Είναι πολύ σημαντικό στην ζωή μας να τα βλέπουμε όλα κατά Θεό. Όχι μόνο τα ευχάριστα, τα καλά, τα δοξασμένα και κολακευτικά. Αλλά κι όλα εκείνα που ενδεχομένως μας πικραίνουν ή μας πληγώνουν γεμίζοντας ερωτηματικά την ψυχή μας. Εκεί στα δύσκολα είναι που φανερώνεται η ουσιαστική σχέση με τον Χριστό. Στα δύσκκολα κρίνονται οι μεγάλες αγάπες. Οι δοκιμασίες είναι το χνώτο του Θεού στην ζωή μας, που προσπαθεί να ζεστάνει την καρδιά μας, ώστε να υπάρξει ικανή στην υποδοχή της χάριτος. Γιατί όταν εσύ σιωπάς και υπομένεις μιλάει ο Θεός.
Η ασθένεια, η θλίψη, ο πόνος, τα δάκρυα, ίσως μια προσβολή, μια κατηγορία ή συκοφαντία, όλα είναι επισκέψεις της Χάριτος. Δηλαδή είναι ο Θεός που ενεργεί και επιτρέπει περιστατικά μέσα στην ζωή μας με σκοπό να μας μεγαλώσει και ωριμάσει πνευματικά. Θέλει να μας μάθει τους τρόπους και τους δρόμους που συναντιόμαστε μαζί Του, και για να γίνει αυτό, πρέπει να σπάσει ο εγωισμός μας.
Δεν είναι τόσο εύκολο, σαφέστατα και είναι δύσκολο να διακρίνουμε πίσω απο την πληγή την αγάπη του Θεού, όμως είναι αλήθεια. Ο Θεός δεν προκαλεί τον πόνο, όμως τον μεταμορφώνει σε ευκαιρία. Όπως πήρε το θάνατο του Χριστού και τον έκανε Πάσχα.
Γι αυτό μετά το πρώτο σοκ που επιφέρει μια σκληρή δοκιμασία ή ακόμη και τον εφνιδιασμό που αισθανόμαστε, ας προχωράμε στην αποδοχή του γεγονότος ως επίσκεψη του Θεού. Έλεγε ο Γέροντας Αιμιλιανός, Θὰ ἔρθη βροχή, λαίλαπα, χαλάζι, κεραυνός; «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον».
Ἐπειδὴ αὐτὰ κοστίζουν στὴν σαρκικότητά μας, γι' αὐτὸ ἐμεῖς τὰ βλέπομε ὡς ἀπρόοπτα.
Γιὰ νὰ μὴν ταράσσεσαι λοιπὸν κάθε φορᾶ καὶ στεναχωριέσαι, γιὰ νὰ μὴν ἀγωνιᾶς καὶ προβληματίζεσαι, νὰ τὰ περιμένης ὅλα, νὰ μπορῆς νὰ ὑπομένης ὅτι ἔρχεται.
Πάντα νὰ λές, καλῶς ἦλθες ἀρρώστια, καλῶς ἦλθες ἀποτυχία, καλῶς ἦλθες μαρτύριο.
Αὐτὸ φέρνει τὴν πραότητα, ἄνευ τῆς ὁποίας δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχη καμία πνευματικὴ ζωή.””
Πόσο μου αρέσει ρε πάτερ μου να σας διαβάζω και να σε ακούω . Πόσο πολύ θα ήθελα να είχα ένα φιλαράκι σαν εσας για τα δύσκολα. Θυμάμαι πολλές κουβέντες σας πάτερ , και να ξέρετε πιάστηκα από πάνω τους αρκετες φορες και ξεκόλλησε το λασπωμένο μου μυαλό . Τι ωραίο που ήταν εκεινο που είπατε για τα σκοτάδια που δεν είναι απαραίτητο να τα πολεμάς αλλά είναι προτιμότερο να τα αποδεχτείς απαλά και να μην κανεις ότι δεν τα βλέπεις αλλά να πορεύτης με αυτα ... και όλη την υπόλοιπη ανάλυση σας ....
