19 Αυγ 2008

Η θάλασσα….



Η θάλασσα έχει κάτι μοναδικό. Κάτι άπιαστο και υπέροχο. Που σε ελκύει, σε μαγνητίζει, σε καλεί για συνουσία.

Σε ηρεμεί και σε γαληνεύει και ας έχει πολλές φορές και αυτή τα νεύρα της.

Άμα θυμώσει απειλεί τους εραστές της. Τους εκδικείται για τις στιγμές που ασέλγησαν στο κορμί της. Για την βίαιη εισβολή στο χώρο της.

Θέλει να τους πνίξει, να τους αφανίσει ή μήπως θέλει να τους πάρει πιο βαθιά στα εσώτερα μυστικά της;

Έτσι δεν είναι και ο έρωτας;

Ζητάει να σε αφανίσει και ύστερα σε ξερνά.

Η θάλασσα πότε σε συντροφεύει, σε γαληνεύει, σε θωπεύει στοργικά και πότε σε αγριεύει, σε φοβίζει, σε βυθίζει σε πνίγει πάνω στην λαχτάρα σου και στην αγάπη σου για εκείνη.

Και τούτο δεν είναι δα και τόσο τυχαίο. Πολλές φορές αυτό που αγαπάμε, γυρνά και μας καταστρέφει. Εκεί που δοθήκαμε, ποθήσαμε, αφεθήκαμε και γδύσαμε τα κορμιά της ύπαρξης μας, ξάφνου, ένα κύμα δυνατό και απροειδοποίητο σου καταστρέφει τον πόθο και την δίψα της αφοσίωσης.

Πόσες φορές δεν πενθήσαμε αυτό που στην αρχή ποθήσαμε!!!


π.Λίβυος


21 σχόλια:

Roadartist είπε...

..αρκετές φορές έχω κάνει τις ίδιες σκέψεις κοιτάζοντας τη θάλασσα.. την οποια αποκαλώ "αιώνια αγαπημένη" :))
Για ένα ανεξήγητο λόγο ασκεί απίστευτη έλξη στη ψυχή μου, μπορώ με τις ώρες να στεκομαι κ απλά να τη κοιτάω. Να είσαι καλά :)

Albus Genius είπε...

Αυθαίρετα προσπαθείτε να οδηγήσετε σε ταυτίσεις τις στιγμές έρωτα με τη θάλασσα. Θα μπορούσε φυσικά ο έρωτας να ειδωθεί παράλληλα με ένα ποτάμι ,ένα λουλούδι ή ένα δένδρο. Ο έρωτας δεν ζητάει να σ’ αφανίσει ζητάει να ενωθείς στην αρχική εικόνα του ανθρώπου. Να γίνει ένας άνθρωπος.(Ο Νύσσης μιλάει για την ανδρόγυνη οντότητά μας). Ο ίδιος μας ο εαυτός γυρνάει και μας καταστρέφει αυτό δεν σημαίνει ότι οφείλουμε να εγκαταλείψουμε τον εαυτό μας. Ακριβώς επειδή ο έρωτας, και καταστρέφει ,δεν θα πάψουμε να ερωτευόμαστε. Δεν πιστεύω ότι τα κύματα της σύγκρουσης είναι απροειδοποίητα σε ένα ερωτευμένο ζευγάρι. Είναι τα καθημερινά μικρά, που λέμε ασήμαντα ,είναι ο αγώνας για το μεροκάματο ή για το μηνιάτικο των 600-800 ευρώ. Είναι αυτή η καθημερινή βραχνάδα της ζωής που στέκεται πάνω από τον νέο άνθρωπο και δεν τον αφήνει να χαρεί. Είναι όλα τα πρέπει και δεν πρέπει μιας κοινωνίας που μας περιβάλλει και μας μετατρέπει σε πιόνια της. Και αντί να πιάσεις γεμάτος ηδονή το χέρι της αγαπημένης σου κοιτάς με αγωνία το βιβλιάριο τραπέζης ή τη πιστωτική σου κάρτα γιατί αύριο μπορεί να μην έχεις. Και στο τέλος κάποιος τελικός κριτής που εμπορεύεται την ελπίδα σου και τον φόβο αν έχεις του θανάτου.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Πόση σοφία κρύβει αυτή σου η ανάρτηση π. Λύβιε.Με συγκίνησε,με άγγιξε ως τα κατάβαθα της ψυχής μου.
Χαίρομαι που ήρθες στην ζωή μου.

