Όταν ο Παλιάτσος Κλαίει….

Στις μέρες μας δεν ανεχόμαστε το πρόβλημα του άλλου στην καμπούρα μας.

Δεν θέλουμε και δεν επιθυμούμε να έχουμε στην παρέα μας ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Τους θεωρούμε βάρος και καταπίεση. Ισχυριζόμαστε ότι μας χαλάνε την θετικότητα και την υποτιθέμενη ισορροπία μας. Την θετική ενέργεια εντός μας.

Γι αυτό και για όσο καιρό γελάς και είσαι ευχάριστος, σαν ένα παλιάτσο γελωτοποιό, έχει καλώς. Σε αποδέχονται και σε κάνουν όλοι χάζι. Αρέσεις και πουλάς….. Είσαι ευχάριστος γιατί προσφέρεις στην θετική εξέλιξη των πραγμάτων. Είσαι λέει θετικός άνθρωπος.

Ωραία κανείς δε λέει το αντίθετο. Όμορφο πράγμα η θετικότητα. Αλλά μπορεί ο ουρανός να είναι πάντα γαλανός; Η θάλασσα γαλήνια και αθόρυβη; Μπορεί πάντα ένα στόμα να χαμογελά και χείλη να λένε πάντα καλημέρα; Θα έρθει και η καληνύχτα!

Θα σταλάξουν τα κεραμίδια της ζωής και πόνο, οδύνη, μια ανάγκη να πεις ένα γιατί, να κλάψεις λίγο ανακουφιστικά και προσευχητικά πριν ανέβεις στο Σταυρό!

Σταλάγματα είναι αυτά. Δεν έχουν πάντα την ίδια γεύση. Άλλοτε είναι γλυκά σαν βύσσινο και κεράσι γλυκό και άλλοτε γεμάτα αλμύρα… Να όπως τα δάκρυα που τρέχουν στα μάτια της κοπέλας στο απέναντι πεζοδρόμιο…… αποχαιρετά μιαν αγάπη!

Αλλά μόλις αυτός ο Παλιάτσος δακρύσει, πονέσει και μελαγχολήσει, τότε όλοι αρνούνται να παίξουν όπως λένε το ρόλο του παρηγορητή. Δεν αντέχουν και δεν υποφέρουν την μουρμούρα του, την αρνητικότητα του.

Οι δυνάμεις τους, ο χρόνος, οι δουλειές, η οικογένεια, τα προσωπικά γενικότερα κ.α πολλά, είναι αρκετά και ικανά, ώστε να μην τους επιτρέπουν , όπως ευγενέστατα θα σου πουν, να συναντηθείτε στο σημερινό, αυριανό, μεθαυριανό ραντεβού. Τα τηλέφωνα δεν σηκώνονται γιατί δεν έχουν σήμα και τα μηνύματα κανείς δεν τα βλέπει γιατί έχει πρόβλημα το κινητό. Δύσκολο αυτό τον καιρό να κάνουνε παρέα….. Ποιος θέλει ένα παλιάτσο που δεν τον κάνει να γελά, αλλά που και που δακρύζει και αυτός.

Ξέρεις , είναι τόσες οι προφάσεις και οι δικαιολογίες, είναι τόσοι οι τρόποι να σου πει κανείς, άντε πνίξου!!!!, όπου επιβεβαιώνεται ο σοφός κανόνας που λέει ότι, η αδιαφορία και η απροθυμία βρίσκουν χίλιες δικαιολογίες, ενώ η αγάπη έχει πάντα τον τρόπο της. Βρίσκει μονοπάτι και ας μην υπάρχει καθαρός δρόμος. Σε πλησιάζει και σε αναπαύει και ας μην γελάς, και ας μην έχουν τα χείλη σου γεύση από βύσσινο και κεράσι!!!! Και ας είναι αλμυρά τα φιλιά σου!!!!