17 Ιαν 2009

ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΗ ΓΗ...


Γράφτηκε απο Νίκο Δήμου και δημοσιεύθηκε στην εφημ. ΒΗΜΑ, το 1985 εξ αφορμής της δολοφονικής εκτελέσεως του 15χρονου Καλτεζά και της εξεγέρσεως που επακολούθησε.


Όλοι είχαμε ακούσει, πως η βία φέρνει, βία — αλλά αυτές τις μέρες το ζήσαμε. Καταλάβαμε πως μπορεί ένας πυροβολισμός να φέρει μιαν εξέγερση.


Παράξενοι οι δρόμοι, της βίας. Από τους αλλοτριωμένους στους ελεύθερους. Από την εξουσία προς την αντιεξουσία. Γι' αυτό μια επανάσταση δεν είναι δράση. Είναι αντίδραση.

Και οι εφημερίδες — σκέτη ναυτία: "ΣΚΟΤΩΣΑΝ 15ΑΧΡΟΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ". Τι πλεονασμός! Κάθε δεκαπεντάχρονος είναι αναρχικός (αλίμονο αν δεν είναι!). Αυθόρμητη, καθαρή φύση.

Αλλά και κανένας δεκαπεντάχρονος δεν είναι συνειδητός και υπεύθυνος οπαδός του Μπλανκί η του Μπακούνιν. Ένα παιδί! Καθαρή φύση...

"Όμως η βία δεν ξεχωρίζει ποιότητες. Σκοτώνει. Έρχεται από το μηδέν και θέλει να μηδενίσει. Η βία μισεί το Είναι. Ο “νόμος και η τάξη” οδηγούν τελικά στους πιο εύτακτους, ασφαλείς και ήσυχους χώρους: τα κοιμητήρια.

Προσέξτε, προσέξτε καλά τους αναρχικούς. Είναι, το θερμόμετρο της κοινωνίας. Όταν αγανακτούν, σημαίνει πως η “νόμιμη” βία έχει ξεπεράσει τα όρια επιφυλακής.

Βέβαια οι περισσότεροι, αναγνώστες μου, άνθρωποι σοβαροί και ευπρεπείς, δεν θα δέχονταν υποδείξεις από έναν αναρχικό. "Όμως, στο βάθος, ο αναρχικός έχει, πιο πολλά να πει από τον μικροαστό. Όσο κι αν δεν σας είναι, συμπαθής, αξίζει να τον ακούτε από καιρό σε καιρό. Γιατί δείχνει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Κάθε οργανωμένη κοινωνία προϋποθέτει —δυστυχώς— ένα ποσοστό ανελευθερίας. "Όσο μικρότερο αυτό το ποσοστό, τόσο υψηλότερο το επίπεδο της οργάνωσης. (Ως εδώ συμφωνούμε όλοι: Προτιμότερη η πιο ελεύθερη Αγγλία, από την καταπιεστική π.χ. Ουγκάντα).

Έ, λοιπόν, ο αναρχικός είναι αυτός που ζητάει να ελαχιστοποιήσει το ποσοστό ανελευθερίας. (Περισσότερο: να το μηδενίσει — ο ουτοπικός αναρχισμός!). Στην επιδίωξη του αυτή συμπίπτει και με τα πιο σοβαρά κόμματα. (Μόνον που αυτός το εννοεί). Και βλέπει την ανελευθερία, την κατάχρηση εξουσίας, εκεί που ελάχιστοι τις αντιλαμβάνονται.

Οι αναρχικοί είναι τα πιο ευαίσθητα μέλη της κοινωνίας μας. Όταν αντιδρούν έχουν πάντα κάποιο δίκιο. "Όπως οι καλλιτέχνες σηματοδοτούν το αόρατο, έτσι και οι αναρχικοί διαμαρτύρονται για μορφές βίας που εμείς (στην αλλοτρίωση μας) δεν τις βλέπουμε. Τις έχουμε συνηθίσει. Αλλά δεν παύουν να είναι αυθαίρετες και ίσως περιττές.

