Στο ταξίδι της ύπαρξης που ονομάζεται ζωή, καλούμαστε να λάβουμε πολλά και διαφορετικά μαθήματα. Ένα από αυτά, είναι να εκπαιδεύσουμε το «εγω» μας, να ξεπεράσει μια απίστευτη καταστροφική συνήθεια, εκείνη που θέλει όλα να τα ελέγχει και να τα γνωρίζει. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτό δεν είναι εφικτό, και ουτε προσφέρει κατι σημαντικό στην πνευματική μας ανάπτυξη. Και για να γίνει αυτό, δηλαδή να λυτρωθούμε από το βάσανο του απόλυτου ελέγχου, θα πρέπει να αποδεσμευτούμε από ολες εκείνες τις εικόνες και τα σενάρια που προβάλει ο νους μας για το "πως" θα έπρεπε να είναι τα πράγματα στην ζωή μας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παγίδα από το να προβάλεις στο παρόν σου, το δικό σου «σωστό» σενάριο για το πως θα έπρεπε να εχουν γίνει τα γεγονότα, και να ματαιώνεσαι εως θανάτου όταν αυτό δεν συμβαίνει. Αυτό μαρτυρεί μια τεράστια δέσμευση από εικόνες, παραστάσεις, αντιλήψεις και προσδοκίες, που δεν αφήνουν τον παραμικρό χώρο ώστε να αναπτυχθεί εμπιστοσύνη στην ροή της ζωής και την πρόνοια του Θεού.
Όταν μέσα σου θεωρείς και πιστεύεις με απόλυτο τρόπο, ότι για να είσαι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος θα πρέπει η ζωή να ρέει σύμφωνα με αυτό που εσύ πιστεύεις οτι θα έπρεπε να συμβαίνει στο βίο σου ώστε όλα να είναι καλά, τότε εχεις καταδικάσει απόλυτα τον ευατό σου για δυο σημαντικούς λόγους:
α) δεν μπορείς να δεις και να φανταστείς ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι που ο Θεός μέσα απο την ζωή σου δίνει αυτό που πράγματικά έχεις ανάγκη ως ύπαρξη. Οτι προσφέρονται κι άλλες λύσεις το ίδιο πρόβλημα ή αδιέξοδο. Δηλαδή το σενάριο της ζωής σου, θα μπορούσε να γραφτεί και διαφορετικά. Αυτό που φαντάζει στο νου σου ως το μόνο σωστό, μπορεί να είναι η απόλυτη καταστροφή σου. Αποδέξου ότι δεν μπορείς να τα ξέρεις όλα.
β) ότι εάν έτσι απόλυτα σκέφτεσαι την ζωή σου, τότε αδυνατείς να διακρίνεις την παρουσία του Θεού, ο οποίος βηματίζει μέσα της, αλλά εσύ πιστεύεις ότι είναι μονάχα δικά σου τα βήματα. Κι όμως ο Θεός σκίζει και καίει πολλά σενάρια, μέχρι να βρει εκείνο που θα φανερώσει το ταλέντο, τα χαρίσματα και τις δυνατότητες σου. Εκείνο που σου πάει καλύτερα. Εάν θέλεις γίνεις πρωταγωνιστής στο μεγάλο «ρόλο» της ζωής σου, εμπιστεύσου τον σεναριογράφο….
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη παγίδα από το να προβάλεις στο παρόν σου, το δικό σου «σωστό» σενάριο για το πως θα έπρεπε να εχουν γίνει τα γεγονότα, και να ματαιώνεσαι εως θανάτου όταν αυτό δεν συμβαίνει. Αυτό μαρτυρεί μια τεράστια δέσμευση από εικόνες, παραστάσεις, αντιλήψεις και προσδοκίες, που δεν αφήνουν τον παραμικρό χώρο ώστε να αναπτυχθεί εμπιστοσύνη στην ροή της ζωής και την πρόνοια του Θεού.
Όταν μέσα σου θεωρείς και πιστεύεις με απόλυτο τρόπο, ότι για να είσαι ευτυχισμένος και ικανοποιημένος θα πρέπει η ζωή να ρέει σύμφωνα με αυτό που εσύ πιστεύεις οτι θα έπρεπε να συμβαίνει στο βίο σου ώστε όλα να είναι καλά, τότε εχεις καταδικάσει απόλυτα τον ευατό σου για δυο σημαντικούς λόγους:
α) δεν μπορείς να δεις και να φανταστείς ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι που ο Θεός μέσα απο την ζωή σου δίνει αυτό που πράγματικά έχεις ανάγκη ως ύπαρξη. Οτι προσφέρονται κι άλλες λύσεις το ίδιο πρόβλημα ή αδιέξοδο. Δηλαδή το σενάριο της ζωής σου, θα μπορούσε να γραφτεί και διαφορετικά. Αυτό που φαντάζει στο νου σου ως το μόνο σωστό, μπορεί να είναι η απόλυτη καταστροφή σου. Αποδέξου ότι δεν μπορείς να τα ξέρεις όλα.
