9 Οκτ 2014

Πριν εξομολογηθείς ψάξε...




Λέει ο άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος. Όταν θέλεις να κοινωνήσεις, βρες μια εκκλησία που να τελεί την Θεία Ευχαριστία και είσελθε να κοινωνήσεις. Όταν όμως θες να μιλήσεις για την καρδιά σου, πρόσεχε, που και σε ποιόν θα πας.
Να ιδρώσεις πριν επιλέξεις το πρόσωπο που θα δει και θα ακούσει τις πιο εσώτερες παρθενικές φωνές σου. 
Εγώ δεν είμαι άγιος, μα θα πω κάτι επιπλέον. 
Εαν από μικρό παιδί κουβαλάς την πληγή της ενοχής, εάν βαστάς το μαρτύριο της ευαισθησίας, εαν τα μάτια σου δακρύζουν στην ομορφιά και την αγάπη, εαν ζητάς μια αγκαλιά να ξαποστάσεις τους εφιάλτες της ύπαρξης σου, πρόσεξε σε ποιον παπά θα εξομολογηθείς ή θα ζητήσεις συμβουλές. 
Προσευχήσου, αναζήτησε, οχι τον σπουδαίο, το όνομα, τον "αγιορείτη", τον διορατικό, προορατικό και θαυματοποιό. Τίποτε απο αυτά. Έναν παπά που να ζεί τον Χριστό στην καρδιά και την ζωή του. Που σημαίνει, αγαπητικό και ταπεινό, αυτό που λεει το γεροντικό, να έχει καρδιά!!! Καρδιά ανθρώπου!!! 
Άκου τον άγιο Ιωάννη της Κλίμακος, "μην αναζητάτε προγνώστας, μα ταπεινούς ανθρώπους της καρδιάς". 
Πρόσεχε μη σε γεμίσουν ενοχές και μόνο για το οτι ζείς και αναπνέεις. Μην προβάλουν πάνω σου τις δικές τους σκιές. 
Εγώ έκανα πολλά λάθη στις επιλογές μου και τα πλήρωσα ακριβά. Μια φορά, ένας παππούλης, απο αυτούς που γνωρίζουν εμπειρικά και βιωματικά τον Θεό, για αυτό και έχουν αγάπη, ταπείνωση και απίστευτη ελευθερία, μου, είπε σχεδόν με δάκρυα στα μάτια "το ύφασμα σου, ήταν απο μετάξι. Στο τράβηξαν άτσαλα και βίαια και το έσκισαν. Τώρα θα προσπαθήσουμε να το ράψουμε. Μα η πληγή θα φαίνεται........ "

π. Χαράλαμπος(Λίβυος)Παπαδόπουλος

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χα!!! Απίστευτος!!! Γι'αυτό μερικές φορές αναβάλω να σε διαβάσω... Κοιτάω κλεφτά μόνο τον τίτλο...
Γιατί με τις αλήθειες της ψυχής σου, μου υπενθυμίζεις τις δικές μου που κάποιες φορές εσκεμμένα θέλω να ξεχνώ... Με τον τρόπο σου με αφυπνίζεις και με ξανά φέρνεις αντιμέτωπο με το "ζόρικο" κομμάτι του εαυτού μου...
Και πολλές φορές αυτό φέρνει δάκρυα... αλλά στο τέλος είναι λυτρωτικό...

Να' καλά φίλε Παπά-Χαράλαμπε.

Φάνης.

Ανώνυμος είπε...

Κάλλιο αργά παρά αργότερα ο σχολιασμός.Συνήθισα να μπαινοβγαίνω εδώ, σα στο σπίτι μου' οικείο περιβάλλον, αληθινό, ζεστό!!
Στην αρχή δάκρυσα και αργότερα προβληματίστηκα:
ε ξ έ λ ι π ε ν ό σ ι ο ς ;Μα ακόμη και να βρει κάποιος τον επόμενο Πορφύριο, τον δεύτερο Σιλουανό, τον ανώνυμο άγιο άνθρωπο,τον τέλειο καρδιακό συνομιλητή, τίποτε δεν θα έχει κάνει,αν σκαλώσει το μετάξι στη δική του βιωματική, αν δεν τρομάξει από τον εφιάλτη εγωισμό του,αν δεν σπάσει τον ..κωδικό της συγγνώμης( από κάτω είναι γραμμένη η ταπείνωση , η αγάπη, η υπομονή), αν δεν καταλάβει ότι τον πειρασμό η σοφία τον μετατρέπει σε αγιασμό( Έπαρον τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος)!!
Επισημαίνετε ότι"εγώ έκανα πολλά λάθη στις επιλογές μου και τα πλήρωσα ακριβά" Αν περιγράφατε τις επιλογές σας(ανώνυμα,γενικά)ίσως προλάβετε κάποιους περιπλανώμενους στην έρημο των αμαρτιών πώς να βρουν γρήγορα και ασφαλώς μια όαση!Όλοι μαθητεύουμε, αεί διδασκόμενοι και μια και είστε δάσκαλος πειστικός θα εκλαγείτε από τη συρροή μαθητών!!
Χαίρετε
Ιωάννα Ιωαννίδου

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλη αλήθεια
Για αυτό κάνουν λάθος όσοι λένε "δεν παίζει ρόλο ο ιερέας αλλά να πεις τις αμαρτίες σου". Οχι δεν είναι έτσι. Ο σωστός εξομολόγος δεν "καθαρίζει" μόνο τις αμαρτίες αλλά δίνει κουράγιο, θάρρος, ελπίδα, ειρήνη κι αν μπορεί και συμβουλές. Οχι επιτίμια και φόβο.
Θυμάμαι φοιτητής την πρώτη φορά που πήγα να εξομολογηθώ που μόλις ξεστόμισα ότι έχω σχέση με μια κοπέλα ο εξομολόγος μου ζήτησε να φύγω και να ξαναπάω όταν αποφασίσω ότι δε θα θα ξανακάνω τίποτα με καμία γυναίκα! Έφυγα και έκανα 10 χρόνια να πατήσω σε εκκλησία γιατί τον θεώρησα εντελώς ανισόρροπο. Αν εκείνη τη στιγμή που έφευγα απο την εκκλησία αξομολόγητος πέθαινα ποιος θα έπαιρνε την αμαρτία;
Αυτό πρέπει να το καταλάβουν όλοι. Ο καλό εξομολόγος σου δίνει τη χαρά όχι μόνο του ξεπλύματος των αμαρτιών αλλά της αφετηρίας να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος και ήρεμος. Όποιος γνωρίζει ανθρώπους που εξομολογούσε ο Άγιος Πορφύριος καταλαβαίνουν πολύ καλά τι εννοώ.