26 Μαΐ 2009

Πρώτες λέξεις ανήμπορες.....

Σήμερα το πρωί κατά της 6π.μ έφτασα στο σπίτι μου μετά από εξαήμερη διαμονή στο Άγιον Όρος.

Έχω την αίσθηση της πείνας και της δίψας ακόμη στην ύπαρξη μου. Αισθάνομαι οτι παραβρέθηκα σε μια πλούσια και πανέμορφη τράπεζα αλλά τελικά σηκώθηκα χωρίς να χορτάσω.

Πεινάω ακόμη. Διψάω έντονα. Είναι τόσες λίγες οι μέρες, οι ώρες, οι στιγμές, ο χώρος και χρόνος για να νοιώσεις την πληρότητα που εν δυνάμει κατά χάρι στου προσφέρει το Αγιον Ορος που είναι αδύνατο να πεις χόρτασα.
Ετσι καθώς το τελευταίο βράδυ τακτοποιείς τις αποσκευές σου για την πρωινή αναχώρηση, μετα δυσκολίας συγκρατείς τα δάκρυα σου για την ομορφιά που αφήνεις πίσω σου.......
Εκεί για πρώτη φορά αισθάνεσαι τι ένιωσαν οι πρωτόπλαστοι μετά την απώλεια του παραδείσου. Της σχέσης του έρωτα. Γιατί μόνο στην παρουσία ή απουσία του έρωτα βιώνεις την κόλαση και τον παράδεισο.

Θρήνος και δάκρυα για την απώλεια της ομορφιάς που γευτήκαμε στην γλύκα του πρώτου φιλιού. Για τα βράδια που πέφτεις στη προσευχή και μονολογείς το όνομα του Αγαπημένου σου Εραστή.

Τι να ήταν τελικά η Πτώση των πρωτοπλάστων στην ποιητική και μυθική δυναμική του κειμένου, πέρα απο την στέρηση αυτής της εμπειρίας. Να αισθάνεσαι, να βιώνεις, να μιλάς και να ακούς άλαλα ρήματα, ανέκφραστα αισθήματα, άρρητα νοήματα και να λες, λίγο ακόμη και θα σκάσει τη καρδιά μου. Λίγο ακόμη χαρά και θα διαρραγεί η ύπαρξη μου στην πληρότητα του συμπαντικού μυστηρίου.


Ετσι όσο όμορφες, υπέροχες, μοναδικές και θαυμάσιες και εάν είναι οι συνθήκες της ζωής σου, πάντα ο γυρισμός άπ' ένα τέτοιο ταξίδι είναι προδοσία.


Δε μπορώ να γράψω τίποτε ακόμη παρόλο που προσπάθησα. Ειναι τόσα έντονα τα βιώματα. Τοσο ισχυρά μέσα μου, που δεν μπορώ αλλα και δεν θέλω να τα δεσμεύσω μέσα σε συμβατικές λέξεις και ρητορικά σχήματα. Δεν θέλω με λίγα λόγια να λογικοποιήσω το βίωμα, γιατί όταν το ορίζεις το περιορίζεις καθώς μου έλεγε τόσες μέρες ο μοναχός Ε...... στην Μονή.....

Σύντομα αισθάνομαι οτι θα είμαι σε θέση να καταγράψω με ρήματα τα άρρητα νοήματα και πληροφορίες που ένοιωσε η ψυχή μου στο Περιβόλι της Παναγίας.

Τα λέμε λοιπόν .....


παπά- Λίβυος


12 σχόλια:

Cacofonix είπε...

Όταν "βγαίνω", το μυαλό μου κολλά στο πότε θα "ξαναμπώ".
Κι οι μήνες περνούν μυρικάζοντας τις στιγμές εκείνες...

π.χαράλαμπος είπε...

