20 Οκτ 2014

Αφήσου.....


Δεν έχουμε αποδοχή στον εαυτό μας και στους άλλους. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό και την ζωή. Χτυπιόμαστε αυτομαστιγωνόμασε για να εξιλεώσουμε ενοχές που έθεσαν άλλοι στην ζωή μας και όχι ο Θεός και η ύπαρξη. Ο Θεός δεν μας έδωσε ενοχές, μα εκείνοι που θέλουν να εξουσιάζουν την ύπαρξη μας.
Λέει ο όσιος Πορφύριος «Έτσι ν' αγωνίζεσθε στην πνευματική ζωή, απλά, απαλά, χωρίς βία… Μη πολεμάτε να διώξετε το σκοτάδι απ' το δωμάτιο της ψυχής σας. Ανοίξτε μια τρυπίτσα, για να έλθει φως, και το σκοτάδι θα φύγει… Τις αδυναμίες αφήστε τις όλες, για να μην παίρνει είδηση το αντίθετο πνεύμα και σας βουτάει και σας καθηλώνει και σας βάζει στη στενοχώρια. Να μη κάνετε καμιά προσπάθεια ν' απαλλαγείτε απ' αυτές. Ν' αγωνίζεσθε με απαλότητα και απλότητα, χωρίς σφίξιμο και άγχος.»
Ας σταματήσουμε να πηγαίνουμε αντίθετα σε αυτό που είμαστε, σε αυτό που νιώθουμε, όλα μπορούν να γίνουν δρόμος, έστω και δύσβατος, έστω και λασπωμένος, θα φτάσουμε όμως στο προορισμό μας.
Γιατί πνίγεται κάποιος;
Γιατί παλεύει να σωθεί.
Πότε δεν πνίγεται;
Όταν πεθάνει. Ο νεκρός στην θάλασσα επιπλέει.
Μα γιατί; Γιατί έπαψε να αντιστέκεται και έμαθε να αφήνεται…


π. Χαράλαμπος λύβιος Παπαδόπουλος

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...


π. Λιβυε, τα κειμενα σας μιλανε στην ψυχη μου. συνεχιστε να μας βοηθατε

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο κείμενο Πάτερ!!! Ας αφηνόμαστε με εμπιστοσύνη στη θάλασσα του Ελέους Του κι ας προσμενουμε, την ψυχική μας λύτρωση...

Ανώνυμος είπε...

Το είχα πολύ ανάγκη.
μπήκα πρώτα στη σελίδα του πάτερ Κονάνου..μετά σκέφτομαι..τώρα δεν μπορώ να ακούσω ομιλία..αλλά έχω ανάγκη..από κάτι..κάτι..για να προχωρήσω..και μόλις μπήκα σε σάς διάβασα κάτι που χρειαζόμουν!!
σας ευχαριστώ πολύ από την ψυχή μου!εύχομαι να είστε πάντα ευλογημένος!

Ανώνυμος είπε...

επίσης έχω ένα άλλο θέμα αν μπορείτε να αναλύσετε..στην επαρχία προσευχόμουν συνέχεια..τώρα σε μεγάλη πόλη ελάχιστα..όλο΄΄τρέχω΄΄άγχος κλπ.
αφού και το πάτερ ημών το λέω βιαστικά..που δεν με ικανοποιεί..
έχω διαβάσει πολλά αλλά έχω μπερδευτεί.
μπορώ να μιλάω με απλά λόγια αυτό το διάστημα στο Θεό (απλή δημοτική..και δικάμου) θα με συγχωρέσει που τον ξεχνάω;!(τον θυμάμαι μόνο στα τυπικά όχι όλη την ημέρα..)αχ..τι ρωτάω..λες και θα εξιλεωθώ..χάλια τα έκανα..χάλια..

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ π. Χαράλαμπε, την ευχή σας.
Τα λόγια σας αγγίζουν την ψυχή μας.Πραγματικά δεν μπορείς με την βία να προχωρήσεις, αφήνεις την κατάσταση στον Κύριο...να οδηγηθείς από Αυτόν.
Θέλω να πω στον αδελφό (7:14) να μην ανησυχεί, γιατί το έχουμε περάσει όλοι αυτό, δηλ. λόγω συνθηκών να "απομακρυνόμαστε" για λίγο, αλλά μετά πέφτουμε με μεγαλύτερη λαχτάρα στην αγκαλιά Του.Ακόμα και αυτό θα λειτουργήσει προς όφελος της ψυχής μας σε βάθος χρόνου,γιατί θα εκτιμήσουμε και θα αγαπήσουμε περισσότερο αυτό που είχαμε (την ζωντανή επικοινωνία με τον Κύριο) και ίσως γι΄αυτό το επιτρέπει να συμβεί. Μόνο προσπάθησε αυτά τα δυό λογάκια που έστω θα του πεις να μην είναι τυπικά, αλλά μέσα από την ψυχή σου, όπως θα θέλαμε κι εμείς να μας μιλάει το παιδί μας.
μια αδελφή σας

Ανώνυμος είπε...

σας ευχαριστώ πάρα πολύ αγαπητή εν Χριστώ αδελφή :7 Νοεμβρίου 2014 - 4:16 μ.μ !

Ανώνυμος είπε...

Και αυτό που λεει: "οι βιαστές θα κερδίσουν την βασιλεια των ουρανών.....";;;;;;;;