Στην εν Χριστώ ζωή δεν αγωνιζόμαστε για να νιώσουμε τέλειοι, αλλά για να συνειδητοποιήσουμε την οντολογική μας ανεπάρκεια. Να βιώσουμε απενοχοποιητικά την ραγισμένη ατελή ύπαρξη μας, δίχως ενοχή, ακύρωση και ματαίωση. Στην εκκλησία σε αγαπάει κάποιος ακόμη και στις πιο σκοτεινές ημέρες της ζωής σου. Εγώ μπορεί να είμαι ένα μάτσο χάλια αλλά ο Θεός με αγαπάει. Αυτή είναι η εμπειρία της αγάπης του Θεού, απόλυτη αποδοχή και μέγα έλεος.
Αναφέρει ο άγιος Τύχων, ο Ρώσος, ότι στον παράδεισο δεν πάμε πραγματώνοντας ηθικές και πνευματικές νίκες. Η πύλη του παραδείσου δεν ανοίγει με τις νηστείες και αρετές μας ή με την ηθική καθαρότητα μας. Ο παράδεισος είναι πάντα δωρεά της αγάπης του Θεού και όχι ατομικό μας κατόρθωμα ή αξιομισθία. Δεν πάμε στον παράδεισο νίκη-νίκη, αλλά ήττα-ήττα. Ο παράδεισος δωρίζεται σε εκείνους που ποτέ δεν πίστεψαν ότι τους ανήκει και μάλιστα αποκλειστικά.
***απο το νέο πρός έκδοση βιβλίο μου.
Το κείμενο σας μου έφερε στο μυαλό τους στίχους από ένα τραγούδι:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ring the bells that still can ring,
forget your perfect offering,
there is a crack in everything
and that is how the light gets in".
Καλημέρα σας και ο Θεός να σας έχει καλά.
Μεγάλη παρηγοριά αυτό το ήττα - ήττα πατερ . Πολύ καλό μου έκαναν τα λόγια που διάβασα . Βασανισμένος και ταλαίπωρος κυνηγος της αριστείας του εγωισμου μου. Παγίδα όμοια της διάνοιες μου . Ποσο δύναμη μου δίνει αυτό το ήττα -ήττα να ξέρατε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σε καλά καλε μου πάτερ να σε φωτίζει ο θεος να στηρίζεις ,να παρηγορεις και να εμψυχώνεις.
Α.
Οι ήττες μαζί με τις νίκες μας οδηγούν στο ποθούμενο. Οι ήττες είναι δικές μας• οι νίκες ανήκουν στον Σωτήρα Κύριο και Θεό μας!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τῷ νικῶντι δώσω
αὐτῷ τοῦ μάννα τοῦ κεκρυμμένου καὶ
δώσω αὐτῷ ψῆφον λευκήν, καὶ ἐπὶ τὴν
ψῆφον ὄνομα καινὸν γεγραμμένον, ὃ
οὐδεὶς οἶδεν εἰ μὴ ὁ λαμβάνων." (Αποκ. 2,4)