7 Ιαν 2011

Η πρωτοχρονιά ενός αναρχικού...

Δε ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει αλλά αυτές τις μέρες, συναντάς ανθρώπους από τα παλιά. Φίλους που έχεις να δεις χρόνια και καιρούς. Που η ζωή σας έφερε κάποτε κοντά και έπειτα σας χώρισε.

Αυτό ίσχυσε φέτος και για μένα. Περπατώντας στους δρόμους της πόλης μου, συνάντησα έναν παλιό φίλο. Ένα πρόσωπο που είχα χάσει χρόνια καθ ότι οι δρόμοι μας είχαν χωρίσει. Υποθετικά τουλάχιστον . Σε επίπεδο ιδεών. Μια και οι ιδέες χωρίζουν. Μονάχα η ζωή, η εμπειρία, το βίωμα ενώνει τις καρδιές. Οι ιδέες και οι ιδεολογίες διαιρούν. Και στο ποσοστό που ο Χριστιανισμός δεν είναι βίωμα και ζωή, αλλά ιδεολογία τότε μας διαιρεί.

Είχαμε χαθεί για χρόνια. Εκείνος παρέμεινε στο αναρχικό χώρο και εγώ εισήλθα στην εκκλησία. Όχι αντίθετοι χώροι. Πάνω κάτω ίδιους ψυχισμούς κουρνιάζουν στους κόλπους τους, αλλά αυτό αφήστε να το πούμε μια άλλη φορά.

Ανταλλάξαμε χαιρετισμό και ευχές και πιάσαμε μια σύντομη κουβέντα στα όρθια.

-Αδελφέ πως πέρασες αυτές τις μέρες, οικογενειακά;

-Εεεε σχεδόν μου λέει πάτερ.

-Που αλλάξατε τον χρόνο στο σπίτι έτσι με την οικογένεια και τους φίλους.

-Όχι πάτερ μου.

Μου είπε με δύναμη ψυχής.

-Αλλά που ;

-Στις φυλακές πάτερ, όπως κάθε χρόνο. Σύντροφοι αναρχικοί, μαζευόμαστε κάθε χρόνο έξω από τις φυλακές, τραγουδάμε, φωνάζουμε συνθήματα, βάζουμε μουσική και γενικότερα δημιουργούμε μια ωραία ατμόσφαιρα, συμπαράστασης, αλληλεγγύης, συντροφιάς και ελπίδας στους συνανθρώπους μας, που τέτοιες μέρες στερούνται το μεγαλύτερο αγαθό του ανθρώπου που είναι η ελευθερία του.

Είχα πραγματικά σαστίσει. Τα μάτια μου τον κοιτούσαν με θαυμασμό. Η καρδιά μου έχαιρε σε αυτά που άκουγε. Μια συγκίνηση και ελπίδα άνθισε μέσα μου. Ναι υπάρχουν ακόμη ευαίσθητες ψυχές. Καρδιές που αγαπούν. Που νιώθουν και μπορούν να αντιστέκονται.

Συγχρόνως ντράπηκα. Αισθάνθηκα λίγος. Μπροστά του, ένα τίποτα. Απέναντι στο Θεό υπόλογος. Στο Χριστό ανάξιος μαθητής του.

-Εσύ πάτερ που άλλαξες χρόνο;

Τι να έλεγα. Ότι ήμουν στο σπιτάκι μου. Σαν ένας καλός χριστιανοαστός. Ότι αν ήμουν πραγματικός παπάς έπρεπε να ήμουν δίπλα στους κολασμένους αυτής της γης.

Τότε αυτομάτως στην σκέψη μου ήρθαν τα λόγια του Χριστού μας « Oύ πας ο λέγων μοι Kύριε Kύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ' ο ποιών το θέλημα του πατρός μου." Kατά Mατθαίο 7 (21).

Και μέχρι να συνέλθω έρχεται δεύτερο ράπισμα στην συνείδηση μου από τον λόγο Του Χριστού «και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ έστιν εκ της αυλής ταύτης» Κατά Ιωάννη Κεφ. Ι΄ «16

Μέχρι που άκουσα να φωνάζει δυνατά μέσα μου ο Χριστός «εν φυλακή ήμην...» (Ματθ. 25, 36).

