23 Ιουν 2022

Μην φοβάσαι να ζήσεις αυτό που αξίζεις.....



Με ρώτησες γιατί τόσα χρόνια δεν έβλεπες. 

Που ήταν όλες αυτές οι αλήθειες που πλέον ξεκάθαρα κοιτάς; 

Γιατί τόσα χρόνια ζούσες στο ψέμα, την παγωνιά και την θλίψη, 

την μοναξιά και τον φόβο; Γιατί επέτρεπες να πληγώνεσαι και να χρησιμοποιείσαι; Γιατί επέτρεπες να στήνουν πάνω στο κορμί των ονείρων σου εφιάλτες; Δίκες στημένες του αθώου Χριστού της ψυχής σου; 

 

-Αντέχεις να ακούσεις την αλήθεια; Θες να μείνεις γυμνή από τα ψέματα σου; 

-Ναι, πλέον ναι. Γυμνή από κάθε ψέμα για μια νέα γέννα. 

 

-Τότε μάθε, ότι ποτέ δεν ήταν αλλιώς η πραγματικότητα σου. Γιατί όλα αυτά που πλέον βλέπεις και συνειδητοποιείς ήταν πάντα αρνητικά παρόν στην ζωή σου. Εσύ έλειπες. Εσύ δεν ήσουν ο εαυτός σου. Χαμένη από το κέντρο και την αλήθεια σου. Ασύνδετη από την Εικόνα του Θεού μέσα σου ζητούσες το λίγο και μίζερο αντί το μεγάλο και θαυμαστό. Κοιτούσες αλλά δεν έβλεπες, ζούσες αλλά δεν υπήρχες. Η ζωή κυλούσε αλλά εσύ δεν έρεες. Είχες μείνει στην ασφάλεια του λιμανιού, αλλά είχες χάσεις το ταξίδι. Σάπιζες σε νερά που είχαν αρχίσει να μυρίζουν από την ακινησία. 

 

Φόβοι και ενοχές, πρέπει και μη, συμβάσεις και ψέματα νεκρώνουν την ζωή που κουβαλάμε μέσα μας, ακυρώνουν τις δυνάμεις και δυνατότητες μας, μικραίνουν τα χαρίσματα και ικανότητες μας. 

 

Δεν είμαστε ανίκανοι, φοβισμένοι είμαστε. 

Δεν είμαστε μικροί, το μεγαλείο μας φοβόμαστε. 

 

Ποτέ όμως δεν είναι αργά για μετάνοια. Για αλλαγές. Αρκεί να τις πιστέψεις. Αρκεί να τις θελήσεις. Ο Θεός μας λέει, «ζήτησε μου αυτό που θέλεις και θα στο δώσω….»

 

Αλλά να ξέρεις τι είναι αυτό που στα αλήθεια χρειάζεσαι. Ξεκάθαρα, δυνατά, ικανά. Πείτε μου θέλω να αλλάξω, θέλω να ζήσω, θέλω να χαρώ και ευτυχήσω. Θα είμαι εδώ μαζί σας. 

 

Μην ζητάς λίγα και μίζερα, ζήτα από τον Θεό, από τον εαυτό σου και τους τους άλλους αυτό που αξίζεις. Κι αυτό που αξίζεις μην ξεχνάς ότι εσύ το ορίζεις. 

Μην δέχεσαι τίποτε λιγότερο από εκείνο που ο Θεός θέλησε για σενα. Ο Θεός σου έδωσε τεράστια αξία μην πουλιέσαι εσύ για ένα ξεροκόμματο. Μια θεσούλα, μια σχεσούλα, μια προσευχούλα, μια βολτούλα, μια παρεούλα. Ότι κάνεις να είναι όμορφο, δυνατό και χαρούμενο. Να δίνεις και να λαμβάνεις. Να χαίρεσαι αυτό που κάνεις και σε αυτό που είσαι, είτε είναι δουλειά ή σχέση, επαφή με τον Θεό, τους άλλους τον εαυτό σου. Να είσαι ερωτευμένη με την ζωή και τα δώρα της. Με τις στιγμές και τα λεπτά της ύπαρξης σου, με τις χαρές και τις χάρες του Θεού. 

 

Δεν είναι ανάγκη να είναι όλα τέλεια για να είναι πανέμορφα. Δεν είναι ανάγκη να είναι τέλεια για να είναι χαρούμενα κι ευλογημένα. Δεν ζητάμε την τελειότητα, αλλά την χαρά και την ευλογία. Την δοξολογία και ευχαριστία του Θεού για όλα τα δώρα Του ακόμη κι εκείνα που απ φόβο ακόμη δεν ανοίξαμε. 

 

Αξίζεις. Ζήτα από το Θεό και την ζωή αυτό που έχει ετοιμάσει για σένα. Αξίζεις πολλά περισσότερα από εκείνα που σου έδωσαν, ζήτα από το Θεό αυτά που σου στέρησαν, και ζήσε με ευγνωμοσύνη εκείνα που θα σου δώσει.

 

π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος

19 Ιουν 2022

Η κούραση είναι προσωρινή η ευλογία αιώνια....

 

«Η κούραση είναι προσωρινή. Η παραίτηση όμως διαρκεί για πάντα..» 

Lance armstrong

 

Αυτή είναι μια τεράστια αλήθεια. Όσο μεγάλη κι εάν μια δοκιμασία θα έρθει το τέλος της. Όσο κι εάν βρέξει ή συννεφιάσει ο ήλιος και πάλι θα βγει. Βεβαίως όταν είσαι μέσα στην καταιγίδα αυτό δεν το πολυσκέφτεσαι. Αλλά είναι η αλήθεια. «Θα περάσει κι αυτό….».   

 

Οπότε το μυστικό θα λέγαμε είναι να κρατήσουμε την πίστη μας μέσα στην μπόρα. Μετα από αυτή, θα αντιληφθούμε ότι ο Θεός όσο εμείς παλεύαμε με ανέμους και θύελλες Εκείνος εργαζόταν για το μετά της ζωής μας. Θα μου πεις βέβαια, και γιατί με άφησε να μπω στην καταιγίδα. Καταρχάς δεν ξέρουμε εάν σε έβαλε ο Θεός εάν εσύ μπήκες μόνος σου. Διότι υπάρχουν αυτά που ο Θεός θέλει κι εκείνα που απλά επιτρέπει. 

 

Όμως όπως κι εάν έχει, οι δύσκολες καταστάσεις και συνθήκες, οι δοκιμασίες και πειρασμοί είναι εκείνοι που γεννάνε αγίους, σοφούς, ώριμους ανθρώπους και μεγάλους ηγέτες. Και μπορεί η δοκιμασία σου να είναι προσωρινή αλλά δεν θα είναι η δύναμη και η σοφία που θα αποκτήσεις.

 

Οι δύσκολες συνθήκες δεν είναι τίποτα περισσότερο από ευκαιρίες για να κατορθώσεις σπουδαία πράγματα. Είναι δώρα που πρέπει να εκμεταλλευτείς για να γίνεις δυνατότερος, ωριμότερος, αγιότερος, καλύτερος, σοφότερος, αποδοτικότερος και επιτυχημένος. 

 

Λέει το Γεροντικό, «εάν πάρεις του πειρασμούς δεν θα σωθεί κανείς». Κι είναι αλήθεια. Διότι εάν δεν έχεις πειρασμούς δεν πρόκειται να εξελιχθείς. Και εάν δεν ξεκινήσεις και προχωρήσεις στο μονοπάτι πως θα φτάσεις στο παράδεισο;


π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος 

21 Μαΐ 2022

Κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ, πως τον έκανες να νιώσει....


Οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τα πάντα όχι όμως το πως τους κάνατε να νιώσουν. Γι’ αυτό ο Γέροντας Αιμιλιανός τόνιζε κάνε τους άλλους και ιδιαίτερα εκείνους που είναι κοντά σου και θέλεις στην ζωή σου, να χαίρομαι την παρέα και παρουσία σου. Να είσαι χαρά και φως γι’ αυτούς. Να γυρνάς στο σπίτι και να λένε «καλώς τον…» και όχι «ωχ ήρθε πάλι αυτός…». Να είσαι χαρά του άλλου και όχι το βάσανο και η δυσκολία του.
Η Μάγια Αγγέλου έγραψε, «οι άνθρωποι μπορεί να ξεχάσουν τι λέτε και μπορεί να ξεχάσουν τι κάνετε. Όμως κανείς δεν θα ξεχάσει ποτέ πως τους κάνατε να νιώσουν».
Κάνε τον άλλο να νιώσει σημαντικός για σένα ώστε να γίνεις και εσύ σημαντικός για εκείνον. Δώσε δύναμη, χαρά, φως και ελπίδα στον άλλον εάν τον θες στην ζωή σου. Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι κάθε μέρα και στιγμή, θα είμαστε μες στην τρελή χαρά. Ανθρωπίνως δεν γίνεται αυτό. Θα συννεφιάσει κι ο δικός μας ουρανός. Αλλά ο καλός παίχτης της ζωής ξέρει ότι αυτό είναι παροδικό όσο μεγάλη κι εάν είναι η μπόρα. Όσο κι αν αργεί πάντα ξημερώνει, όσο κι αν μαυρίσει ο ουρανός είναι προσωρινό γιατί η φύση του είναι γεμάτη από φως.
Οπότε άσε τα λόγια και γίνε για τον άλλον χαρά, αγάπη, φως και ελπίδα. Δεν έχει κανένα νόημα να του λες "σ αγαπώ", εάν δεν μπορείς να αντέξεις την χαρά και ελευθερία του. Τι να κάνει ο άλλος τις σπουδαίες ρητορείες εάν αδυνατείς να τον αισθανθείς και νιώσεις; Να του δώσεις το δώρο της χαράς και ελευθερίας.
Ξέρεις τι θεωρώ εγώ αγάπη στα 47 μου χρόνια; Να χαίρεσαι με την χαρά του άλλου, να θες να τον βλέπεις καλά, να προχωρά, να εξελίσσεται και να κατακτά κορυφές. Να κρυφογελάς όταν γελά εκείνος, όταν χαίρεται εκείνη, εσύ να πλημμυρίζεις ευτυχία. Να ζητάς τον παράδεισο της ακόμη κι εάν εσύ χρειαστεί να περάσεις μέσα από την κόλαση….