ΑπάντησηΔιαγραφή..Ναι είναι λόγια που είπαν άλλοι πριν από εσας , που ομως εμείς οι καθημερινοί κοσμικοί τρελαρες εδώ έξω δεν εχουμε χρόνο να ψάξουμε ούτε ξέρουμε που να αναζητήσουμε και όταν εσείς , με τον ωραίο τρόπο τον απλό που έχετε , αναλύετε τον σύνθετο λόγο των Αγίων πατέρων μας , τοτε είναι εξερετικα τα αποτελέσματα στον κουρασμένο καθημερινό άνθρωπο.
Πατερ μου πιστεύω ότι άτομα σαν εσας , τον πατέρα Βαρναβα Γιάγκου ,τον πατέρα Λουδοβίκο και μερικοί ακόμα , μοιάζετε φάροι ,που εμείς οι υπόλοιποι ψάχνοντας στα χαμένα μέσα στις οθόνες μας ,ανακαλύπτουμε το φως που εκπέμπει ο λόγος σας. Φαντάζομαι εξάλλου ότι αυτό είναι το ζητούμενο από μέρους σας , να μεταφέρετε αυτόν τον φωτισμένο λόγο των μεγάλων πατέρων , με τρόπο εύκολο στον πληγωμένο σύγχρονο άνθρωπο.
Να ξέρετε λοιπόν ότι μια χαρά τα καταφέρνετε και έτσι πρέπει να συνεχίσετε όλοι εσείς οι τρεις ,οι πέντε ,οι δεκαπέντε που το κάνετε έτσι σωστά ωραία και παρήγορα .
Αυτα πάτερ σας τα έγραψα επειδή για άλλη μια φορά με άγγιξε το κείμενο που γράψατε ,αλλά και γιατί λιγάκι στενοχωρήθηκα από ένα σχόλιο ενός αναγνώστη ,που σας προέτρεπε να καθίσετε στο "πάγκο" και να μειώσετε την ψηφιακή σας δραστηριότητα και θελω να σας πω ότι εγώ δεν συμφωνώ καθόλου .
Το ξέρω ότι δεν σκοπεύατε να το κάνετε , ούτε κάμπτεστε γιατί βλέπατε καθαρά τον δρόμο που πρέπει να τραβήξετε , ειπα λοιπόν να σας γράψω όλα αυτα μιας και γεωγραφικά είμαστε αρκετά μακριά και ενώ θα θελα να σας σφίξω το χέρι και εγκάρδια να σας αγκαλιάσω δεν μπορω, και μάλλον ποτέ δεν θα μπορέσω λόγο απόστασης , οπότε προσπαθώ να το κάνω γράφοντας σας εγκάρδια και ελπιζω να σας έκανα λιγάκι από καλό που κάνετε σε εμένα.
Πάτερ αν θέλετε μην ανεβάσετε αυτό το σχόλιο στο μπλοκ σας γιατί σε εσας προσωπικά απευθύνομαι ή κάνετε ότι εσείς νομίζετε τέλος πάντων ή ότι σας φωτίσει ο Θεος .
Υγεία σας εύχομαι ,καθαρό νου και λόγο
Είμαι ο Δήμος από Σερρες
Κατέβαινα-κατέβαινα με τα μάτια
ΑπάντησηΔιαγραφήτις σειρές του κειμένου
ώσπου στάθμευσα σε μια παρηγοριά,
αυτήν που όλοι αναζητούμε να έλθει
πιο γρήγορα απ' τον άνεμο'
σταμάτησα στο:
"όπως πήρε τον θάνατο του Χριστού και τον έκανε Πάσχα"!
Θεωρώ πως όλα τα λόγια αυτά και ...κάποια άλλα
είναι φαρμακαποθήκη
στους εμπειρογνώμονες διαφόρων πόνων και δοκιμασιών!
Η συνέχεια των όσων αναλγητικών μας καταθέτετε ,
ας μην είναι πάντα το αποτέλεσμα
από ανάλογες δικές σας πικρές εμπειρίες!
Γρήγορη ανάρρωση από κάθε "κακό"
Καλό Πάσχα!