Και σας λέω τώρα εγώ, ποιος από τους δυο μας, είχε πραγματώσει στην ζωή του το θέλημα του Θεού; Ποιος είχε ενσαρκώσει το μήνυμα του Χριστού στην ζωή του;

Δεν με νοιάζει τι λέει και τι πιστεύει ένας αναρχικός. Εμένα σαν παπά με δίδαξε, με έλεγξε όχι με τις ιδέες του, αλλά με το βίωμα του. Με την ζωή και πράξη του.

Την ώρα που τα εκατομμύρια των αστικοχριστιανών στην ορθόδοξη Ελλάδα, έτρωγαν την γεμιστή γαλοπούλα τους, την ώρα που οι χοροί και τα γλέντια καλά κρατούσαν μια χούφτα ανθρώπων που τους φωνάζουν «αλήτες» σε κάθε πόλη της Ελλάδος, παρέμειναν μέσα στο κρύο έξω από τις φυλακές, για να γιορτάσουν την αλλαγή του χρόνου με τα φυλακισμένα αδέλφια μας, τους συνανθρώπους μας, εκείνους για τους οποίους ο Χριστός είπε «ἐν φυλακῇ ἤμην καὶ ἤλθετε πρός με….».

Τότε για ακόμη μια φορά ήχησαν μέσα μου τα λόγια του Γέροντος Κορνηλίου «παιδί μου έρχονται κάποιες πόρνες στην εξομολόγηση που θέλω να πέσω στα πόδια τους και ευλαβικά να ασπαστώ τα ευλογημένα χέρια τους…..».

π. Λίβυος


33 σχόλια:

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ είπε...

Καλή χρονιά π. Λίβυε.Συγκλονιστική και λίαν διδακτική η ανάρτηση σας.

Roadartist είπε...

Η αξία δεν υπάρχει πάντα εκεί που νομίζουμε. Μερικές φορές δεν φαίνεται, γιατί δεν παίζει ρόλο στην αξία το εξωτερικό περιτύλιγμα, είτε είναι αυτό κοινωνική τάξη, μόρφωση, Status, εμφάνιση, αλλά το εσωτερικό περιεχόμενο. Πόσους ανθρώπους εκθειάζουμε καθημερινά και πόσους αγνοούμε που αξίζουν περισσότερο.

Λίτσα είπε...

Πολύ χαίρομαι που μου έδωσες τη δυνανότητα να σταθώ μαζί με σένα δίπλα στον φίλο σου και να αισθανώ ντροπή μέχρι τα βάθη της ψυχής μου! Καλή και ειρηνική χρονιά σου εύχομαι!

Ανώνυμος είπε...

...................με ισοπέδωσες διαφωτιστικά..............................

Ανώνυμος είπε...

Συγκλονιστική ιστορία και άκρως διδακτική. Καλώς σε βρήκα στον μπλογκοχώρο!

Κ.Λ είπε...

καλή αγωνιστική χρονιά
Υπάρχουν πολλων λογης στοιβοι αγώνων.

despoina είπε...

Εκείνος μας το είπε 2010 χρόνια πριν,
Αλλά επειδή το είπε,
οι άνθρωποι Τον σταύρωσαν
Και επειδή οι μαθητές του το επανέλαβαν,
τους σκότωσαν και αυτούς.
Δεν κατόρθωσαν όμως να πνίξουν
την γλυκιά Θεϊκή φωνή
που 2010 χρόνια τώρα επαναλαμβάνει
ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ


και σήμερα διαβάζοντας σας
σκέφτομαι πως ο καθένας μας
που λέει ναι αγαπώ τον πλησίον μου
αλλά δεν κάνει ΤΙΠΟΤΕ πέρα από αυτό
είναι σαν να έχει στο χέρι του μία επιταγή εκατομμυρίων και ποτέ δεν πάει στην Τράπεζα να την εισπράξει...δεν προχωράμε από τα λόγια στην πράξη..
Ναι ντρέπομαι φρικτά που κι εγώ ήμουν στο ζεστό μου σπίτι με την οικογένεια μου
και όχι έξω από την φυλακή,
και όχι σε κάποιο θάλαμο ενός νοσοκομείου,
όχι σε ένα παγωμένο και μοναχικό σπίτι με ορφανά παιδιά,
όχι σε ένα γηροκομείο ηλικιωμένων ανθρώπων με μάτια καρφωμένα στην πόρτα,
όχι σε ένα πανάθλιο χώρο που στοιβάζονται δεκάδες αλλοδαποί βρώμικοι, νηστικοί, απέλπιδες και φοβισμένοι...
εγώ ήμουν στο ζεστό σπίτι μου
εγώ κρατούσα την επιταγή στα χέρια
εγώ αγαπούσα τον πλησίον μου ..