β) ότι εάν έτσι απόλυτα σκέφτεσαι την ζωή σου, τότε αδυνατείς να διακρίνεις την παρουσία του Θεού, ο οποίος βηματίζει μέσα της, αλλά εσύ πιστεύεις ότι είναι μονάχα δικά σου τα βήματα. Κι όμως ο Θεός σκίζει και καίει πολλά σενάρια, μέχρι να βρει εκείνο που θα φανερώσει το ταλέντο, τα χαρίσματα και τις δυνατότητες σου. Εκείνο που σου πάει καλύτερα. Εάν θέλεις γίνεις πρωταγωνιστής στο μεγάλο «ρόλο» της ζωής σου, εμπιστεύσου τον σεναριογράφο….
9 σχόλια:
Και αν στο σεναριο της ζωης ο Θεος επελεξε καποιοι ανθρωποι να ειναι μονοι τους, να παλευουν με τη μοναξια τους οταν εκεινοι επεδιωκαν μια ζωη το ακριβως αντιθετο και οταν μαλιστα προδιαγραφει ο ιδιος ο Θεος το σεναριο " Ου καλον ειναι τον ανθρωπο μονο του επι της γης..." Τοτε τι γινεται;Ξερετε ποση μοναξια υπαρχει τριγυρω μας;οκ καποιοι το διαλεξαν να ειναι μονοι τους, το δεχομαι. Ειναι ομως και καποιοι που οι συγκυριες της ζωης τα εφεραν ετσι που να μην εχουν κανεναν ανθρωπο εδω κατω στη γη. Συμφωνα με το ρηθεν του Θεου σε αυτους τους ανθρωπους δεν διαφαινεται κανενα καλο ποτέ... μεχρι να πεθανουν ολομοναχοι στα αζητητα.......
Αυτός ο Σπουδαίος Σεναριογράφος διαλέγει για τον καθένα μας, ένα σενάριο εξατομικευμένο. Κομμένο και ραμμένο στη Δυναμική της Ψυχής που Αυτός εμφύσησε σε μας και που μονάχα Αυτός γνωρίζει τα άδυτα και τα κρύφιά της. Της Ψυχής που αντέχει τόσα όσα ο Σταυρός της..ξύλινος..χρυσός..βαρύς..ελαφρύς..
ασήκωτος..περίπλοκος..μικρός ή τεράστιος δεν έχει σημασία. Γιατί ακριβώς ο Σεναριογράφος την προορίζει για να τον αντέξει. Φτάνει η Ψυχή να πιστέψει στην Δυναμική στην οποία ο Σεναριογράφος την προορίζει..
Π. ΛίΒυε, μου άρεσε πολύ αυτή η προσωποποίηση του σεναριογράφου Θεού.
΄΄Θεραπεύοντας το φόβο''
https://www.youtube.com/watch?time_continue=11&v=LP0uxghhX78
Συμφωνώ πιο πολυ με την Μπεσσυ παρά με τον Ανώνυμο.Πολυ αερα πατέρα μιλαμε,παρολο πού στην ουσία συμφωνώ μαζί του.Αλλα αυτά τα βαρια λογια δέν παίζονται,ελεος!
Ανώνυμη 1:23, συμφωνώ που συμφωνείς με την Μπέσσυ και με το περιεχόμενο του σχολίου μου. Λυπάμαι για τον αέρα που πήρα να εκφράσω τις σκέψεις μου με το ύφος μου, με αποτέλεσμα να σε ενοχλήσω. Όσο για τα βαριά λόγια, και πάλι λυπάμαι απλά νομίζω πως σου πέφτουν βαριά ακριβώς γι'αυτό: η ψυχούλα σου δεν έχει τη δυναμική ν' αντέξει την αλήθεια τους.
Είσαι σίγουρη πως τα δικά σου λόγια είναι ελαφρά σαν πούπουλο?
Π.Λίβυε, απολογούμαι εάν με οποιοδήποτε τρόπο ξεπέρασα το "επιτρεπόμενο όριο" σ' αυτό που λέγεται "καθωσπρεπισμός". Πραγματικά, έγινε εν αγνοία μου.
Καλά είναι τα βαθυστόχαστα λόγια αλλά στη πράξη τι γίνεται...
Δεν πρόκειται για καθωσπρεπισμο.Πρόκειται γιά την κατι πολύ σοβαρό.Για την ιδεολογικοποίηση της αλήθειας ,γιά την εκφορά της με στόμφο καί επαρση.
Χμ..Έχω την εντύπωση πως έπαρση έχουν άτομα και σχόλια Επώνυμα. Μάθε να ξεχωρίζεις την Επωνυμία, από ένα ανώνυμο άτομο που το χάνεις με το πάτημα ενός κουμπιού.. Παρ' όλα αυτά, δεν συνηθίζω στην πραγματική ζωή τους πανηγυρικούς λόγους. Μου αρέσουν οι λόγοι που τους εκφράζω όπως τους νιώθω και τους σκέφτομαι. Αν τώρα πια, αυτό που εισπράττουν οι γύρω μου, είναι " ο στόμφος", αυτό δεν έχει να κάνει με μένα.
Αυτός ο λαός ποτέ δεν θα πάει μπροστά, όταν πασκίζει να βρει το κακό στο καλό.
Δημοσίευση σχολίου