Μην φοβάσαι να ζήσεις αυτό που αξίζεις.....

Με ρώτησες γιατί τόσα χρόνια δεν έβλεπες. 

Που ήταν όλες αυτές οι αλήθειες που πλέον ξεκάθαρα κοιτάς; 

Γιατί τόσα χρόνια ζούσες στο ψέμα, την παγωνιά και την θλίψη, 

την μοναξιά και τον φόβο; Γιατί επέτρεπες να πληγώνεσαι και να χρησιμοποιείσαι; Γιατί επέτρεπες να στήνουν πάνω στο κορμί των ονείρων σου εφιάλτες; Δίκες στημένες του αθώου Χριστού της ψυχής σου; 

 

-Αντέχεις να ακούσεις την αλήθεια; Θες να μείνεις γυμνή από τα ψέματα σου; 

-Ναι, πλέον ναι. Γυμνή από κάθε ψέμα για μια νέα γέννα. 

 

-Τότε μάθε, ότι ποτέ δεν ήταν αλλιώς η πραγματικότητα σου. Γιατί όλα αυτά που πλέον βλέπεις και συνειδητοποιείς ήταν πάντα αρνητικά παρόν στην ζωή σου. Εσύ έλειπες. Εσύ δεν ήσουν ο εαυτός σου. Χαμένη από το κέντρο και την αλήθεια σου. Ασύνδετη από την Εικόνα του Θεού μέσα σου ζητούσες το λίγο και μίζερο αντί το μεγάλο και θαυμαστό. Κοιτούσες αλλά δεν έβλεπες, ζούσες αλλά δεν υπήρχες. Η ζωή κυλούσε αλλά εσύ δεν έρεες. Είχες μείνει στην ασφάλεια του λιμανιού, αλλά είχες χάσεις το ταξίδι. Σάπιζες σε νερά που είχαν αρχίσει να μυρίζουν από την ακινησία. 

 

Φόβοι και ενοχές, πρέπει και μη, συμβάσεις και ψέματα νεκρώνουν την ζωή που κουβαλάμε μέσα μας, ακυρώνουν τις δυνάμεις και δυνατότητες μας, μικραίνουν τα χαρίσματα και ικανότητες μας. 

 

Δεν είμαστε ανίκανοι, φοβισμένοι είμαστε. 

Δεν είμαστε μικροί, το μεγαλείο μας φοβόμαστε. 

 

Ποτέ όμως δεν είναι αργά για μετάνοια. Για αλλαγές. Αρκεί να τις πιστέψεις. Αρκεί να τις θελήσεις. Ο Θεός μας λέει, «ζήτησε μου αυτό που θέλεις και θα στο δώσω….»

 

Αλλά να ξέρεις τι είναι αυτό που στα αλήθεια χρειάζεσαι. Ξεκάθαρα, δυνατά, ικανά. Πείτε μου θέλω να αλλάξω, θέλω να ζήσω, θέλω να χαρώ και ευτυχήσω. Θα είμαι εδώ μαζί σας. 

 

Μην ζητάς λίγα και μίζερα, ζήτα από τον Θεό, από τον εαυτό σου και τους τους άλλους αυτό που αξίζεις. Κι αυτό που αξίζεις μην ξεχνάς ότι εσύ το ορίζεις. 

Μην δέχεσαι τίποτε λιγότερο από εκείνο που ο Θεός θέλησε για σενα. Ο Θεός σου έδωσε τεράστια αξία μην πουλιέσαι εσύ για ένα ξεροκόμματο. Μια θεσούλα, μια σχεσούλα, μια προσευχούλα, μια βολτούλα, μια παρεούλα. Ότι κάνεις να είναι όμορφο, δυνατό και χαρούμενο. Να δίνεις και να λαμβάνεις. Να χαίρεσαι αυτό που κάνεις και σε αυτό που είσαι, είτε είναι δουλειά ή σχέση, επαφή με τον Θεό, τους άλλους τον εαυτό σου. Να είσαι ερωτευμένη με την ζωή και τα δώρα της. Με τις στιγμές και τα λεπτά της ύπαρξης σου, με τις χαρές και τις χάρες του Θεού. 

 

Δεν είναι ανάγκη να είναι όλα τέλεια για να είναι πανέμορφα. Δεν είναι ανάγκη να είναι τέλεια για να είναι χαρούμενα κι ευλογημένα. Δεν ζητάμε την τελειότητα, αλλά την χαρά και την ευλογία. Την δοξολογία και ευχαριστία του Θεού για όλα τα δώρα Του ακόμη κι εκείνα που απ φόβο ακόμη δεν ανοίξαμε. 

 

Αξίζεις. Ζήτα από το Θεό και την ζωή αυτό που έχει ετοιμάσει για σένα. Αξίζεις πολλά περισσότερα από εκείνα που σου έδωσαν, ζήτα από το Θεό αυτά που σου στέρησαν, και ζήσε με ευγνωμοσύνη εκείνα που θα σου δώσει.

 

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος