Pink Floyd - Another Brick in the Wall
Ο λόγος των Pink Floyd επίκαιρος και ας έχουν περάσει τόσα χρόνια. Προφητικός με διόραση στα αιτήματα της ζωής. Ήμουν μαθητής της Γ΄ Γυμνασίου. Ροκ και επανάσταση. Τα ίδια αιτήματα. Τα ίδια συνθήματα σε τοίχους, πανό και κυρίως στις καρδιές μας. Παλμός, ενθουσιασμός, πίστη στο αγώνα και την δικαίωση. Συντροφικότητα, αλληλεγγύη, ενότητα, όλα μαζί σε μάτια και χέρια που ενώναν τις γροθιές τους απέναντι στο σύστημα και την εφησυχασμένη κοινωνία. Δάκτυλα χεριών που έτρεμαν από συγκίνηση και με ρίγος σχημάτιζαν το σήμα της νίκης, την ελπίδας της αλλαγής στην ηδονής της εξέγερσης.
Τι να πείς;
Και τότε τα ίδια αιτήματα και δεν έχει αλλάξει τίποτα ακόμη.
Και τότε η ίδια αστυνομία και δεν έχει αλλάξει τίποτα ακόμη.
Και τότε οι ίδιοι πολιτικοί και πολιτική, μα τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει.
Σχολεία, παιδεία και σήμερα πάλι μέσα σε κτίρια κοτέτσια, κοντέινερ και φυλακές για ότι πιο όμορφο διαθέτει μια ανθρώπινη κοινωνία, τα παιδιά της. Είναι σημάδι και αυτό για το πόσο η νεοελληνική κοινωνία αγαπάει και σέβεται την ζωή. Το μέλλον της.
Εγω ο ίδιος φοίτησα σε Γυμνάσιο που είχε φτιαχτεί τον καιρό εκείνο για φυλακή και μετέπειτα το έκαναν σχολείο. Αίθουσες κελιά, πτέρυγες, διάδρομοι επιτήρηση στην αυλή και άλλα πολλά. Χρώματα μουντά σχεδόν καταθλιπτικά. Καθηγητές δίχως κίνητρα.. Βιβλία δίχως παιδεία, άλλα με κατευθυνόμενες ανά εποχή πληροφορίες. Ανάλογα με το τι ήθελε να πετύχει η κρατική ιδεολογία. Φροντιστήρια, δίδακτρα και όλα τα άλλα που και σήμερα συνθέτουν την όψη της «δημόσιας» παιδείας μας.
Δε ξέρω άλλα τι μπορείς να περιμένεις από αυτό το μόρφωμα που ονομάζεται νεοελληνική πραγματικότητα. Μας αύξησαν με τέτοιο τρόπο τις ανάγκες και εμείς έξω από κάθε μορφή άσκησης και αντίστασης αμέσως τσιμπήσαμε ώστε αναγκαζόμαστε τώρα να κάνουμε 10 δουλειές για να τα φέρουμε ίσα.
Αφήνουμε τα παιδιά μας, σε κρατικά ιδρύματα, τα οποία δε τα παιδαγωγούν αλλά απλά τα απασχολούν με μόνο ανταγωνιστή τo χρόνο που μετράει μεροκάματα. Βρεφονηπιακοί και παιδικοί σταθμοί, νηπιαγωγεία, προσπαθούν να αναπληρώσουν την Μάνα που λείπει, είτε για να βγάλει το μεροκάματο είτε για να «ηρεμεί» κάνοντας γιόγκα στα τηλεφαγεία των πρωινάδικων ή στα μαγαζιά της καταναλωτικής μαστούρας. Ναι αλλά η φύση έφτιαξε Μάνα και όχι παραμάνα και μάλιστα κρατική.
Αργότερα αναγκαστικά θα τα μεταφέρουμε σε σχολεία. Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια, Πανεπιστήμια. Δηλαδή σε περισσότερη καταναγκαστική εργασία. Σε περισσότερη δουλεία, σε μεγαλύτερη καταστροφή των πιο όμορφων χρόνων του ανθρώπου. Φροντιστήρια, ελληνικών, αγγλικών, μουσικής, πληροφορικής, χορού κ.α δημιουργούν αδιέξοδα στην ψυχή των παιδιών που πλέον δεν έχουν χρόνο να ανασάνουν, να σκεφτούν, να ονειρευτούν να ζήσουν το τώρα της παιδικότητας, της νιότης τους. Να πουν μια καλημέρα και μια καληνύχτα και να έχουν την αίσθηση ότι είναι μέρα είναι νύχτα. Ότι υπάρχουν και ζουν, όχι σαν χρηστικά εργαλεία ενός συστήματος και μια μηχανής. Ενός στόχου και ενός προγραμματισμού που θέλει το άνθρωπο σήμερα με κάποιες α’ προδιαγραφές και αύριο με κάποιες ΄β αναλόγως το ποιοι κατευθύνουν τις ζωές μας.
Η βία που επιθέσαμε μέσα στις ψυχές τους ήρθε σαν αντίδωρο στα μούτρα μας, στο πολιτισμό του μηδενός, της θλίψης, και της μελαγχολίας που τους παραδώσαμε, με μοναδικό όνειρο την ζωή που υπάρχει μονάχα για να καταναλώνει. Όταν μια πόλη δεν είναι όμορφη για να ζήσουμε, γίνεται όμορφη όταν την κάψουμε. Και όταν ένα σχολείο δεν είναι φωτεινό στην καθημερινότητα του παιδιού, αποκτάει λάμψη μονάχα μέσα στην φωτιά. Αν αυτά τα συνθήματα στους τοίχους ξεχείλισμα του μηδενός μέσα από τις καρδιές των παιδιών μας , δεν θελήσουμε να τα καταλάβουμε νομίζω ότι το σήμερα μας αιφνιδίασε και το αύριο μας έχει ήδη ξεπεράσει.
π. Λίβυος
13 σχόλια:
Και να σκεφτεί κανείς πως μέσα στην πορεία όλων αυτών των χρόνων το μόνο μέλημά μας ήταν να προσφέρουμε ζωή με νόημα, ποιότητα, ΖΩΗ,όχι απλά επιβίωση στα παιδιά μας. Τι μας διέφυγε; Τι μας διαφεύγει..Έχω κουρστεί τόσο πολύ απ' αυτή την πτωτική πορεία του ανθρωπινου είδους που ώρες-ώρες τείνω να πιστέψω πως. Έτσι είμαστε,φτωχό γένος ...Κάποιοι εξουσιάζουν ..οι άλλοι υποκύπτουν ,υπακούουν, Για μερικούς υπάρχει η ανταρσία της νεότητάς τους που έτσιπου εξελισσονται με κάνει να πιστεύω πως ήταν βιολογικό φιανόμενο..Με παρηγορεί η ανταρσία των μεσηλίκων...και η πρόταση : κάντε κήπους στις ταράστες. Αυτή την άνοιξη θα περπατώ στη μητρόπολη
και θα κοιτάζω ψηλά.Θα έχω την ελπίδα μήπως δω ανθισμένες κερασιές και ίσωςτη βεβαιότητα ότι θα καταλήξω στο νοσοκομείο με σπασμένο πόδι. Αχ αδιέξοδα όλα...Ακόμα και το να περπατάς με ψηλά το κεφάλι. (Έτσι να αστειευτούμε λίγο..)
Αθηνά
Ως παιδιά δικαιούμασταν να κατηγορούμε τις εξουσίες.
Ως 30-άρηδες όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Γιατί "εξουσία" αρχίζουμε να γινόμαστε εμείς. Εσύ ως ποιμένας, εγώ ως εκπαιδευτικός, ο άλλος ως κάτι άλλο, ανάλογα με το πόστο του.
Αν τα "δάκτυλα χεριών που έτρεμαν από συγκίνηση και με ρίγος σχημάτιζαν το σήμα της νίκης, την ελπίδας της αλλαγής στην ηδονής της εξέγερσης", έχουν τώρα (εν μέρει, έστω) την εξουσία μήπως φταίνε κι αυτά;
Ποιοι είναι αυτοί οι κακοί, τέλος πάντων, και γιατί καταλαμβάνουν σε όλες τις εποχές τις εξουσίες; Ποιος ευθύνεται γι αυτό;
Και τα παιδιά που δικαίως διαμαρτύρονται τώρα, θα εξασφαλίσουν άραγε την καλύτερη κοινωνία που ονειρεύονται όταν έρθει η σειρά τους να εξουσιάσουν;
Πάτερ Λίβυος τα αιτήματα παραμένουν παγκόσμια ίδια.
Η εξουσία αυθαιρετεί και δολοφονεί μην ξεχνάμε την δολοφονία του Καλτέζα, παλαιότερα τον Λαμπράκη, τον Che και άλλους πολλούς που χτυπήθηκαν για τις ιδέες τους.
Το να υποστηρίζεις την ιδεά σου δεν είναι κακό ακόμα και αν είναι ακραίο.
Το είχε πει και ο Βολταίρος
Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες
Οπότε καταλάβουμε ότι οποιοσδήποτε πολίτης έχει ίσα δικαιώματα, τότε ίσως όλα να αλλάξουν.
Τσέκαρε σε παρακαλώ την τελευταία μου ανάρτηση
http://topaiditisplateias.blogspot.com/2008/12/blog-post_19.html
Χρειάζεται υπομονή και επιμονή για τους κοινωνικπυς αγώνες να γίνουν μακριά απο κόμματα και να είναι όσο πιο μπορεί αυθόρμητες και αδογμάτιστες.
Όπως αρμόζει σε μια γνήσια Επανάσταση όπως έλεγε και ο Προυντόν.
@Αθηνά
Ομορφα τα σχόλια σου. Με προβληματισμό και αγάπη.
Πιστεύω πως στην ζωή δεν υπαρχει άσπρο μαύρο, ουτε το απόλυτο καλό ή κακό. Ετσι τα πράγματα ειναι απογοητευτικά, αλλα έχουν μέσα τους και μια ελπίδα.
Οσο για τους κήπους και εγώ μέσα. Ξέρει υπάρχουν και κάτι ομάδες Ακτιβιστών Κηπουρών, που ήρθε σαν κίνημα πλέον και στην Ελλάδα που τα βράδια φυτεύουν λουλούδια και δέντρα σε παραμελημένους δημόσιους χώρους.
Άντε να ενταχθούμε όλοι..........
Την Καλημέρα μου!!!
@Δημήτρης
Σίγουρα καλέ μου φίλε μεγαλώνοντας και μπαίνοντας όλο και πιο βαθιά μεσα στην ζωή και το σύστημα που μας περιβάλει, παίρνουμε και εμείς δανεικά απο την εξουσία. Το εάν γινόμαστε ή όχι θελει μεγάλη κουβέντα.
Ωστόσο πρέπει να ξέρουμε οτι ζώντας μεσα σε μια φιλελεύθερη οικονομικά κοινωνία ή καπιταλιστική δεν μπορείς να είσαι 100% Αναρχικός, Κουμουνιστής ακόμη αν θες και Χριστιανός. Αφου ολες οι δομές, απο τα τσιγάρα, την εφημερίδα, το αυτοκίνητο, το τηλέφωνο, το φαι και και και ανήκουν μεσα σε μια διαφορετική οικονομική και πολιτική λογική.
Όμως με τον τρόπο και το ήθος του ο καθένας μπορεί εν μέρει, και το τονίζω αυτό να κάνει κάποιες ποιοτικές επιλογές στην ζωή του και στην καταναλωτική παρουσία του.
Μακάρι να είχαμε μια κοινοκτημοσύνη, ή μια Χριστιανική Κομμούνα και να είμαστε όλοι σε κοινό βίο.
Τέλος σαφέστατα σύμφωνα με τα παραπάνω όλοι παίζουμε στο παιγνίδι της εξουσίας αφού ζούμε σε μια ταξική κοινωνία. Αλλά δεν δέχομαι ότι όλη έχουμε την ίδια ευθύνη. Δεν είναι ίδια όλες οι μορφές εξουσίας.
Πάντως στο πυρήνα της σκέψης σου με βρίσκεις συμφωνώ. Όμως είναι πίστεψε με σημαντικό μέσα σε αυτο το παζάρι των συνειδήσεων να βρίσκει Ανθρώπους ευαίσθητους και κοινωνικά άγρυπνους και ας μην είναι ο Τσε. Είναι όμως και αυτό τόσο σπάνιο στις μέρες μας.
Την αγάπη μου.
@Το παιδί της πλατείας
'''Χρειάζεται υπομονή και επιμονή για τους κοινωνικούς αγώνες να γίνουν μακριά απο κόμματα και να είναι όσο πιο μπορεί αυθόρμητες και αδογμάτιστες.''''
Συμφωνώ αδελφέ μου απόλυτα. Ας σπείρουμε εμείς και ας θερίσουν άλλοι τον καρπό και ας είναι και ελάχιστος....
Τα λέμε φίλε.....
μετανεωρερικοι άνθρωποι που ζούμε σε μια ρευστή εποχή. Μίλάμε για στηριγματα;
Θεωρώ λάθος να ανασχηματιζουμε κάποιες δικές μας παραστάσεις στα σημερινά δεδομένα. Πάντως αν δε βρίσκεσαι στο συγκεκριμένο γεγονός (ειτε συναισθηματικά είτε πραγματικά) δε μπορεις να το φέρεις μπροστά σου ,σε προλαβαίνει το επομενο.
"μεγαλώνοντας και μπαίνοντας όλο και πιο βαθιά μεσα στην ζωή και το σύστημα που μας περιβάλει, παίρνουμε και εμείς δανεικά απο την εξουσία. Το εάν γινόμαστε ή όχι θελει μεγάλη κουβέντα."
Ενδιαφέρον... Αλλά τι εννοείς με τη λέξη εξουσία; Γιατί εγώ την ορίζω ευρύτερα. Π.χ. ως δάσκαλος σε μια τάξη, θέλω-δε θέλω, ασκώ κάποιας μορφής εξουσία. Εσύ ως φυσικός και πνευματικός πατέρας το ίδιο κάνεις.
Αλλά μάλλον κάτι άλλο εννοείς...
Αυτοκριτική π.Λίβυε. Να κάνουμε μια γενναία αυτοκριτική οι μεγαλύτεροι και να δώσουμε στα παιδιά την ελπίδα που καταβροχθίσαμε με την ίδια ευκολία που το κάνουμε για κάθε υλικό αγαθό και απόλαυση.
Π. Λίβυε, πές μας περισσότερα για τους ακτιβιστές κηπουρούς.Το θεωρώ τόσο ενδιαφέρον ..
Αθηνά
@ocean soul
Την Καλησπέρα μου.
@Δημήτρης
Εννοώ και αυτό που άναφέρεις και εσύ ως εξουσία αλλά και μια διαφορετική παράσταση που έχει να κάνει με μια κρατική και γενικά ''ἑξουσία"' επι των ανθρώπων που σκοπό έχει την υποδούλωση.
Η δική σου ''εξουσία'' και η δική μου, εαν την λειτουργήσουμε σωστά μπορεί να ελευθερώσει ανθρώπους.
π.χ δηλαδή εάν εγώ απαλύνω τον πόνο, ή ακόμη περισσότερο εάν λευτερώνω τους ανθρώπους απο την αντίληψη ενός Θεού Μπάτσου τότε η εξουσία γίνεται διακονία.
Ενώ μια κρατική εξουσία, μια εξουσία δικαστή, ή καταστολής, εξ ορισμού είναι αντίθετη στην ανθρώπινη ελευθερία.
π.χ λέμε για τα ΜΑΤ-ΜΕΑ οτι δεν ειναι όλοι έτσι και υπάρχουν εξαιρέσεις κ.ο.κ ναι αλλα η ιδεολογία, η αντίληψη αυτών των σωμάτων είναι η καταστολή. Είναι η βίας της εξουσίας επί των ανθρώπων.
Τέλος, όλες οι ανθρώπινες ενέργειες και πράξης έχουν μια ποιότητα. Δηλαδή δεν έχεις την ίδια ευθύνη και εξουσία εσύ που θα διδάξεις ένα μάθημα, με εκείνους οι οποίοι διαμορφώνουν ανά εποχή την κρατική ιδεολογία μέσα από την παιδεία.
