Οπισθόφυλλο: Ο Ελλάδιος Μαργαρίτης και ο Άρης Δαβαράκης έχουν γεννηθεί με 11 χρόνια διαφορά στην ίδια πολυκατοικία στην Αλεξάνδρεια. Έχουν έρθει και οι δύο για μια βόλτα στον πλανήτη και ψάχνουν να βρουν τα σημάδια που θα τους οδηγήσουν στην καλύτερη εκδοχή της διαδρομής. Σ' αυτό το πρώτο χρονικό της σχέσης τους, ο Άρης μιλάει πιο πολύ, ενώ ο Ελλάδιος ετοιμάζει ταξίδια και περιπέτειες απολακυπτικές για την εσωτερική ζωή των ανθρώπων. "Τώρα πια δεν μπορείς να κάνεις πίσω", λέει στον πάντα διστακτικό και αργοπορημένο φίλο του και, με μια σπρωξιά, τον ρίχνει στη θάλασσα για να κολυμπήσει. Ο δρόμος είναι μακρύς και οι δύο φίλοι είναι αποφασισμένοι να φτάσουν στο τέρμα του, ψηλαφίζοντας όλες τις συμπτώσεις που συνθέτουν μια ζωή - και που ποτέ δεν είναι συμπτώσεις αλλά αντικατοπτρισμοί, αναλαμπές, φλασάκια της εσωτερικής πυξίδας μας. Οι Ιστορίες του Ελλάδιου....-------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Ελλάδιος είναι ο βασικός ήρωας της τριλογίας(τώρα ετοιμάζεται να εκδοθεί και Νο3 ) του αγαπητού μας Άρη Δαβαράκη « Οι Ιστορίες του Ελλάδιου » .
Το απόσπασμα που παραθέτω είναι από το ‘’Τώρα δεν μπορείς να κάνεις πίσω’’ Ιστορίες του Ελλάδιου Νο 1. Θα συνεχίσω και με άλλες αναγνωστικές αναρτήσεις.
‘’’’ O Ελλάδιος δεν είναι από τους ανθρώπους που ‘’βάζουν στόχους’’. Δεν είναι καλλιτέχνης με την τρέχουσα σημασία της λέξεως, δεν τον βασανίζει κάποιο δαιμόνιο που θέλει ντε και καλά να εκφραστεί, να κάνει φασαρία, να γίνει διάσημο, να βγάλει λεφτά. Δεν είναι σαν και εμάς. Είναι εναρμονισμένος με το σύμπαν, ξέρει ότι είναι περαστικός, ευχαριστιέται εύκολα και του αρέσει η ζωή, την θεωρεί προνόμιο και δεν καταλαβαίνει γιατί έχουμε την τάση όλοι μας να την μετατρέπουμε σε βάσανο. Το βλέπει το βάσανο, το τεράστιο αυτό φορτίο που κουβαλάμε οι άνθρωποι- αλλά δεν το καταλαβαίνει και αυτό τον κάνει να νιώθει σαν εξωγήινος. Εκεί είναι το δικό του τεράστιο πρόβλημα. Δεν καταλαβαίνει τα δικά μας αδιέξοδα. Δεν καταλαβαίνει γιατί θέλουμε πιο πολλά λεφτά και πιο πολλή δημοσιότητα και πιο πολλά ψέματα, γιατί βλέπουμε τόση πολύ τηλεόραση, γιατί ασχολούμαστε με τόσες πολλές ανοησίες και καταναλώνουμε τόσο πολλά άχρηστα πράγματα.
….Ο Ελλάδιος είπαμε δεν έχει στόχους. Δεν πάει από εκεί εδώ – απλώς πάει. Οδηγάει το Κουπεράκι του όπως τώρα και αφήνεται. ‘’’’’
……ο Ελλαδιος ήταν από τους ανθρώπους, που αισθανόταν περαστικοί από αυτόν τον πλανήτη και δε διεκδικούσαν από το πέρασμα τους τίποτα περισσότερο από μια τζούρα αγάπη….
…Του κάθε ανθρώπου ο θάνατος μας μικραίνει γιατί είμαστε μερος του σώματος της ανθρωπότητας. Γι αυτό λέει ο Donne, να μην ρωτάμε ποτέ για ποιον χτυπά η καμπάνα γιατί- κάθε φορά- για μας χτυπάει…. '''''
4 σχόλια:
Εντυπωσιασμένος βλέπω το αγαπημένο μου πρώτο βιβλιαράκι αναρτημένο εδω στο σπίτι σου π. Λίβυε. Ευχαριστώ απο καρδιάς και παίρνω δύναμη για να επιστρέψω στο Word όπου το παλεύω να παραδώσω πρίν τις καλοκαιρινές διακοπές το τρίτο μέρος του Ελλάδιου....Νάσαι καλά για την αγάπη σου!
Το απόσπασμα απο το συγκεκριμένο βιβλίο που επέλεξες να παρουσιάσεις, είναι εκπληκτικό. Στον άνθρωπο του σήμερα που διασπάται σε πολλά πράγματα και πολλές μέριμνες, το μήνυμα, "ζήσε τις στιγμές", είναι λυτρωτικό.
Ο Ελλάδιος αδελφέ Άρη έχει τον καλύτερο στόχο. Στοχεύει στη μυστήριο της ζωής, χωρίς να χάνει το χρόνο του με υπολογισμούς, προβλέψεις, προετοιμασίες, που μας μετατρέπουν σε κομπάρσους τις ίδιας της ζωής μας.
Ευχαριστώ τον π. Λύβιο για την κοινοποίηση του βιβλίου.
ξέρετε όταν βάζετε ένα προσωπο γνωστό σας σε μια ιστορία γινεται αυτη πιο οικεία. Βέβαια το ιδανικό ειναι να γινει το πρόσωπο της ιστορίας απόλυτα δικό σας ετσι ωστε να ειστε έτοιμοι να το συγκρινεται με τα προσωπα του περιβάλλοντος και να το αγαπήσετε.
Καλή επιτυχία στο βιβλίο
Πόσοι άραγε να υπάρχουν που δε διεκδικούν "τίποτα περισσότερο από μιά τζούρα αγάπη"; Κι αν τύχει και συναντήσουμε έναν απ' αυτούς, θα διατεθούμε να του την προσφέρουμε αυτή την τόση δα τζούρα;
π. Λίβυε, να απολογηθώ που τον τελευταίο καιρό δε με βλέπεις να περνώ απ' την όμορφη γειτονιά σου, αλλά περνώ που και που κι ας μη με βλέπεις. Απλά δεν ασχολούμαι με το μπλόγκ νυχθημερόν αλλά κυρίως αποφεύγω τα "σώνει και καλά" σχόλια, εν αντιθέσει με τον κοινό μας γνωστό και φίλο, ο οποίος έχει μπεί μέσα στην οθόνη μέχρι το λαιμό και έχει χάσει το νόημα!
Εγώ του τα λέω αλλά αγρόν αγοράζει. Δεν του λες κι εσύ καμμιά κουβέντα; Εσένα μπορεί και να σ' ακούσει!
Την καλησπέρα μου και να είσαι πάντα καλά.
Δημοσίευση σχολίου