π. Λίβυος

15 Μαΐ 2022

" Την ευτυχία δεν την αναλύεις αλλά την ζεις... "


Με ρωτάς πως θα γίνεις ευτυχισμένη, και διακρίνω ένα φόβο, ένα άγχος μια αγωνία στα λόγια, στα μάτια στο σώμα σου. 

Η ευτυχία όμως δεν είναι στόχος, σκοπός, δεν είναι νους, αναλύσεις και νοητικές εξηγήσεις. 

Είναι ζωή. 

Εγώ μπορώ να σου λέω χίλιες φορές «σ αγαπώ» και να κάνω τα αντίθετα από αυτά που σημαίνουν αγάπη αληθινή, πραγματική και όχι χειριστική. 

Εγώ μπορώ να λέω ότι «πιστεύω» στον Θεό κι όμως να ζω δίχως Θεό. 

Δεν αρκεί να πούμε κάτι ή να σκεφτούμε, αλλα να ζήσουμε, να αφεθούμε να αισθανθούμε.

Την χαρά δεν την αναλύεις αλλά την ζεις. 

Η ευτυχία είναι αποτέλεσμα ενός τρόπου ζωής και όχι σκέψης. 

Δεν δηλώνεις ευτυχισμένος αλλα φαίνεσαι. 

Μάλιστα θα πρέπει να φοβάσαι εκείνους που διαφημίζουν την ευτυχία τους. 

Κάθε τι που γίνεται στόχος, εμμονή και άγχος χάνει την ουσία και ομορφιά του.

Εάν μέσα σε μια αίθουσα δέκα ή είκοσι ατόμων, πούμε ότι πρέπει σε ένα λεπτό να ηρεμήσουμε, σας διαβεβαιώ ότι δεν θα ηρεμήσει κανείς. Θα σκεφτόμαστε ότι πρέπει να το κάνουμε, θα σκανάρουμε τον εαυτό μας εάν τα καταφέραμε, και επιπλέον θα κοιτάμε τα ρολόγια μας εάν τελείωσε το λεπτό που είχαμε. Εάν πεις πρέπει να κοιμηθώ μέσα σε πέντε λεπτά δεν θα γίνει. Εάν ξεχάσεις ότι ξάπλωσες για να κοιμηθείς θα ξυπνήσεις το πρωί μετα από ένα βαθύ ύπνο.

Οπότε εάν θες να βρεις την ευτυχία, ξεκίνα από την επίγνωση ότι δεν χρειάζεται να την ψάξεις αλλα να την φτιάξεις. Δεν χρειάζεται να την σκέφτεσαι αλλα να την ζεις. 

Άρχισε λοιπόν μικρά, ήμερα, αργά βήματα προς αυτήν. Άλλαξε ότι μπορείς σήμερα να αλλάξεις, αντέχεις και γίνεται. Αλλά να το κάνεις. Μην αναβάλεις γι’ αύριο αυτό που γίνεται σήμερα. Αποδέξου αυτά που δεν μπορείς ακόμη, και οραματίσου ότι αύριο, μεθαύριο με την Χάρη του Θεού θα γίνουν κι αυτά που δεν κατάφερες ακόμη. 

