Ο Γάτος, ο «Λόγος» και η Προσευχή….

Εχθές το βράδυ, λίγο πριν ξαπλώσω, είδα τον Γάτο μου να έρχεται προς το μέρος μου και να ανεβαίνει στην καρέκλα του υπολογιστή.
Δε ξέρω γιατί, αλλά τόσο από αγάπη, όσο και από περίεργη διάθεση, άρχισα να τον παρατηρώ.
Αυτό διήρκεσε πολύ ώρα. Καθ ότι η στιγμή ήταν ιδιαίτερη. Έκανε το μπάνιο του. Επί μισή ώρα, γλειφόταν με τρομερές κινήσεις και εκφράσεις, που μου δημιουργούσαν πότε γέλιο και πότε θαυμασμό.

Θαυμασμό απέναντι στην σοφία που μας περιβάλει. Στην απλή και απτή αλήθεια που κυκλώνει την ζωή μας, αλλά ανάπηροι όντες πλέον δεν αντιλαμβανόμαστε.
Ο Πλάτων έλεγε ότι η Αλήθεια είναι απλή. Και ο Χριστός ότι, η Αλήθεια θα μας ελευθερώσει.

Στιγμιαία σκέπτομαι οτι ο σύγχρονος " Δυτικός Πολιτισμός» περιχαράκωσε την ζωή μας και πιο πολύ την ψυχή μας, σε τοίχους και ταβάνια. Τοίχους για να μην συναντιόμαστε και ταβάνια για να μην βλέπουμε ουρανό.

Παραμόρφωσε τα νοήματα των πραγμάτων. Ασέλγησε πάνω στην ιερότητα όλων των μορφών ζωής.

Παρά ταύτα ο Γάτος, συνέχιζε να υπακούει στην ζωή που έχει μέσα του, και έτσι εξακολούθησε να γλυφουρίζεται και να γουργουρίζει, ενώ εγώ σκεπτόμουν όλα τα παραπάνω. Βλέπεται αυτός δεν εχει μάθει να σκέπτεται αλλά να ζει.

Κοιτάζοντας τον, αυτομάτως μου ήρθε στο μυαλό, η εμπειρική άποψη του Αγίου Μαξίμου Ομολογητή..... Οτι γνωρίζουμε τους Λόγους των Όντων ή με την ΄΄καθαρή΄΄ προσευχή ή με ‘’χαρισματική’’ παρατήρηση του φυσικού κόσμου.
Έτσι είπα και εγώ...... απόψε "έκανα" την προσευχή μου. Δεν είμαι χαρισματικός, αλλά ωστόσο παρατήρησα, γέλασα, θαύμασα, και δόξασα τον Λόγο της ομορφιάς, που έχει ένας γάτος την ώρα που λούζεται και γλυφουρίζεται....
Δόξα τω Θεω!!!!!!!

π. Λίβυος