Μια πόρνη που αγαπάει τον Χριστό και ζητάει να τον συναντήσει στο δρόμο της μετάνοιας, θα έρθει να τινάξει τον αυτοδικαιωτισμό των «ευσεβών» στον αέρα. Που ακούστηκε ξανά, μία «πόρνη», πρότυπο των πιστών της εκκλησίας; Δεν το αντέχουν αυτό οι θρησκευόμενοι εραστές το νόμου και του τύπου. Γιατί έχουν μάθει όλα στην ζωή τους, να τα μετράνε με την μεζούρα του πρέπει, με το ζύγι του νόμου, με την τάξη του φαίνεσθαι και όχι του είναι. Η εφαρμογή των εντολών του Θεού, είναι γι αυτούς μια μεγάλη κρυψώνα, ένα οχυρό του «εγώ» τους, που πρέπει να τραφεί με αυτοεπιβεβαίωση, με νίκες και επιτυχίες. Οι «ευσεβιστές» ζητάνε να νικήσουν τον Θεό και όχι να νικηθούν από την αγάπη Του. Η Βασιλεία Του Θεού γι αυτούς, είναι κατόρθωμα και κατάκτηση, ποτέ δωρεά και έλεος. Όμως ο Θεός της εκκλησίας, είναι παράξενος και παράδοξος. Αγαπά της εκπλήξεις και τις ολικές ανατροπές. Γι αυτό η Βασιλεία Του, είναι μια ολική ανατροπή των αντιλήψεων μας. Εκεί δεν θα υπάρχουν τέλειοι αλλά μετανοούντες, όχι άψογοι αλλά ειλικρινείς, όχι ατσαλάκωτοι αλλά τσακισμένοι από τα βάσανα της ζωής. Όσο εμείς θα επιμένουμε να πιστεύουμε στις «αρετές» και την «ηθική» μας, στις νίκες και πνευματικές επιτυχίες μας, τόσο ο Θεός θα γεμίζει τον ουρανό με πόρνες και τελώνες. «αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού».
Συγχαρητηρια πατερα για το κειμενο σας! Χαιρομαι που ενας ανθρωπος της Ιερωσυνης σκεπτεται απλα, ανθρωπινα, με υγιη τροπο! Ολοι μας ειμαστε αμαρτωλοι, αλλος με λιγοτερο αλλος με περισσοτερο εμφανη αμαρτια... Αυτη ειναι η αληθεια, κατα ποσο η αμαρτια μας φαινεται στα ματια των ανθρωπων και οχι στα ματια του Θεου! Δυστυχως εχουμε μαθει να κρινουμε τους αλλους και οχι να κανουμε αυτοκριτικη! Με αυτο το σχολιο θα ηθελα να πω ενα θερμο "ευχαριστω" και για τα προηγουμενα κειμενα που γραψατε... Καλο Πασχα", καλη μεταβαση, περασμα, απο την αμαρτια και τον θανατο στη Ζωη, στο Φως,στην Αληθεια, στην Ανασταση!