Το κείμενο σας
με μαχαίρωσε απευθείας
στην καρδιά
όχι γιατί είμαι καλός άνθρωπος και καλή χριστιανή
ΑΛΛΑ γιατί η άγνοια συγχωρείται
η ΑΜΕΛΕΙΑ ποτέ.
Αύριο λοιπόν...
αν δώσει ο Θεός και ξημερώσει η μέρα , αύριο , δεν θα μείνω στο *ντρέπομαι* θα πάω στο *πράττω*

Απο τα βάθη της καρδιάς μου
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ για την αφύπνιση
Να είστε καλά.

π. ΛίΒυος είπε...

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ
Roadartist
Λίτσα
ηλιογράφος
maviakoufetaria
Κατερίνα
despoina

Χαίρομαι που όλους μας άγγιξε σε βαθύτερο ανθρώπινο επίπεδο η ιστορία, το περιστατικό αυτό του φίλου μου.
Για μένα όπως και για εσάς καθότι βλέπω απο τα μηνύματα σας, ήταν ένα ισχυρό ράπισμα συνείδησης.
Οχι απλά για να νιώσω ενοχές. Ούτε για να μαυρίσω την ήδη κουρασμένη ψυχή μου. Αλλα για να καταλάβω για μια ακόμη φορά ότι υπάρχουν γύρω μου άνθρωποι με δυνατή καρδιά και πλούσια ευαισθησία. Καλούμαστε να τους ανακαλύψουμε και μαζί να οργανωθούμε σε κάτι ουσιαστικότερο και ποιοτικότερο.

Νομίζω οτι οσο και αν μας πονάει η αλήθεια αυτού του κειμένου, όσο και αν μας ξεβολεύει, πρέπει να ακούσουμε την φωνἠ του, που μας καλεί για μια ζωή όχι απλά επιβίωσης αλλά ουσίας.

Σας ευχαριστώ όλους και εύχομαι ο καθένας μας να βρει τρόπους και μορφές εκδήλωσης τις ομορφιάς που κρύβει μέσα του.

Την αγάπη μου σε όλους.

γρηγόρης στ. είπε...

Καλή χρονιά, π. Λίβυε!
Ό, τι και να σχολιάσουμε... μάλλον καλύτερα να σιωπήσουμε και να συλλογιστούμε.

Λυγερή Βασιλείου είπε...

π.Λίβυε
Όλα στη ζωή έχουν ένα κόστος.
Η απώλεια της ελευθερίας είναι μεγάλο τίμημα .Οι ιδέες είναι ακριβές. Κι όταν εκφράζονται μέσα από βία είναι δίκαιο και τιμητικό, αν θες, να πληρώνονται....
Όλοι έχουμε αναφαίρετο δικαίωμα στη ζωή .Κι όταν αυτή αφαιρείται καμία πληρωμή δεν είναι ικανή να ισοζυγίσει την απώλεια...

Φυσικά, είναι φανερό ,ότι εσύ δεν εστιάζεσαι στην αναρχικότητα αυτή καθ 'εαυτή και τις συνέπειές της, στη κοινωνία . Αλλά στην διάσταση της αντίδρασης και αλληλεγγύης των συντρόφων που είναι έξω από την φυλακή .
Από την άποψη λοιπόν ότι αυτή η συμπεριφορά τους στη ανθρώπινη σχέση συμπίπτει με τον Χριστιανικό λόγο, άξιος ο μισθός τους.

Εγώ αποστασιοποιούμαι όπως Εσύ ,από την δράση των αναρχικών , αλλά κρατώ τον συνειδησιακό προβληματισμό σου που είναι και δικός μου όχι μόνο για τους αναρχικούς έγκλειστους, αλλά για όλους τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται για τον άλφα ή βήτα λόγο έγκλειστοi κ αποκομμένοi από οικογένεια και φίλους και κάποιους ξεχασμένους από ανθρώπους και Θεό.
Καλή κι ευλογημένη χρονιά να έχεις

π. ΛίΒυος είπε...

