Διαχρονικό ζητούμενο της ανθρωπότητας για την κοινωνική και κυρίως προσωπική ζωή του ανθρώπου, η μεταμόρφωση. Τι άλλο είναι η ζωή παρά μια συνεχής αναζήτηση με συνειδητούς ή μη τρόπους, μια πείνα και δίψα της μεταμόρφωσης, της αλλαγής, της διαφορετικής ζωής που θα ξεπερνά την παρούσα χωρίς να την απορρίπτει ;
Πριν λίγες μέρες η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία εόρτασε την Μεταμόρφωση του Χριστού επάνω στο Όρος Θαβώρ. Ακούσαμε μέσα από την υπέροχη υμνολογία της, αλλά και από τα ευαγγελικά αναγνώσματα για το χρονικό του γεγονότος που έλαβε χώρα πάνω στο όρος Θαβώρ μπροστά στα έκπληκτα μάτια των τριών μαθητών. Μια πραγματικότητα που δεν συναντάται άλλη φορά στο Ευαγγέλιο και στην ζωή Του Χριστού.
Σκέφτομαι ότι θα μπορούσε κανείς να πει πάρα πολλά για το υπαρξιακά συγκλονιστικό γεγονός αυτό. Να δώσει πολλές ερμηνείες και να ανασύρει εσωτερικά μηνύματα για την ύπαρξη αρκετά. Ωστόσο για μένα προσωπικά το γεγονός της μεταμορφώσεως του Χριστού, δεν είναι τίποτε άλλο από την αποκάλυψη όχι τόσο της θεϊκής και μόνο φύσης του Χριστού, αλλά της φύσης κυρίως του ανθρώπου. Των οντολογικών και υπαρξιακών του δυνατοτήτων. Ο Χριστός δεν επιδεικνύει το θεϊκό του μεγαλείο. Δεν φανερώνει την θεϊκή του φύση για να εντυπωσιάσει ή για αφήσει εκστατικούς τους μαθητές. Παρόλο που και αυτό έχει γραφεί μαζί με πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις και ερμηνείες.
Για μένα προσωπικά ο Χριστός επάνω στο όρος Θαβώρ φανερώνει τις οντολογικές και υπαρξιακές διαστάσεις και δυνατότητες του ανθρώπου. Αποκαλύπτει στους μαθητές ποιος είναι, αλλά συγχρόνως ποιος είναι εν δυνάμει και μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος, ο αναγεννημένος από το Πνεύμα του Θεού. Αποκαλύπτει τις κρυφές δυνατότητες του ανθρώπου που ο Θεός του έχει δώσει ως οντολογική κληρονομιά. Άλλωστε ο Χριστός ήρθε για αυτό τον λόγο στον κόσμο, για να μας δώσει την πληρότητα της αποκάλυψης για το πρόσωπο Του Θεού και της ζωής Αυτού. Να μας υποδείξει και να γίνει πρότυπο της πνευματικής μας διαδρομής που ολοκληρώνει την αιτία της υπάρξεως μας και της παρουσίας μας πάνω στο πλανήτη γη.
Έρχεται να γίνει η οδός και η φανέρωση του δρόμου. Να μας οδηγήσει στην αλήθεια της ζωής, που δεν είναι άλλη παρά η Σταυροαναστάσιμη υφή του κόσμου, του πλανήτη, του ανθρώπου. Όλες οι μορφές αποκαλύψεων που ο Θεός έδωσε μέχρι την έλευση του Χριστού στο κόσμο είχαν αλλοιωθεί και παραχαραχτεί. Είχαν υποστεί παραμόρφωση και αλλοτρίωση από τους ανθρώπους. Η αμαρτία ως υπαρξιακή αστοχία και άγνοια, συσκότιζε την αλήθεια Του Θεού και κατ’ επέκταση του ανθρώπου. Έτσι η πρόνοια και η παράφορη αγάπη Του για τον κόσμο, τον κάνει να εισέλθει στην ιστορία, αυτή την φορά με την μορφή ανθρώπου, δηλαδή όπως λέμε στην θεολογία, υποστατικώς. Ως ένας από εμάς, μέσα σε εμάς, στην ζωή και την πορεία μας.
Η ελεύθερη υπαρκτικά φύση του Θεού, που δεν ορίζεται και δεν περιορίζεται από τίποτα και κανένα, σαρκώνεται στο ιστορικό πρόσωπο του Ιησού από την Ναζαρέτ. Διαλέγει και επιλέγει ελεύθερα, συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, οικογένεια, κοινωνική καταγωγή, οικονομική κατάσταση, τρόπο και πρόταση ζωής. Και πορεύεται μέσα στην ζωή μας, αποκαλύπτωντας την αλήθεια για αυτή, που έχει ως κέντρο υπαρξιακής αναφοράς τον Θεό και τον άνθρωπο.
Στο όρος Θαβώρ φανερώνεται η δόξα όχι μόνο του Θεού αλλά κυρίως του ανθρώπου. Δηλαδή η αλήθεια της φύσης του ανθρώπινου προσώπου. Το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος που ζει και πορεύεται με τον τρόπο και την πρόταση ζωής που εκείνος αποκάλυψε με την σάρκωση του στην γη αυτή. Για εμάς πλέον δεν μένει τίποτε άλλο παρά να συντονιστούμε σε αυτή την συχνότητα αποκάλυψης που δεχθήκαμε και συνεχίζουμε να δεχόμαστε από τον σαρκωμένο Λόγο Του Θεού. Κατανοώντας ότι η μεταμόρφωση δεν έρχεται μέσα από την ηθική ζωή, ούτε μέσα από την νομική υπακοή ή την θρησκευτική εκστατικότητα κατανάλωσης άχρωμων και άγευστων συναισθημάτων αλλά από την στιγμή εκείνη όπου μυστικά και ανερμήνευτα η Χάρις μας οδηγεί στην υπαρξιακή συνειδητοποίηση της πραγματική φύσης του προσώπου μας, που δεν είναι άλλη από την πνευματική έκφραση του Αιωνίου, αυτή που μας αποκάλυψε ο Χριστός.
παπα-Λίβυος
Πριν λίγες μέρες η ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία εόρτασε την Μεταμόρφωση του Χριστού επάνω στο Όρος Θαβώρ. Ακούσαμε μέσα από την υπέροχη υμνολογία της, αλλά και από τα ευαγγελικά αναγνώσματα για το χρονικό του γεγονότος που έλαβε χώρα πάνω στο όρος Θαβώρ μπροστά στα έκπληκτα μάτια των τριών μαθητών. Μια πραγματικότητα που δεν συναντάται άλλη φορά στο Ευαγγέλιο και στην ζωή Του Χριστού.
Σκέφτομαι ότι θα μπορούσε κανείς να πει πάρα πολλά για το υπαρξιακά συγκλονιστικό γεγονός αυτό. Να δώσει πολλές ερμηνείες και να ανασύρει εσωτερικά μηνύματα για την ύπαρξη αρκετά. Ωστόσο για μένα προσωπικά το γεγονός της μεταμορφώσεως του Χριστού, δεν είναι τίποτε άλλο από την αποκάλυψη όχι τόσο της θεϊκής και μόνο φύσης του Χριστού, αλλά της φύσης κυρίως του ανθρώπου. Των οντολογικών και υπαρξιακών του δυνατοτήτων. Ο Χριστός δεν επιδεικνύει το θεϊκό του μεγαλείο. Δεν φανερώνει την θεϊκή του φύση για να εντυπωσιάσει ή για αφήσει εκστατικούς τους μαθητές. Παρόλο που και αυτό έχει γραφεί μαζί με πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις και ερμηνείες.
Για μένα προσωπικά ο Χριστός επάνω στο όρος Θαβώρ φανερώνει τις οντολογικές και υπαρξιακές διαστάσεις και δυνατότητες του ανθρώπου. Αποκαλύπτει στους μαθητές ποιος είναι, αλλά συγχρόνως ποιος είναι εν δυνάμει και μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος, ο αναγεννημένος από το Πνεύμα του Θεού. Αποκαλύπτει τις κρυφές δυνατότητες του ανθρώπου που ο Θεός του έχει δώσει ως οντολογική κληρονομιά. Άλλωστε ο Χριστός ήρθε για αυτό τον λόγο στον κόσμο, για να μας δώσει την πληρότητα της αποκάλυψης για το πρόσωπο Του Θεού και της ζωής Αυτού. Να μας υποδείξει και να γίνει πρότυπο της πνευματικής μας διαδρομής που ολοκληρώνει την αιτία της υπάρξεως μας και της παρουσίας μας πάνω στο πλανήτη γη.