Πολύ όμορφο κείμενο! Αλλά δυστυχώς οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ζουν και βασιλεύουν σήμερα και μάλιστα μέσα στο χώρο της Εκκλησίας! Η φαρισαϊκή "ηθική" προβάλλεται και δοξάζεται από "ευσεβείς" χριστιανικούς κύκλους.. Περιττό να τους κατονομάσω, όλοι πιστεύω καταλαβαίνουν ποιους εννοώ! "Μασκαρεμένοι" και φορώντας την "πανοπλία" του "στρατιώτη" του Χριστού εκτοξεύουν στους αμαρτωλούς "βέλη", παρμένα από τη "φαρέτρα" της νηπτικής θεολογίας και του Γεροντικού, με πρόσχημα την ηθική υποβοήθηση, αλλά στην πραγματικότητα με σκοπό την ηθική εξουθένωση του αμαρτωλού- παραβάτη... Ο τρόπος ζωής τους δε αυτός λογαριάζεται από μία αρκετά μεγάλη μερίδα ως η "πεμπτουσία" της ορθόδοξης πνευματικότητος! Αν αυτός είναι πνευματικός τρόπος ζωής τότε εγώ δηλώνω, ευθύς εξαρχής, μη πνευματικός άνθρωπος! Αν πάλι όλα τα παραπάνω είναι απλά λανθασμένες τακτικές τότε θα πρέπει να απαντήσουν υπεύθυνα, οι ταγοί της Εκκλησίας, για ποιο λόγο δε διαχωρίζουν τη θέση τους από αυτές τις πρακτικές, μόνο τις αφήνουν και "ανθούν" ασύδοτα μέσα στο συγκεκριμένο χώρο! Ακόμα χειρότερα δε να προβάλλονται ως η "πεμπτουσία" της παράδοσης!
Μια φορά πριν από πολλά χρόνια πήγα να εξομολογηθώ σε έναν ιερωμένο κορυφή σε μεγάλη ηλικία με εξαίρετο συγγραφικό έργο, πτυχία, διακρίσεις κτλ. Καμία σχέση η προσωπική επαφή με τα εξαιρετικά βιβλία του που είχα διαβάσει και τις ομιλίες του που είχα ακούσει και πολύ σωστά λέει και ξαναλέει ο π. Χαράλαμπος ότι η εικονική πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με τη δια ζώσης σχέση (γι' αυτό και αποφεύγει απ' ό,τι έχω δει, να δίνει επιφανειακές ''απαντήσεις - εξπρές'' σε διάφορα προσωπικά θέματα που τον ρωτάνε μέσα από το διαδίκτυο και που απαιτούν συζήτηση σε βάθος και καλά κάνει. Η σημερινή εποχή ''fast food'' απαιτεί βιασύνη και γρήγορες λύσεις, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις δε λειτουργούν έτσι). Ο συγκεκριμένος ιερωμένος που επισκέφθηκα ήταν ψυχρότατος, διεκπεραιωτικός και τυπικός. Επί είκοσι λεπτά περίπου έκλαιγα μες στο εξομολογητήριο και με το ζόρι γύρισε δυο-τρεις φορές να με κοιτάξει. Μόνο ο τρόπος που καθόταν που είχε γυρίσει την καρέκλα του αντίθετα από τη δική μου, μαρτυρούσε την ακαταλληλότητα του γι' αυτό το ρόλο. (Προσωπικά γι' αυτό δε μου αρέσει καθόλου η εξομολόγηση των καθολικών που μιλάνε σε έναν τοίχο, χωρίς να βλέπουν το πρόσωπο). ΄Εξω από το εξομολογητήριο γινόταν χαμός από κόσμο, εγώ μέσα έκλαιγα με αναφιλητά, ο ιερωμένος κοίταζε το ρολόι του πότε θα τελειώσω και μια γιαγιά κάποια στιγμή κόλλησε τη μύτη της στο τζάμι της πόρτας για να δει πότε θα τελειώσω για να μπει. Το όλο σκηνικό ήταν εντελώς σουρεάλ. Εν πάσει περιπτώσει, στο τέλος με γέμισε με ενοχές μ' αυτά που μου είπε σε αυστηρό τόνο για το πόσο μακριά από το Θεό είμαι και θα πρέπει να κάνω υπέρμετρη προσπάθεια για να με δεχτεί (λες και ο συγκεκριμένος ήταν σε απευθείας συνομιλία με το Θεό και ήξερε τι πίστευε Εκείνος για μένα), κηρύγματα που καθόλου δε χρειαζόμουν και ούτε πήγα εκεί για να μου