Βλέπω αυτό που είσαι κι' όχι αυτό που κάνεις...

Να σε κρίνω από το λάθος σου; Όχι, γιατί έχεις κάνει και τόσα σωστά. 

Να σε κρίνω από το πάθος σου; Όχι γιατί έχεις και αρετές. 

Να σε κρίνω από τις αδυναμίες σου; Όχι γιατί έχεις και πολλά χαρίσματα. 

Να σε κρίνω από μια λάθος στιγμή; όχι γιατί τότε θα αδικήσω μια ολάκερη ζωή; 

Προτιμώ να βλέπω αυτό που μπορείς να γίνεις κι όχι εκείνο που είσαι. 

Κανένα λάθος και πάθος δεν είναι πάνω και πέρα από την αγάπη του Θεού. Τι είναι πιο μεγάλη η αμαρτία ή η αγάπη του Θεού; Το πάθος ή η Χάρις; Το λάθος ή το έλεος Του; 

Καμία αμαρτία δεν μπορεί να καταστρέψει αυτό που δημιούργησε ο Θεός. Η φύση μας είναι γεμάτη Θεό, όσα λάθη, πάθη και αμαρτίες κι αν κάνουμε αυτό δεν αλλάζει. Ο πιο μεγάλος αμαρτωλός κρύβει ολάκερο τον Θεό μέσα του. Ας το αντέξουν οι ηθικιστές. 

Τι μας χρειάζεται τότε η άσκηση; Μας χρειάζεται για να φανεί αυτό που πάντα υπήρχε στο βάθος της ύπαρξης μας. Η αλήθεια της φύση μας. Ότι είμαστε εικόνες Θεού. Ένα ξεσκόνισμα είναι η άσκηση να φύγει η σκόνη και η ακαθαρσία, να λάμψει ο χρυσός που κουβαλάμε στα στήθη μας.