Katerina είπε...

άλμπους συμφωνω

π. ΛίΒυος είπε...

@Roadartist
Ετσι ακριβώς νιώθω και εγώ! Τι αγαπώ! Με ξεκουράζει και με ηρεμεί!!!
Και συ να είσαι καλά να δημιουργείς!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Albus Genius
Αγαπητέ μου φίλε,
εγώ απλά κατέγραψα κάποιες άτακτες σκέψεις τις στιγμής, με ένα λυρικό τρόπο, για αυτό που ένιωσα σε μια παραλία, που ξεκουράζω το μυαλό και την ψυχή μου.
Δεν έγραψα πραγματεία ούτε για τον έρωτα, ούτε για την θάλασσα.
Απλές σκέψεις και καταγεγραμμένα συναισθήματα. Τίποτα περισσότερο και τίποτε λιγότερο.

Να είσαι καλά!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@epikuros
Φίλε μου, είσαι θετικός άνθρωπος και όλα τα βλέπεις όμορφα και με το συναίσθημα. Πρόσεχε την ομορφιά που υπάρχει στα στήθη σου κριμένη, γιατί η ευαισθησία έχει ακριβό τίμημα στην εποχή μας..... αν και μάλλον σε όλες τις εποχές πλήρωσε ακριβά!!!!

Εγω χαίρομαι για την γνωριμία.....!!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@ocean soul
Καλησπέρα!!!!

Katerina είπε...

καλησπέρα , και μένα μαρέσουν οι στιγμές διπλα στη θάλασσα.....

Άστρια είπε...

Πράγματι, όπως και η θάλασσα, με τις τόσες ομορφιές, τα χρώματα και την αύρα της, τις καλωσύνες και φουρτούνες της, τις χαρές και τις λύπες που δίνει, τη ζωή που περιέχει και χαρίζει, τα τόσα αιώνια μυστικά που κρύβει και ανάμεσά από όλα αυτά, τα μυθικά τέρατα αλλά και τα χαρούμενα πετάγματα των πουλιών. Όλα ατέλειωτα πολυτραγουδισμένα.

Καλό βράδυ :))

ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ είπε...

Πες μου θάλασσα
πόσα μυστικά σου
απ' τον κόσμο κρύβεις
και μες τη σιωπή στα βαθιά
χρόνια τα κλείνεις

Ποιά ναυάγια
λάθη αλλοτινά σου
λάφυρα της μνήμης
με μαργαριτάρια ακριβά
χρόνια τα ντύνεις

Θάλασσά μου σαν και σένα κάποτε
φουρτούνες σήκωνα και γω
Στα νερά μου τ' αγριεμένα αγάπες
αδικούσα δίχως να σκεφτώ
κι έστειλα πολλές φορές καράβια
στης καρδιάς μου το βυθό
ίδια εγώ με σένα.

Θάλασσα μου σαν και σένα τώρα
με ναυάγια ζω και γω παλιά,
για όσες χάθηκαν ζωές στην μπόρα
το μετάνιωσα μα είναι αργά
και 'χω κάνει πια τα λάθη δώρα
και κοράλλια αληθινά
στην καρδιά κλεισμένα
ίδια εγώ με σένα.