Έρχεται να γίνει η οδός και η φανέρωση του δρόμου. Να μας οδηγήσει στην αλήθεια της ζωής, που δεν είναι άλλη παρά η Σταυροαναστάσιμη υφή του κόσμου, του πλανήτη, του ανθρώπου. Όλες οι μορφές αποκαλύψεων που ο Θεός έδωσε μέχρι την έλευση του Χριστού στο κόσμο είχαν αλλοιωθεί και παραχαραχτεί. Είχαν υποστεί παραμόρφωση και αλλοτρίωση από τους ανθρώπους. Η αμαρτία ως υπαρξιακή αστοχία και άγνοια, συσκότιζε την αλήθεια Του Θεού και κατ’ επέκταση του ανθρώπου. Έτσι η πρόνοια και η παράφορη αγάπη Του για τον κόσμο, τον κάνει να εισέλθει στην ιστορία, αυτή την φορά με την μορφή ανθρώπου, δηλαδή όπως λέμε στην θεολογία, υποστατικώς. Ως ένας από εμάς, μέσα σε εμάς, στην ζωή και την πορεία μας.
Η ελεύθερη υπαρκτικά φύση του Θεού, που δεν ορίζεται και δεν περιορίζεται από τίποτα και κανένα, σαρκώνεται στο ιστορικό πρόσωπο του Ιησού από την Ναζαρέτ. Διαλέγει και επιλέγει ελεύθερα, συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, οικογένεια, κοινωνική καταγωγή, οικονομική κατάσταση, τρόπο και πρόταση ζωής. Και πορεύεται μέσα στην ζωή μας, αποκαλύπτωντας την αλήθεια για αυτή, που έχει ως κέντρο υπαρξιακής αναφοράς τον Θεό και τον άνθρωπο.
Στο όρος Θαβώρ φανερώνεται η δόξα όχι μόνο του Θεού αλλά κυρίως του ανθρώπου. Δηλαδή η αλήθεια της φύσης του ανθρώπινου προσώπου. Το που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος που ζει και πορεύεται με τον τρόπο και την πρόταση ζωής που εκείνος αποκάλυψε με την σάρκωση του στην γη αυτή. Για εμάς πλέον δεν μένει τίποτε άλλο παρά να συντονιστούμε σε αυτή την συχνότητα αποκάλυψης που δεχθήκαμε και συνεχίζουμε να δεχόμαστε από τον σαρκωμένο Λόγο Του Θεού. Κατανοώντας ότι η μεταμόρφωση δεν έρχεται μέσα από την ηθική ζωή, ούτε μέσα από την νομική υπακοή ή την θρησκευτική εκστατικότητα κατανάλωσης άχρωμων και άγευστων συναισθημάτων αλλά από την στιγμή εκείνη όπου μυστικά και ανερμήνευτα η Χάρις μας οδηγεί στην υπαρξιακή συνειδητοποίηση της πραγματική φύσης του προσώπου μας, που δεν είναι άλλη από την πνευματική έκφραση του Αιωνίου, αυτή που μας αποκάλυψε ο Χριστός.
παπα-Λίβυος
32 σχόλια:
Το κείμενο σας είναι εξαιρετικό. Μόνο που πρέπει να χαράξουμε προηγυουμένως ένα βήμα. Για να φτάσει ο άνθρωπος στη "μεταμόρφωση" μέσα απ' τον δρόμο της ορθοδοξίας ή μέσα και από κάποιο προσωπικό του δρόμο πρέπει να έχει προηγηθεί συνειδητοποίηση της ανάγκης αυτής για διαρκή μεταμόρφωση. Εγώ σήμερα άλλα βλέπω. Οι άνθρωποι είναι λιγότερο ανθρώπινοι από ποτέ. Βολεύονται , ειδικά στην Ελλάδα. Εκμαυλίζουν και εκμαυλίζονται. Εκτελούν πανομοιότυπες μηχανικές ζωές αφού από κάθε μυστήριο έχουν αφαιρέσει το βάθος της μυσταγωγίας. Ζούνε στην υπηρεσία των πιο αυταρχικών δεσμωτών που έχουν φτάσει στο πρωτοφανές για τα χρονικά έγκλημα να δολοφονούν τα όνειρα και τις ελπίδες των υπηρετών τους. Όλες οι έννοιες σήμερα έχουν γελοιποιειθεί γιατί σημαίνουν ακριβώς το αντίθετο απ' αυτό που σημαίνουν. Στο βωμό του χρήματος που θύτες και θύματα πλέκονται μεταξύ τους κατά τρόπο αξεδιάλυτο και αδιευκρίνιστο (γι' αυτό και επιβιώνει ένα τόσο νοσογόνο σύστημα) , στα τέλματα και τους βόθρους που κολυμπάμε ας μας δείξει κάποιος πως να κοιτάμε τ' αστέρια. Τουλάχιστον αυτό. Για αρχή...ελπίζω να είναι αντιληπτή η παρέμβαση μου. Σαφέστατα και το κείμενο σας θα δουλέψει όμως εγώ γιατί έχω την αίσθηση πως οι ψυχές πουλήθηκαν;και πως οι μάχες χάθηκαν;
Π. Λίβυε καλημέρα.