πει κάποιος τι θα κάνω. Να βγάλω από μέσα μου τον πόνο μου ήθελα και να ζητήσω από το Θεό συγχώρεση για συγκεκριμένα θέματα. ΄Οχι δεν αναπαύτηκα, αλλά φεύγοντας έτρεξα στον ψυχοθεραπευτή μου για να απελευθερωθώ από τις ενοχές που με γέμισε ο παπάς! Είχα αποφασίσει όμως να εστιάσω στο θετικό κι ότι θα βρω οπωσδήποτε κάποιον κατάλληλο και μετά από κάποιο διάστημα ξεπέρασα το θυμό που μου είχε προκαλέσει ο συγκεκριμένος ιερωμένος που άλλα περίμενα και άλλα βρήκα και τον συγχώρεσα κι αυτόν για την αλαζονεία του και για την όλη διανοητική, τυπική προσέγγιση της εξομολόγησης που δεν είχε μέσα καθόλου καρδιά. Μετά από πολύ καιρό βρέθηκα για διακοπές σε ένα νησί και μου είπαν εκεί οι ντόπιοι για ένα εκκλησάκι σε μια απομονωμένη σχεδόν τοποθεσία και όταν πήγα εκεί, ήταν ένα γεροντάκι, ένας γλυκύτατος γέροντας που με δέχτηκε ευχαρίστως για εξομολόγηση. Ούτε αυτός ο χαμός από κόσμο απέξω... το μόνο που ακουγόταν ήταν τα κύματα της θάλασσας και το ελαφρύ αεράκι και μερικά παιδάκια που έπαιζαν πιο μακριά. ΄Αρχισα να μιλάω δειλά δειλά και λίγο φοβισμένα λόγω της προηγούμενης κακής εμπειρίας μου και όταν εκείνος ακούμπησε το χέρι του στο δικό μου και μου είπε ''΄Ανοιξε την καρδιά σου ελεύθερα στο Θεό, παιδί μου'', η καρδιά μου έσπασε και επί μία ώρα μιλούσα ασταμάτητα κι έκλαιγα. Στο τέλος μου χαμογέλασε και με κοίταξε με ένα τόσο ζεστό βλέμμα που ούτε σε ερωτευμένο δεν έχω δει. Δεν είχε βγάλει ούτε το Δημοτικό και η αγάπη του για τον ΄Ανθρωπο ήταν απέραντη και πηγαία. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι ιερείς με πτυχία, διακρίσεις κτλ. δεν κάνουν εξαιρετικό έργο και δεν αναπαύουν, απλώς επειδή η κάθε περίπτωση είναι εντελώς διαφορετική, στη δική μου περίπτωση ο Θεός μου έδωσε ένα μάθημα, να κοιτάζω πρώτα την καρδιά κι όχι τόσο τις υψηλές διανοητικές ικανότητες, που ικανοποιούν ίσως και μια κάποια φιλαυτία που έχει ο άνθρωπος. Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία.
Πολυ ομορφο το κειμενο αλλα εχω μια απορια χρονια ολακερα μιας και στο χωρο της εκκλησιας δεν μπορεσα να βρω απαντηση ειτε γιατι βρεθηκα πλαι σε ακαταλληλους ιερωμενους ειτε γιατι δεν μπορεσα εγω να καταλαβω τα λεγομενα τους. Γιατι στο Ευαγγελιο και συγκεκριμενα στο κατα Μαρκον ιβ'18-25 γραφει οτι οι ανθρωποι δεν θα παντρευονται στην αλλη ζωη αλλα θα ειναι σαν αγγελοι. Δεν μπορουν να ειναι σαν αγγελοι και ερωτευμενοι μαζι; Μοιαζει σαν να καταργει τον ερωτα και να θελει ο Χριστος να τους βαλει ολους"στο ραφι" .Αυτο που με ενοχλει ειναι οτι η εκκλησια ταυτιζει τον ερωτα με τη λειτουργια της αναπαραγωγης που ειναι και αυτο αλλα προσωπικα θεωρω οτι δεν ειναι μονο αυτο.Και το " εσονται οι δυο εις σαρκα μια και το μυστηριο τουτο μεγα εστι" θα μηδενιστει στον παραδεισο; Ολοι ξαφνικα θα γινουν ανεραστοι; Μου φαινεται λιγο αντιφατικο ολο αυτο και με στενοχωρει.Βλεπω οτι στη σημερινη εποχη που κυριαρχει η σαρκα παντου ο ερωτας εχει ταυτιστει με τη πορνεια και εχει χαθει η πραγματικη ομορφια του. Γιατι λοιπον πρεπει να χαθει και στον παραδεισο; Ευχαριστω.
