21 Ιαν 2009

Βίοι Ασυμβίβαστων Χριστιανών α'


Η αγία Μαρία Σκομπτσόβα


Έζησε μια επική ζωή, γεμάτη ανατροπές, προσωπικές και εθνικές τραγωδίες, αλλά και μια σημαδιακή γνωριμία με το Χριστό, στο νεκροκρέβατο της κορούλας της Νάστιας, η οποία θα καθόριζε το υπόλοιπο της ζωής της, στην απόφασή της να ζήσει ως μοναχή, όντας ακόμη νέα με μικρά παιδιά, στην προσφορά της για το συνάνθρωπο με όλη της την ψυχή και τέλος στον μαρτυρικό της θάνατο στα κρεματόρια του Ράβενσμπρουκ, για χάρη των διωκόμενων Εβραίων από τους Ναζί, στις 30 Μαρτίου του 1945, ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής του Πάσχα.
Η ζωή της πέρασε από τα λογοτεχνικά σαλόνια της Αγίας Πετρούπολης, από τη συμμετοχή της στο κίνημα των Μενσεβίκων σοσιαλιστών (της είχε δοθεί η εντολή να δολοφονήσει τον Τρότσκυ), από το πόστο της Δημάρχου της Ανάπα, στην εξορία στην Ευρώπη ως μητέρα τριών παιδιών. Με κέντρο το Παρίσι, έζησε τα πιο μεστά χρόνια της ζωής της.
Το 1932 έλαβε το μοναχικό σχήμα, το οποίο υπηρέτησε με φλεγόμενη καρδιά από αγάπη για τον συνάνθρωπό της, την εικόνα του Θεού, μια αλήθεια που είχε νιώσει ως το μεδούλι της ύπαρξής της.
Παρέδωσε την ψυχή της στον θάλαμο αερίων με μια τελευταία κίνηση αυτοθυσίας (πήρε τη θέση μιας άλλης γυναίκας), επισφραγίζοντας έτσι την αγιασμένη της ζωή με έναν ταιριαστό για εκείνην θάνατο.


21 σχόλια:

Provato είπε...

!!!!!!!!!!

π Παντελεήμων Kρούσκος είπε...

Μου θυμίζει την αυτοθυσία του ιερέα στο "Αμήν" του Κώστα Γαβρά.

Την ευχή της να έχουμε...

Ανώνυμος είπε...

Αυτοθυσία ....πόσο παράταιρα ηχεί στις μέρες μας αυτή η λέξη!!!
Καλημέρα Αδελφέ!!!

Ανώνυμος είπε...

p. Libie έχω διαβάσει πριν κάποια χρόνια το βίο της και μου έδωσε πολύ κουράγιο και ένα θετικό υπόδειγμα
Ας έχουμε τις πρεσβείες της

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την ανάρτησή σου π. Λίβυε...
Πόσα λουλούδια ανθίζουνε στο περιβολάκι Του; Θαυμάζω.
Από τα βάθη της καρδιάς μου καλησπέρα.

Ανώνυμος είπε...

Θα ήθελα πολύ να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες για την Μαρία Σκοπστόβα. Ιδιαίτερα για την "σημαδιακή γνωριμία της με τον Χριστό στο νεκροκρέβατο της κόρης της και για την εντολή να σκοτώσει τον Τρότσκυ".Συνήθως η απώλεια, ο θάνατος ενός παιδιού θυμώνει πολύ τους γονείς. Γνωρίζω ανθρώπους που είκοσι χρόνια μετά από το θάνατο του 26χρονου γιού τους ήταν ακόμα θυμωμένοι με το Θεό, αλλά γνωρίζω και άλλους που μπροστά στην αμετάκλητη αναχώρηση όλο και πιο συχνά περπατούσαν στα μονοπάτια της προσευχής και των παρηγορητικών τελετουργιών δεν ξέρω όμως αν πραγματικά τελικά πιστεύουν ή απλώς καταφεύγουν εκεί γιατί έτσι μπορούν πιο εύκολα να αντέξουν αυτό το βαρύ φορτίο. Αν υπάρχουν λοιπόν κάποια στοιχεία, κάποιες σκέψεις της Σκοπτσόβα τόσο γι' αυτό όσο και για την εντολή δολοφονίας πολύ θα ήθελα να τις διαβάσω.
Ευχαριστώ
Αθηνά

π. ΛίΒυος είπε...