@γρηγόρης στ.
Καλή χρονιά αδελφέ μου.
Να περνάς καλά!!!


@Λυγερή
Το συγκεκριμένο κείμενο δεν κρίνει την Αναρχία ως ιδεολογία. Ούτε τις πρακτικές "αγώνα" των αναρχικών.
Επίσης δεν είμαι εγω αυτός ως κληρικός που θα πω έαν καλώς είναι μέσα στην φυλακή κάποιοι συνάνθρωποι ή όχι.Δεν είμαι εδω για να κρίνω αλλά για να αγαπώ εάν το καταφέρνω. Εγω εύχομαι να μην είναι κανείς συνάνθρωπος μου μέσα στα κελιά.
Τέλος οι αναρχικοί δείχνουν μια αλληλεγγύη. Δεν ξέρω γιατί και πως. Το ερώτημα για μενα ως Χριστιανού είναι, οτι αυτή την αλληλεγγύη γιατί δεν την συναντώ και στους Χριστιανούς? εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που δεν με πείθουν με την συχνότητα φανέρωση τους.

Καλά να περνάς και καλή χρονιά να έχεις!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Οι μονόπλευρες καλωσύνες και "οι δικαστές " περί του αναφαίρετου δικαιώματος της ζωής..Δεν αντιλέγω αλλά αυτοί οι δικαστές θα έπρεπε καθημερινά να διαμαρτύρονται για τις τόσες ζωές που χάνονται εξ' αιτίας των κυρίαρχων εξουσιαστών, θα έπρεπε κάθε μέρα να ζητούν να πληρώσουν με φυλάκιση οι υπεύθυνοι Και το θέμα είναι ότι οι αγώνες των αναρχικών φαίνονται να έχουν σε πρώτη μοίρα την εκτίμηση και τη διαφύλαξη των ανθρωπίνων ζωών, το λέω αυτό γιατί οι γενικεύσεις και η αντίληψη ότι κινδυνεύουν αθώοι πολίτες από τέτοιες μορφές αγώνα είναι τόσο φανερό ότι διοχετεύονται από την εξουσία και είναι κρίμα να γίνονται τόσο εύκολα αποδεκτές στο όνομα μιας αφηρημένης καλωσύνης και γενικής ευαισθησίας. Και η αγάπη δεν έχει νόημα όταν είναι επίσης γενική και αόριστη. απ ' ότι ξέρω στην εκκλησία θεωρείται ύψιστη αρετή η διάκριση. Ξέρεις γιατί αγαπάς, ξέρεις γιατί υπερασπίζεσαι κάτι συγκεκριμένα. Οι αναρχικοί δεν έχουν ανάγκη της επιείκειας, της συμπόνιας.Εγώ τους βλέπω μέσα στις μέρες των αιώνων να έρχονται ξανά και ξανά ως νοσταλγοί της παραδείσιας ανταρσίας, θέλουν πάλι να διαπραγματευτούν τους "θεικούς" όρους ζωής από την αρχή.Άνθρωποι που γνωρίζουν την ιστορία, τα όρια των πράξεων κι όμως θα ενεργήσουν βάζοντας για μια ακόμα φορά τα λογικά επιχειρήματα της συστηματοποιημένης λογικής στην άκρη , της λογικής αυτών που αιώνες τώρα παίζουν το παιχνίδι της κυριαρχίας, ούτε καν ακούν τα λογικά επιχειρήματα που προστατεύουν την "ησυχία" αυτών που δεν τολμούν να πιστέψουν πως η γη δόθηκε και γι΄αυτούς.Τα παραμερίζουν όλα αυτά γιατί η ψυχή τους κυριεύεται από από το πνεύμα του προμηθέα και βγαίνουν στους δρόμους κρατώντας αναμμένους πυρσούς και φωνάζουν 'Δεν είναι οι μοίρα μας ούτε η δική σας να ζούμε σαν τρυφερά και άβουλα μυρμήγκια'
Και είναι διαστήματα μέσα στην ιστορία που οι εξουσιαστές μετατρέπουν τις φυλακές και τα κελιά ειδικής κράτησης στα πιο φωτεινά σημεία του κόσμου. Και η υπερβολή δεν βρίσκεται σε τούτα τα λόγια, η υπερβολή βρίσκεται στο αίμα αυτών των Κρατουμένων που επιμένουν να πιστεύουν πως μπορούν οι άνθρωποι να είναι υπέροχοι.. το πιστεύον και αγωνίζονται γι' αυτό χωρίς να γνωρίζουν καλά τους "προδότες" σαν κι εμένα που επιμένω να γράφω ποιήματα γι' αυτούς που επιμένω να τους βλέπω σαν την τρελή κατακόκκινη παπαρούνα που είδα γενάρη μήνα κάτω από μια ελιά στην πλαγιά του μικρού βουνού.
Και το ερώτημα...
Θα είμαστε κοντά τους στις 17 του Γενάρη;

π. ΛίΒυος είπε...

@Ανώνυμος
Ωραίος ο λόγος σου φίλε. Ευαίσθητα επαναστατικός. Δυναμικά ρεαλιστικός. Έντονα ουτοπικός και μεσσιανικός, κοινωνικά εσχατολογικά.
Εύχομαι η δίψα της ύπαρξης σου να βρει καθαρό νερό να ξεδιψάσει. Κράτα γερά.

Την αγάπη μου!!!!

zarAthustra είπε...

η πραγματικά σημαντική αυτή κίνηση ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια από συντρόφους στη γερμανία..σε σημείο που εκεί πλέον φαντάζει αδιανόητο να αλλάξει ο χρόνος χωρίς οι κρατούμενοι, "πολιτικοί" και "ποινικοί" να έχουν μια παρέα...
αλλά και τα τελευταία χρόνια στην ελλάδα πάντα συγκεντρώνεται κόσμος αλληλέγγυος στης γης τους κολασμένους...η αγάπη και η συντροφικότητα μπορούν με τη φωτιά τους να δροσίσουν την ίδια την κόλαση...
καλή χρονιά αδελφέ, χρόνια αγωνιστικά και ευλογημένα για όλους μας...

π. ΛίΒυος είπε...

@zarAthustra
Είναι μια πολύ ανθρώπινη κίνηση, γεμάτη Χριστό και κοινωνικό δυναμισμό.
Εγω πραγματικά συγκινούμε με τέτοιες κινητοποιήσεις. Αλλα κυρίως με τέτοιες καρδιές.

Γειά σου αδελφέ μου. Την αγάπη μου!!!! Καλή χρονιά να έχεις!!!

Διαβάτης είπε...

Πόσα διδάγματα τελικά ... απ΄ εκεί που δεν το περιμένουμε . Κι΄όμως τόσο αληθινά , τόσο ειλικρινή .

Σας ευχαριστούμε πάτερ Λίβυε που μας το μεταφέρατε.

Ευλογημένη χρονιά σας εύχομαι .

Ας ξημερώσει φέτος και στις ψυχές μας ...

Την ευχή σας πάτερ Λίβυε.

π. ΛίΒυος είπε...

@Διαβάτης
Καλή χρονιά!!
Εύχομαι κάθε καλό σε ότι κάνεις!!!

Άστρια είπε...

"Χριστιανική" στην ουσία της η πράξη ενός "αναρχικού" στον "πλησίον" της φυλακής.
Πόσο οι τίτλοι στις πράξεις και στους ανθρώπους, οι "ταπέλες" δηλαδή που τους κρεμάμε και κουβαλάνε.. πόσο ανταποκρίνονται στην αλήθεια;

Κι αντιγράφω από την Ασκητική του Καζανζάκη (ναι εκείνον που κάποιοι του έβαλαν την ταπέλα "άθεος"), ένα μικρό διάλογο:

"Ο νους: -"Λαγαρό κι ανέλπιδο είναι το μάτι μου και θεάται τα πάντα. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μια παράσταση που δίνουν οι πέντε θεατρίνοι του κορμιού μου. Κοιτάζω με απληστία, με ανείπωτη περιέργεια, και δεν έχω την αφέλεια του χωριάτη να πιστέψω, και ν' ανέβω πάνω στη σκηνή επεμβαίνοντας στην αιματερή κωμωδία. Είμαι ο θαματοποιός φακίρης που ακίνητος, καθούμενος στο σταυροδρόμι των αιστήσεων, θεάται να γεννιέται και ν' αφανίζεται ο κόσμος, θεάται τα πλήθη να σαλεύουν και να φωνάζουν στα πολύχρωμα μονοπάτια της ματαιότητας. Καρδιά, απλοϊκή καρδιά, γαλήνεψε κι υποτάξου"!
Μα η καρδιά ανατινάζεται και φωνάζει:
-"Είμαι ο χωριάτης και πηδώ απάνω στη σκηνή κι επεμβαίνω στην πορεία του κόσμου! Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι".

