Σε κάθε λάθος και πάθος, σε κάθε αστοχία και αμαρτία μας, στο πόνο και την δοκιμασία μας, ο Χριστός δεν είναι απέναντι μας, αλλά μαζί μας. Δεν μας απειλεί αλλά μας κατανοεί, δεν μας δικάζει αλλά μας αγκαλιάζει. Στην πτώση και το λάθος ας μην θυμόμαστε την κόλαση και την τιμωρία, αλλά την Αγάπη και την Θυσία Του.
" Ουράνιε Βασιλεύ,
δώσε μας να συνειδητοποιήσουμε
ότι δεν είσαι, λόγω των αμαρτιών μας,
εναντίον μας, αλλά μαζί μας,
ώστε η ενθύμησή σου,
όταν ξυπνάει μέσα μας και κάθε φορά που ξυπνάει,
να μη μας θυμίζει τις αθετήσεις μας,
αλλά την συγχώρεσή Σου..."
δώσε μας να συνειδητοποιήσουμε
ότι δεν είσαι, λόγω των αμαρτιών μας,
εναντίον μας, αλλά μαζί μας,
ώστε η ενθύμησή σου,
όταν ξυπνάει μέσα μας και κάθε φορά που ξυπνάει,
να μη μας θυμίζει τις αθετήσεις μας,
αλλά την συγχώρεσή Σου..."
(Ποίημα του Σαίρεν Κίρκεγκωρ)
Προχθές πάτερ επέστρεψα από ένα γενέθλιο πάρτι ενός άριστου φίλου που αγαπώ πολύ. Ξανασμίξα για λίγο με παρέες που απέφευγα συνειδητά αλλά ήταν η μέρα και η κατάσταση τέτοια που δεν μπορούσα να κάνω αλλοιώς ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑργα το ίδιο βράδυ μετά από μερικά ποτά , ανεπίτρεπτες ουσίες και αρκετό ενθουσιασμό , επέστρεψα στο σπίτι μου και μούσκευα το μαξιλάρι μου από δάκρυα.
Οχι τοσο από ενοχή , αλλά περισσότερο ήταν δάκρυα εξαιτίας της εκτροπή μου και της ψευτιας μου που αρνούμαι συνειδητά να δω και να αντιμετωπίσω.
Μονολογούσα την ευχή και έκλαιγα . Έψαχνα να βρω λόγια να περιγράψω τον Παντοκράτορα Θεό των δυνάμεων του κόσμου που θελω να αγαπώ , και κανένας συνδυασμός λέξεων δεν τον χωρούσε ούτε Τον περιέγραφε σωστά. Ζήταγα την συγνώμη Του και με καταριομουν , με εβρίζα και πάλι τίποτα σωστά δεν μπορούσε να με περιγράψει , εμένα και το αίσχος μου. Με έβλεπα στην γωνία μόνο άθλιο και απερίγραπτο.
Προσπαθώντας πάτερ να ισορροπησω την φρίκη μου, κουλουριασμενος και ολότελα μόνος αργα το βράδυ στο κρεβάτι μου , μου χάρισε ο καλος θεος μια σκέψη στιγμιαία που δεν θυμάμαι ούτε μπορω να πω με λόγια , ομως μπορω να πω αυτό που αυθόρμητα μονολογησα και με ηρεμία έκλεισα επιτέλους τα μάτια και κοιμήθηκα .
Ωωω Θεέ μου , τοσο πριν , και ποσό πριν, την λεπτομέρεια κρύβεσαι .
Πάντα οδηγεί αυτή η αντιμετώπιση της αστοχίας σε βελτίωση στη συνέχεια δηλαδή σε αληθινή σχέση με τον Χριστό μας...δεν κατορθώνεται βέβαια παντα λόγο συνήθειας.Ευχαριστω πολύ για την υπενθύμιση.
ΑπάντησηΔιαγραφή