Εύχομαι η Παναγία σύντομα να σου δώσει την δύναμη και την δυνατότητα να καταγράψεις τα όσα ζήσαμε αυτές τις ημέρες, όσο αυτό γίνεται με λόγια. Θα το περιμένω με αγωνία, γιατί ξέρεις καλά πως μέσα από την αποτύπωση της σκέψης σου εκφράζομαι και εγώ. Αισθάνομαι πως γράφεις αυτά που εγώ δεν μπορώ, η δεν έχω το χάρισμα να καταγράψω.

π. ΛίΒυος είπε...

@Cacofonix
Σε νιώθω απόλυτα ...........

π. ΛίΒυος είπε...

@π.χαράλαμπος
Εχω ανάγκη τις ευχές σου ώστε να καταφέρω να φέρω στο χαρτί αυτά που ζήσαμε στο Περιβόλι.
Δεν είναι και τόσο εύκολο. Μέχρι στιγμής δυσκολεύομαι πάρα πολύ. Δε μπορώ να γράψω τίποτα.
Θα περιμένουμε...........

Σε ευχαριστώ για όλα

Σοφία Κου είπε...

π. Λίβυε, σου εύχομαι ο Θεός συχνά να σου χαρίζει παρόμοιες μεταρσιώσεις...
και μην ανησυχείς για τη γείωσή τους μέσα από τις λέξεις...
και με ελάχιστες συλλαβές, αυτός που θέλει να πιεί νέκταρ, θα το πιεί...

π. Αντώνιος είπε...

το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι σας ζηλεύω αφάνταστα....και περιμένω με αγωνία τις καταγραφές των εμπειριών σας!!!

Ανώνυμος είπε...

εκείνα τα δειλινά μετά τον εσπερινό ,η απόλυτη ερωτική εμπειρία..Μια παρέα ολη ελλογη και αλογη φυση ..το αεράκι απο το πελαγος.καπως ετσι ζουσε και ο Ιησους λένε στην Γαλιλαία στην αγαπημένη του καπερναουμ.Ησυχα αγαπητικα διπλα στην φυση.Δυστυχως καποια μοναστηρια θυμιζουν στρατωνες και αυτο με χαλάει πολύ εκει..συμφωνείς παπα λιβυε μου??ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΓΙΏΤΗΣ

Ανώνυμος είπε...

νομίζω ότι τα είπες όλα δε χρειάζονται περισσότερα

π. ΛίΒυος είπε...

@Σοφία Κου
Να είσαι καλά Σοφία μου. Ο Θεός να σε ευλογεί.

@π. Αντώνιος
Αντε να δω πότε θα πάμε μαζί. Την άλλη φορά δε μου την γλιτώνεις.


@ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΓΙΏΤΗΣ
Κάποια Μοναστήρια όντως φίλε μου έχουν ενα παράξενο πνευμα και κλίμα. Αλλα τα περισσότερα ειναι μικροί παράδεισοι.
Απο οτι καταλαβαίνω έχεις και εσύ γευθείς την άνοιξη τους.
Τα λέμε....


@ηλιογράφος
Λες εεε? Μάλλον έχεις δίκιο. Αλλά έχω και το μαμούνι να γράφω χαχαχαχαχαχα.
Την αγάπη μου Γιώργο.

π.Αντώνιος είπε...

Αδελφέ το έμαθα ως συνήθως κατόπιν εορτής...Από τώρα δεσμεύομαι για την επόμενη φορά, όποτε εσύ την επιλέξεις, θα είμαι μαζί σου!!!!!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@π.Αντώνιος
Είπαμε θα πάμε μαζί. Μόνο να θες και να μη μου κάνεις κόνξες χαχαχαχαχα .
Ετοιμάζου πρώτα ο Θεός μετά της Παναγιας.

πηνελοπη είπε...

Ναι μπορω να πιστεψω πως αισθανεται καποιος που παει εκει.Και αυτο το σπασημο της καρδιας...που ανοιγει η καρδια και λες οχι αλλη αγαπη θεε μου....Αλλα πιο κατω σε περιμενει μεγαλος πειρασμος!!!!!!!