Βασικά εκεί που μιλώ για έννοιες και αντιστροφή της αληθινής τους σημασίας ήθελα να το επεκτείνω λίγο για να γίνω πιο σαφής. Όταν οι νοσηροί νομίζουν ότι είναι οι υγιείς τις περισσότερες φορές οι υγιείς ψυχές των αληθινών ανθρώπων αρρωσταίνουν μέχρι που χάνουν την φωνή τους. Παραπονέθηκα σ' ένα γνωστό μου εδώ στο νησί και του είπα γιατί ένας άνθρωπος στο νησί να έχει στην οικογένεια του 3 και 4 αυτοκίνητα. Και μου απάντησε κοιτώντας με , σαν να έβλεπε κάποιον βαθιά νυχτωμένο..."Μα γιατί αυτό επιτάσσει η εξέλιξη" ...
Αδελφέ ομολογώ ότι αυτήν την κατανόηση δεν την είχα ποτέ φανταστεί...
Ο Πατριάρχης Άγιος Πρόκλος (5ο αιώνα) γράφει: «Μεταμορφώθηκε ο Χριστός όχι απλώς ως έτυχε, αλλά για να δείξει την μέλλουσα μεταμόρφωση της φύσεώς μας και την δευτέρα παρουσία Του, που θα γίνει επί των νεφελών, μέσα στο φως, με τους αγγέλους.»
@φώτης θαλασσινός
Αισθάνομαι οτι έχεις δίκιο. Αυτός ο γνωστός σου ήταν ένας απο τους πολλους που πίστεψαν και συνεχίζουν να πιστεύουν στην παντοδυναμία του ενθάδε βασιλείου της οδυνης και της ψευτιάς. Δηλαδή του χρηματος, της κατανάλωσης κ.α
Νομίζω όμως οτι πλεον λόγο των ακραίων καταστάσεων θα αρχίσουμε όλοι μας να αντιλαμβανόμαστε οτι δε πάει αλλο. Οτι είμαστε άρρωστοι και αρρωσταίνουμε και την ζωή. Πως εάν δεν εναλλάξουμε την ζωή μας με ποιότητες άλλες χαθήκαμε απο χέρι.
Τα λέμε φίλε.
@π.Αντώνιος
Και όμως νομίζω ταπεινά οτι είναι πολύ δυνατή υπαρξιακά. Χωρίς να σημαίνει οτι τα εξηγεί όλα περί του νοήματος του ανθρώπου.
Την αγάπη μου.
@Αναστάσιος
Πολύ σε ευχαριστώ για το χωρίο αυτό. Να είσαι καλά. Τα λέμε.
Υπάρχει κάτι που έκανε ο Χριστός επί της γης που δεν αφορά (και) εμάς; Υπάρχουν όρια στην ερμηνεία της δράσης του; Μόνο διαβαθμίσεις προαίρεσης και φώτισης μεταξύ μας, πιστεύω...
καλησπέρα...
Υπάρχουν στιγμές που αισθάνομαι ,πως είναι δυσνόητο να θέτουμε τα πάντα κάτω από τη κοσμική μας ερμηνεία...
Στιγμές αληθινής Έμπνευσης και αληθινής Αγάπης η αποκάλυψη ης Αλήθειας.
Αγαπητέ π. Λίβυε, χρόνια πολλά για την ημέρα,
Μεγάλη η Χάρη Της.
Καλή δύναμη πάντα!
"Άστραψε φως και γνώρισε ο νιος τον εαυτό του" που λέει και ο ποιητής.
Καλησπέρα σας και χρόνια πολλά για την ημέρα.
Εν πρώτοις να συγχαρώ διά την προκειμένην προσπάθειαν.
Διαρρήδην διαφωνώ με το κείμενό σας. Ποίαι είναι αι οντολογικαί δυνατότητες του ανθρώπου; Ο άνθρωπος δεν δύναται να μεταβάλη την φύσιν αυτού. Η φύσις του είναι δεδομένη. Δύναται να μεταβάλη το ήθος του. Τα περί υπαρκτικής μεταβολής είναι ληρήματα της θεολογίας του 60, που εβύθισαν την Εκκλησία της Ελλάδος εις την ανηθικότητα, εις την μαγεία της Θ. Κοινωνίας και σ'ένα τέλμα από φαντασιοκοπήματα. Είχαν επισημανθή τα προβλήματα από τον Π.Ν. Τρεμπέλα στο βιβλίο του "Μυστικισμός-Αποφατισμός-Καταφατική θεολογία", αλλά ξεσηκώθηκε εναντίον του όλη η παλαμονεορθόδοξη συμμορία. Τώρα όμως που το αγιορείτικον θαύμα έχει γεμίση ψυχοφάρμακα, οι γέροντες αποδείχτησαν τύραννοι, το θαβώριον φως νευρωτική αυταπάτη, τώρα ίσως να προσγειωθούμε και αντί από οντολογικάς μεταβολάς εκζητήσουμε την καλυτέρευση του ήθους μας.Είναι και το μόνον που μας ζητεί ο Χριστός. Όλα τ'άλλα αποτελούν νεοπλατωνικά σκευάσματα.
Δεν έχουμε αποδείξει τίποτα για τον κόσμο κύριε. Ότι ξέρουμε αντιστοιχεί στη σχέση μας μ' αυτόν. Οι θεωρίες μας έχουν πρακτική εφαρμογή κατά τον ίδιο τρόπο που είχαν και οι θεωρίες των ινδιάνων με τις πρακτικές των σαμάνων τους. Είναι άλλο πράγμα η δημιουργία ο Θεϊκός νους και άλλο πράγμα η επιδημιουργία. Αν υπάρχει αλήθεια αποκαλύπτεται δεν αποδεικνύεται με τις περιορισμένες μας αισθήσεις. Και μάθετε πως όσο πιο πολύ αυξάνεται η περιττή γνώση τόσο χάνεται η ελευθερία. Διαβάστε του Θορώ το βιβλίο WALDEN και θα δείτε τι χάθηκε ή βρείτε καμμιά κορακοζώητη γιαγιά να σας πει τι έβλεπε στα χωράφια που μάζευε μπαμπάκια. Τα περί νευρωτικής αυταπάτης, Δαρβινικής θεωρία, θεωρία των χορδών και λοιπών θεωριών της μεγάλης φανφάρας της ΕΙΚΟΤΟΛΟΓΙΑΣ γίνονται και θα γίνονται γιατί η γνώση κατακερματίζεται για να εξαργυρώνεται. Η γνώση έχει αυξήσει την επιφάνεια της αλλά καθόλου το βάθος της. Γιατί το βάθος απελυεθερώνει και δεν συμφέρει.
@Φώτης Θαλασσινός
Μπράβο φίλε, τα σέβη μου. Άλλος ένας που δεν τρώει την παραμύθα των αμπελοθεωριών.
Αντιλαμβάνομαι ότι αι ανακαλύψεις της επιστήμης περί των απαρχών του ανθρώπου σας αγχώνουν διότι κρημνίζουν τον μύθον του Αδάμ, της πτώσεως, της εν Χριστώ αποκαταστάσεως.
Αντιλαμβάνομαι προσέτι ότι και η νεωτέρα βιβλική θεολογία με την έρευναν των πηγών σας δημιουργεί μίαν οιονεί ανασφάλειαν δήλον ότι οι Πατέρες τα πορίσματά αυτής ως εικός ηγνόουν.
Αντιλαμβάνομαι ομοίως ότι είναι δύσκολον ν'αποδεχτείτε την απλήν ιστορικήν αλήθειαν ότι ο (Ψευδο)Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης αντέγραψεν τον νεοπλατωνικόν Πρόκλον, ότι η θεωρία του φωτός έχει νεοπλατωνικήν και ουχί χριστιανικήν την ρίζαν ερειδομένη επί του Φίλωνος του Ιουδαίου, Πλωτίνου, Πορφυρίου και πως αι ησυχαστικαί έριδαι ήσαν περί όνου σκιάς και καθαρώς νευροψυχολογικών φαινομένων ομοίων με άλλων θρησκειών.
Αντιλαμβάνομαι πως εις περίπτωσιν που η θεολογία αποσπαστή από τας εμπειρίας και τα φώτα θα πρέπει να επιστρέψη εις την ηθικήν ουσίαν του Ευαγγελίου και τότε αλίμονον δεν θα διαφέρομεν από τους Διαμαρτυρομένους.
Τα αντιλαμβάνομαι όλα αυτά και άλλα πολλά διότι, φίλοι, τα ενιωσε και η μετριότητά μου.
Ωστόσο, "Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε αλήθεια".
Εγώ δεν αντιλαμβάνομαι γιατί όσα πιστεύω και όσα μοναδικά ενστερνίζομαι ισχύουν στο δικό μου προσωπικό δρόμο ο οποίος έχει την εμφάνιση της καθολικής αλήθειας αλλά ακριβώς επειδή υπεισέρχεται η αντίληψη μου στην μέση η αντικειμενικότητα καταρρέει και παραμένει το βιωματικό και υποκειμενικό. Όλες οι θεωρίες είναι αδύναμες από τη φύση τους γεμάτες χάσματα και κενά. Να ενημερώσω κάτι που πιθανόν δεν ξέρετε. Υπάρχει μία σαύρα η "τουατάρα" η οποία παραμένει απαράλλακτη εδώ και 250 εκ. χρόνια. Επίσης από την Δαρβινική αλυσίδα λείπουν άπειροι κρίκοι που καμμιά γεωλογική καταστροφή δεν συνηγορεί υπέρ της απουσίας τους. Θα έπρεπε να έχουν πέσει 70 κομήτες στη Γη με την ίδια ένταση που δήθεν έπεσε ο κομήτης σας και αν συνέβαινε κάτι τέτοιο καταλαβαίνετε ότι δεν θα υπήρχε ούτε πλανήτης. Η αιτιοκρατική αλυσίδα του Δαρβίνου κάνει τεράστια άλματα που δεν δικαιολογεί ούτε ο ίδιος μέσα στο κείμενο του. Ο Αδάμ και η Εύα είναι από τους πιο συμβολικούς μύθους που απαντούν σε όλες τις κοσμογονίες θρησκείες όλων των εποχών και όλων των τόπων με παραλλάξεις στα ονόματα. Αυτό λέγεται φυλετική μνήμη και δεν τη δικαιολογεί η προϊστορία των ανθρώπινων μετακινήσεων. Πάμε παρακάτω. Στην φιλοσοφία σας υπάρχει μία κατάσταση που φιλόσοφοι από αρχαιοτάτων χρόνων ονομάζουν "φυσική κατάσταση". Γράφει ο Γεράσιμος Βώκος :" Η φυσική κατάσταση, δηλώνει, καταρχήν, την πρωταρχική στάση της αθώας, ακέραιης και καθαρής φύσης πριν από την πτώση." Ο Pufendorf γράφει : "Η φυσική κατάσταση είναι αυτή στην οποία νοούμε τους ανθρώπους , στο μέτρο που η μόνη ηθική σχέση την οποία συνάπτουν μεταξύ τους είναι αυτή που θεμελιώνεται στην απλή και καθολική σχέση η οποία προκύπτει από την ομοιότητα της φύσης τους, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε σύμβαση και οποιαδήποτε ανθρώπινη πράξη με τις οποίες ορισμένοι άνθρωποι υποτάσσονται σε κάποιους άλλους...Ζουν στη φυσική κατάσταση όσοι δεν βρίσκονται υπό την κυριαρχία ο ένας του άλλου, ούτε εξαρτώνται από έναν κοινό κυρίαρχο και δεν έχουν εισπράξει ο ένας από τον άλλον ούτε καλό ούτε κακό." Λοιπόν και κλείνω...αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά τον κόσμο , όμως είναι η αντίληψη αυτή η μεγαλειώδης ανθρώπινη αίσθηση που μας οδηγεί στο να καταλαβαίνουμε το ίδιο σύμπαν με διαφορετικά ονόματα. Τα πάντα είναι δρόμοι ας κάνουμε μία στάση να δούμε τον ίδιο Ήλιο.
@Ζηνάς
Φοβούμαι πως δεν αντιλαμβάνεστε τίποτα και κρίνετε εξ ιδίων τα αλλότρια.
Σε κάθε περίπτωση, αφού θεωρείτε πως έχετε αντιληφθεί τόσα πολλά, δε χρειάζεστε και καμία απάντηση.
Συγχαρητήρια για τη ποιοτικο περιεχόμενο και τη ειλικρίνεια του γραφοντος το blog.
το ερώτημα μου απευθυνεται στο κο Ζηνά.
Λέτε : Τώρα όμως που το αγιορείτικον θαύμα έχει γεμίση ψυχοφάρμακα, οι γέροντες αποδείχτησαν τύραννοι, το θαβώριον φως νευρωτική αυταπάτη ....
Μηπως είστε υπερβολικός και τα ισοπεδώνετε όλα;
Ρωτάω καλοπρόαιρετα χωρίς να διαφωνώ ότι σε όλους τους χώρους και προφανως και στο όρος υπάρχουν
μουτζουρωμένες και αλλοιωμένες υπάρξεις....
Με εκτιμηση
IO.
Δεν ενοχλούμαι από τας αντιδράσεις ενίων. Έχουμε ακούσει και χειρότερα. Απλώς διά μίαν εισέτι φορά αποδεικνύεται πως αποκλείουν a priori την κριτικήν εις τους Πατέρας, τα δόγματα και τα ιερά κείμενα. Αναμενόμενον. Παρακαλώ, όμως, τους ιερείς μας να μην απορούν πλέον αν απευθύνονται αποκλειστικώς εις γραίας, και νέους με γραώδη σκέψιν. Ο συγχρονισμός εις την ποιμαντικήν απαιτεί γενναίας ρήξεις με το παρελθόν.