Ευτυχώς, ευτυχώς που κάποιοι ανθρώποι, ανεξάρτητα από ταπέλες, μπορούν, επιμένουν, ν' ακολουθούν αυτό το βαθύ χτυποκάρδι!
Ευτυχώς!

Π. Λίβυε, ουσιαστικό στην απλότητά του "κήρυγμα" η ανάρτησή σου (και γι' αυτό απ' ευθείας μίλησε στην ψυχή).
Καλή δύναμη!

π. ΛίΒυος είπε...

@Άστρια
Ευτυχώς Αστρια που κάποιοι ακούν ακόμη την καρδιά τους. Ευτυχώς.
Σε ευχαριστούμε πραγματικά για την παράθεση του σημαντικού αυτού κειμένου του Ν. Καζαντζάκη.

Οσο για τις ταμπέλες νομίζω οτι πρώτος ο Χριστός τις κατέρριψε όταν έκανε καθημερινά παρέα με πόρνες και τελώνες.

Καλο ξημέρωμα να έχεις. Την αγάπη μου!!!

myword είπε...

Πολύ μου άρεσε που σας συνάντησα. Ωραίο το κείμενο, πολύ καλά κάποια σχόλια. Χαίρομαι γιατί έχουμε ανάγκη από αδελφούς πεινώντες και διψώντες, από τη μαρτυρία ανθρώπων με λογισμό ελεύθερο και αυθεντικότητα. Φοβάμαι εκεί έξω, όταν ζητώ Χριστό και μου απαντούν με βόλεμα, μικρόνοια, αγαπισμούς και συναισθηματισμούς. Μου έρχεται να απαντήσω "από αυτά έχω, ευχαριστώ. Ο Χριστός, πρέπει να είναι κάτι άλλο.. κάτι τόσο υπέροχα ξένο από όλα αυτά".
Αλήθεια, τι είναι τη 17η Ιανουαρίου, απόψε;
π.Λίβυε, χάρηκα που σας γνώρισα.

Ανώνυμος είπε...

καλησπέρα και από μένα, έστω και καθυστερημένα.

είμαι αναρχικός και το κείμενο αυτό μου το έστειλε μια συντρόφισσα μου. συγκινήθηκε και αυτή με το κείμενο καθώς και με τις αντιδράσεις των σχολιαστών.

από την πλευρά μου να πω, πως οι αναρχικοί όταν συγκεντρώνονται στις φυλακές (απέξω...!), είναι για όλους τους κρατούμενους, και όχι μόνο για αυτούς που κάνουν πολιτικές και αντικαθεστωτικές παρανομίες. είναι για όλους.

επίσης να πω πως στην αναρχική θεώρηση η αλληλεγγύη είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο. είναι από τα βασικά αφού μέσω της αλληλεγγύης των ανθρώπων μπορείς να ζήσεις πολύ καλύτερα από ότι με τον κτηνώδη ατομικισμό. έτσι η αλληλεγγύη των αναρχικών στους φυλακισμένους είναι από αγάπη για το συνάνθρωπο, όχι απαραίτητα πως συμμερίζονται τις απόψεις τους περί βίας ή των όποιων εγκλημάτων. απλά κατανοούν το απάνθρωπο στοιχείο της στέρησης της ελευθερίας.

η αναρχική θεωρία έχει μέσα της πολλές έννοιες που βρίσκονται στον ιστορικά πρώιμο χριστιανισμό. οι συλλογικότητες, η αγάπη, η συναδέλφωση, ειρήνη κλπ. οπότε ναι έχει να κάνει με τις διδασκαλίες του ιησού (ή του χριστού:-Ρ). αλλά επίσης διακυρρήσει πως η άνθρωποι δεν πρέπει να κατατάσονται σε ιεραρχίες. δεν υπάρχουν άνθρωποι πιο ιεροί από τους άλλους. υπάρχουν άνθρωποι που αγάπησαν πιο πολύ από τους άλλους. εμείς αυτό το οποίο πρέπει να κάνουμε είναι να αγαπάμε τον συνάνθρωπο, αλλά και να αντιστεκόμαστε σε αυτούς που δεν μας αφήνουν να ζούμε αγαπημένοι.

για παράδειγμα ο παπάς του χωριού της κερατέας ''ευλογεί'' τις μολοτωφ που πετανε οι κατοικοι. ο αγωνας τους ειναι δικαιος. αξιζουν την εμπρακτη και ενσωματη συμπαρασταση ολων μας.

οι αναρχικοι (οχι ολοι!!) ειναι ανθρωποι που αγαπανε τον συνάνθρωπο αλλά αυτό το πραγματοποιούνε κιολας. σε αυτή τη ζωη δεν αρκούν μόνο τα συσσίτια τα φιλοπτωχα ταμεια και τα αλλα που κανει η εκκλησια. αλλά πρέπει να γίνεται κριτική και αντισταση στις αιτίες που παραγουν αυτα τα αποτελεσματα.

"οι θεωρητικοι που δεν ζουν μια εξεγερτικη ζωη, δεν λενε τιποτα που να αξιζει να λεχθει και οι ακτιβιστες που δε σκεφτονται κριτικα δεν πραττουν τιποτα που να αξίζει να γινει"

καπου εκει χανονται πολλοί ανθρωποι που ενω εχουν καλες προθεσεις προσπαθουν με λαθους τροπους. ολοι μας πρεπει να σκεφτομαστε αλλα και να πραττουμε. και μετα να ξανασκεφτομαστε τις πραξεις μας και να πραγματοποιουμε τις σκεψεις μας. αλλιως... βραστα χαραλαμπε!


υ.γ.στις 17 του γεναρη ξεκινησε η δικη για τους φυλακισμενους της συνωμοσιας πυρηνων της φωτιας.

εις το επανειδειν
γιαννης

π. ΛίΒυος είπε...

@γιαννης
Φίλε μου, πάρα πολυ ωραίο το μήνυμα σου και συμφωνώ.
Η αγάπη, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, είναι αξίες που συνείχαν την πρώτη εκκλησία. Μάλιστα έχει κάνει και μια πολύ σπουδαία ανάλυση ο Κορποτκιν στο βιβλίο του ΗΘΙΚΗ.
Συνέχισε φίλε να αγαπάς τα αδέλφια του Χριστού και ολα τα άλλα θα ανθίσουν μεσα σου.
Τα λέμε, καλή δύναμη στο δρόμο της αγάπης... http://akeldama09.blogspot.com/2009/08/blog-post_31.html

Ανώνυμος είπε...

π.Λύβιε ποσο χάρηκα που το είδα δημοσιευμένο και σε περιοδικο... Γιώργος

π. ΛίΒυος είπε...

@Γιώργος
Σε πιο περιοδικό ? Δε ξέρω τίποτα. Δε γνωρίζω αν μπορείς βοήθησε με. Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Στο τρίτο μάτι, αξιόλογο έντυπο κατά την γνώμη μου. Γιώργος

π. ΛίΒυος είπε...

@Γιώργος
Το περιοδικό το ξέρω, το κείμενο όμως δεν το γνώριζα οτι δημοσιεύθηκε. Ελπίζω να αναφέρει τουλάχιστον την πηγή.
Τι να πω θα παω να το παρω να δω.
Πάντως σε ευχαριστώ πολύ.

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι πολύ που υπάρχουν άνθρωποι της εκκλησίας που έχουν τέτοιες απόψεις και πάνω από όλα τέτοια συναισθήματα! Ντρέπομαι για τους ανθρώπους που θεωρούν τον εαυτό τους αναρχικό αλλά το μόνο που προτάσσουν είναι βία και μίσος (κάποτε και εγώ τέτοιος είμουν). Συνέχισε γερά πάτερ!
Ένας Ορθόδοξος Χριστιανός και αναρχικός!

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω η παραβολή είναι ξεκάθαρη με το μαχαίρι δε πας πουθενά.

Αν χρειάζεσαι μαχαίρι, τότε σημαίνει πως δεν πείθεις.

Αναρχος μπορεί να είναι μόνο ο Θεός, τα λοιπά είναι υποκρισία.

Αλίμονο αν βάζαμε μπροστά από την αγάπη μας για τον άνθρωπο μια πολιτική ταμπέλα. Οι ιδιοτητες του Ιησού είναι και αυτή του άναρχου, αλλά και του Ειρηνιστή και του Επαναστάτη κι άλλα πολλά. Προσπαθούμε να του μοιάσουμε όχι ως αναρχικοί, ή δε ξέρω ποια άλλη πολιτική ταμπέλα, αλλά σαν άνθρωποι.