Επιτρέψτε μου μια ταπεινή απάντηση γιατί το ερώτημα σας είναι εύλογο. Στον σωματικό έρωτα ο άνθρωπος ψάχνει την ψυχική ένωση και την σωματική ηδονή. Η ψυχική ένωση γίνεται μέσω της αγάπης. Στον παράδεισο η ψυχική ένωση θα είναι πλήρης, αιώνια και με κάθε άνθρωπο. Θα αισθανόμαστε ενωμένοι με όλους, με όλα και για πάντα. Η σωματική ηδονή θα είναι επίσης αυξημένη και θα αυξάνεται συνεχώς. Ο οργασμός θα είναι απέραντος Το ίδιο και η αγάπη. Οι πατέρες λένε ότι θα βρισκόμαστε από έκπληξη σε έκπληξη. Οι γήινες ηδονές είναι μόνο απειροελαχιστα δείγματα της παραδεισιας ηδονής. Εκεί ο οργασμός θα είναι άπειρος Κι αυτός είναι ο λόγος που η σεξουαλικη πράξη θα είναι άχρηστη στον παράδεισο. Γιατί εκεί θα είναι συνεχής, αγνη, μέγιστη και δεν θα προϋποθέτει την διείσδυση. Αφού οι ψυχές θα έχουν διεισδύσει η μία μέσα στην άλλη όλες μαζί και για πάντα. Ίνα ωσιν εν. Είναι σαφές ότι η σεξουαλικη ηδονή στην γη στο υλικό επίπεδο, είναι απομεινάρι μόνον κι υπολειμμα της παραδεισιας ηδονής κι αγάπης. Γι αυτό κι όσοι είχαν μεταθανάτια εμπειρία και επέστρεψαν εδώ , εκλιπαρουσαν να φύγουν γρήγορα για την επόμενη ζωή, αφού εκεί η απόλαυση που ένιωσαν ήταν ανέκφραστη. Σας προτείνω να διαβάσετε τον Άγιο Σιλουανο του πατρός Σοφρωνιου. Εκεί γίνεται σαφές ότι η ερωτική ηδονή που βιώνει ο ασκητής κατά την επίσκεψη του Αγίου Πνεύματος είναι ασύγκριτα υψηλότερη από την επίγεια σεξουαλικη ηδονή. Η σεξουαλικη ηδονή είναι μόνον πρόγευση της παραδεισιας ηδονής.
Συγχαρητηρια πατερα για το κειμενο σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρομαι που ενας ανθρωπος της Ιερωσυνης σκεπτεται απλα, ανθρωπινα, με υγιη τροπο!
Ολοι μας ειμαστε αμαρτωλοι, αλλος με λιγοτερο αλλος με περισσοτερο εμφανη αμαρτια... Αυτη ειναι η αληθεια, κατα ποσο η αμαρτια μας φαινεται στα ματια των ανθρωπων και οχι στα ματια του Θεου!
Δυστυχως εχουμε μαθει να κρινουμε τους αλλους και οχι να κανουμε αυτοκριτικη!
Με αυτο το σχολιο θα ηθελα να πω ενα θερμο "ευχαριστω" και για τα προηγουμενα κειμενα που γραψατε...
Καλο Πασχα", καλη μεταβαση, περασμα, απο την αμαρτια και τον θανατο στη Ζωη, στο Φως,στην Αληθεια, στην Ανασταση!
Πολύ όμορφο κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά δυστυχώς οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι ζουν και βασιλεύουν σήμερα και μάλιστα μέσα στο χώρο της Εκκλησίας! Η φαρισαϊκή "ηθική" προβάλλεται και δοξάζεται από "ευσεβείς" χριστιανικούς κύκλους.. Περιττό να τους κατονομάσω, όλοι πιστεύω καταλαβαίνουν ποιους εννοώ! "Μασκαρεμένοι" και φορώντας την "πανοπλία" του "στρατιώτη" του Χριστού εκτοξεύουν στους αμαρτωλούς "βέλη", παρμένα από τη "φαρέτρα" της νηπτικής θεολογίας και του Γεροντικού, με πρόσχημα την ηθική υποβοήθηση, αλλά στην πραγματικότητα με σκοπό την ηθική εξουθένωση του αμαρτωλού- παραβάτη...
Ο τρόπος ζωής τους δε αυτός λογαριάζεται από μία αρκετά μεγάλη μερίδα ως η "πεμπτουσία" της ορθόδοξης πνευματικότητος! Αν αυτός είναι πνευματικός τρόπος ζωής τότε εγώ δηλώνω, ευθύς εξαρχής, μη πνευματικός άνθρωπος! Αν πάλι όλα τα παραπάνω είναι απλά λανθασμένες τακτικές τότε θα πρέπει να απαντήσουν υπεύθυνα, οι ταγοί της Εκκλησίας, για ποιο λόγο δε διαχωρίζουν τη θέση τους από αυτές τις πρακτικές, μόνο τις αφήνουν και "ανθούν" ασύδοτα μέσα στο συγκεκριμένο χώρο! Ακόμα χειρότερα δε να προβάλλονται ως η "πεμπτουσία" της παράδοσης!
Μια φορά πριν από πολλά χρόνια πήγα να εξομολογηθώ σε έναν ιερωμένο κορυφή σε μεγάλη ηλικία με εξαίρετο συγγραφικό έργο, πτυχία, διακρίσεις κτλ. Καμία σχέση η προσωπική επαφή με τα εξαιρετικά βιβλία του που είχα διαβάσει και τις ομιλίες του που είχα ακούσει και πολύ σωστά λέει και ξαναλέει ο π. Χαράλαμπος ότι η εικονική πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με τη δια ζώσης σχέση (γι' αυτό και αποφεύγει απ' ό,τι έχω δει, να δίνει επιφανειακές ''απαντήσεις - εξπρές'' σε διάφορα προσωπικά θέματα που τον ρωτάνε μέσα από το διαδίκτυο και που απαιτούν συζήτηση σε βάθος και καλά κάνει. Η σημερινή εποχή ''fast food'' απαιτεί βιασύνη και γρήγορες λύσεις, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις δε λειτουργούν έτσι).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ συγκεκριμένος ιερωμένος που επισκέφθηκα ήταν ψυχρότατος, διεκπεραιωτικός και τυπικός. Επί είκοσι λεπτά περίπου έκλαιγα μες στο εξομολογητήριο και με το ζόρι γύρισε δυο-τρεις φορές να με κοιτάξει. Μόνο ο τρόπος που καθόταν που είχε γυρίσει την καρέκλα του αντίθετα από τη δική μου, μαρτυρούσε την ακαταλληλότητα του γι' αυτό το ρόλο. (Προσωπικά γι' αυτό δε μου αρέσει καθόλου η εξομολόγηση των καθολικών που μιλάνε σε έναν τοίχο, χωρίς να βλέπουν το πρόσωπο). ΄Εξω από το εξομολογητήριο γινόταν χαμός από κόσμο, εγώ μέσα έκλαιγα με αναφιλητά, ο ιερωμένος κοίταζε το ρολόι του πότε θα τελειώσω και μια γιαγιά κάποια στιγμή κόλλησε τη μύτη της στο τζάμι της πόρτας για να δει πότε θα τελειώσω για να μπει. Το όλο σκηνικό ήταν εντελώς σουρεάλ.