Την αγάπη μου.....
@pandora
Εχεις απόλυτο δίκιο. Μας χρειάζεται αυτοκριτική.
Την καλησπέρα μου!!!
@Αθηνά
Αγαπητοί μου Αθηνά, εδώ για μια πρόχειρη ενημέρωση και κάποια μέρα θα κάνουμε και ένα ποστ στο blog
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=58582
Αισιοδοξη η περιγραφη σας πατερ. Γιατι μακαρι τα παιδια μετα από τοσες οδυνηρες περιπετεις ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ να ενσωματωνοντουσαν στο συστημα αξιοπρεπως. Αλλα εδω δεν γινεται ΟΥΤΕ αυτο. Εκεινα πετάνε τα νειατα τους στην παραπαιδεια και εμεις τον χρονο μας σε ενα γραφειο ή σε ενα αυτοκινητο για να τους εξασφαλισουμε το χασιμο των νειατων τους.
Ομως οχι, ας μην φορτωνουμε τον ευατο μας με παραπανω ενοχες που δεν μας ανηκουν. Καποιοι εφτιαξαν αυτο το συστημα αλλα το οτι φυτοζωουμε μεσα σε αυτο δεν μας κανει ουτε δημιουργους του ουτε συνενοχους. Πιστευω πως ειναι λαθος να μετατιθενται οι ευθυνες στους ανθρωπους αναλογα με την ηλικια τους. Καποιοι ειναι μερος του συστηματος από μαθητες (ακομα και εαν διαμαρτυρονται) και καποιοι αλλοι, ενηλικες προσπαθουν να κρατησουν τον εαυτο τους εξ απο το συστημα ακομα και πληρωνοντας διαφορα τιμηματα.
Συγχωρεστε με, αυτη την γενικευση νεοι = επαναστατες και ενηλικες = συμβιβασμενοι, δεν τη βρισκω σωστη. Γιατι θυμαμαι πολυ καλα την αντιδραση καποιων μαθητων που κατα τα αλλα πρωτοστατουν σε σχολικες διαμαρτυριες στο σχολειο των παιδιων μου τι ομορφα διοργανωσαν (σύμφωνα με το αποφασίζομεν και διατασσομεν) "σχολικη εκδηλωση" στο σκυλάδικο του Πάνου Κιάμου ώστε να βγάλουν την πρώτη τους μιζα στα 17 τους και πως κάποια άλλη φορα αντεδρασαν όταν απαίτησα από τον Λυκειαρχη -τσιρακι του Στυλιανιδη- το προγραμμα της σχολικης εκρδομης της Β Λυκειου ΠΡΙΝ δώσω την συγκαταθεσή μου ως γονεας, ώστε να γνωριζω επακριβως και κατα πόσο στο προγραμμα αυτο θα συμπεριληφθει σκυλοξενυχτι μεχρι τις 3 το πρωί σε παρακμασμενη επαρχιακη βλαχοντισκοτεκ (ωστε οι διοφργανωτες να τα πιασουν και από εκει) και αν ο οδηγος του λεωφορειου θα μεταφερει παιδια έχοντας ο ιδιος κοιμηθει μονο 4-5 ώρες.
Εκει να δειτε πως η συντηρηση και νεανικη "προοδος" ταυτιστηκαν.
@Theoprovlitos
Συμφωνώ μαζί σου φίλε μου. Πραγματικά δίνεις και μια άλλη διάσταση στο όλο θέμα.
Ωστόσο νομίζω-μπορεί να κάνω και λάθος-ότι δεν μπορεί να έχει τις ίδιες ευθύνες ένα παιδί με έναν ενήλικα. Διότι το παιδί είναι παράγωγο του ενηλίκου και όχι το αντίθετο. Δηλαδή κάποιος του έμαθε να αρπάζει την μίζα, και του την ανέδειξε σε αξία.
Αλλά στην γενικότερη προβληματική σου ειμαι σύμφωνος.
Την αγάπη μου!!!
Δημοσίευση σχολίου