@provato
Γεια σου αδελφέ μου!!!!!!

π.Παντελεημων

Αμήν Αδελφέ. Ζωντανά παραδείγματα Χριστιανικής αυτοθυσίας και ανθρωπισμού.

@π.Αντώνιος
Αν ηχεί δε λες τίποτα ή μήπως ούτε καν ηχεί ??? Καλημερα!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@manitari tou bounou
Όντως και εμένα με συγκλόνισε. Αυτές τις μέρες τον ξαναδιαβάζω και είναι καταπληκτικός............Πραγματικά ας έχουμε τις ευχές της.

@Big Mama
Να είσαι καλά. Και βέβαια ανθίζουν, ασχέτως αν οι περισσότεροι είμαστε μαραμένοι και δύσοσμοι(για μένα μιλάω).

π. ΛίΒυος είπε...

@Αθηνα
Θα προσπαθήσω μόλις βρω χρόνο να ανεβἀσω κάτι.Αλλιώς θα σου στείλω email με πληροφορίες

Την αγάπη μου!!!

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
π. Λίβυος
Πολλοί είμαστε μαραμένοι και δύσοσμοι... μηδέ της αφεντομουτσουνάρας μου εξαιρουμένης...Το γιατί δε μας πήρε με τις πέτρες ακόμη, Εκείνος μόνο το ξέρει.
Να είσαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

Π.Λίβυε και big mama διακρίνω μια ταπεινοφροσύνη όχι και τόσο ευχάριστη.Σαν να μου φαίνεται πως δεν ταιριαζει με το πνεύμα της σελίδας και των άρθρων και θέσεων που εκφράζονται κατα καιρούς. Καλό θα είναι η ταπεινότητά μας να έχει άλλα χρώματα πια όχι εκείνα τα παλιά . Με συγχωρείτε για την παρέμβαση αλλά σας θεωρώ πνεύματα πιο καθαρά και "περήφανα"

Ανώνυμος είπε...

Το τελευταίο ανώνυμο περί "περήφανων " πνευμάτων κ.τ.λ. ανήκει σε μένα .Ξέχασα να βάλω το όνομά μου.
Αθηνά
Με αγάπη
Να μη νομιστεί ότι κρυβομαι

π. ΛίΒυος είπε...

@Ανώνυμος
Φίλε ή Φίλη, το να γνωρίζει την πραγματικότητα σου δεν είναι πράξη μη ευχάριστη ή απελπιστική ή μακρά την ριζοσπαστικής κατανόησης της ζωής.
Για να μην αρχίσω να αναφέρω λόγια αγίων και πεις ότι παπαδίζω, θα σου θυμίσω τους στίχους του Νικόλα Ασιμου που έλεγε:θελήσαμε να αλλάξουμε το κράτος αλλά κρατήσαμε τους ίδιους εαυτούς μας. Μέσα στο γλοιώδες περιτύλιγμα τους......''
Η επανάσταση εάν δεν είναι πρώτα εσωτερική υπόθεση δεν μπορεί και δεν έχει καμία αξία για το σύνολο. Από το ατομικό, πάμε στο συλλογικό και μετά στο Παγκόσμιο.
Και σαφέστατα ξεκινάμε με την εσώτερη γνωριμία του Είναι μας......

Αυτά φίλε και τα ξαναλέμε!!!!!

Διαβάτης είπε...

Με συγκλόνησε ο τρόπος που έφυγε , πατέρα Λίβυε ...

Σίγουρα έγινε ένα ευωδιαστό λουλούδι στο περιβόλι Του .

Μακάρι , να αξιωθούμε να την δούμε από μακρυά ...

Σας ευχαριστούμε που μας το καταθέσατε ...

Σας χαιρετώ από τη μεγαλόνησο ,

Αργυρούλα ( Διαβάτης )

Ανώνυμος είπε...

