Πόσες φορές στην ζωή μας κάναμε λάθη κι όμως Εκείνος μας σκέπασε. Πόσες φορές πέσαμε σε μεγάλες αμαρτίες κι όμως Αυτός μας σήκωσε. Κι πόσες φορές θα έπρεπε να είχαμε καταστραφεί κι όμως Εκείνος συνέχιζε να μας δίνει νέες ευκαιρίες. Είναι Θεός ελέους και οικτιρμών, μακρόθυμος και πολυέλεος, μια αγκαλιά που δεν γνωρίζει από δικαιοσύνη αλλά από αγάπη άνευ προϋποθέσεων. Διότι η αγάπη του Θεού δεν έχει καμία προϋπόθεση κι ας λένε το αντίθετο όλοι εκείνοι που επιχειρούν αιώνες τώρα να κλέψουν την χαρά από την ζωή των ανθρώπων.
Γιατί πως μπορείς να ξέρεις ότι ο Θεός σε αγαπά όπως είσαι, και όχι γι αυτό που θα έπρεπε να είσαι, και να μην χαίρεσαι; Η ελπίδα στην εκκλησία δεν στηρίζεται στα ατομικά μας κατορθώματα, μα στο έλεος και την αγάπη του Θεού. Δεν σώζομαι επειδή είμαι κάποιος αλλά επειδή με αγαπάει κάποιος.
Είναι στιγμές που η αγάπη Του και η δύναμη της Παρουσίας Του, σε οδηγούν σε ξεσπάσματα δοξολογίας και ευχαριστίας, όταν διαπιστώνεις ότι κόντρα στην λογική και τους ηθικούς υπολογισμούς σου, Εκείνος όχι μόνο σε συγχωρεί, όχι απλά σου δίνει νέες ευκαιρίες, αλλά σε γεμίζει Χάρις και Φως.
Εκεί καταρρέει κάθε αντίληψη ανθρώπινης δικαιοσύνης και λογικής, αφού ο Θεός είναι παντελώς ελεύθερος από κάθε ανθρώπινο μέτρημα και υπολογισμό. Ο Θεός δεν δεσμεύεται από κανέναν νόμο ή κανόνα, αρχή ή ορισμό, λογική, ηθική και δικαιοσύνη του κόσμου τούτου. Είναι ελεύθερος ακόμη και από τον ίδιο του τον εαυτό. Ο Ντοστογιέφσκι αναφέρει ότι εάν 2 + 2 κάνουν 4 τότε δεν υπάρχει ελευθερία. Ο Θεός δεν εμποδίζεται από τίποτε ώστε να μην μας αγαπά. Είναι ελεύθερος από δεσμεύσεις, γιατί υπάρχει εν αγάπη και ελευθερία.
Η ανθρώπινη αδυναμία δεν μπορεί να νικήσει την αγάπη του Θεού. Το κακό δεν μπορεί να υπερισχύσει. Ο Θεός μας αγαπάει μοναδικά και απόλυτα σε πείσμα των ανθρώπινων αδυναμιών μας.
Αναφέρει ο Μητροπολίτης Περγάμου: «Ο Χριστός αποκαλύπτει μίαν Αγάπη του Θεού ελεύθερη σε τέτοιο σημείο που δεν δεσμεύεται από την αμαρτωλότητα του ανθρώπου. Εάν βγάλετε από το Ευαγγέλιο την αγάπη προς τον αμαρτωλό, πέφτει ολόκληρη η ελευθερία της αγάπης του Θεού. Γιατί το ν’ αγαπάς τον δίκαιο και τον καλό είναι σχεδόν αναπόφευκτο. Το ν’ αγαπάς όμως τον αμαρτωλό και να πεθαίνεις για τον αμαρτωλό, όπως κάνει ο Χριστός, αυτό είναι πια τρέλα, ανοησία, ελευθερία όμως.»
Αυτή η αγάπη του Θεού που κοινωνείται στον άνθρωπο και στην κτίση δια του Αγίου Πνεύματος, μεταφέρει μέσα μας μια βαθιά αίσθηση πίστης και ελπίδας. Και ενώ πονάς αντέχεις, κι ενώ φοβάσαι ελπίζεις, κι ενώ στην ζωή σου δεν βλέπεις κανένα λόγο να χαίρεσαι έρχεται ο Παράκλητος το Πνεύμα της Αληθείας, και κατακλύζει την ύπαρξη σου μέχρι οστών μετά χαράς και φωτός. Μια βαθιά αίσθηση αποδοχής διαχέεται σε ολάκερη την ύπαρξη σου. Αισθάνεσαι ότι ενώ είσαι στην κόλαση κάποιος σε κρατάει αγκαλιά οδηγώντας σε στον παράδεισο. Και τότε θες να φωνάξεις και να μαρτυρήσεις προς όλους, "εάν ήξεραν Κύριε τον σκοτάδι μου, θα θαύμαζαν το Φως Σου".
Υπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφή