8 Μαρ 2010

Για να κερδίσω στάλες της ζωής...


Σήμερα ο ναός είχε πάρα πολύ κόσμο. Δεν ξέρω αν γίναμε εκκλησία ή πόσοι τελικά έστω και λίγο έγιναν, αλλά ωστόσο υπήρχαν πάρα πολλοί άνθρωποι στο ναό. Ένας όμορφος δίσκος με καθαρά μελισοκέρια αναμένα και πολλά πολύχρωμα όμορφα λουλούδια αγκάλιαζαν τον Σταυρό του Χριστού που για τον καθένα έπαιρνε μια άλλη μορφή και ένα διαφορετικό συμβολισμό στα βαθύτερα σοκάκια του προσωπικού του ψυχικού τοπίου.

Για άλλους δύναμης και δόξα, για άλλους ταπείνωση και προσφορά, αγάπη και θυσία, ελπίδα και παρηγοριά στα δικά τους βάσανα, μια και έβλεπαν ένα Θεό να πονά και να υποφέρει , και γενικά ο καθένας έδινε την δική του ερμηνεία στα δικά του ψυχικά πλαίσια και ανάγκες της συγκεκριμένης πορείας της ζωής του.

Άλλωστε αυτό είναι και το νόημα της ενανθρωπήσεως. Ενας Θεός που γίνεται ,τώρα ,της ιστορίας του ανθρώπου. Αλλά οχι μια παρελθοντικής ιστορίας που είναι γραπωμένη και πεισματικά ακίνητη στο τότε της ζωής των ανθρώπων. Αλλα μια ιστορία που γίνεται παρόν σήμερα στο τώρα των ανθρώπων.

Βέβαια θα μπορούσε εύλογα να ρωτήσει κάποιος. Και για σένα πάτερ τι νόημα και τι μήνυμα σου πρόσφερε η σημερινή και προσέξτε φετινή εορτή. Γιατί πέρυσι ή του χρόνου όλα είναι αλλιώς. Το τώρα της ιστορίας ενανθρωπίζει κάθε φορά ο Χριστός και αυτό είναι συλλογικό και οικουμενικό, αλλά γιατί ; Μα γιατί είναι ατομικό, προσωπικό και μοναδικά ιδιαίτερο.
Ετσι για μένα μένα η σημερινή εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως πέρα από τις διάφορες θεολογικές αναλύσεις που θα μπορούσα να βρω και να σας απαγγείλω -αλλά κάτι τέτοιο δεν με ενδιαφέρει,- φανερώνει την Σταυροαναστάσιμη υφή του κόσμου. Της ζωής μας.
Μιας ζωής όπου το καλό και κακό ζουν μέσα και γύρω μας. Όπου η θλίψη και η χαρά διαδέχονται η μία την άλλη. Όπου το γέλιο και το δάκρυ είναι τόσο κοντά όσο οι ανάσες των ερωτευμένων. Ωστόσο αυτό δεν μας απογοητεύει. Δεν ματαιώνει τις προσπάθειες μας, αλλά αντιθέτως τις τοποθετεί στην σωστή τους διάσταση και προσανατολισμό. Μας προσγειώνει να μην ψάχνουμε την τέλεια ζωή. Τις τέλειες στιγμές, τους τέλειους ανθρώπους, τα τέλεια εξωτερικά γεγονότα ώστε να χαρώ και να νιώσω πληρότητα. Αυτά ποτέ δεν θα υπάρξουν. Και το γνωρίζουν καλά όσοι προδόθηκαν στον έρωτα, στον παρθενικό μύθο, στο πρωτόζηλο ενθουσιασμό, στην εφήμερη προσδοκία. Η ματαίωση είναι μεγάλη και οδυνηρή . Όταν λιώνουν οι μύθοι οι πλημμύρες πνίγουν τα όνειρα μας και μαζί βυθίζουν την ελπίδα μας. Ομως ο λόγος του Χριστού μπορείς ξάνα μέσα στην προσωπική ψυχική ιστορία μας να αναστήσει την ζωή εκ του θανάτου της γοητείας, δηλαδή της απογοήτευσης.

Ετσι η σημερινή μέρα μας δίδει το μήνυμα οτι η ζωή είναι μια Σταυροαναστάσιμη πραγματικότητα. Ζω, χαίρομαι, προσπαθώ να βρω νόημα στο καθημερινό, το απλό, το προσιτό στο σήμερα μου. Εκείνο που δεν κάνει θόρυβο άλλα είναι σημαντικό. Εκείνο που δεν φωνασκεί αλλά είναι δυνατό και ικανό. Και αυτά είναι δίπλα μας. Μέσα μας. Γύρω μας. Στην προσευχή, στην άσκηση ως ψυχική αναγνωρισιμότητα του αληθινού προσώπου μου. Είναι στην καλημέρα, την καλησπέρα και την καληνύχτα που θα πω στην φύση και στα πρόσωπα της. Είναι στο καφέ που θα πιω, στην κουβέντα που θα κάνω, στην σχέση που θα αναπτύξω, στην παραλία ή το βουνό που θα περπατήσω, στην δημιουργικότητα και την διακονία, σε όλα εκείνα που δεν φαντάζουν μεγάλα για ένα νου που προγραμματίζεται στους ρυθμούς της κατανάλωσης και της τελειομανίας ή τελειοθηρίας. Είναι όμως ουσία ζωής για όλους εκείνους που έμαθαν οτι "«τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;»

π. Λίβυος



9 σχόλια:

ANAZHTHSH είπε...

Φτιαγμένη η ψυχή μας για να εκτιμά το μικρά και καθημερινά, να ασκείται στην υπομονή,
μα φτιαγμένη να ζητά και τα μεγάλα, τα υψηλά, τα δυσπρόσιτα...
Καλησπέρα καλέ μου π.Λίβυε.

Λίτσα είπε...

Τι μεγάλη ευλογία στη ζωή μου που σε γνώρισα!

π.Αντώνιος είπε...

επιτέλους και μια ορθή προσέγγιση της εορτής της Σταυροπροσκύνησης, μακρυά από τις τετριμένες και βαρύγδουπες ερμηνείες που ηχούν κενές πραγματικού νοήματος και πρακτικής εφαρμογής στην ζωή μας....

π. ΛίΒυος είπε...

@ANAZHTHSH
Καλημέρα καλή μου φίλη. Σαφέστατα ο άνθρωπος ειναι για τα μεγάλα και υψηλά, όταν όμως αυτά τα ψάχνει στο τώρα του, στην γή και πατρίδα του σήμερα του.

Σε ευχαριστώ για την παρουσία σου. Να είσαι καλα.

π. ΛίΒυος είπε...

@Λίτσα
Σε ευχαριστώ για την αγάπη σου. Ξέρεις οτι σου χρωστάω πολλά!!!! Να προσπαθείς με μικροπινελιές να ζείς όμορφα τις στιγμές σου. Οχι την ζωή σου, τις στιγμές!!!!
Τα λέμε !!!!

π. ΛίΒυος είπε...

@π.Αντώνιος
Καλημέρα αδελφέ!!!!!
Να δω πότε θα έρθω να σε δω απο κοντά.

Ανώνυμος είπε...

σχετικά με την αναρτησή σου για την εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως σου αποστέλλω κάποιες σκέψεις μου για την υμνολογία της ημέρας.Χαρακτηριστικό απόσπασμα απο την ακολουθία του εσπερινού.το σκεφτόμουν την ώρα που τα εψαλλα Παπα Λίβυε και θελω την γνώμη σου.Όλη η σχιζοφρένεια του βυζαντινού πολιτισμου και του χριστιανικου πολίτευματος όπως αυτο διεσώθη απο την επίσημη εκκλησία.Παραθέτω..

Ὁ συμμαχήσας Κύριε τῷ πραοτάτῳ Δαυῒδ τῷ πιστῷ ἡμῶν ὑποτάξαι τὸν ἀλλόφυλον Βασιλεῖ συμπολέμησον, καὶ τῷ ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ κατάβαλε τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν, δεῖξον εὔσπλαγχνε εἰς ἡμᾶς τὰ ἀρχαῖα ἐλέη σου καὶ γνώτωσαν ἀληθῶς ὅτι σὺ εἶ Θεὸς καὶ ἐν σοὶ πεποιθότες νικῶμεν πρεσβευούσης συνήθως τῆς ἀχράντου σου Μητρὸς δωρηθῆναι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

και λίγο πριν απο αυτη την φασιστική βλακεία που μετατρέπει το παγκόσμιο σύμβολο του ματώμενου σταυρού του μυστηριώδους Ναζωραίου σε θρησκευτικό σύμβολο στρατιωτικής ισχύος ένα υπέροχο ερωτικό δοξαστικό για τον εσταυρωμένο Χριστο..

Ὁρῶσά σε ἡ Κτίσις ἅπασα ἐπὶ σταυροῦ γυμνὸν κρεμάμενον τὸν Δημιουργὸν καὶ κτίστην τῶν ἁπάντων ἠλλοιοῦτο φόβῳ, καὶ ἐπωδύρετο, ὁ ἥλιος δὲ τὸ φῶς συνέστειλε, καὶ ἡ γῆ ἐκυμαίνετο, πέτραι δὲ ἐσχίζοντο καὶ ναοῦ φαιδρότης διερρήγνυτο, νεκροὶ ἐξανίσταντο ἐκ μνημάτων καὶ Ἀγγέλων αἱ δυνάμεις ἐξίσταντο λέγουσαι· Ὢ τοῦ θαύματος! ὁ Κριτὴς κρίνεται, καὶ πάσχει θέλων διὰ τὴν τοῦ Κόσμου σωτηρίαν καὶ ἀνάπλασιν.
Ποιός θα τολμήσει να πετάξει απο την υμνογραφία τοσα και τόσα χωρία που μετατρέπουν τον ορθοδοξο χριστιανισμο σε φονταμεταλιστικό πυρήνα μεσαιωνικών προδιαγραφων.βλέπετε οι θειότατοι Πατέρες τα πάντα καλα εθέσπισαν.ΚΑΛΑ..Φτιαξανε αθάνατα έργα σε ολους τους τομείς της εκκλησιαστικής ζωής αλλα εχουν κανει και κάτι πατάτες...Πιστεύουμε στον Χριστο και όχι στην αδιαμφησβητη θεοπνευστια και εγκυρότητα όλων των παραδεδομένων απο τους πατέρες.Ειδωλολατρεια εχει καταντήσει η αγκύλωση της εκκλησιας στους ΠΑΤΕΡΕΣ.Και οποιος τολμήσει να αρθρώσει λόγο διαφορετικό αμέσως καθίσταται αιρετικός.Αν και μου φαίνεται ότι και η ορθοδοξία αιρεσάρα ήταν και θα είναι..Σέ ευχαριστώ .Καλο Πάσχα
δημήτρης

Ανώνυμος είπε...

Ευχαριστώ π Λίβυε!Πόσο χαίρομαι που υπάρχεις! Τι βάλσαμο είναι αυτό που μας πρόσφερες πάλι!
ΥΓ (άσχετο όμως μου βγήκε πάλι διαβάζοντάς σε) Έχεις ανέβει κορυφή Ψηλορείτη (Τ. Σταυρό); Είναι ένα παλιό όνειρο,που τελευταία ζητά επίμονα να πραγματοποιηθεί. Κι όλο γκουγκλάρω στα χιόνια του. Να μου τον εχαιρετάς.

Άστρια είπε...

Αγαπητέ Λίβυε, είχα ξαναπεράσει και είχα διαβάσει αυτή την ανάρτηση, αλλά δεν άφησα σχόλιο, γιατί ήθελα να την ξαναδιαβάσω.
Λόγια εμπνευσμένα γιατί έρχονται σαν στάλες δροσιάς, βάλσαμο στην ψυχή.
Δεν θα πω τίποτα άλλο, μόνο ένα Ευχαριστώ!