Και μέσα στις σκέψεις αυτές η μέρα του Αγίου Χαραλάμπους, ενός ανθρώπου, ενός πιστού ,που έζησε σε βαθύ γήρας, παραμένοντας νέος και ακμαίος σε χρόνο εσωτερικό. Μια καρδιά παιδιού ανθοφορούσα μέσα στην ύπαρξη του. Αναλογίζεται κανείς πως το κατάφερε; Προφανώς γιατί ήξερε τον λόγο που ζούσε, και ήταν ο Χριστός. Και όταν γνωρίζεις τον λόγο που ζεις ξέρεις και γιατί πεθαίνεις.
Τι κι αν το απείλησαν, εκβίασαν και έθελξαν με γοητείες; Τι και προσπάθησαν να κάμψουν την γεροντική φύση του; Η ψυχή του ήταν ακμαία και σταθερά προσανατολισμένη στον Χριστό. Δεν σκέφτηκε ούτε λεπτό να τον προδώσει. Άλλωστε μια τέτοια πράξη, θα ήταν προδοσία ολάκερης της ζωής του. Πως μπορείς να ζήσεις όταν έχεις ξεπουλήσει κάθε νόημα και αξία;
Ζωή προδομένη είναι ζωή πεθαμένη.
Ο μάρτυρας του Χριστού, δεν εξαιρείται από τα ανθρώπινα συναισθήματα, ούτε εκείνο του φόβου μπροστά στο θάνατο. Δεν είναι υπερήρωας με υπερκόσμιες δυνάμεις. Άνθρωπος είναι. Όμως η αγάπη και ο έρωτας, δεν γνωρίζουν από όρια. Ο θάνατος θέτει όρια, που δεν μπορούν να αντέξουν αυτοί που αγαπάνε. Ο μάρτυρας του Χριστού, Χαραλάμπης, μαρτυρεί και βεβαιώνει μια μεγάλη αλήθεια ότι, εάν πραγματικά ζήσαμε για μία αγάπη, στο τέλος θα πεθάνουμε γι΄ αυτήν. Γιατί όπως ζούμε έτσι και πεθαίνουμε.
Ωραία τα γράφετε, πάτερ, αλλά... σε μια εποχή γενικότερου ξεπουλήματος, δύσκολος ο ''δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος'' που γράφει ωραία κι ο γνωστός Σκοτ Πεκ... βέβαια όποιο δρόμο επιλέξει κανείς, ανάλογο και το τίμημα... είτε βραχυπρόθεσμα είτε μακροπρόθεσμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπληρωματικά στο ωραίο κείμενό σας και αυτή η φωτισμένη ομιλία του πατρός Νεκτάριου https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=BZ9Skb5F8s0 που λέει κι εκείνος ''ποιος σας είπε ότι όποιος διαλέγει το δρόμο του Χριστού θα περάσει εύκολα...;'' Μου άρεσαν ιδιαίτερα οι αναφορές του σε φιλοσόφους που βασανίστηκαν γύρω από υπαρξιακά ζητήματα και ιδίως γύρω από το θέμα του Θεού, όπως ταλανίζεται κάποια στιγμή στη ζωή του και ο κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος.
Να είστε πάντα καλά, ευχαριστούμε.
Πάτερ, μου άρεσε πολύ κι αυτό το κείμενό σας που μου έδειξε φίλος στο Fb:
ΑπάντησηΔιαγραφή''Ό,τι διαβάσατε, ό,τι ακούσατε, ό,τι γέμισε με παραστάσεις το νου σας, πρέπει μια μέρα που θα ΄χει ισχυρά μελτέμια να τα πετάξετε στην θάλασσα. Να χαθούν, να φύγουν όσο πιο μακριά σας γίνεται. Τότε μονάχα θα ανοίξει ο δικός σας δρόμος προς τον Θεό...''
Μέσα σε τρεις γραμμές όλη η ουσία της ζωής. Πώς το λέει κάπου ο Χριστός ''να ξαναγεννηθείτε''... ΄Ερχεται κάποια στιγμή που μπαίνεις σε μια δύσκολη, αλλά ανεκτίμητη σε αξία αυτογνωσιακή εργασία. Σκύβεις με ειλικρίνεια και σεβασμό βαθιά μέσα σου να δεις τι κουβαλάς και ξεκινάς απ' την αρχή να βρεις ποιος/α είσαι. ΄Οχι αυτό που θα ήθελες ή σε έχουν μάθει (ότι πρέπει) να είσαι, ένα άπιαστο ιδανικό, αλλά αυτό που είσαι χωρίς κριτική, εκλογικεύσεις, ενοχή, αποδοκιμασίες ή επιδοκιμασίες. Τότε ζεις μια αυθεντική ζωή και είσαι ''ολότελα εσύ'' με τα καλά σου, αλλά και τα στραβά σου.
Αρκετά απ' τα κείμενά σας μου δίνουν μπόλικη τροφή για στοχασμό... είναι αυθεντικά γι' αυτό, δεν τα γράφετε για ''likes'' και επιβραβεύσεις. Σε όποιον λένε κάτι έχει καλώς, σε όποιον δεν λένε τίποτα, πάλι έχει καλώς. Καλές κι οι επιβραβεύσεις, ποιος δε θέλει να τον επιβραβεύουν, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα κι άμα γίνονται εξάρτηση, χάνεται όλη η ουσία...
Ακόμα κι αν δε συμφωνώ μερικές φορές με ό,τι γράφετε, γιατί μπορεί να έχω διαφορετική κοσμοθεωρία, εκτιμώ πάντα την αυθεντική και πηγαία γραφή σας και ότι επιτρέπετε στη σκέψη σας να ωριμάζει, να αλλάζει, να μη μένει στατική και βαλτωμένη.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Υ.Γ. ΄Εχω παρατηρήσει ότι συνοδεύετε τα κείμενά σας και με εξαιρετικές (μαυρόασπρες κυρίως) φωτογραφίες. Επειδή έχετε και ποιητικό ύφος, θα ήταν πολύ ενδιαφέρον (αν σας ενδιέφερε ή σας ενέπνεε κάτι τέτοιο βέβαια) σε επόμενο βιβλίο σας τα ποιήματα ή κείμενά σας να συνοδεύονται από το ανάλογο φωτογραφικό υλικό.
Σας ευχαριστω για τα πολύ ομορφα και ουδιώδη κειμενα σας. Καθώς και για την γνωστοποίηση της ομιλια του Μητροπολίτου Αργολιδος. Να είστε καλα.
ΑπάντησηΔιαγραφή