31 Μαρ 2008

Η επέτειος μιας Σκιάς .....

Σήμερα ανήμερα της Σταυροπροσκύνησης συνάντησα τον Γιώργο.
Ο Γιώργος είναι μόλις 26 ετών. Δεν είναι όμορφος πολύ στην όψη. Έχει όμως μια λάμψη στα μάτια του. Μια λάμψη, σαν κι΄ αυτή που αναζητά η θάλασσα για ν΄ καθρεπτίσει στα σπλάχνα της, το γαλάζιο τ 'ουρανού. H εκείνη που σου χαρίζει η μυστική χάρη του πόνου.
Εδώ και χρόνια είναι χαμένος στις σκέψεις του. Μιλάει με σκιές. Ακούει φωνές. Φαντάζεται σκηνές που προβάλλονται κάθε αργά στον βουβό «σινεμά» του πόνου του.
Μα παρόλα αυτά είναι ειρηνικός και άκακος. Ήσυχος και αθόρυβος. Μαρτυρικός και σταυρωμένος.
Δεν έπαψε ούτε μια στιγμή να πλάθει όνειρα. Να κοιμάται στην αγκαλιά της προσωπικής του ελπίδας. Να πίνει πρωινό με πρόσωπα της φαντασίας του και να κοιμάται στις γλυκιές αγκαλιές των ονείρων του. Αυτοί τουλάχιστον νοιάζονται για κείνον. Τον γλυκοχαιρετούν και τον προσέχουν.
Οι άλλοι, τον κυνηγούν. Κρυφά τον λοιδορούν. Κι΄ αυτά τα βλέμματα τους! Πόσο πολύ τον τυραννούν. Γεμάτα οίκτο και λύπηση. Απόρριψη και περιφρόνηση που κόβει σαν το τζάμι.
Αυτός, δεν τους κοιτά πολύ. Σχεδόν καθόλου. Έχει σκυμμένο το κεφάλι και μετρά τα βήματα του, στα σοκάκια των μονολόγων του. Λες και περιμένει ν΄ αλλάξει ο δρόμος της ζωής του.
Πριν απο λίγο μου είπε, ότι αύριο έχει επέτειο.
- Τι επέτειο τον ρώτησα με απορία. Μήπως θες να πεις γενέθλια.
-Όχι! Απάντησε μ΄ ορμή σαν να θελε να κάνει δήλωση μεγάλη ή να αποκαλύψει κρυμμένο μυστικό.
-Σαν αύριο της Σταυροπροσκύνησης γεννήθηκα. Σε άλλη ημερομηνία. Μα ήταν ετούτη η εορτή, καλά θυμάμαι! Ήταν η μέρα που ήρθα στην ζωή. Κανείς δεν χάρηκε. Κανείς δεν γέλασε. Ήταν όλοι τους βουβοί και τρομαγμένοι. Γιατί στα χέρια μου, είχα τα σημάδια του Σταυρού, ανήμερα Σταυροπροσκύνησης, σαρακοστής θλιμμένης.


*ο Γιώργος είναι υπαρκτό πρόσωπο

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συγκλονιστηκό.
Ευτυχώς έχει και κάποιους ανθρώπους σαν εσένα να του δίνουν λίγη παρηγοριά...

Αρης Δαβαράκης είπε...

Καλημέρα! Ομορφο πόστ και δυνατό. Το είχα διβάσει στην "Θάλασσα" αν δεν κάνω λάθος και είχα αφήσει σχόλιο. Αλλά μπορεί και να μην άφησα, δεν είμαι βέβαιος. Το σίγουρο είναι πώς χαίρομαι που συνεχίζεις!

Νηφάλια Μέθη είπε...

ένας Σταυρός αλλιώτικος,
με προσμονή την Ανάσταση του..

πράγματι συγκλονιστικό

ευχαριστώ,σήμερα βρήκα το μπλοκ
σου και χαίρομαι

π. ΛίΒυος είπε...

@ Δημήτρης

Δε ξέρω εάν ειναι τύχη που συγκεκριμενα βρέθηκα εγώ στα βήματα του...ομως για μενα προσωπικά η παρουσία του ειναι ευλογία, μαθημα ζωής.......

Τα λεμε Φιλε...........

π. ΛίΒυος είπε...

@ Αρης Δαβαράκης

Μέγιστη τιμή να σχολιάζει ο Αρης Δαβαράκης ένα πόστ σου.
Ευλογία η παρουσία σου έτσι και αλλιως στην ζωή μας.
Σε ευχαριστώ που ήρθες στην ζωή μου και μάλιστα δε σου κρύβω οτι είσαι ένας απο τους σημαντικούς λόγους που πήρα την απόφαση και παλι να αρχίσω την ενασχόληση μου με το μπλόκ....

Να είσαι καλα.....
Ταπεινά υποκλίνομαι στο ταλέντο και το πρόσωπο σου......

π. ΛίΒυος είπε...

@nhfalia.methh

Το πρώτο που έχω να πώ ειναι οτι ο τίτλος του μπλοκ σου είναι καταπληκτικός .......
Μου θυμήζει τον τίτλο απο ένα πανέμορφο και ουσιώδη βιβλίο του π. Συμεών Περουβιανού το ''Νηφάλιος Μέθη'' απο τις εκδόσεις ΑΓΡΑ. Μικρό και θαυματουργό. Εαν δε το έχεις διαβάσει, που μαλλον το έχεις, να το παρεις, θα ενθουσιαστείς.

Τελος να σου πώ ενα ευχαριστώ για το πέρασμα σου απο δω, και τα ίχνη που άφησες....ειδα το μπλοκ σου και μου άρεσε...Ελπίζω συν Θεω να τα λεμε........

Καλα να περνάς....

Γιώργος Χρηστινίδης είπε...

Ήρθα για να ανταποδώσω την επίσκεψη, αλλά διαπιστώνω ότι θα περνάω συχνότερα γιατί βρίσκω ενδιαφέροντα κείμενα και ιδέες. Όσον αφορά στο γράψιμο σου εύχομαι να ζήσετε μαζί μέχρι τέλος γιατί έχετε την ανάγκη ο ένας του άλλου.
Καλώς σε βρήκα και καλό βράδυ.

π. ΛίΒυος είπε...

@ Γιώργος Χρηστινίδης

Nα είσαι καλά και σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου καθώς και για τα όμορφα λόγια σου.

Δική μου χαρά να ανταλλάσσουμε επισκέψεις και απόψεις....

Να είσαι καλα!!!!

Βασιλική Ν. είπε...

Τέτοια Πρόσωπα σαν του Γιώργου, δίνουν νόημα στη ζωή μας. Νόημα κρυφό, μυστικό και ανεξήγητο. Μας κρατούν με έναν τρόπο που δεν υποψιαζόμαστε, σαν δίχτυ προστασίας. Την ευχή του να έχουμε...
Καλώς σε βρήκα και ευχαριστώ...

π. ΛίΒυος είπε...

@Βασιλική μου, εχώ σε ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Οντως ο Γιώργος είναι η χαμένη μορφή αγιότητας, παιδικότητας και αθωότητας.
Η βαθιά οδύνη του σκορπάει γιασεμιά στο πέρασμα του......
Κάθε μέρα είναι ο μοναδικός που με περιμένει μετά το απόδειπνο για να με χαιρετήσει.....και μαζί ανηφορίζουμε την απόλυση της ημέρας...

Τα λέμε...