Ζήσε κοντά στις πραγματικές σου ανάγκες, μάθε να ακούς την ψυχή, το κορμί σου. Να ακούς εσένα, όχι τις φωνές των άλλων μέσα σου. Μάθε αναγνωρίζεις την δική σου φωνή, τις δικές σου ανάγκες. Προσευχήσου, συνδέσου, γυμνάσου, έλα σε επαφή με το σώμα σου, ανοίξου στην κτίση του Θεού, συγ- χώρα μέσα σου τα πάντα και τους πάντες. Μάθε τα μαθήματα σου, αυτά που ο Θεός παραχωρεί γιατί τα έχει ανάγκη η ύπαρξη σου, πρέπει να τα μάθεις ώστε να εξελιχθείς πνευματικά, κατά Χριστό. 

Πες φράσεις που απελευθερώνουν τραύματα και μπλοκαρίσματα, όπως, μπορώ, αξίζω, θέλω, επιτρέπω, πιστεύω. «Χριστέ μου παρόλο που φοβάμαι κι έχω ενοχές σου επιτρέπω και πιστεύω ότι μπορείς να με θεραπεύσεις. Παρόλο που φοβάμαι τις αλλαγές που πρέπει να κάνω, αξίζω, μπορώ και θέλω να είμαι ευτυχισμένη /ος ……». 

Και πρόσεξε κάτι πολύ σημαντικό, κανείς δεν έγινε ευτυχισμένος αφού πρώτα έλυσε όλα τα προβλήματα του. Ξεκινάμε το ταξίδι προς την χαρά όχι επειδή είναι όλα τέλεια, αλλα για να γίνουν όμορφα και υπέροχα….

 

30 Απρ 2022

Η προδοσία του εαυτού μας...



Τις περισσότερες φορές όταν αναφερόμαστε στην προδοσία, μιλάμε γι’ αυτά που έκαναν οι άλλοι σε εμάς. Σύντροφοι που μας απάτησαν, φίλοι που μας πλήγωσαν ή απέρριψαν, γονείς που δεν μας αγάπησαν όπως θα θέλαμε κ.ο.κ Στην πραγματικότητα όμως η πιο μεγάλη και σκληρή προδοσία που ραγίζει στην κυριολεξία την ύπαρξη μας, είναι η αυτή που κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας. Εάν αντέχεις βγάλε την κουκούλα του Δήμιου σου, και θα αντικρύσει το πρόσωπο σου. Εσύ είσαι ο πιο μεγάλος δολοφόνος της ζωής σου. Εσύ πέταξες τα δώρα του Θεού, τους ανθρώπους που σου έστειλε να συντροφεύσουν και θεραπεύσουν τους φόβους, τις ανασφάλειες και τα τραύματα σου. Εσύ είσαι ο Ιούδας της ζωής σου. 

Μην ψάχνεις τον Ιούδα στα πρόσωπα των άλλων, το φιλί εσύ το έχεις δώσει στο ίδιο σου τον εαυτό και έχεις ήδη κρεμαστεί στην συκή των ενοχών σου, διότι ποτέ δε μπόρεσες να πεις την αλήθεια, «Ναι εγώ με προδίδω….». 

Ναι εγώ με προδίδω όταν από φόβο θάβω τα χαρίσματα που μου έδωσε ο Θεός. 

Ναι εγώ με προδίδω όταν επιλέγω την συμβατικότητα που μυρίζει θάνατο και όχι την ζωή. 

Ναι εγώ με προδίδω όταν δολοφονώ τους ανθρώπους που μου έστειλε ο Θεός να φέρουν το θαύμα στην ζωή μου. 

Ναι εγώ με προδίδω όταν δεν εκτιμώ αυτά που έχω, αλλά μονάχα όταν τα χάσω. 

Ναι εγώ με προδίδω όταν μένω σε νεκρές σχέσεις, σε κύκλους που έκλεισαν, επειδή με ξεβολεύουν και με καλούν να πάρω την ζωή στα χέρια μου, μα εκείνα ανήλικα τρέμουν..

Ναι εγώ με προδίδω όταν ζω την ζωή των άλλων, όταν εξυπηρετώ τις δικές τους ανάγκες και απαιτήσεις, γιατί έτσι με έμαθαν, πως μόνο όταν ικανοποιώ τους άλλους υπάρχω. 

Ναι εγώ με προδίδω όταν δεν ακούω την καρδιά αλλά το νου μου, που έχει προγραμματιστεί να σκοτώνει ότι αληθινό νιώθω, ότι είναι δικό μου, κάθε επιθυμία και όνειρο μου. 

Ναι εγώ με προδίδω όταν κάθε μέρα ανοίγω κι από ένα τάφο στο νεκροταφείο των στιγμών μου. 

Ναι εγώ με προδίδω όταν και να παθαίνω φοβάμαι αλλά και να ζήσω τρομάζω….. 

Κύριε βοήθησε την απιστία και δειλία μου να ζήσω την ζωή που μου χάρισες…..

