι κατά κόσμο περιφρονημένοι ένα δικό τους άνθρωπο στο ουρανό. Μια γλυκιά ζωντανή παρουσία, να παρηγορεί την πίκρα της αδικίας και της συκοφαντίας…..


π.λίβυος 


6 Νοε 2015

Το βλέμμα του άλλου...

Τι είπε για μένα ο τάδε; Γιατί το είπε; Πως με κοίταξε; Τι σκέφτηκε; τώρα τι θα γίνει; Πως θα γίνει; κι αν; μήπως; λες; Και ο βασανισμός δεν έχει τελειωμό.
Δήμιος εγώ ο ίδιος του εαυτού μου, που άφησα η γνώμη του άλλου να παιδέψει τόσο πολύ την δική μου ζωή.
Κουρασμένος και εξαντλημένος στα βλέμματα τους, στα πρέπει τα δικά τους, η αρρώστια κτυπάει απαιτητική την πόρτα της ζωής μου, ζητώντας μετά από το μυαλό και το σώμα μου. Πριν συμβεί αυτό, και όσο ακόμη προλαβαίνουμε.
Ας πάψουμε κι ας σπάσουμε των φαύλο κύκλο των τοξικών αυτών σκέψεων. Ας πούμε, φτάνει ως εδώ.

Ας με κοιτάξει όσο και όπως θέλει ο καθένας. Ας πει ότι θέλει και ότι στάξει από το χείλη του, εγώ πεισματικά και ορκισμένος στην ζωή που μου δωρίθηκε, θα κάνω αυτό που νιώθω, εκείνο που αισθάνομαι και ζητάει η ψυχούλα μου και η καρδιά μου λαχταρά. Αρκεί να μην κάνω κακό σε κανένα.

Να ζήσω ζητάω με το δικό μου τρόπο, την δικιά μου ζωή. Να ζήσω και να πεθάνω εγώ, κι όχι κάποιος άλλος στην θέση μου.

Ο Θεός μου χάρισε την ζωή, και εγώ δεν μπορώ πλέον να την σπαταλάω στο βλέμμα και τα θελήματα του άλλου….

π.λίβυος 

1 Νοε 2015

Λιγάκι σημασία....


Όταν ένα παιδί κάνει αταξίες τις περισσότερες φορές ζητάει να του δώσουμε λιγάκι σημασία. Ένα ενδιαφέρον. Ενήλικες ακόμη, τι ζητάμε; Το ενδιαφέρον του άλλου. Μια λέξη αγάπης, ένα βλέμμα συμπάθειας, μια αγκαλιά να σκορπίσουν οι φόβοι μας. Πολλές φορές λέμε, με παράπονο «δεν μου δίνει κανείς σημασία». Τότε μπορεί να κάνουμε τα πάντα για να ασχοληθεί κάποιος μαζί μας. Ετσι και στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, το μεγάλο αμάρτημα του πλουσίου, δεν είναι ο πλούτος και μόνο, αλλα η αδιαφορία του για τον άλλο. Τελικά να το θυμάστε, ένα ενδιαφέρον θα μας σώσει και μια αδιαφορία θα μας κολάσει.