Π. χ., σίγουρα θεωρείτε αυτονόητη την ύπαρξη της αστυνομικής ταυτότητας. Ξέρετε πως σε άλλα κράτη είναι άγνωστη; Και πως θα το θεωρούσαν προσβολή της προσωπικότητας αν έπρεπε να αποδείξουν το ποιοι είναι; Και ξέρετε ακόμα πως, όταν πριν μερικά χρόνια η κυβέρνηση της Δυτικής Γερμανίας θέλησε να εφοδιάσει όλους τους πολίτες με αριθμημένες ηλεκτρονικές ταυτότητες, ξεσηκώθηκε τέτοιος σάλος για το “φακέλωμα” που τελικά αποσύρθηκε το νομοσχέδιο;

Εμείς όμως αποκαλούμε τη Δυτική Γερμανία “αστυνομικό κράτος” (το έχω διαβάσει συχνά!), ενώ υποδεχόμαστε με αδιαφορία ένα παρόμοιο νομοσχέδιο, που θα μας φακελώσει, όλους ενάριθμα.

Να σε τι χρειάζονται οι αναρχικοί. Αποτελούν τη ζωντανή συνείδηση της κοινωνίας μας. Υπενθυμίζουν συνεχώς, με την παρουσία και τη δράση τους, ότι ο δρόμος οφείλει να οδηγεί προς την περισσότερη ελευθερία!

—Μα προκαλούν! (Είναι μέσα στο ρόλο τους).

—Μα υπερβάλλουν ! (Μήπως η άλλη πλευρά;).

—Μα επιτίθενται! (Σχεδόν ποτέ. Είναι μόνιμα σε άμυνα. Αλλά δεν μαθαίνουμε τη δική τους άποψη !).

—Μα βάζουν βόμβες!

Προσοχή: Μίλησα για αναρχικούς — όχι για τρομοκράτες (η προβοκάτορες !). "Όποιος τους συγχέει πάσχει από νοητική μυωπία. Διότι είναι πόλοι αντίθετοι. Αυτός που ζητάει ελευθερία δεν μπορεί να χρησιμοποιεί βία — έστω και σαν μέσο. Η βία φέρνει μόνο καταπίεση — ποτέ αυτονομία.

Οι αναρχικοί βλέπουν μακριά. Το ζητούμενο είναι μια κοινωνία ελευθερίας — από την αλλοτρίωση , την ανάγκη, την καταπίεση κάθε μορφής. Η εξουσία όποια κι αν είναι, πρέπει να συρρικνωθεί στο ελάχιστο. Γιατί από τη φύση της είναι απάνθρωπη. Εξουσιάζω σημαίνει δυναστεύω. Καλή εξουσία δεν υπάρχει. Είναι ένα αναγκαίο κακό, που θα εξαφανισθεί όταν περάσουμε σε άλλες, ανώτερες μορφές οργάνωσης. (Σε χίλια χρόνια; Έστω. Αλλά αρχίζουν σήμερα!).

Προσέξτε λοιπόν καλά τους αναρχικούς. Είναι οι αλαφροίσκιωτοι, οι ποιητές της κοινωνικής δράσης. Είναι οι άνθρωποι του μέλλοντος. (Αλίμονο μας και αν δεν είναι!). Δείχνουν το δρόμο. Άτσαλα, βάρβαρα, φανατικά. Είναι νέοι, δεν έχουν καλούς τρόπους (ευτυχώς!). Κάποια μέρα όμως, γι' αυτούς θα μιλάνε τα βιβλία μας — κι όχι για τους διάφορους μεγαλοσχήμονες, κυβερνήτες, κατακτητές, εξουσιαστές

Αν συμφωνούμε για την ελευθερία — πρέπει να συμφωνήσουμε και για τους αναρχικούς. Πώς είναι όχι μόνο χρήσιμοι αλλά αναγκαίοι. Ακουστέ το μήνυμα τους: έρχεται από το μέλλον. Που το θυσιάζουν καμιά φορά, στα δεκαπέντε τους χρόνια...

24.11.1985


10 σχόλια:

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Καλημέρα...χαίρομαι για όσα παραθέτεις π.Λίβυε...θα πάθω εξάρτηση με το Blog σου...
Δεν με χαροποιεί που υπάρχει ανάγκη, όλο και μεγαλύτερη, να επαναλαμβάνουμε αυτές τις απόψεις και τους προβληματισμούς. Ανάγκη, που δεν αφήνει απ'έξω και το χώρο των πιστών...δυστυχώς.

