26 Φεβ 2009

Ψάχνοντας την Άνοιξη μέσα μου.......

Πολλές φορές στα πρώτα βήματα της άνοιξης έβλεπα αμυγδαλιές να προσπερνούν την ώρα και τον χρόνο, προσπαθώντας να υπερβούν την φύση και τους νόμους της. Να σπάσουν τα δεσμά και να λευτερωθούν. Ν΄ανθίσουν προτού την ώρα τους ή μάλλον κόντρα στην ώρα, τον καιρό, το προκαθορισμένο σύνορο του τώρα και του μετά, του σήμερα του αύριο.

Τις θαύμαζα!!! Όπως τους αγίους και τους ήρωες ή τους επαναστάτες. Όλους εκείνους που κατάφεραν να ξεπεράσουν το συνηθισμένο, το προφανές, το βέβαιο, το ασφαλές. Δε γνώριζα όμως, ότι στον πρώτο ανθό, στην πρώτη γιόμιση του οργασμού, πάνω στην γιορτή και το εκστατικό ηδονικό πανηγύρι, την ώρα που το κέφι γίνεται ανάσταση, και η χαρά πάσχα της συμβατικότητας, μπορεί να νοιώσεις την παγωμάρα της πρώτης σταγόνας. Το νέκρωμα του πρώτου φυσήματος γεμάτο κρύο, βοριά, απειλή των ορίων. Να αντικρίσεις το γκρίζο, το μαύρο του ουρανού που σου υπόσχεται θάνατο.

Πριν από λίγο τίποτα δεν προμήνυε τον ερχομό του. Μια απότομη αλλαγή του καιρού των συμπαντικών ρυθμών φέρει την ματαίωση. Τον πόνο και την οδύνη απέναντι στην λαχτάρα της ζωής, μα πιο πολύ απέναντι στην δίψα για ελευθερία.

Μέχρι σήμερα η πορεία της ζωής μου μοιάζει σε αρκετά σημεία με την βιαστική Μυγδαλιά. Έζησα και βίωσα πολλά μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα. Έπαιξα και ευχαριστήθηκα. Ταυτοχρόνως όμως, πληγώθηκα υπερβολικά και τσακίστηκα. Έσκισα το ύφασμα της ψυχής μου όπως μου είπε κάποτε ένας Εξαρχειώτης Γέροντας.

Μπορώ νομίζω πλέον να διακρίνω και να ομολογήσω ότι "βίασα" και " ασέλγησα" πάνω στον εαυτό μου. Τον εξάντλησα γρήγορα και υπερβολικά. Αργότερα τον δέσμευσα απέναντι στην πραγματική διάσταση και μοναδικότητα της φύσης του. Προσπάθησα να παραστήσω κάτι που δεν ήμουνα. Να υποδυθώ ρόλους που δε μου ανήκαν. Και η φύση εκδικείται! Είναι αλήθεια. Εάν δεν σεβαστείς τους κανόνες του εσώτατου παιγνιδιού που λαμβάνει χώρα στο βαθύτερο σημείο της γης δηλαδή την καρδιά του ανθρώπου, την πάτησες.

π.Λίβυος (Συνεχίζεται……)

30 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αυτό που χάνεις σε ευτυχία το κερδίζεις σε γνώση, το ζητούμενο βέβαια είναι να μπορείς να την αξιοποιήσεις......

Katerina είπε...

πιστεψτε με σε αυτήν την ηλικία ολοι κάνουμε στροφή, ωριμάζουμε.

roadartist είπε...

Όλοι ψαχνόμαστε γενικώς.. πέφτουμε για να ξανασηκωθούμε..

Άστρια είπε...

Υπέροχα τα άνθη της αμυγδαλιάς, αγαπημένα για την τόλμη και το πείσμα τους χαμόγελα μέσ'το χειμώνα. Περιμένουμε τη συνέχεια..

Ανώνυμος είπε...

Κάποτε έρχεται μια στιγμή που οφείλεις να παραδεχτείς τα γνωρίσματά σου. Να αναγνωρίσεις αυτό που πραγματικά είσαι και όχιμόνο να το αναγνωρίσεις αλλά να σκύψεις με τρυφερότητα πάνω του και να τον αγαπήσεις τον εαυτό σου.Πολλές φορές θα νιώσεις μια πίκρα γιατί άλλα πεθύμησες στη ζωή σου, άλλα πίστευες πως είσαι ικανός να πετύχεις και ο απολογισμός είναι φτωχός. Πολλές φορές φόρτωσες τον εαυτό σου με φορτία και στόχους που δεν ξεκινούσαν από μέσα σου αλλά από την επίδραση του περιβάλλοντος ακόμα κι απ' αυτά που περίμεναν οι άλλοι από σένα .Και η πορεία δύσκολη και το αίσθημα του ανικανοποίητου πιστός συνοδοιπόρος. Άν φτάσεις όμως να αποδεχτείς τον εαυτό σου, τα γνωρίσματά του τότε η πορεία θα γίνει πιο αληθινή, όχι χωρίς πόνους και απογοητεύσεις αλλά θα μπορείς να λες .Αυτό είμαι παιδιά, αυτό μπορώ να κάνω .Χωρίς αυτή η αποδοχή να σταματάει την ανοδική πορεία.

Δημήτρης είπε...

Σ' ευχαριστώ για το μοίρασμα. Νιώθω πολύ κοντά σε όσα γράφεις και είναι τρομερά παρήγορο να νιώθει κανείς ότι δεν είναι μόνος σε αυτό το ταξίδι, ότι έχει δικαίωμα να κάνει λάθη, ότι πολλές φορές η ομορφιά γεννάται μέσα από την ανεπάρκειά μας.
Τα λόγια σου είναι ψυχοθεραπευτικά και για μένα...

Ανώνυμος είπε...

Ένας Αγιορείτης γέροντας είπε ότι στον τάφο μας θα γράψουμε ότι ευγνωμονούμε τους "εχθρούς" μας, αυτούς που μας πλήγωσαν.
Κι ο Νίκος Πεντζίκης, όταν έμαθε ότι ονομάτισαν ένα δρόμο της Καλαμαριάς με το όνομα ενός κριτικού που είχε χαρακτηρίσει σχιζοφρενή τον συγγραφέα, πήγε να "προσκυνήσει" αυτόν τον δρόμο, για να τιμήσει αυτόν που τον κατάλαβε πραγματικά.
Γιατί τα πληγώματα, όσο οδυνηρά και άδικα πολλές φορές κι αν είναι, μας βοηθούν να καταλάβουμε την αδυναμία και την αθλιότητά μας. Και να ξεκινήσουμε και πάλι διαφορετικά τη ζωή μας, πιο ταπεινοί και προσεκτικοί.

Σ' ευχαριστώ, π. Λίβυε, που μας κάνεις κοινωνούς των βαθιά ανθρώπινων σκέψεων και βιωμάτων σου.

Ανώνυμος είπε...

Σε παλαιότερες εποχές, όταν τα ενδύματα των ανθρώπων υπέκυπταν στον νόμο της φθοράς που ο χρόνος επιφέρει, δεν τα πετούσαν. Τα μπάλωναν και συνέχιζαν να τα φοράνε. Οι γιαγιάδες μου λένε πως έβαζαν στα παιδικά ενδύματα πολύχρωμα μπαλώματα και έτσι τα παιδιά χαιρόντουσαν ωσάν να επρόκειτο για διακοσμημένο καινούριο ρούχο.
Το σκίσαμε το ύφασμα της ύπαρξης μας, γιατί το τραβήξαμε απότομα. Ας το μπαλώσουμε αδελφέ και ας προχωρήσουμε. Οι ζημιές απλά επιδιορθώνονται στο ποσοστό του εφικτού. Και ξέρεις αν προσπαθήσουμε να βάλλουμε και πολύχρωμα μπαλώματα, μπορεί να το χαρούμε σαν καινούριο ξεκίνημα, έστω και πάνω σε παλαιό καμβά!!!
Δεν σε καταλαβαίνω απλώς, ζω αυτά που λες!!!

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα βιαστώ κι εγώ σαν αμυγδαλιά να βγάλω συμπεράσματα για το τι ήταν αυτό που σε οδήγησε σ΄αυτόν τον παραλληλισμό-απολογισμό πατέρα Λίβυε. Θα περιμένω την συνέχεια με υπομονή.
Προς το παρόν την καλημέρα και την αγάπη μου.

katerina είπε...

Δεχτείτε τη σιωπη μου...μια τετοια ''εξομολόγηση''μόνο να την ακούσω και να την νοιώσω προσπαθώ.
Καλή δύναμη π.Λίβυε!!

π. ΛίΒυος είπε...

@ηλιογράφος
Συγκλονιστική αλήθεια αυτη φίλε μου. Και με απέραντο κόστος.

Τα λεμε.......

π. ΛίΒυος είπε...

@ocean soul
Σε ποια ηλικία γίνεται αυτό ακριβώς. Που γίνεται η στροφή και που ωριμάζουμε.
Δε ξέρω..... Δυσκολεύομαι να ωριμάσω και να κανω στροφή.......

Την Καλησπερα μου!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@roadartist
Αυτό είναι μια αλήθεια που έχει και χριστιανική αν θέλεις διάσταση. Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς.
Στην ζωή είναι πάντα όμως έτσι?

Την αγάπη μου!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Άστρια
Την Καλησπέρα μου και την αγάπη μου για την ευαισθησία σου.


@Αθηνά
Για ακόμη μια φορά σε ακούω με θαυμασμό και υποκλίνομαι....
Τα λέμε πάντα με αγάπη !!!!!!


@Δημήτρης
Σε ευχαριστώ ρε φίλε, το ξέρω οτι με νιώθεις και μπορείς να διαβάζει πίσω από τις λέξεις μου!!
Φιλιά!!

π. ΛίΒυος είπε...

@thiv
Περιγράφεις μια αλήθεια. Οτι αυτο που μας κάνει σοφους και ουσιαστικούς, σχεδόν παντα ειναι ο πόνος, ο Σταυρός όπως λεμε οι Χριστιανοί.

Σε ευχαριστώ που γράφεις!!!!!!


@π. Χαράλαμπος
Αδελφέ μου πολύ όμορφο το παράδειγμα που έδωσες. Χαριτωμένο και δυνατό υπαρξιακά.
Το ξέρω οτι με νιώθεις και οτι πάσχεις ομοιοπαθητικά. Γνωριζόμαστε και καταλαβαινόμαστε χωρίς φωνήεντα και σύμφωνα.

Την απεριόριστη αγάπη μου και την παρουσία σου που τόσο εχω ανάγκη!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@pandora
Εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε!!!
Δέξου την αγάπη μου!!!!

@katerina
Να είσαι καλά. Σε ευχαριστώ για την ευαισθησία της ακρόασης και της συμπάθειας.

Την Καλησπέρα μου!!!!!!!

Roadartist είπε...

Στη ζωή (τουλάχιστον από τη δική μου εμπειρία ως τώρα) καταλαβαίνω πως οι δυσκολίες θα είναι συνεχείς και τα εμπόδια που καλείσαι να ξεπεράσεις δε θα σταματούν. Λάθη έχω κάνει αρκετά.
Το πάν είναι ο τρόπος σκέψης. Οπότε ναι και στη ζωή έτσι είναι.. συνέχεια κάτι θα σε ρίχνει, αλλά θα προχωράς.. θες δε θες.. η ζωή σε κάνει να προχωράς.. η ίδια η φύση μας το δείχνει.. στον ουρανό τα σύννεφα εναλλάσσονται με τον ήλιο.. ίσως γι'αυτό είναι τυχεροί όσοι πιστεύουν, υποτίθεται προφανώς πως έχουνε περισσότερη δύναμη στις δυσκολίες.. προσωπικά δεν θεωρώ τον εαυτό μου ότι έχω αγγίξει τη πίστη όπως θα έπρεπε, οπότε αυτό δυστυχώς δεν αφορά εμένα. Μακάρι όμως να μπορούσα..Αλλά όσοι είναι πιστοί έχουνε περισσότερη δύναμη (αυτό επιστημονικά αποδεδειγμένο)..
Να είσαι καλά φίλε π.Λίβυε ;)

π. ΛίΒυος είπε...

@Roadartist
Εχεις δίκιο και συμφωνώ μαζί σου, οτι η ζωή έχει την δυναμική της. Εχει τους δικούς της νόμους για να πηγαίνει μπροστά και να προχωρά τα πράγματα.
Αλλα αισθάνομαι καλή μου φίλη, οτι εγω πλέον εδώ και κατι χρόνια δεν ζω απλά αναπνέω.......

Να εισαι καλα σε ευχαριστω!!!!

Διαβάτης είπε...

Πατέρα Λίβυε , όσο και να βιάζεται μια μυγδαλιά ν΄ ανθίσει , πάντα την ακολουθεί η Άνοιξη που έρχεται . Όσο και αν τα μπουμπούκια της μπορεί να πέσουν με το πρώτο φύσιγμα τ΄ ανέμου , εντούτοις δεν παύουν νάχουν το λεπτό μαγευτικό τους άρωμα , που σε αγγίζει απαλά και σου χαιδεύει την όσφρηση .
Όσο κι΄ αν μοιάζει η ζωή σας με της μυγδαλιάς , οι γνώσεις και οι εμπειρίες που αποκομίζετε απ΄ τη ζωή σας κάνουν δυνατό , τολμηρό και ακατανίκητο αγωνιστή .
Συνεχίστε να ανθίζετε , πατέρα Λίβυε, βιαστικά σαν την αμυγδαλιά , για να διώχνετε την παγωνιά του χειμώνα και από μέσα σας , και από γύρω σας . Για να πέρνουν μήνυμα και τα χελιδόνια και νάρχονται ...

Καλό βράδυ να έχετε .

Την αγάπη μου από τη μεγαλόνησο ,

Αργυρούλα ( Διαβάτης )

(http://odevontas.blogspot.com/)

Unknown είπε...

Αδελφέ εν χριστώ πατέρα Λίβυε τι κάνεις?
Είσαι καλά απο ότι βλέπω.
Λοιπόν να περνάς καλά και να αγαπάς.

Έχοντας το Σωτήρα Ιησού Χριστού όλα θα πάνε καλά...

ΥΓ
Σε περιμένω καμία φορά απο την πλατεία να τα πούμε.

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης είπε...

Σου εύχομαι, καλή άνοιξη. Σε όλα.

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Καλημέρα και καλή Σαρακοστή.
Θα συμβάλεις και συ στην μαζική κινητοποίηση υπέρ της βωσιμότητας των Δομών για την Ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ψυχικά πασχόντων ???? Είναι αρκετή η ανάρτηση του καλέσματός τους στην σελίδα σου , μέσα από τον ΠΗΓΑΙΜΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ http://ligery.pblogs.gr

π. ΛίΒυος είπε...

@Διαβάτης
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα όμορφα και ζεστά ανθρώπινα λόγια σου.
Την αγάπη μου !!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Το παιδί της πλατείας
Παλεύω αδελφέ μου!!!! Καλά είμαι, εντάξει δόξα τω Θεω μη τα θέλουμε και όλα δικά μας.

Σε ευχαριστώ για την πρόσκληση και θα προσπαθήσω να έρθω.

Την αγάπη μου και σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρουν σου!!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@px

Την περιμένω αδελφέ μου να έρθει. Αλλά το παλεύω.

Έχεις την αληθινή και άδολη αγάπη και βαθιά εκτίμηση μου. Καλά να περνάς!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@Λυγερή
Αν κατάλαβα καλά, και βέβαια θα συμμετάσχω. Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις περισσότερο;

Φιλιά !!!!!

ολα θα πανε καλα... είπε...

δεν πειράζει...όλοι κάνουμε τα λάθη μας.Για να κάνατε έτσι ή αλλιώς τότε,φαίνεται πως τότε πιστεύατε ότι αυτό ήταν καλό για σας ή δε μπορούσατε να κάνετε διαφορετικά.Καλημέρα,πατέρα Λίβυε!

Agapwsa kardia είπε...

Kαλησπέρα Π. Λίβυε.Δεν εχω ξαναγραψει στο μπλοκ σας. Πολυ μ αρεσανε αυτά που γράψατε.Προς στιγμή θυμηθηκα τους βιους των δια Χριστό σαλών αγιών που ο βιος τους ήταν και ειναι ασσυλληπτος για τους ανθρωπους..και μεσα απο την απεραντη και ακλονιτη αγαπη τους για τον Θεό ειχαν υποστει καθε ειδους εξευτελισμο χωρις να πεσουν ποτε σε απογνωση...τιμη μας που τα μοιραζεσαι μαζι μας...μας δινει δυναμη και κουραγιο να προσπαθήσουμε να αγαπησουμε.σε ευχαριστουμε και περιμενουμε την συνεχεια:)

π. ΛίΒυος είπε...

@ολα θα πανε καλα...
Ετσι είναι.....Εχεις δίκιο

Την Καλημέρα μου!

π. ΛίΒυος είπε...

@Agapwsa kardia
Εγώ σας ευχαριστώ που είστε εδώ και επικοινωνούμε!!!
Την Καλημέρα μου!!!