Πες μου θάλασσα,
πόσα μυστικά σου,
λάφυρα της μνήμης
με μαργαριτάρια ακριβά
χρόνια τα ντύνεις.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλημέρα,πατέρα Λίβυε.
Μου άρεσε η ενδιαφέρουσα τοποθέτηση του albus genius - όσο για την ταύτιση θάλασσας και έρωτα το έχω ξανακούσει πολλές φορές.
Να πω την αλήθεια,δεν έχω νιώσει κάτι παρόμοιο,παραδείγματος χάριν ότι με καλεί στην αγκαλιά της όπως ακριβώς ένας έρωτας.Μπορεί να μην είμαι "ποιητική",μπορεί να σκέπτομαι πολύ λογικά,δεν ξέρω.
Όσο για το ερώτημα που βάζετε στο τέλος,η απάντηση είναι ότι ναι,πενθήσαμε πολλές φορές ό,τι ποθήσαμε,χωρίς να μιλώ απαραίτητα εγώ για τον έρωτα.Πενθήσαμε πολύ ένα ταξίδι που δε μπορέσαμε κάποτε να κάνουμε λόγω συνθηκών.Έναν άνθρωπο που έφυγε γιατί ο θάνατος του έκοψε το νήμα της ζωής και δε μπορέσαμε να συμπορευθούμε,κλπ,κλπ.Ο κατάλογος είναι μακρύς...

Ανώνυμος είπε...

Προσωπική εμπειρία -επιτρέψτε μου.
H θάλασσα μπλέ χάνομαι μέσα στα μάτια του τα μοναδικά... που με καλούν... ας με πνίγει ας με θυμώνει... εξαφανίσου κύμα ξαφνικό, απροειδοποίητο καταστροφικό ότι πόθησα το ζω...
Νάστε καλά, για το ξύπνημα συναισθημάτων και αισθημάτων.
Γειά χαρά σας,
μαρίαathens

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Η θάλασσα ,καθρέφτης της ζωής μας, καθρέφτης της Ψυχής μας.
Και σύ απίθανος,τολμηρός
ειλικρινής ανιχνευτής της θάλασσας, της ζωής και της Ψυχής μας....
Ευχαριστώ που σε συναντώ,, σε διαβάζω,σε μελετώ κι όλο και περισσότερο σε χρειάζομαι.,
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr

π. ΛίΒυος είπε...

@Άστρια
Eτσι ειναι ..... για μενα τουλάχιστον ειναι όλα αυτα που περιγράφεις και αλλα πολλα....
Να είσαι καλα!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@βασιλιάς της μοναξιάς
Γειά σου Βασιλιά με τα ωραία σου. Την καλησπέρα μου....

π. ΛίΒυος είπε...

@όλα θα πάνε καλά..
Είπαμε ότι οι εμπειρίες είναι πολλές και ποικίλες.....
Εδω μοιραζόμαστε εμπειρίες χωρίς να σημαίνει ότι για όλους όλα έχουν την ίδια δύναμη και ένταση ή σημαίνουν και συμβολίζουν τα ίδια πράγματα....

Τα λεμε με αγάπη!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@μαρίαathens
Χαίρομαι για την παρουσία σου στο χώρο μου!!!!
Να είσαι καλα και να περνάς να τα λεμε!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@λυγερη

Καλή μου Λυγερή σε ευχαριστώ για την αγάπη σου. Να είσαι καλα!!!! Χαίρομαι που είσαι εδώ .... Φιλιά στα κορίτσια...τα λεμε!!!

Albus Genius είπε...

Θα μου επιτέψετε να σας πώ ότι οι άτακτες σκέψεις της στιγμής είναι όμορφες και με ωραίο τρόπο δοσμένες. Αλλά δυστυχώς και οι άτακτες σκέψεις έχουν λογικο υπόβαθρο ακόμα και όταν δεν είσαι ακραιφνής αριστοτελικός και τις προσεγγίζεις με συναισθηματική λογική.Για τα καλά σας λόγια ευχαριστώ, είμαι και εγώ της άποψης ότι η ευγένεια βοηθά την αντίθεση να συζητηθεί.

ζαφορα είπε...

.Καλέ μου Λίβυε

Αλλοίμονο σε αυτούς
που δεν βούτηξαν και δεν πάλεψαν ,
δεν δροσίστηκαν και
δεν έπαιξαν μαζί της,
και το σπουδαιότερο,
δεν γεύτηκαν την αλμύρα της.
Όσο σκληρό και να είναι το αντίτιμο
καμιά φορά,
πιστεύω ότι αξίζει.

Την αγάπη μου.