Όσο λαμπιόνια κι αν ανάψουμε δεν φωτίζεται το σκοτάδι μας. Όσο γλυκά κι αν φάμε η πίκρα δεν φεύγει από το στόμα μας. Αυτή η γιορτή θέλει αγάπη, ζεστασιά, αγκαλιές, αποδοχή και παρουσία. Για να προσκυνήσεις τον Χριστό της Βηθλεέμ πρέπει να ακολουθήσεις το Αστέρι, κι εμείς ξεχάσαμε να βλέπουμε τα σημάδια του Θεού στον δρόμο μας. Θα ‘ρθει μια μέρα όμως, κάπου εκεί στα μισά του δρόμου, ίσως και παραπέρα, που σαν κοιτάξουμε πίσω μας όλα θα έχουν ένα νόημα, κυρίως αυτά που μας παίδεψαν πολύ...
Υπεροχο κειμενο! Αληθινο και ουσιαστικο! Πολλοι τα σημεια του θεου σημερα τα ονομαζουν "συμπτωσεις", εμεις οι χριστιανοι ξερουμε οτι ειναι θαυματα, οτι ειναι δρομοι που μας ανοιγει ο Θεος στην προσπαθεια Του να μας οδηγησει κοντα Του...! Ας αφησουμε την ψυχη μας να ζεσταθει απο τον ηλιο της Αγαπης της Γεννησης του Θειου Βρεφους. Καλα και ευλογημενα Χριστουγεννα πατερα Χαραλαμπε!
ΑπάντησηΔιαγραφή