Σεβαστέ καί πολύ αγαπητέ πατέρα Χαραλαμπε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτό συγκεκριμένο σας σχολιασμό διακρινω μία αντιφατικότητα (ίσως όχι μόνο στό επίπεδο τής διατύπωσης ).Η διατύπωση "επισκεψεις τής χάριτος",λεκτικά αναιρεί την αλήθεια ότι ο Θεός δέν μπορεί νά είναι αίτιος τού πόνου, τής αρρώστιας, τού θανάτου,οπως ορθά σημειωνε
νετε σε άλλο σημείο.Γνωριζω καλά τί απορριπτική εικόνα περί Θεού ( συνειδητή ή ασυνείδητη ) δημιουργεί στίς ψυχές αδελφών μας καί μάλιστα νέων ηλικιακά ή διατύπωση αυ
τη.Μα γιατί νά πνιγομαστε σέ μιά σταγόνα νερό,αφου είναι ηλίου φαεινοτερο ότι γιά τά παθήματα μας στή ζωή-που όντως παρέχουν τήν ευκαιρία νά μάς διδάξουν - δέν φταίει ο στραβός γιαλός,αλλα ότι εμείς αρμένιζαμε στραβά ;
( Στό απόσπασμα από τόν γέροντα Αιμιλιανο δέν διακρίνεται αυτή ή αντίφαση )
Σέ κάθε περίπτωση πάντως σάς είμαστε ευγνώμονες γιά τό γεμάτο αγάπη καί πολύ εύστοχο ποιμαντικό νοιαξιμο σας,οπως αυτό εκφράζεται στά σχόλια καί τά κείμενα σας !
Δημήτρης από Αιγινα.
Ακριβως όπως τα λεει ο Δήμος από τις Σέρρες.Νιώθω σαν να μου γινεται μια ωραία θετική πλυση εγκεφάλου κάθε φορά που πελαγωνω και σας διαβαζω ξανά και ξανά.Σαν το παιχνιδι μουσικές καρεκλες προσπαθω να καταλαβουν το μυαλο μου οι σκεψεις σας και να μην προλαβουν οι δικές μου...Ως εκεί όμως...Κι ειναι φορές που οΧριστος που μέχρι τωρα εμαθα δεν μου φτανει...τονξεπερνουν και τον προσπερνουν κι εγω και τα γεγονοτα.Και τοτε διαβαζω εσας η ακουω αλλους πατέρες και τσουπ καινούργιος ΧΡΙΣΤΟς υπεραρκετος τωρα..υπερ...ΕΥΧΑΡΙΣτώ
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι σε όλους χρόνια καλά και ευλογημένα. Η Παναγία Μητέρα να σκέπει και χαριτώνει την ζωη σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήπ. Χαράλαμπος
Πατέρα Χαράλαμπε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάλσαμο τα λόγια σας στις πονεμένες μας ψυχές.Σας γνώρισα μέσα από μια τηλεοπτική εκπομπή, σε μια εξαιρετικά δύσκολη στιγμή της ζωής μου ....όταν έχασα την καλύτερή μου φίλη και κουμπάρα μου μετά από 8 χρόνια σκληρής μάχης με τον καρκίνο.Έφυγε στα 46 της, αφήνοντας πίσω της 3 παιδιά.Η πίστη μου κλονίστηκε συθέμελα, οργίστηκα με τον " άδικο” θεό ενώ ταυτόχρονα ένιωθα απίστευτες ενοχές για όλη μου αυτή την αντίδραση.Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ με τίποτα. Και τότε , σας γνώρισα.Μιλούσατε για το τελευταίο σας βιβλίο, το Ζωή δίχως συνταγές .Κάτι , δεν ξέρω τι , με γαλήνεψε κατά τη διάρκεια που σας παρακολουθούσα στην εκπομπή. Αγόρασα το βιβλίο σας, το διάβασα απνευστί.Άρχισα να ηρεμώ, να βάζω μια τάξη στο μπερδεμένο μου μυαλό.Στη συνέχεια αγόρασα το Όλα είναι δρόμος.Σε άλλα μονοπάτια, πιο δύσβατα με πήγε αυτό το βιβλίο, ταυτόχρονα όμως μου καθάρισε ακόμη περισσότερο τη θολούρα του μυαλού και της ψυχής μου.Η οργή μου μέρεψε και στη θέση της μεγάλωσε ακόμη περισσότερο η αγάπη μου για το Χριστό. Η κλονισμένη πίστη μου άρχισε να αποκαθίσταται ...
Ευχαριστώ το Θεό που σας έφερε εκείνο το βράδυ στο δρόμο μου.
Καλή Ανάσταση!