Εν πάσει περιπτώσει, στο τέλος με γέμισε με ενοχές μ' αυτά που μου είπε σε αυστηρό τόνο για το πόσο μακριά από το Θεό είμαι και θα πρέπει να κάνω υπέρμετρη προσπάθεια για να με δεχτεί (λες και ο συγκεκριμένος ήταν σε απευθείας συνομιλία με το Θεό και ήξερε τι πίστευε Εκείνος για μένα), κηρύγματα που καθόλου δε χρειαζόμουν και ούτε πήγα εκεί για να μου πει κάποιος τι θα κάνω. Να βγάλω από μέσα μου τον πόνο μου ήθελα και να ζητήσω από το Θεό συγχώρεση για συγκεκριμένα θέματα. ΄Οχι δεν αναπαύτηκα, αλλά φεύγοντας έτρεξα στον ψυχοθεραπευτή μου για να απελευθερωθώ από τις ενοχές που με γέμισε ο παπάς! Είχα αποφασίσει όμως να εστιάσω στο θετικό κι ότι θα βρω οπωσδήποτε κάποιον κατάλληλο και μετά από κάποιο διάστημα ξεπέρασα το θυμό που μου είχε προκαλέσει ο συγκεκριμένος ιερωμένος που άλλα περίμενα και άλλα βρήκα και τον συγχώρεσα κι αυτόν για την αλαζονεία του και για την όλη διανοητική, τυπική προσέγγιση της εξομολόγησης που δεν είχε μέσα καθόλου καρδιά.
Μετά από πολύ καιρό βρέθηκα για διακοπές σε ένα νησί και μου είπαν εκεί οι ντόπιοι για ένα εκκλησάκι σε μια απομονωμένη σχεδόν τοποθεσία και όταν πήγα εκεί, ήταν ένα γεροντάκι, ένας γλυκύτατος γέροντας που με δέχτηκε ευχαρίστως για εξομολόγηση. Ούτε αυτός ο χαμός από κόσμο απέξω... το μόνο που ακουγόταν ήταν τα κύματα της θάλασσας και το ελαφρύ αεράκι και μερικά παιδάκια που έπαιζαν πιο μακριά. ΄Αρχισα να μιλάω δειλά δειλά και λίγο φοβισμένα λόγω της προηγούμενης κακής εμπειρίας μου και όταν εκείνος ακούμπησε το χέρι του στο δικό μου και μου είπε ''΄Ανοιξε την καρδιά σου ελεύθερα στο Θεό, παιδί μου'', η καρδιά μου έσπασε και επί μία ώρα μιλούσα ασταμάτητα κι έκλαιγα. Στο τέλος μου χαμογέλασε και με κοίταξε με ένα τόσο ζεστό βλέμμα που ούτε σε ερωτευμένο δεν έχω δει. Δεν είχε βγάλει ούτε το Δημοτικό και η αγάπη του για τον ΄Ανθρωπο ήταν απέραντη και πηγαία.
Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι ιερείς με πτυχία, διακρίσεις κτλ. δεν κάνουν εξαιρετικό έργο και δεν αναπαύουν, απλώς επειδή η κάθε περίπτωση είναι εντελώς διαφορετική, στη δική μου περίπτωση ο Θεός μου έδωσε ένα μάθημα, να κοιτάζω πρώτα την καρδιά κι όχι τόσο τις υψηλές διανοητικές ικανότητες, που ικανοποιούν ίσως και μια κάποια φιλαυτία που έχει ο άνθρωπος.
Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία.
