«Τι θα κάνω με το άγχος μου;» α΄μέρος

Μια συχνή ερώτηση που έρχεται στο messenger μου, είναι: «πάτερ έχω άγχος και θλίψη, δώστε μου μια συμβουλή». Κατά αρχάς μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα και μέσα από μια συμβουλή να άλλαζαν παγιωμένες και χρόνιες καταστάσεις ζωής. Γιατί μην πιστέψεις ότι το άγχος ή η θλίψη ήρθε έτσι ξαφνικά στην ζωή σου; Όχι βέβαια. Οι ρίζες και αιτίες της, είναι αρκετά πίσω. Μόνο που έκανες τα πάντα για να ξεχάσεις τι σε τραυμάτισε. Και έτσι έπρεπε. Μα τώρα πλέον μεγάλωσες και μπορείς να βγάλεις τις σκιές από το ψυχικό σου υπόγειο δίχως να τις φοβάσαι. 

 

Πως διαλύεται ένα τραύμα; Μιλώντας γι΄ αυτό. Δίνοντας του συνείδηση. Τα πάντα στο φως. Κάνε το τραύμα σου σχέση με τον Χριστό. Μίλα Του γι’ αυτό, ζήτησε την Χάρι και ενίσχυση Του, να φωτίσει, να ενισχύσει και να ενώσει τον θρυμματισμένο εαυτό σου. Είσαι πιο δυνατός από την πληγή σου. 

 

Οπότε το ζητούμενο δεν είναι να σου δώσω ακόμη μια συμβουλή. Δεν χρειάζεσαι ακόμη μια σκέψη, ένα επιπλέον λογισμό μέσα στο μυαλό σου. Τις απαντήσεις τις ξέρεις και εσύ, π.χ. γνωρίζεις ότι δεν πρέπει να αγχώνεσαι, αλλά το κάνεις. Διότι αυτό αντέχεις σήμερα στην φάση που είσαι. Δεν σου λείπει η γνώση, ψυχικές αντοχές δεν έχεις και άλλο τρόπο να ζήσεις. Έμαθες να ζεις μέσα από το άγχος, έγινε η άμυνα και ο ρόλος της ζωής σου. 

 

Οπότε αυτό που χρειάζεται είναι η απόφαση να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Θα μου πεις και πως θα γίνει αυτό; Η εμπειρία μου με δίδαξε ότι δυο πράγματα χρειάζονται, η δική μας ψυχική ετοιμότητα, να έρθει δηλαδή το πλήρωμα του χρόνου μέσα μας, το timing που λένε, και επίσης να σε αγγίξει η Χάρις του Θεού. Γίνεται; Ναι. Συχνά; Πάρα πολύ συχνά. "7 Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν· ζητείτε, και ευρήσετε· κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν. 8 πάς γάρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τώ κρούοντι ανοιγήσεται." (Ματθ. 7, 7-8 )

 

Ο άγιος Παϊσιος συνήθιζε να λέει: Αν δεν ζητάμε βοήθεια από τον Θεό , θα σπάζουμε τα μούτρα μας. Ενώ, όταν ζητάμε την θεία βοήθεια , ο Χριστός μας δένει με ένα σχοινάκι και μας συγκρατεί. Φυσάει ο αέρας από εδώ-εκεί ,αλλά, επειδή είμαστε δεμένοι, δεν κινδυνεύουμε. Όταν όμως ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει ότι ο Χριστός είναι που τον κρατάει, λύνεται πλέον από το σχοινάκι και τον χτυπούν οι άνεμοι από δω κι από κει και ταλαιπωρείται.