Από το ανθολόγιο της νιότης σταχυολογώ...

"είμαστε αυτοί που οι γονείς μας έλεγαν να μην κάνουμε παρέα"...

Ανώνυμος είπε...

"Είναι οι αλαφροίσκιωτοι, οι ποιητές της κοινωνικής δράσης."
Τρομερό κείμενο. Με εντυπωσίασε.
Ευχαριστούμε που το ανάρτησες!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Big Mama
χαχαχαχαχ Την αγάπη μου!!! Και εγώ παθαίνω εξάρτηση απο την όμορφη παρουσία σας.
Την Καλημέρα μου!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@ π.χαράλαμπος

Όντως καταπληκτικό κείμενο με την ποιότητα και την υψηλή τεχνικής γραφής που έχουν τα γραπτά του Δήμου.
Εσείς να είστε καλά που υπάρχετε και ανταλλάζουμε σκέψεις και ιδέες....
Τα λέμε, την αγάπη μου!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Τα σέβη μου πατέρα Λίβυε! Όχι στο ράσο σου. Στο μυαλό και την καρδιά σου.

π. ΛίΒυος είπε...

@pandora
Σε ευχαριστώ γλυκιά μου. Να είσαι καλά. Καλημέρα!!!!

Ανώνυμος είπε...

μπαινω για πρωτη φορα στην ιστοσελιδα σου π.Λιβυε.καλο το κειμενο σου για τους αναρχικους αλλα αυτο το σχολιαστικο λιβανισμα τι το θες και το κρεμας στη σελιδα σου?οταν ενα κειμενο για την αναρχια δημιουργει τοσες εξαρτησεις τοτε ο συγγραφεας πρεπει να αναρωτηθει γιατι και για ποιους γράφει.

π. ΛίΒυος είπε...

@Ανώνυμος
Να είσαι καλά βρε φίλε για το σχόλιο σου. Βέβαια το κείμενο δεν είναι δικό μου αλλά δεν έχει σημασία.
Πάντως κατἀλαβα τι θέλεις να μου πεις.... Οκ τα λεμε

Ανώνυμος είπε...

Δεν λεω.. καλό το κείμενο για λαϊκή τέρψη. Γραμμένο από μη αριστερό, από μη αναρχικό. Αλλά ποιητή.. και με καριέρα στα ΜΜΕ. Ίσως γιαυτό να θεωρεί τους αναρχικούς ... κάτι σαν τα μπαχαρικά. Μπορεί και γιαυτό να έχει μπερδέψει την εφηβική ορμή με τις ιδεολογίες και τον αυθορμητισμό με τους αγώνες. Αλίμονό μας αν ήταν έτσι. Θα τρίζουν τα κόκκαλα των Σάκο και Βαντσέτι, τουλάχιστον! Πάντως εσύ παπά καλά κάνεις και τα βάζεις αυτά γιατι τουλάχιστον δείχνεις τη μεγαλοψυχία σου και τη διαφορετικότητά σου.

π. ΛίΒυος είπε...

@Αλλού γι΄ αλλού

Φίλε μου τιμή μου που έγραψες σε αυτό το προσωπικό χώρο.
Σαφέστατα και το κείμενο αυτό δεν είναι ούτε αναρχικό ούτε μπορεί να εκφράσει την ουσία και το είναι της αναρχικής δομής σκέψεως και δράσης.
Εαν έχει κάποια αξία είναι το από ποιο άτομο είναι γραμμένο. Το ότι γράφει με τον τρόπο που γράφει ο Δήμου- γνωστός για της νεοφιλελεύθερες ιδέες του- για την ομορφιά και την αναγκαιότητα της αναρχικής αντίληψης ζωής και πολιτείας, το γεγονός οτι αναγνωρίζει την ιδιαιτερότητα, την ποιότητα και την ευαισθησία των αναρχικών προσώπων, για μένα είναι σημαντικό.
Οχι δηλαδή ότι τον έχει ανάγκη ο χώρος, αλλά να γιατί στον χώρο των ιδεών πολλές φορές ψαρεύουμε από δω και από κει κάποια ψήγματα αλήθειας.

Και πάλι την εκτίμηση στον αγώνα σας.
Τα λέμε αδελφέ....