Ας αφήσουμε τα μεγάλα λόγια, την φλυαρία των λογισμών και ας πάρουμε τον άλλο μια αγκαλιά. Το σώμα ξέρει καλύτερα να ηρεμεί την ταραχή του νου, απο τις ακροβασίες των θεωριών. Και για εκείνους που δεν έχουν κάποιον στην ζωή τους, ας αγκαλιάσουν τον εαυτό τους. Τότε θα συμβεί κάτι θαυμαστό. Όσο θα αγαπάς τα μέσα σου, όσο θα αποδέχεσαι τα σκοτάδια σου, όσο ο Χριστός θα διαλύει τις βαθύτερες σκιές του είναι σου, τόσο κι οι άλλοι θα ερωτεύονται αυτό που είσαι και εσύ είχες ξεχάσει στην σταυρική ψυχική σου νύχτα.
...ως σεαυτόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρώτο μισό του γνωστού ευαγγελικού λόγου
είναι τοις πάσι γνωστό:αγάπα τον πλησίον σου...!
με το "ως σεαυτόν"
μπλεκόμαστε σε συρματοπλέγματα φιλαυτίας,
ναρκισσισμού, αλαζονείας.
Δεν το πιάνουμε το νήμα απ' την αρχή'
από κάτι απλό που το δικαιούται ο καθένας μας!
Ας υποθέσουμε ότι ο εαυτός μας είναι ένας αδελφός'
δεν θα κάναμε αυτό το κάτι για να τον αναπαύσουμε
μέσα σε πλαίσια από τον Θεό ανεκτά?
Όσο για την πλησιέστερη αγκαλιά,
ας κοιτάζουμε με τί κίνητρα την προσφέρουμε
και με τι αντιδράσεις την δεχόμαστε ή την απορρίπτουμε!
Γιατί αξίζει να ψαχνουμε τί υποβόσκει ή τί επιπλέει
σε μια πράξη "αγκαλιάς"
και όχι η κίνηση να δούμε δυο ανθρώπους
σα να' ναι ένας!
Για να γίνει αυτό αξιοσέβαστα χρειάζεται
Θεός, πολύς Θεός,
αλλιώς μιλάμε
για ε μ π ό ρ ι ο σωμάτων και ψυχών!
Ας μην πουληθούμε αντί πινακίου "αγκαλιάς"