 

 

23 Απρ 2022

Ζήσε σαν να μην υπάρχει θάνατος


Θάνατος είναι ο φόβος που σου λέει δεν μπορείς, δεν αντέχεις δεν αξίζεις. 

Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου φωνάζει, μπορείς, αξίζεις, γίνεται να τα καταφέρεις. 

Θάνατος είναι η απειλή της απελπισίας που σου λέει έως εδώ, τέλος. 

Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου λέει τίποτε δεν τελείωσε, όλα μπορούν να αρχίσουν πάλι, είσαι αιώνιος. 

Θάνατος είναι η άρνηση της ζωής. Η καθημερινή δολοφονία των στιγμών μας. 

Ανάσταση είναι ο Χριστός που χαρίζει άφθονη ζωή, φως και χαρά, μεταμορφώνει την καθημερινότητα σε ευχαριστία και ευγνωμοσύνη για ότι ζούμε, ότι λαμβάνουμε, ότι υπάρχει τώρα και αιώνια. 

Θάνατος είναι ο φόβος να είμαστε ο εαυτός μας.

Ανάσταση είναι να συνδεθούμε με εκείνο που θέλησε ο Θεός να είμαστε και να γίνουμε. 

Θάνατος είναι ο φόβος να ζήσουμε γιατί μπορεί να πονέσουμε. 

Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου λέει ότι κάθε Σταυρός μπορεί να γίνει Φως, κάθε τραύμα θαύμα. 

Ζήσε σαν να μην υπάρχει θάνατος. 

Ζήσε προτού πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις. 

Λέγε θα ζήσω κι ας νιώθεις ότι «πεθαίνεις», είσαι αιώνιος. 

Φοβάσαι τον θάνατο γιατί δεν γνωρίζεις την Ανάσταση. 

Φοβάσαι τον θάνατο γιατί τρέμεις την ζωή. 

Φοβάσαι τον θάνατο γιατί δεν ζεις εσύ. 

Επίτρεψε στο Θεό να ονειρευτεί μέσα σου νίκες και Αναστάσεις. 

Επίτρεψε στο Θεό να σε βγάλει από το μνήμα των φόβων σου, να αναστήσει τις επιθυμίες της καρδιάς σου. 

Πίστεψε ότι μπορείς, αξίζεις και θέλεις να γευτείς την Χαρά της Ανάστασης.


 π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος

20 Απρ 2022

Μια πόρνη μας διδάσκει....




Μια πόρνη αγαπάει τον Χριστό και ζητάει να τον συναντήσει εκεί που καμία αμαρτία δεν μπορεί να αγγίξει ή να καταστρέψει το φως και την ομορφιά. Εκεί στο το πιο βαθύ και αθώο παρθένο μέρος της ύπαρξης, την ανθρώπινη καρδιά.
Μια πόρνη μας θυμίζει ότι μπορεί στην καρδιά ενός μαθητή να κρύβεται ένας προδότης και στην καρδιά μιας αμαρτωλής γυναίκας όλη η ομορφιά της γης.
Που ακούστηκε ξανά, μία «πόρνη», πρότυπο των πιστών της εκκλησίας; Δεν το αντέχουν αυτό οι θρησκευόμενοι εραστές το νόμου και του τύπου. Γιατί έχουν μάθει όλα στην ζωή τους, να τα μετράνε με την μεζούρα του "πρέπει", με το ζύγι του νόμου, με την τάξη του φαίνεσθαι και όχι του είναι.
Η εφαρμογή των εντολών του Θεού, είναι γι αυτούς μια μεγάλη κρυψώνα, ένα οχυρό του «εγώ» τους, που πρέπει να τραφεί με αυτοεπιβεβαίωση, με νίκες και επιτυχίες.
Οι «ευσεβιστές» ζητάνε να νικήσουν τον Θεό και όχι να νικηθούν από την αγάπη Του. Η Βασιλεία Του Θεού γι αυτούς, είναι κατόρθωμα και κατάκτηση, ποτέ δωρεά και έλεος.
Όμως ο Θεός πατέρας του Χριστού, είναι παράξενος και παράδοξος. Αγαπά τις εκπλήξεις και τις ολικές ανατροπές. Γι αυτό η Βασιλεία Του, είναι μια ολική ανατροπή των αντιλήψεων και πεποιθήσεων μας.
Στην Βασιλεία του Θεού, δεν θα υπάρχουν τέλειοι αλλά μετανοούντες, όχι άψογοι αλλά ειλικρινείς, όχι ατσαλάκωτοι αλλά τσακισμένοι από τα βάσανα της ζωής. Συντετριμένοι και ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι και βασανισμένοι, απελπισμένοι και προδομένοι, πενθούντες και θλιμμένοι, 
όλοι οι σταυρωμένοι της γης και της ιστορίας, θα ενωθούν στο πρόσωπο Του Χριστού με την Χαρά και το Φως του Θεού. Δεν θα μείνει κανείς έξω του Νυμφώνος. Κανείς έξω από το πανηγύρι της Δόξα του Θεού.
Όσο εμείς θα επιμένουμε να πιστεύουμε στις «αρετές» και την «ηθική» μας, στις νίκες και πνευματικές επιτυχίες μας, τόσο ο Θεός θα γεμίζει τον ουρανό με πόρνες και τελώνες. «αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού»

16 Απρ 2022

Στις σιωπές μας απαντά η Παναγία....


Κάθε χρόνο που στην εκκλησία λέμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, υπάρχει μια φράση που με συγκλονίζει, «Χαίρε σιγής δεομένων πίστις…». Χαίρε Παναγία μου, εσύ που ακούς τις προσευχές εκείνων που σιωπούν. Εκείνων των ραγισμένων που δεν έχουν λόγια να σου πουν αλλά εσύ ακούς τις κραυγές τους.
Πόσες φορές δεν στάθηκα μπροστά στην εικόνα Της, στο καντήλι της και δεν είχα τίποτε απολύτως να της πω. Κενό, τίποτα, όλος, μάτια, όλος δάκρυα..

Λέξη δεν έβγαινε από τα ξεραμένα χείλη μου. Λέξη από τα ταραγμένο μου μυαλό. Είναι τότε που ο πόνος σε κλειδώνει, που σε παγώνει στον πιο βαρύ χειμώνα της καρδιάς σου. Σιωπή, βλέμμα κενό, καρδιά παραλυμένη.
Όταν πονάς δεν μιλάς, σιωπάς και είναι τόσο δυνατές οι κραυγές σου που δεν ακούγονται.
Έχω δει χείλη να πάλλονται δίχως να μιλάνε. Φωνές να βραχνιάζουν δίχως να λένε λέξη. Όλος ο άνθρωπος γίνεται μάτια, όλο το σώμα μια κραυγή, μια φωνή δίχως ήχο. Σιωπή, σώμα σε στάση προσευχής, σε κατάσταση αναμονής...
Πόσες φορές προσευχήθηκα σε αυτή την απόλυτη σιωπή. Σε αυτά τα κρύα πατώματα της μοναξιάς σε νύχτες που έμοιαζαν αξημέρωτες. Μόνη παρέα το εικόνισμα της Παναγίας, μια αγκαλιά, ένα χάδι Μάνας, μια ζεστή αγκαλιά και ένας ήχος στο αυτί «σσσσσσς, όλα θα πάνε καλά…….».
Αυτή είναι η Παναγία, που ακούει τις προσευχές των σιωπηλών, που ενώ δεν μιλάς ξέρει τι λες, που δίχως να εξηγείς ξέρει τι νιώθεις και σε καταλαβαίνει.
Σε αυτή την μάνα της σιωπής προσευχήθηκα και σήμερα, προσευχηθήκαμε όλοι, ακόμη και αυτοί που δεν πήγαν εκκλησία. Άκουσε τις σιωπές μας, ένιωσε τα πένθη και τις απώλειες μας. Τις θλίψεις και τα άγχη μας, τους φόβους και πανικούς μας, τις ματαιώσεις και απογοητεύσεις μας.
Και να είστε για ένα σίγουροι, όσο οι άνθρωποι θα σας σταυρώνουν ο Θεός θα σας ανασταίνει. Όσο οι άνθρωποι θα σας πληγώνουν ο Χριστός θα σας συντροφεύει, όσο οι άνθρωποι θα ματαιώνουν τα όνειρα σας, η Παναγία θα γίνεται η πλατυτέρα της καρδιάς σας, που μέσα στο πλάτεμα της αγκαλιά Της θα χωράμε όλοι, προδότες και προδομένοι…

6 Μαρ 2022

Για να προχωρήσουμε πρέπει να συγχωρήσουμε....


Αύριο είναι Κυριακή της Τυρινής, και η εκκλησία μας πριν μπούμε στην μεγάλη Τεσσαρακοστή μας ζητάει να κάνουμε μια πράξη που θα δώσει νόημα στην νηστεία και τις προσευχές μας. Να συγχωρήσουμε. Μονάχα μια καρδιά που συγχωρεί κι αγαπά μπορεί να αισθανθεί τα βήματα του Θεού μέσα της. 


Οι άνθρωποι δυσκολευόμαστε να συγχωρήσουμε για πολλούς λόγους, κυρίως όμως από φόβο. Ο φόβος μας κάνει να αμυνόμαστε, να κλεινόμαστε να βγάζουμε αγκάθια και στο τέλος να πληγωνόμαστε και να πληγώνουμε. 

 

Κι όμως η συγχώρεση είναι ένας δρόμος προς την ευτυχία, την ολοκλήρωση, την εξέλιξη και ωρίμανση της ύπαρξης μας. Η συγχώρεση δεν είναι απλά μια άγευστη και άοσμη ηθική. Ένα πρέπει. Ένας ακόμη φόβος απέναντι στην τιμωρία του Θεού. 


Επιλέγω την συγχώρεση γιατί έτσι αισθάνομαι να μεγαλώνει ο Θεός μέσα μου, να πλαταίνω κι ανθίζω ως ύπαρξη. Να γεμίζω φως και χαρά. Θες να είσαι χαρούμενος, υγιής, λαμπερός και φωτεινός, να αισθάνεσαι το πνεύμα σου να μεγαλώνει, να ανθίζει και να ομορφαίνει; Μάθε να αγαπάς και να συγχωρείς. 

Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ζεις δίχως όρια αλλά ότι ζεις δίχως κακία. Δεν σημαίνει ότι ξεχνάς αλλά ότι προχωράς. Πας παρακάτω την ζωή σου, αλλάζεις σελίδες, γράφεις πάνω σε νέο πίνακα την διαδρομή της ύπαρξης σου. Δίχως τοξικά συναισθήματα, εκδίκησης και μνησικακίας, δίχως τα ψυχικά σακιά που γονατίζουν τα βήματα της ψυχής σου. Ξεφορτώσου κάθε τοξικό συναίσθημα που σε αρρωσταίνει ζήσε πιο κοντά σε αυτό που σε έφτιαξε ο Θεός να είσαι, φως και χαρά. 


Θυμάμαι μια φορά συνάντησα έναν ευλογημένο άνθρωπο του Θεού, έναν μοναχό, που όταν σου μιλούσε ένιωθες την ανάσα του να σκορπά μια απίστευτη ευωδία, σαν άρωμα δεκάδων ανθισμένων ρόδων. Ήταν τόσο γλυκός και θετικός, ξεκουραζόσουν κοντά του, διότι είχε συγχωρέσει μέσα του, δηλαδή είχε κάνει χώρο ανάπαυσης στις σκιές και τα τραύματα του. Είχε κάνει ειρήνη με τον εαυτό του και με εκείνους που τον πίκραναν. 

 

Όταν συγχωρώ καλούμε να χωρέσω μέσα μου εκείνους που δεν ταιριάζουν μαζί μου ή εγώ δεν ταιριάζω με αυτούς. Να χωρέσω μέσα μου, εκείνος που με δυσκόλεψαν ή με πόνεσαν, να τους δώσω χώρο στην καρδιά και την ζωή μου. Να πω «έλα πατέρα, έλα μητέρα, έλα φιλέ, έλα συνάδελφε, ή προϊστάμενε, κάθισε και εσύ μέσα μου. Έχει χώρο και για σένα…». 


Αυτό σημαίνει συ-γχωρώ, ότι δίνω τον χώρο που πρέπει να εχει ο καθένας στην καρδιά μου. Εγώ τον τοποθετώ. Δηλαδή αρχίζω να αναγνωρίζω ότι όλοι αυτοί που είδα, γνώρισα και συνδέθηκα μαζί τους, παίζοντας κάποιο ρόλο στην ζωή μου, δεν ήταν τυχαία πρόσωπα. Όλοι κάτι με δίδαξαν, κάτι μου έμαθαν, κάτι εξυπηρέτησαν, κάπου με ζόρισαν ή με ευλόγησαν. Πάντες υπήρξαν δάσκαλοι μου, που επέτρεψε ο Θεός να έρθουν στην ζωή μου και εγώ να μπω στην δική τους, ώστε μέσα από μια δύσκολη ή ευλογημένη αλληλεπίδραση να δώσουν και να πάρουν μαθήματα ζωής. 


Είμαστε όντα που πορευόμαστε προς την Βασιλεία του Θεού, και στο δρόμο μας πρέπει να λάβουμε μαθήματα πνευματικής εξέλιξης. Κάθε πρόσωπο, κάθε εμπειρία και γεγονός, είναι και μια πρόσκληση και πρόσκληση σε μάθημα αθανασίας. 

Γι’ αυτό πρέπει να συγχωρήσουμε, για να προχωρήσουμε…..

Μας περιμένει η ζωή, μας περιμένει ο ουρανός...


π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος 

3 Μαρ 2022

Μην αφήσεις το φόβο να σε σκοτώσει πριν το κάνει μια σφαίρα.

 

Περνάμε πολύ δύσκολες στιγμές ως πλανήτης, ως άνθρωποι και κοινωνίες. 

Για ακόμη μια φορά ως ανθρωπότητα ανοίξαμε την πόρτα της κόλασης και μύρισε θάνατος. 

Αίμα και σάρκες ανθρώπων, ψυχές χαμένες και όνειρα στο απόσπασμα. 

Νιάτα, όμορφα κορμιά και μάτια γεμάτα πόθο για ζωή, κυρτωμένα στο φόβο, παραμορφωμένα στην σήψη του θανάτου, χαμένα στους δρόμους της ανθρώπινης κακίας. 


Γέροντες, παππούδες και γιαγιάδες, που χρόνια πάλεψαν με την ζωή και περίμενα το γήρας να ξεκουράσουν τις αντοχές του, σκοτώνονται ως άχρηστα αντικείμενα στην μηχανή της εξουσίας, της δύναμης και του πλούτου. 


Για ακόμη μια φορά το σκοτάδι που κουβαλάμε στις ψυχές μας, δεν μπόρεσε να γίνει Φως όπως μας ζήτησε ο Χριστός. Για ακόμη μια φορά επιλέξαμε το θάνατο αντί την ζωή. Την δύναμη και εξουσία, αντί τον έρωτα και την αγάπη. 


Αντί να ερωτευθούμε δολοφονούμε. Αντί να ζήσουμε πεθαίνουμε. Αντί να κάνουμε έρωτα, να αγκαλιαστούμε, να μιλήσουμε και να διαφωνήσουμε, να παίξουμε και να δημιουργήσουμε, να ονειροτούμε και να ματαιωθούμε, να πέσουμε και να σηκωθούμε, να κάνουμε όλα αυτά που ομορφαίνουν το ταξίδι της ύπαρξης, δολοφονούμε και διώχνουμε την χάρη του Θεού από τις ζωές μας και ολάκερη την κτίση. 


Το πιο φοβερό, ότι σε λίγο καιρό όλοι αυτοί οι εραστές της εξουσίας και του θανάτου, θα πλύνουν τα χέρια τους από το αίμα των αθώων και θα κάτσουν σε κάποιο πλούσιο τραπέζι διαπραγματεύσεων. Θα μοιράσουν και πάλι εξουσία και χρήμα, θα συνεχίσουν να γελούν, να τρώνε και να πίνουν, να αγκαλιάζουν τα παιδιά τους και να κάνουν διακοπές, την ίδια στιγμή που χιλιάδες άνθρωποι θα είναι νεκροί για ένα τίποτα….. Αυτό με τρελαίνει και θέλω να σας το εξομολογηθώ. 


Πρέπει όμως να αντισταθούμε. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε το πόλεμο και το σκοτάδι τους να μας οδηγήσει στην απόγνωση. Πρέπει να είμαστε καλά για τους σταματήσουμε:


• Να προσευχόμαστε. Να ησυχάσουμε το νου μας. 

• Να είμαστε ο ένας κοντά στο άλλον. Να ακούμε, να μιλάμε, να νιώθουμε. Να αγκαλιαζόμαστε να αγαπάμε και ερωτευόμαστε. 

• Να κοιμόμαστε καλά, να τρώμε σωστά, να περπατάμε πολύ. 

• Να μετέχουμε σε διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις, να μην μένουμε αδρανείς. Να "χτυπάμε" το κακό όπου το βρούμε. 

• Να κάνουμε αυτό που αντέχουμε και μπορούμε σήμερα, αύριο έχει ο Θεός. Να το κάνουμε όμως. Μην αναβάλεις γι’ αύριο αυτό που σήμερα μπορεί να γίνει. 

• Πες ένα «σ αγαπώ» ένα «συγνώμη» σήμερα, αύριο μπορεί να είναι αργά.

• Μην αφήσεις το φόβο να σε σκοτώσει πριν το κάνει μια σφαίρα. Δήλωσε παρόν, ζήσε την κάθε μέρα, κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία πριν την αιωνιότητα. Πίστεψε με ότι ζήσεις εδώ θα πάρεις μαζί σου εκεί, και φρόντισε να φύγεις με φως, καλοσύνη και χαρά στην καρδιά σου, γιατί ότι έζησες εδώ θα αποτυπωθεί αιώνια στην ψυχή σου. 


Κράτα γερά αδελφέ και αδελφή μου, στο τέλος θα κερδίσει και παλι ο Χριστός και η ζωή. Το σκοτάδι υπάρχει γιατί εμείς δεν ανάψαμε το Φως.