Πως μπορείς να δίνεις λιγότερο φάρμακο σε έναν καρκινοπαθή, και το υπόλοιπο να το εμπορεύεσαι προς ατομικό πλουτισμό; Κτίζεται η δική σου «ευτυχία» πάνω στην δυστυχία του άλλου; Όταν εκμεταλεύεσαι το πόνο του συνανθρώπου σου τίποτε δεν ανθίζει στην ζωή σου, γιατί τον σαπίζουν τα δάκρυα και οι στεναγμοί του.
Όταν ο άνθρωπος, ο διπλανός σου, παύει στα μάτια σου να είναι ιερός και εικόνα Θεού, όταν πλέον δεν τον σέβεσαι γιατί είναι γέρος, σακάτης ή τελειωμένος, όπως κυνικά αναφέρεις άρα αδύναμος, τότε το κτήνος έχει πάρει την μορφή σου. Η πόρτα της βαρβαρότητας έχει ανοίξει και ο θάνατος φωλιάζει στα σωθικά σου. Γιατί ο καρκινοπαθής που άφησες χωρίς θεραπεία ή ο γέρος που πέταξες και ο ανάπηρος που εγκατάλειψες, μπορεί να πεθάνουν κάποια στιγμή, αλλά εσύ δεν έζησες ποτέ, ήσουν πάντα νεκρός. Κορμί δίχως ψυχή, ψυχή δίχως Θεό. Αυτό είναι η κόλαση, ψυχές που ατίμασαν και περιφρόνησαν το δώρο της ζωής.
Μ' άρεσε πάρα πολύ αυτό το "εσύ δεν έζησες ποτέ".
ΑπάντησηΔιαγραφήΉσουνα στην Κέρκυρα αλλά ήμουν "φυλακισμένος" στο χωριό και δεν μπόρεσα να σε ακούσω. Πολύ πιθανό να βάλει την ομιλία ο τοπικός σταθμός της Μητρόπολης.
Πάρα πολύ εύστοχη ανάλυση για την ανθρώπινη ψυχή
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστή σκέψη
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπως κι αυτοι την κολαση ζουν κι οι χασισεμποροι που πουλανε θανατο στα παιδια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι λίγα ειπατε
ΑπάντησηΔιαγραφή