Οι φωτιές μυρίζουν ακόμη οργή. Οι στάχτες καμένα όνειρα. Τα σπασμένα τζάμια ψυχές γεμάτες ραγίσματα. Τα συνθήματα στους τοίχους όλα εκείνα που ήθελα χρόνια τώρα τα παιδιά να μας πουν αλλά δεν τα αφήσαμε. Δεν τα ακούσαμε. Δεν θελήσαμε να βρούμε χρόνο ώστε να τους τον προσφέρουμε. Μάθαμε περισσότερο να μιλάμε και λιγότερο να ακούμε.
Τους δώσαμε ένα εκ προμελέτης στημένο ραντεβού με την ιστορία της ζωής τους. Και βεβαίως σε αυτό το ραντεβού ποτέ δεν πήγαμε.Γιατί δεν πιστέψαμε στην αξία της ζωής τους.
Έτσι μέσα σε ένα υποσυνείδητο ρυθμό συνεννοηθήκαμε όλοι μεταξύ μας σε συντεταγμένη γραμμή να στείλουμε άλλους στην θέση μας. Να γεμίσουν άλλοι τα κενά που αφήσαμε εμείς στην ζωή των παιδιών μας.
Οργανώσαμε την συνάντηση και στείλαμε δασκάλους, χωροφύλακες, στρατιωτικούς, δικαστές, βουλευτές, επαγγελματίες παπάδες, τραπεζίτες, βιομηχάνους, εφοπλιστές, μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαναλάρχες, μεγαλοεργολάβους και γενικά όλους αυτούς που διαπράττουν καθημερινά πλιάτσικο στην ζωή μας, στις ψυχές μας στις υπάρξεις μας. Ένα πλιάτσικο που ποτέ κανείς δεν κατήγγειλε. Και που σαφέστατα κανείς ποτέ δεν τους τιμώρησε επί ασυλία ονείρων και ελπίδας.
Βαρέθηκαν, κουράστηκαν και απελπίστηκαν τόσα χρόνια στο περίμενε τα παιδιά, κατάλαβαν ότι το ραντεβού ήταν μια προμελετημένη καλοστημένη ψευτιά και κατέβηκαν στους δρόμους να μας συναντήσουν. Να μας βρουν. Να μας ανταμώσουν. Μόνο που είναι τόση η κώφωση μας, που χρειάστηκε να φωνάξουν και να σπάσουν πολύ και πολλά μήπως και τελικά κάποιος γυρίσει να τους κοιτάξει. Μήπως τελικά κάποιος θελήσει να τους ακούσει. Αλλά απ΄ ότι όλα δείχνουν, φαίνεται να μας έχουν εγκαταλείψει οι αισθήσεις μας, γιατί ούτε βλέπουμε, ούτε ακούμε, ούτε νιώθουμε. Το επόμενο επεισόδιο θα μας βρει με την πλάτη στο τοίχο να περιμένει το πυρ της εκδίκησης, για όλα αυτά που μπορούσαμε και δεν θελήσαμε, που αντιληφθήκαμε αλλά ανεχτήκαμε, που υποσχεθήκαμε και στο τέλος επίορκοι σταθήκαμε.
π.Λίβυος
6 σχόλια:
π.Λύβιε
πόυ να προσυπογράψω την συμφωμία μου, με την σκέχη σου?
Τραγική η κατάντια μας.
Ας ελπίσουμε πως το συνειδητοποιήσαμε οι περισσότεροι από εμάς και έχουμε λίγο χρόνο να διορθώσουμε κάτι.
Πριν είναι πολύ αργά.
Τίποτα δεν προσφέρεται σε κανέναν. Ας μη συνεχίσουμε να ρίχνουμε τα λάθη και την μιζέρια της τωρινής καθημερινότητας στις πλάτες των περασμένων γενιών. Κι εγώ ανήκω στη γενιά του πολυτεχνείου.Ξεκίνησα χωρίς καμιά υποστήριξη, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα.Συμετείχα στο πολυτεχνείο , δεν το λέω πια εξέγερση.Στα παιδιά μου το μόνο που τους λέω είναι σκεφτείτε, δημιουργείστε, διεκδικείστε.Δεν είναι που δεν ακούμε εμείς τα νέα παιδιά είναι που δεν μας ακούνε κι μας οι εξουσιαστές, είναι που είμαστε όλοι εγκλωβισμένοι, είναι που μας έκαναν να πιστέψουμε πως είμαστε ελεύθεροι, είναι που νομίζουμε πως διαλέγουμε τον τρόπο που ζούμε κι αυτά όλα δεν είναι αλήθεια. Έχουν βάλει τον καθοδηγητή τους μέσα στα σπίτια μας και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν σχεδόν σε όλα τα δωμάτια τον έχουμε . Η τηλεόραση ύπουλα και σταθερά έχει διαβρώσει κάθε υγιές κύταρο του μυαλού μας έχουμε αλωθεί, έχουμε κυριευτεί από τις άρρωστες φωνές των διαφόρων φορέων εξουσίας. Είναι θα μου πεις κανείς μάταιη κάθε αντίδραση; Όχι δεν είναι, αλλά οι παλιοί τρόποι εξέγερσης είναι πια χειρίσιμοι. Άστους θα εκτονωθούν. Χρειάζονται άλλοι τροποι. Δεν φοβούνται πια τόσο πολύ αυτούς τους τρόπους. Και για να τελειώνω . Για σκεφτείτε μια συγκέντρωση τεράστιου πλήθους ανθρώπων μπροστά στη βουλή. ¨ενα πλήθος σιωπηλό. Μέρες ολόκληρες μπροστά στη βουλή , σιωπηλό, μόνο πλακάτ με συνθήματα . Να μην κάνει καμια φασαρία. Σιωπηλό και αποφασισμένο.Αυτό το πλήθος μάλλον θα το φοβόταν.
@epikuros
Δεν μου αρέσει η απαισιοδοξία παρόλο που είμαι φύση μελαγχολική, αλλά νομίζω ότι είναι ήδη αργά αδελφέ μου.
Να είσαι καλά!
@Ανώνυμος
Σε ευχαριστούμε φίλε-η για τα αξιόλογα σχόλια που άφησες στην παρέα μας. Το Σάββατο θα γίνει κάτι παρόμοιο με αυτό που πρότεινες.
Να είσαι καλά και να περνάς να τα λέμε.
Όταν δεν διαθέτουμε χρόνο και προσοχή στα παιδιά. όταν τα λόγια των παιδιών από το ένα αυτί μας μπαίνουν και από το άλλο μας βγαίνουν, χωρίς να τα μελετάμε,χωρίς να τα αξιολογουμε ,χωρίς να τα διαβάζουμε σε βάθος,αυτό μας καθιστά ηθικούς αυτουργούς για φωτιές ,καταστροφές και λοιπούς βανδαλισμούς που ενδεχομένως παιδιά είναι οι φυσικοί αυτουργοί.
http://ligery.pblogs.gr
Δεν ξερω αν ειναι κωφωση πατερ μου. Βλεπουν τα παιδια τι τραβουν οι γονεις τους για να τα μεγαλωσουν. Καπως εχω την αισθηση πως ΚΑΙ για μας το εκαναν. Γιατι βλεπουν πως ειμαστε δεμενοι πισθαγκωνα και θυμωμενοι και εξ ισου απελπισμενοι με αυτα.
Δημοσίευση σχολίου