Όταν περνάμε μια δύσκολη φάση στην ζωή μας, διαμορφώνεται μέσα μας, μια πολύ γκρίζα απόχρωση, λίγο πριν από το απόλυτο σκοτάδι. Μία αίσθηση βαθιάς απουσίας. Θλίψη και οργή γεμίζουν τα σωθικά μας. Αισθανόμαστε ότι όλοι είναι απόντες, ακόμη και ο Θεός, εκτός από τον τύραννο και δήμιο εαυτό μας. Νιώθουμε ότι τίποτα δεν θα είναι όπως πριν, κι ίσως να μην υπάρξει και μετά. Κι όμως, περνάει και αυτό κι αυτά κι άλλα πολλά που σίγουρα μες στην ζωή θα ανταμώσουμε. Και σαν σηκώσουμε κεφάλι καθώς λέμε, κάνουμε τον σταυρό μας, που τελικά πονέσαμε, δακρύσαμε, αισθανθήκαμε αδύναμοι και φοβισμένοι, γιατί όλα αυτά μαζί μας δίδαξαν, μας βάθυναν και καλλιέργησαν εντός μας ότι πιο όμορφο υπάρχει στην ψυχή μας.
Είναι τελικά όλες αυτές οι μαύρες σκιές που απλώνονται στην ζωή μας, που συνθέτουν το φώς στο πρόσωπο μας. Δίχως αυτές δεν θα είμαστε εμείς…
π.λίβυος
6 σχόλια:
δόξα να λες!
ο τίτλος που θα ταίριαζε επίσης κατά τη γνώμη μου είναι ΤΟ ΠΑΖΛ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ
Αμαλία
"Και σαν σηκώσουμε κεφάλι"
Μάλλον "αν σηκώσουμε κεφάλι" γιατί κάποιες φορές δε σηκώνουμε ποτέ.
Είναι αυτές οι σκιές που μερικές φορές σαν δίχτυ γραπώνουν την ψυχή...Και είναι σαν μια φυλακή που την κρατάει δέσμια εκεί.. Μα σαν έρχεται το Φως Του πως ξεθωριάζουν και όλα μοιάζουν τόσο ασήμαντα και μακρινά..Κι ένα χαμόγελο τόσο φωτεινό που δίνει χρώμα σε όλα όσα θωρώ μες στης ζωής το ταξίδι αυτό....
Να ρωτήσω θέλω για το αν υπάρχει το βιβλίο ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ σε ψηφιακή μορφή μέσα στο διαδίκτυο. Υπάρχει;;;
Αν θέλεις ο πόνος και η θλίψη να λειτουργήσουν μεταμορφωτικά, ώστε να βρείς το χαμένο πρόσωπό σου, απλά συντονίσου μαζί Του, με το "γενηθήτω το θέλημά σου στη ζωή μου Κύριε".
Δημοσίευση σχολίου