..Και η εσώτερη γνωριμία του είναι μας , είναι απαραίτητα " στο γλοιώδες περιτύλιγμα μας"; Και ποιός λέει ότι δεν ξεκινάνε τα παντα από την εσωτερική μας επανάσταση..Και η εσωτερική μας επανάσταση ποιό στόχο έχει αν όχι να μας κάνει ευγενικούς και κυρίως περήφανους και με περηφάνεια και δύναμη να λεγόμαστε άνθρωποι .Και μου φαίνεται πως αν φτάσουμε να αγαπήσουμε πραγματικά τον εαυτό μας γιατί αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα, δεν αγαπάμε παραγματικά τον εαυτό μας, τότε υπάρχουν πολλές ελπίδες πολλά πράγματα να αλλάξουν.Γιατί αγαπάω τον εαυτό μου σημαίνει σέβομαι τον εαυτό μου, επιδιώκω με κάθε τρόπο να τον βελτιώνω και τελικά φτάνω να τον εκτιμώ κι όταν αυτό το καταφέρω είμαι σε θέση να είμαι πηγή χαράς και αγάπης και για τους άλλους
Η περιττή ταπεινοφροσύνη για μένα κάνει κακό και πιστεύω πως οι άγιοι, χωρίς να το γνωρίζω από διαβάσματα, ήταν ως σκεύη του θεού ωραίοι, δυνατοί γεμάτοι απ' αυτήν την αλλιώτικη δύναμη που θέλει ο θεός και όχι ταπεινοί με το φορτίο που κουβαλάει αυτή η λέξη ένα φορτίο φτιαγμένο από τη μικρότητα και την στενοκαρδία των ανθρώπων
Με εκτίμηση
Αθηνά

π. ΛίΒυος είπε...

@Διαβάτης
Την αγάπη μου. Να είσαι καλα και χαιρετίσματα σε όλους!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Αθηνά
Το ότι ανακαλύπτω ότι μέσα μου υπάρχει ζόφος και Άδης για να φτάσω να είμαι πραγματικά άνθρωπος, δε σημαίνει ότι μισό τον εαυτό μου.
Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Μπορώ να αγαπάω τον φονιά χωρίς να δέχομαι τον φόνο του.
Επίσης το οτι αγαπάμε τον ευατό μας όπως ειναι δεν σημαίνει οτι τον αμνηστεύουμε αλλα οτι τον αποδεχώμαστε με τα καλα και κακά του και προσπαθουμε για το καλύτερο.

Με αγάπη .....

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Αθηνά
Αφού είσαι η Αθηνά, να απαντήσω...παρά το ότι κουτουλάω...δεν κοιμήθηκα ψες.
Αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν είναι η εντολή Αθηνά μου. Έχει προϋπόθεση της την αγάπη στον εαυτό μας...Αν λοιπόν εγώ νοιώθω ότι κουβαλάω κάτι σαθρό εντός μου, πού το κέρδος και η αγάπη αν δεν το βλέπω και δεν το παραδέχομαι; Σα να έχω καρκίνο και να πιστεύω ότι έχω παρανυχίδα...πόσο άσκοπος στρουθοκαμηλισμός. Μη σε φοβίζουν οι λέξεις...όλες αυτές τις εφευρίσκουμε, στην ψευτοταπείνωσή μας, για να μην πούμε τη λέξη που μας πονάει...εγωισμός.
Εξ άλλου, για να μετρήσουμε το σκοτάδι, το συγκρίνουμε με το φως...γι αυτό το βλέπουμε μαύρο. Όσο πιο πολύ κοιτάμε το φως, τόσο πιο μαύρο.
Καλά κάνεις και μου τα λες...να μαζευτώ με τα δήθεν ταπεινά. Έχεις δίκιο για το περήφανη, βγαίνει από τους πόρους μου και φαίνεται.
Σε φιλώ

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

@
Αθηνά

Τώρα είδα το δεύτερό σου σχόλιο...απαντάω από το mail και τα βλέπω ένα ένα...
Έχεις απόλυτο δίκιο. Συγχώρεσε την προηγούμενη αναφορά μου στην αγάπη, δεν είχα δει ότι είχες γράψει κι εσύ αυτά που ήθελα να πω...
Νυσταγμένα φιλιά σε όλους και...Αθηνά σ'ευχαριστώ.

ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ είπε...

Πόσο εύκολο είναι να βρούμε το βίο της; Υπάρχει στα χριστιανικά βιβλιοπωλεια;

Ανώνυμος είπε...

ουφφφφφφφφ