Είναι πολύ δύσκολη η αποστολή των Χριστιανών στη γη και από τότε έχει περάσει πολύς καιρός. Μεταξύ μας σηκώσαμε τοίχους, γίναμε Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Προτεστάντες, Ευαγγελιστές και δε συμμαζεύεται. Εχουν περάσει σχεδόν 1000 χρόνια από τότε που άρχισαν τα σχίσματα επίσημα να πέρνουν σάρκα και οστά ενώ το αίμα που χύθηκε στο όνομα των δογμάτων μας βαραίνει όλους πολύ. Μόνο τα πρώτα χίλια χρόνια παρέμεινε ο Χριστιανισμός ενωμένος, αλλά και εκεί με παρατράγουδα.

Τί αλληλεγγύη μπορεί να δείξει ένας Χριστιανός με τέτοιο παρελθόν;

Μόνο οι κατά συνείδηση μπορούν.

Δυστυχώς δύσκολα θα μπορέσουμε να σπάσουμε τέτοια παράδοση γιατί όλοι γνωρίζουμε πως ο Μαμωνάς θριαμβεύει στα κοσμικά κι όταν το συμφέρον ανακατεμένο με τη πόρωση έρχονται πρώτα, οι τολμώντες θα θεωρηθούν αιρετικοί.

Μόνο να μας λυπηθεί, γιατί μπροστά στο σχέδιο του Θεού, το οποίο μας είναι άγνωστο, ακόμα και η θυσία ενός λαμπρού ΓΕΝΟΥΣ όπως εκείνο των Ελλήνων είναι τίποτα !!!

Δύσκολα τα πράγματα αδελεφοί !!!

Πέτρος

π. ΛίΒυος είπε...

@Ανώνυμος
Γειά σου αδελφέ μου!!!
Να είσαι καλα. Ολοι μαζί συνεχίζουμε ο καθένας απο το μετερίζι του.


@Πέτρος
Σε νιώθω. Ευχαριστώ πάρα πολύ για το δυνατό σχόλιο που μας άφησες. Καλή δύναμη.

dryplacer είπε...

Εξαιρετικό! Καλή, ανατρεπτική και επ-Αναστατική χρονιά, με αγάπη, αλληλεγγύη και δύναμη.

http://denplirono-anatropi.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html

Μαρία Μπαλιάτσου είπε...

Συγκλονιστική η ιστορία σας, προκαλεί σεισμούς στις καρδιές και στο νου μας! Δεν αφήνει όμως πίσω της συντρίμμια αλλά μας γεμίζει φως, ελπίδα και αγάπη!

Kakos Lykos είπε...

Κανονικά θα κάνω έπρεπε να κάνω μεθαύριο το σχόλιο για να μη χαλάσω το σερί... :) Ένα πράγμα έχω να πω:Πρόσεχε, καλέ μου άνθρωπε! Οι φαρισαίοι και υποκριτές που προσποιούνται τους Χριστιανούς απο τότε που έγινε επίσημη θρησκεία, και πλείστους τέτοιους βλέπω στις τηλεοράσεις να αγορεύουν, θα στην έχουν στημενη με αυτά που λες... Τους χαλάς την πιάτσα...

ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΛΕΞΙΟΥ είπε...

ΤΟ ΖΗΤΟΎΜΕΝΟ ΣΉΜΕΡΑ ΕΊΝΑΙ Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΕΤΑΞΎ ΣΚΕΨΕΩΝ, ΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΩΝ. ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΊΕΣ ΕΊΝΑΙ ΑΝΕΜΟΣ, ΟΙ ΘΕΩΡΊΕΣ ΆΧΡΗΣΤΕΣ. Ο ΘΕΌΣ ΠΑΝΤΑΧΟΎ ΠΑΡΩΝ, ΧΩΡΊΣ ΘΡΗΣΚΕΊΑ ΚΑΙ ΤΥΠΟΛΑΤΡΙΕΣ. ΜΟΝΟ ΑΓΝΗ, ΚΑΘΑΡΗ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΉ ΑΓΑΠΗ, ΟΠΩΣ ΉΤΑΝ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΌΣ.