Η επιτυχία χτίζεται πάνω στις ήττες...

Θαυμάζουμε και συγχρόνως αισθανόμαστε ντροπή και ενοχή, νιώθουμε λίγοι μπροστά στην επιτυχία εκείνου που βρήκε και πέτυχε τον στόχο του. Όμως κανείς δεν σκέφτεται ούτε καν αναφέρει, μια αλήθεια, μια παρηγορητική πραγματικότητα, για όλους εμάς που ακόμη δεν τα καταφέραμε. Ότι πριν υπάρξει αυτή η επιτυχής βολή προς τον στόχο, υπήρξαν εκατοντάδες αποτυχημένες προσπάθειες σε ικανό χρόνο. Οπότε όταν εκθειάζουμε την επιτυχία κάποιου, και λανθασμένα συγκρινόμαστε μαζί του, δεν θα βγάζουμε έξω από την ιστορία τις πολλές και σημαντικές ήττες που προηγήθηκα. Διαφορετικά διαβάζουμε με λάθος τρόπο την επιτυχία που δεν υπάρχει δίχως την αποτυχία. Γιατί στα λαβωμένα μονοπάτια φτιάχνονται οι ωραιότεροι δρόμοι....

Ομιλία....

Το Σάββατο 24 Νοεμβρίου, στις 6:00μ.μ στην Ενορία Άνω Αρχανών, Ηρακλείου Κρήτης, και συγκεκριμένα στην (αίθουσα παλαιού δημοτικού σχολείου), με θέμα: "Πόσο δύσκολη είναι η χαρά; Παρανοήσεις και παρεξηγήσεις γύρω απο το θέμα της χαρας στην ζωή μας"....."

«ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει 2018»: π. Σπυρίδων Τσιμούρης - π. Λίβυος

Ομιλίες...

Ομιλίες: 
1. Μαρκόπουλο, Κυριακή 18 Νοε. Ι.Ν.Αγ. Νικολάου, 6:30μ.μ. 
2. Πειραιάς, Δεύτέρα 19 Νοε,Ενοριακό Αρχονταρίκι Ευαγγελίστριας, 7:30μ.μ

«Όταν το τραύμα γίνεται ευλογία…» (σκέψεις εξ αφορμής της εορτής του αγίου Νεκταρίου)

«Δεν μπορείς να ελέγξεις το είδος της κριτικής που θα έχεις αλλά μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που θα αντιδράσεις…» Austin Kleon. Αισθάνομαι ότι αυτό ακριβώς έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε όχι απλά στην κριτική αλλά στις συκοφαντίες, δηλ, στην παθολογική και αρρωστημένη μορφή της «κριτικής», ήταν τέτοιος που μεταμόρφωσε μια καταφανή αδικία σε ευλογία και πηγή αγιασμού. 

Ξέρετε το μυστικό των αγίων, που δυσκολευόμαστε εμείς να εφαρμόσουμε στην ζωή μας, είναι ακριβώς αυτό, ότι δια της Χάριτος, αποδέχονταν και μεταμόρφωναν την πληγή, το τραύμα και το άδικο της ζωής, σε δοξολογία, ευχαριστία και δρόμο κοινωνίας με τον βαθύτερο ευατό τους και τον Θεό. Αυτό έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Ίσως είναι ο περισσότερο συκοφαντημένος άγιος της εποχής μας. Κι όμως, όλο αυτό το κακό το μεταλλάσσει σε καλό. Πώς; Με το να μην αποδεχθεί τον σκοπό του κακού και των ανθρώπων του, που δεν είναι άλλος από το να ακυρώσει και να ματαιώσει την ζωή μέσα μας. 

Ο κακός θέλει να σε βλέπει να υποφέρεις, να απογοητεύεσαι, να εγκαταλείπεσαι και να φτάνεις στην απόγνωση, δηλαδή στην κόλαση. Ο κακός χαίρεται όταν σε βλέπει να πεθαίνεις, δηλαδή να μην ζεις το δώρο της ζωής. 

Ο άγιος Νεκτάριος δεν θα τους κάνει αυτή την χάρη. Με την δύναμη της πίστεως στον Θεό αλλά και την αδιαφορία του για τον ανθρώπινο έπαινο, δεν θα παίξει το παιγνίδι των κατηγόρων του. Δεν ακυρώνει την ζωή του, δεν καταθέτει τα όπλα, και το κυριότερο δεν θα τους αφήσει να αναστείλουν εντός του την χαρά του Πνεύματος. Δεν θα παίξει το ρόλο του κακόμοιρου και αδικημένου. Όχι. Θα σταθεί πιο πάνω από το τραύμα. 

Σαφέστατα και η αγία ευαίσθητη καρδιά του πονάει, αλλά δεν θα μείνει εκεί. Αγκαλιάζει την δοκιμασία του και μαζί με τον σταυρό του επιμένει να ζει προς δόξα του Θεού και της εκκλησίας του. Δεν περιμένει να πάνε όλα καλά για να ζήσει. Δεν τρέφει αυταπάτες ότι θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανα και οι καημοί, γι’ αυτό δεν περιμένει να κοπάσει το κύμα αλλά μαθαίνει να κολυμπά ακόμη και μες στις τρικυμίες. 

Ο άγιος Νεκτάριος, επιλέγει παρα τις σκιές που έρχονται στον ορίζοντα της ζωής του, να κοιτά το φως πίσω από τα σύννεφα, το μπλε στο βάθος του γκρίζου. Αυτή ήταν η τέχνη των αγίων, να μεταλλάσσουν το τραύμα σε ευλογία.

Οι μεγάλες αγάπες ζουν στην "σιωπή"....

Οι μεγάλες αγάπες δεν έχουν μεγάλα λόγια. Τα λόγια χρειάζονται εκεί που ο ένας προσπαθεί να πείσει τον άλλο. Στην αγάπη δεν πείθουμε αλλά δίνουμε, όχι πράγματα αλλά εμάς. Η αγάπη δεν χρειάζεται εξηγήσεις γιατί ειναι βιώμα και εμπειρία, πέρα του λόγου. 

Κανένας λόγος δεν έδωσε απαντήσεις όσο μια αγκαλιά ή ένα φιλί. Γι αυτό κι οταν βρούμε τον άνθρωπο μας, το καταλαβαίνουμε, γιατί ένω του λέμε λίγα εκείνος νιώθει πολλά περισσότερα. Οση αγάπητική σιωπή αντέχεται μεταξύ σας, τόσο πιο μεγάλη αγάπη έχετε. "Όσο χρειαζόμαστε λόγια και έργα και χειροπιαστές αποδείξεις, σημαίνει ότι δε φτάσαμε στο βάθος και στην πληρότητα που αποζητάμε. Δεν έχουμε βιώσει τη σιωπή που τυλίγει δύο ανθρώπους σε θερμή οικειότητα". Αυτό βέβαια το γνωρίζουν όσο κανείς άλλος, οι εραστές του Απολύτου, του Θεού, γιατί ξέρουν οτι η προσευχή είναι η εμπειρία της πιο βαθιάς σιωπής που γίνεται Συνάντηση. Όταν πλέον δεν έχεις να πεις τίποτα, τότε αρχίζει να τα "λεει" όλα ο Θεός.