Προς Ανώνυμον τινά
Η ευγένεια εις τον γραπτόν σας λόγον μαρτυρεί λεπτότηταν συναισθημάτων.
Δεν ήτο σκοπός μου να αδικήσω ουδένα, αλλά ν'αποκαθηλώσω ένα είδωλον της θεολογίας του '60. Επρόκειτο περί σχήματος υπερβολής.
Εις το Άγιον Όρος υπάρχουν ακόμη καλοι μοναχοί, δηλαδή καλοί άνθρωποι. Τους γνωρίζω και τους σέβομαι. Δεν δίδουν όμως αυτοί τον τόνον.
Όσον αφορά τας εμπειρίας και τα χαρίσματα ενίων δεν με απασχολούν διότι και τον Ιησούν δεν τον απασχολούν.
"κύριε, κύριε οὐ τῶ σῶ ὀνόματι ἐπροφητεύσαμην, καὶ τῶ σῶ ὀνοματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῶ σῶ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν;καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς, ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς" (Ματ. 7:22)
Ἔρρωσθε ἐν παντὶ
@Ζηνάς
Εσείς αποκλείσατε την κριτική προς τα λεγόμενά σας αφού έχετε φασιστικώς προαποφασίσει για μας τι αντιλαμβανόμαστε, τι αισθανόμαστε, τι νομίζουμε και τι φοβόμαστε και φροντίσατε και να βγάλετε όσους διαφώνούν μαζί σας ψυχοπαθείς.
Κοιτάξτε λοιπόν μπας και τα βρείτε εκεί με τον κ. Μέσκο και καταφέρετε να ιδρύσετε από κοινού κανα καινούριο δόγμα για να μην είστε μόνος σας και αφήστε την κριτική προς τους Πατέρες. Αν και δεν το βρίσκω πολύ πιθανό γιατί, όπως έχει αποδείξει η ιστορία των προτεσταντών, δυο πάπες μαζί δύσκολα κάνουνε χωριό.
Και ξανασκεφτείτε και το απόσπασμα που παραθέσατε γιατί μπορεί και να παραπέμπει σε όλα εκείνα που εσείς θεωρείτε νευρώσεις.
o κύριος Ζηνάς δε θέλει τη θεολογια του 60 αλλά χρησιμοποιει τη γλώσσα της θεολογιας αυτής.
Επανήλθα. Ελπίζω να είσαι καλά. Σε καλημερίζω, φίλε.
Πάτερ ποιά γνώμη έχετε για τον πρώην αρχιμανδρίτη Α.Μέσκο(είδα κάποια σχόλια σας στο blog του)? Τι ανακάλυψε ο άνθρωπος αυτός ύστερα από τόσα χρόνια στην ιεροσύνη και την εγκατέλειψε όχι μόνο αυτή αλλά και το χριστιανισμό? Τα έχει με τις αλήθειες της χριστιανικής πίστης? Ισχυρίζεται ότι ο Χριστιανισμός είναι ψέμμα διότι έτσι έχουν δήθεν αποδείξει οι φυσικές επιστήμες(αυτή την εντύπωση έχω αποκομίσει εγώ) ή τα έχει με τους λεγόμενους εκπροσώπους του Θεού κληρικούς και θεολόγους? Θα εκτιμούσα ένα σχόλιο σας.
Ο κ. Μέσκος ... καλός και τίμιος άνθρωπος. Δεν στερείται της κοινής λογικής, ως άλλοι τινες...
Έρρωσθε
@Φώτης Θαλασσινός
@Ζηνάς
@Ιωάννης
Δε θέλω να πάρω θέση πάνω στην κουβέντα σας η οποία έχει ανάψει για τα καλά. Σας παρακολουθώ και πραγματικά ωφελούμε.
@Ωκεανός
Καλωσόρισες στην παρέα μας.
@Στέφανος
Φίλε μου, δεν είμαι απο εκείνους τους ανθρώπους που κάνω πέρα τους φίλους μου -εκτός και αν το διαλέξουν αυτοί- για κανένα λόγο.
Ο Μέσκος υπήρξε και υπάρχει φίλος και Δάσκαλος, παρόλο που σε πολλά θέματα μπορεί να διαφωνούμε. Ωστόσο τον σέβομαι απεριόριστα.
Δεν ξέρω εάν έχει δίκιο ή άδικο. Απλά γνωρίζω πολύ καλα, ότι τόσα χρόνια ζήτησε απαντήσεις στα ερωτήματα του και κανείς δεν θέλησε αλλα κυριότερα δεν μπόρεσε να δώσει. Και αυτοί που εκ του ασφαλούς έλεγαν πολλά και διάφορα όταν βρέθηκαν μπροστά του, δεν συλλάβισαν ούτε μια πρόταση.
Επίσης με ενοχλεί πάρα πολύ το γεγονός οτι σε όσες παρέες έχω βρεθεί, κανείς δεν απαντάει πάνω στα 5, 10 ερωτήματα που θέτει μέσα απο τα βιβλία του και τις ομιλίες τους, αλλα ή τον κατηγορούν βρώμικα και χυδαία που αν ήταν πραγματικοί Χριστιανοί δεν θα έκαναν ή χειρότερα προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ζωή του και όχι τα επιχειρήματα του. Τούτο δεν σημαίνει οτι είναι ακατάριπτα. Αλλά όσο δεν απαντάει κανείς είναι. Και όσο ασχολούνται με την ζωή και το πρόσωπο του, δεν αποδεικνύουν τίποτε άλλο, παρά την πνευματική ένδεια τους, αλλά και την ανυπαρξία των επιχειρημάτων τους.
Υ.Γ Και κάτι τελευταίο, για την ποιότητα αλλα και τα κίνητρα του Μέσκου. Δεν έχει κατηγορήσει ποτέ κανένα εκκλησιαστικό άνθρωπο, πρόσωπα. Αντιθέτως λέει οτι δεν τίποτε με κανένα, δεν του έχει κάνει τίποτε κανείς-τουλάχιστον μέχρι πρότινος από την εκκλησία- και οτι όσο ήταν μοναχός περνούσε πάρα πολύ καλά.
Γεγονός που επιβεβαιώνω και εγώ καθότι τον γνωρίζω πάρα πολλά χρόνια.
Αυτα φίλε μου. Να είσαι καλα που μου έδωσες την ευκαιρία να τα πούμε. Καλησπέρα!!!!
καλώς σας ξαναβρήκα
Εκλαμπρότατε, ενδοξότατε, υπερένδοξε σώτερ Ζηνάς, φράσον μοι τι ποιήσω.
Ωμοι μοι! ώμοι!
Aι ανακαλύψεις της επιστήμης περί των απαρχών του ανθρώπου κρημνίζουν τον μύθον του Αδάμ. Ιώ! ιώ!...·
η βιβλική θεολογία προσέτι ... έπαθον .... τλάμων, έπαθαν άξι' οδυρμών!... δημιουργεί μίαν οιονεί ανασφάλειαν ... φευ! φευ!... ώμοι μοι, τάλας!...· αι ησυχαστικαί έριδαι ήσαν περί όνου σκιάς ... ιώ, ιώ!...· φευ, φευ! παι, παι, παι! παπαί, παπαί, παπαί, παι!...
Η τελευταία πρόταση σε τούτη την ανάρτηση,γραμμένη με έντονα σκούρα γράμματα(bold),με ανακουφίζει,με λυτρώνει αλλά και με γεμίζει ευθύνη για τον Θεάνθρωπο που μας "εμπιστεύτηκε" και αγάπησε τόσο πολύ...
Ο οδυρμός μου που πήγε?
Είναι τω όντι χαρακτηριστικόν ότι εις τας αιτιάσεις του κ. Μέσκου οι θεολόγοι τε και η Εκκλησία της Ελλάδος μάλλον εσίγησαν. Είναι δυσχερές εις την Εκκλησίαν ημών ν'ασκήση αυτοκριτικήν, διότι διά καθαρώς πολιτικούς-εκκλησιαστικούς λόγους προσεταιρίσθη από το '74 και μετά μίαν θεολογίαν ανιστορική, αντιβιβλική. (Περί αυτού ορ. Σάββα Αγουρίδου "Θεολογία και κοινωνία σε διάλογο").
Η προσωπική μου ένστασις εις τα υπό του κ. Μέσκου γραφόμενα είναι η κάτωθι:
Η άρνηση της ιστορικότητος της πτώσεως και του προπατορικού αμαρτήματος καθ'όλου δεν επάγεται και άρνησιν του Χριστού. Συνεπάγεται άρνησιν μιάς ερμηνευτικής εκδοχής του έργου του Χριστού αναμέσον πολλών. Καθήκον της θεολογίας είναι να επανερμηνεύση την άπαξ παραδοθείσαν τοις αγίοις αποκάλυψιν με όρους συγχρόνους και συμβατούς με το κοσμοείδωλον ημών. Ό,τι δηλαδή εποιήσαν και οι μεγάλοι Πατέρες.
Έρρωσθε
Δημοσίευση σχολίου