Πολυ ομορφο το κειμενο αλλα εχω μια απορια χρονια ολακερα μιας και στο χωρο της εκκλησιας δεν μπορεσα να βρω απαντηση ειτε γιατι βρεθηκα πλαι σε ακαταλληλους ιερωμενους ειτε γιατι δεν μπορεσα εγω να καταλαβω τα λεγομενα τους. Γιατι στο Ευαγγελιο και συγκεκριμενα στο κατα Μαρκον ιβ'18-25 γραφει οτι οι ανθρωποι δεν θα παντρευονται στην αλλη ζωη αλλα θα ειναι σαν αγγελοι. Δεν μπορουν να ειναι σαν αγγελοι και ερωτευμενοι μαζι; Μοιαζει σαν να καταργει τον ερωτα και να θελει ο Χριστος να τους βαλει ολους"στο ραφι" .Αυτο που με ενοχλει ειναι οτι η εκκλησια ταυτιζει τον ερωτα με τη λειτουργια της αναπαραγωγης που ειναι και αυτο αλλα προσωπικα θεωρω οτι δεν ειναι μονο αυτο.Και το " εσονται οι δυο εις σαρκα μια και το μυστηριο τουτο μεγα εστι" θα μηδενιστει στον παραδεισο; Ολοι ξαφνικα θα γινουν ανεραστοι; Μου φαινεται λιγο αντιφατικο ολο αυτο και με στενοχωρει.Βλεπω οτι στη σημερινη εποχη που κυριαρχει η σαρκα παντου ο ερωτας εχει ταυτιστει με τη πορνεια και εχει χαθει η πραγματικη ομορφια του. Γιατι λοιπον πρεπει να χαθει και στον παραδεισο; Ευχαριστω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτρέψτε μου μια ταπεινή απάντηση γιατί το ερώτημα σας είναι εύλογο. Στον σωματικό έρωτα ο άνθρωπος ψάχνει την ψυχική ένωση και την σωματική ηδονή. Η ψυχική ένωση γίνεται μέσω της αγάπης. Στον παράδεισο η ψυχική ένωση θα είναι πλήρης, αιώνια και με κάθε άνθρωπο. Θα αισθανόμαστε ενωμένοι με όλους, με όλα και για πάντα. Η σωματική ηδονή θα είναι επίσης αυξημένη και θα αυξάνεται συνεχώς. Ο οργασμός θα είναι απέραντος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο και η αγάπη. Οι πατέρες λένε ότι θα βρισκόμαστε από έκπληξη σε έκπληξη. Οι γήινες ηδονές είναι μόνο απειροελαχιστα δείγματα της παραδεισιας ηδονής. Εκεί ο οργασμός θα είναι άπειρος Κι αυτός είναι ο λόγος που η σεξουαλικη πράξη θα είναι άχρηστη στον παράδεισο. Γιατί εκεί θα είναι συνεχής, αγνη, μέγιστη και δεν θα προϋποθέτει την διείσδυση. Αφού οι ψυχές θα έχουν διεισδύσει η μία μέσα στην άλλη όλες μαζί και για πάντα. Ίνα ωσιν εν. Είναι σαφές ότι η σεξουαλικη ηδονή στην γη στο υλικό επίπεδο, είναι απομεινάρι μόνον κι υπολειμμα της παραδεισιας ηδονής κι αγάπης. Γι αυτό κι όσοι είχαν μεταθανάτια εμπειρία και επέστρεψαν εδώ , εκλιπαρουσαν να φύγουν γρήγορα για την επόμενη ζωή, αφού εκεί η απόλαυση που ένιωσαν ήταν ανέκφραστη. Σας προτείνω να διαβάσετε τον Άγιο Σιλουανο του πατρός Σοφρωνιου. Εκεί γίνεται σαφές ότι η ερωτική ηδονή που βιώνει ο ασκητής κατά την επίσκεψη του Αγίου Πνεύματος είναι ασύγκριτα υψηλότερη από την επίγεια σεξουαλικη ηδονή. Η σεξουαλικη ηδονή είναι μόνον πρόγευση της παραδεισιας ηδονής.